Marc Citti

Componist	VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1986	Hôtel de France

Le choix de Cheyenne

2015 | Drama

Frankrijk 2015. Drama van Jean-Marc Brondolo. Met o.a. Daniel Russo, Agnès Soral, Eva Lallier, Marc Citti en Théo Cholbi.

F 2016. Van Jean-Marc Brondolo. Met oa Eva Lallier, Daniel Russo en Agnès Soral. De 15-jarige Cheyenne, wier ouders brocanteurs zijn aan de Frans-Belgische grens, verblijft bij een gastgezin. Wanneer ze vader Lionel, moeder Laura en oudere broer Max een weekendbezoek brengt, verdwijnt pa in de nacht spoorloos. Moeder vertelt dat vader een hartaanval heeft gehad, maar wanneer blijkt dat er niemand met die naam in het ziekenhuis is afgeleverd, beweert ze dat hij er met een maîtresse van tussen is. Telefilmmiddelmaat over duistere gezinsperikelen wordt bijna gered door Lallier als Cheyenne, het solitaire meisje dat zich vastklampt aan een oudere rechercheur. Opgenomen in het dorp Verlinghem.

Un homme d'honneur

2009 | Drama, Historische film

Frankrijk 2009. Drama van Laurent Heynemann. Met o.a. Daniel Russo, Dominique Blanc, Marc Citti en Laurent Stocker.

Op 1 mei 1993 wordt Pierre Bérégovoy, oud Eerste Minister van Frankrijk, zwaargewond gevonden met een kogel in zijn hoofd. Hij wordt onmiddellijk naar een ziekenhuis gebracht. In de auto die haar naar haar stervende man brengt, haalt Gilberte Bérégovoy herinneringen op aan de laatste jaren van hoop en vreugde, maar ook van tegenspoed en verraad.

La reine et le cardinal

2009 | Historische film

Frankrijk 2009. Historische film van Marc Rivière. Met o.a. Philippe Torreton, Alessandra Martines, Marc Citti en Cyril Descours.

De kardinaal van Richelieu sterft in 1642 en enkele maanden later wordt hij gevolgd door Koning Lodewijk XIII. Na de dood van de koning, wordt Koningin Anne bestuurster van het Koninkrijk. Ze vertrouwt de post van Eerste Minister toe aan Mazarin, een bekende van Richelieu. Er ontstaat een oprechte liefde tussen de Koningin en de kardinaal. 2-delige televisiefilm.

Nés en 68

2008 | Drama, Historische film

Frankrijk 2008. Drama van Olivier Ducastel en Jacques Martineau. Met o.a. Laetitia Casta, Yannick Renier, Christine Citti, Yann Trégouët en Marc Citti.

Veertig jaar na 1968 inventariseert Nés en 68, thematisch verwant met de Italiaanse kroniek La meglio gioventù, die andere Franse revolutie. De eerste helft volgt drie onafscheidelijke idealisten vanaf mei ’68, de tweede volgt hun kinderen in het ‘Jaar van de Muur’ 1989. Iedere generatie stelt voor zich vast dat ideaal en werkelijkheid zelden synoniem zijn. Het geheel is wel wat aan de wijdlopige kant; het tijdsbeeld is geslaagd, maar er worden in drie uur teveel thema’s aangesneden. Epiloog die in 2007 speelt werd toegevoegd nadat de Franse president Sarkozy hatelijk had opgemerkt dat de ‘erfenis van ’68 moet worden opgeruimd’.

Maman est folle

2007 | Drama

Frankrijk 2007. Drama van Jean-Pierre Améris. Met o.a. Isabelle Carré, Marc Citti, Nazmî Kirik en Christine Murillo.

De maman uit de titel is Sylvie (Carré, innemend als altijd), die ondanks haar goede huwelijk met buschauffeur Marc (Citti) en twee dotten van kinderen een onvervuld gevoel heeft. Via via belandt ze bij een stichting die voedsel uitdeelt aan vluchtelingen en ontmoet daar de Koerd Jallal (Kirik). Voor het ambachtelijk vertelde helpt-allen-elkander-pleidooi dat volgt lagen meerdere Franse tv-festivalprijzen in het verschiet, wat de Euro-inwisselbaarheid van het subsidieverdachte verhaaltje niet vermindert. Améris' vorige vier films hadden ook steeds probleemonderwerpen (stervensbegeleiding, jeugdprostitutie et cetera), maar waren beduidend minder nadrukkelijk pamflettistisch.

Du côté des filles

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Françoise Decaux-Thomelet. Met o.a. Clémentine Célarié, Sophie Guillemin, Catherine Mouchet, Edith Scob en Michel Vuillermoz.

De maman uit de titel is Sylvie (Carré, innemend als altijd), die ondanks haar goede huwelijk met buschauffeur Marc (Citti) en twee dotten van kinderen een onvervuld gevoel heeft. Via via belandt ze bij een stichting die voedsel uitdeelt aan vluchtelingen en ontmoet daar de Koerd Jallal (Kirik). Voor het ambachtelijk vertelde helpt-allen-elkander-pleidooi dat volgt lagen meerdere Franse tv-festivalprijzen in het verschiet, wat de Euro-inwisselbaarheid van het subsidieverdachte verhaaltje niet vermindert. Améris' vorige vier films hadden ook steeds probleemonderwerpen (stervensbegeleiding, jeugdprostitutie et cetera), maar waren beduidend minder nadrukkelijk pamflettistisch.

Liste rouge

2000 | Korte film

Frankrijk 2000. Korte film van Jérôme Bonnell. Met o.a. Marc Citti, Nathalie Boutefeu en François Berléand.

De maman uit de titel is Sylvie (Carré, innemend als altijd), die ondanks haar goede huwelijk met buschauffeur Marc (Citti) en twee dotten van kinderen een onvervuld gevoel heeft. Via via belandt ze bij een stichting die voedsel uitdeelt aan vluchtelingen en ontmoet daar de Koerd Jallal (Kirik). Voor het ambachtelijk vertelde helpt-allen-elkander-pleidooi dat volgt lagen meerdere Franse tv-festivalprijzen in het verschiet, wat de Euro-inwisselbaarheid van het subsidieverdachte verhaaltje niet vermindert. Améris' vorige vier films hadden ook steeds probleemonderwerpen (stervensbegeleiding, jeugdprostitutie et cetera), maar waren beduidend minder nadrukkelijk pamflettistisch.

Le cœur à l'ouvrage

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Laurent Dussaux. Met o.a. Mathilde Seigner, Amira Casar, Marc Citti, Bruno Slagmulder en Catherine Jacob.

De maman uit de titel is Sylvie (Carré, innemend als altijd), die ondanks haar goede huwelijk met buschauffeur Marc (Citti) en twee dotten van kinderen een onvervuld gevoel heeft. Via via belandt ze bij een stichting die voedsel uitdeelt aan vluchtelingen en ontmoet daar de Koerd Jallal (Kirik). Voor het ambachtelijk vertelde helpt-allen-elkander-pleidooi dat volgt lagen meerdere Franse tv-festivalprijzen in het verschiet, wat de Euro-inwisselbaarheid van het subsidieverdachte verhaaltje niet vermindert. Améris' vorige vier films hadden ook steeds probleemonderwerpen (stervensbegeleiding, jeugdprostitutie et cetera), maar waren beduidend minder nadrukkelijk pamflettistisch.

Les cachetonneurs

1998 | Komedie, Muziek

Frankrijk 1998. Komedie van Denis Dercourt. Met o.a. Pierre Lacan, Marc Citti, Serge Renko, Marie-Christine Laurent en Wilfred Benaïche.

De maman uit de titel is Sylvie (Carré, innemend als altijd), die ondanks haar goede huwelijk met buschauffeur Marc (Citti) en twee dotten van kinderen een onvervuld gevoel heeft. Via via belandt ze bij een stichting die voedsel uitdeelt aan vluchtelingen en ontmoet daar de Koerd Jallal (Kirik). Voor het ambachtelijk vertelde helpt-allen-elkander-pleidooi dat volgt lagen meerdere Franse tv-festivalprijzen in het verschiet, wat de Euro-inwisselbaarheid van het subsidieverdachte verhaaltje niet vermindert. Améris' vorige vier films hadden ook steeds probleemonderwerpen (stervensbegeleiding, jeugdprostitutie et cetera), maar waren beduidend minder nadrukkelijk pamflettistisch.

L'enfant des Terres Blondes

1997 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk/Zwitserland 1997. Drama van Edouard Niermans. Met o.a. Jean Yanne, Veronika Varga, Lucie Barret, Julien Rivière en Hervé Pierre.

De maman uit de titel is Sylvie (Carré, innemend als altijd), die ondanks haar goede huwelijk met buschauffeur Marc (Citti) en twee dotten van kinderen een onvervuld gevoel heeft. Via via belandt ze bij een stichting die voedsel uitdeelt aan vluchtelingen en ontmoet daar de Koerd Jallal (Kirik). Voor het ambachtelijk vertelde helpt-allen-elkander-pleidooi dat volgt lagen meerdere Franse tv-festivalprijzen in het verschiet, wat de Euro-inwisselbaarheid van het subsidieverdachte verhaaltje niet vermindert. Améris' vorige vier films hadden ook steeds probleemonderwerpen (stervensbegeleiding, jeugdprostitutie et cetera), maar waren beduidend minder nadrukkelijk pamflettistisch.

Francorusse

1997 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1997. Komedie van Alexis Miansarow. Met o.a. Marc Citti, Mathilde Seigner, Pierre Lacan, Antoine Chappey en Pierre-Henry Salfati.

De maman uit de titel is Sylvie (Carré, innemend als altijd), die ondanks haar goede huwelijk met buschauffeur Marc (Citti) en twee dotten van kinderen een onvervuld gevoel heeft. Via via belandt ze bij een stichting die voedsel uitdeelt aan vluchtelingen en ontmoet daar de Koerd Jallal (Kirik). Voor het ambachtelijk vertelde helpt-allen-elkander-pleidooi dat volgt lagen meerdere Franse tv-festivalprijzen in het verschiet, wat de Euro-inwisselbaarheid van het subsidieverdachte verhaaltje niet vermindert. Améris' vorige vier films hadden ook steeds probleemonderwerpen (stervensbegeleiding, jeugdprostitutie et cetera), maar waren beduidend minder nadrukkelijk pamflettistisch.

Bébé volé

1997 | Drama

Frankrijk 1997. Drama van Florence Strauss. Met o.a. Christine Boisson, Mélanie Leray, Lilah Dadi, Bernard Ballet en Marc Citti.

De maman uit de titel is Sylvie (Carré, innemend als altijd), die ondanks haar goede huwelijk met buschauffeur Marc (Citti) en twee dotten van kinderen een onvervuld gevoel heeft. Via via belandt ze bij een stichting die voedsel uitdeelt aan vluchtelingen en ontmoet daar de Koerd Jallal (Kirik). Voor het ambachtelijk vertelde helpt-allen-elkander-pleidooi dat volgt lagen meerdere Franse tv-festivalprijzen in het verschiet, wat de Euro-inwisselbaarheid van het subsidieverdachte verhaaltje niet vermindert. Améris' vorige vier films hadden ook steeds probleemonderwerpen (stervensbegeleiding, jeugdprostitutie et cetera), maar waren beduidend minder nadrukkelijk pamflettistisch.

Charlotte, dite Charlie

1995 | Familiefilm

Duitsland/Frankrijk 1995. Familiefilm van Caroline Huppert. Met o.a. Eloïse Charretier, Amandine Dewasmes, Jacques Mathou, Geneviève Mnich en Marc Citti.

De 15-jarige Charlotte (Charretier) uit de Franse provincie heeft een onbezorgde jeugd. Haar ouders kennen geen geldzorgen en ze geven hun dochter de nodige liefde en de juiste aandacht. In Babou (Dewasmes) heeft Charlotte een boezemvriendin bij wie ze steeds terecht kan met haar problemen, totdat die een vriendje krijgt.

Regarde les hommes tomber

1994 | Misdaad, Drama, Film noir

Frankrijk 1994. Misdaad van Jacques Audiard. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Jean Yanne, Mathieu Kassovitz, Bulle Ogier en Christine Pascal.

Psychologische thriller met aanstormend talent Mathieu Kassovitz, nestor Jean-Louis Trintignant en eminence de l'humour Jean Yanne. Samen bevolken ze een spitsvondig gelaagd verhaal rond grijze vertegenwoordiger Simon (Yanne) die een comateuze vriend wil wreken, humeurige sjacheraar Marx (Trintignant) en Marx' schoothondje Johnny (Kassovitz). Op de achtergrond speelt de whodunnit, maar de kracht van Audiards met een César bekroonde speelfilmdebuut ligt in de ontwikkeling van de personages. Die kunnen ieder met hun persoonlijke bravoure dito mislukkingen moeilijk rijmen met hun ideaalbeeld van een echte man. Acteergeweld van het allerhoogste niveau.

Le fou de la tour

1994 | Thriller

Frankrijk 1994. Thriller van Luc Béraud. Met o.a. Marc Citti, Christine Citti, Stanislas Crevillen, Denis Podalydès en Brigitte Chamarande.

Gus (Marc Citti) zit opgesloten in de psychiatrische instelling van Toulouse. Hij wordt beschouwd als een gevaarlijk element. Met de hulp van zijn zuster Sonia (Christine Citti) kan hij ontsnappen. Samen vluchten ze naar Parijs. Het is augustus en de stad is verlaten. Ze nemen hun intrek in een appartement van haar baas op de negentiende verdieping van een torengebouw. Doordeweekse thriller rond een jonge onvoorspelbare, psychisch gestoorde kerel. Je hebt het allemaal al zo dikwijls - en meestal beter - gezien in Amerikaanse weekend films. Dominique Roulet baseerde het scenario op de roman La tour d'angoisse van Jean-Pierre Bastid en Michel Martens. Fotografie van Jean-Claude Aumont. Formaat 16/9.

Couchettes express

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Luc Béraud. Met o.a. Jacques Gamblin, Bernard Haller, Isabelle Renauld, Marc Citti en Gunilla Karlzen.

Gamblin is steward op de slaaptrein Parijs/Venetië. Hij moet kaartjes en identiteitsbewijzen van de reizigers in 'zijn' wagon ophalen. Op zekere dag vraagt een passagier, Haller, om bescherming. Hij lijdt aan een nog onbekende ziekte en hij is niet alleen op de vlucht voor geleerden die hem als proefkonijn willen gebruiken, maar ook voor Bonke, een handelaar in menselijke organen. Een misdaadkomedie met dramatische ondertoon. De film is een poging van alles over te brengen, maar slaagt bijna nergens in. Het rommelige scenario is van Béraud en Bernard Stora, die zich lieten inspireren door de roman La Maldonne des Sleepings van Tonino Benacquista. Alleen een talent als Haller weet de film enkele geslaagde momenten mee te geven. Camerawerk van Alain Levent.

Rupture(s)

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Christine Citti. Met o.a. Emmanuelle Béart, Michel Piccoli, Anouk Aimée, Laurent Grévil en Marc Citti.

De vriendin van Paul (Piccoli) heeft zelfmoord gepleegd. Nu herbergt hij allerlei bonte vogels (w.o. kind-vrouwtje B[KA1]eart), waarmee hij gemeen heeft dat hun (liefdes)relaties verkeerd zijn afgelopen. Hierover wordt zo eindeloos gepraat dat bij de kijker de verveling algauw toeslaat. De twintig-plussers uit de film hebben een binding met ruige rock-muziek, die heel wat prettiger voor het gehoor is dan de oeverloze dialoog. Béart en Piccoli voor wie de rollen op maat geschreven zijn, waren samen voor het laatst te zien in LA BELLE NOISEUSE en daar sprong de vonk ook al niet over; ze bezatten zich v.n.l. aan egotrippend spel. Hoewel Aimée hoog op de credits staat genoteerd, heeft zij slechts een onbenullig rolletje van een weduwe, die net haar kat verloren heeft. Ook in roulatie met 16m minder, maar niet beter! Scenario van Alexandra Deman en Christine Citti. Camerawerk van Jean-Yves Delbreuve.

Mensonge

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van François Margolin. Met o.a. Nathalie Baye, Didier Sandre, Hélène Lapiower, Marc Citti en Adrien Beau.

Emma komt er tijdens haar zwangerschap achter dat ze seropositief is. Zij is haar echtgenoot, een verslaggever, altijd trouw geweest en moet zichzelf het een en ander gaan afvragen. Na een diepe inzinking besluit ze de waarheid over haar leven en haar relatie uit te zoeken. Margolin, die in zijn eerste lange speelfilm de ellende rond AIDS van de allernegatiefste kant laat zien, heeft het niet goed aangepakt. Met het happy-end dat in de laatste minuut uit de lucht komt vallen, wil hij kennelijk zijn geweten sussen. De rol van gedeprimeerde, jaloerse en hysterische vrouw is niet geschikt om La Baye weer tot leven te wekken.

Les gens normaux n'ont rien d'exeptionnel

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Laurence Ferreira Barbosa. Met o.a. Serge Hazanavicius, Claire Laroche, Marc Citti, Valeria Bruni Tedeschi en Melvil Poupaud.

Emma komt er tijdens haar zwangerschap achter dat ze seropositief is. Zij is haar echtgenoot, een verslaggever, altijd trouw geweest en moet zichzelf het een en ander gaan afvragen. Na een diepe inzinking besluit ze de waarheid over haar leven en haar relatie uit te zoeken. Margolin, die in zijn eerste lange speelfilm de ellende rond AIDS van de allernegatiefste kant laat zien, heeft het niet goed aangepakt. Met het happy-end dat in de laatste minuut uit de lucht komt vallen, wil hij kennelijk zijn geweten sussen. De rol van gedeprimeerde, jaloerse en hysterische vrouw is niet geschikt om La Baye weer tot leven te wekken.

Les gens normaux n'ont rien d'exceptionnel

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Laurence Ferreira Barbosa. Met o.a. Valeria Bruni Tedeschi, Melvil Poupaud, Marc Citti, Claire Laroche en Frédéric Diefenthal.

De 25-jarige Martine wordt door haar vriend in de steek gelaten. Vervolgens lukt niks meer. Alles lijkt van kwaad tot erger te gaan. Ze veroorzaakt een ongeluk en belandt in een psychiatrische inrichting. Dat bevalt haar wel en ze besluit daar enige tijd te verpozen, terwijl ze z.g. aan geheugenverlies lijdt. Ze ontwikkelt een tomeloze energie en gaat zich bemoeien met het zieleheil van twee patiënten - Anne (Laroche) en Pierre (Citti). Ze doet dat zo onhandig dat ze zich onmogelijk maakt in de inrichting en eruit geknikkerd wordt. Ze onderneemt ook daarbuiten een poging om de twee te bemoederen, hoewel ze daarom niet gevraagd hebben. Onbenullig verhaaltje, aanstekelijk gespeeld door Bruni-Tedeschi, die voor haar spel de aanmoedigings César ontving.

Cognacq-Jay

1993 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1993. Oorlogsfilm van Laurent Heynemann. Met o.a. Mathieu Carrière, Roland Blanche, Jeanne Marin, Julian Benedikt en Alain Fromager.

In 1944 zit de Duitse tv-zender Fernsehsender-Paris al meer dan een jaar in de ether. Er wordt uitgezonden vanuit een oud theater in de rue Cognacq-Jay, en de programma's zijn in de eerste plaats bedoeld voor gewonde Duitse soldaten in Parijs. Wanneer de Amerikanen oprukken naar Parijs beseft directeur Carrière dat de oorlog verloren is. Hij wil nog een laatste, perfecte uitzending verzorgen. Een onbekend en origineel beeld van het einde van WO II, dat zich toespitst op drie mensen die elk een andere kijk hebben op de zaak: Carrière, de directeur, de technicus Blanche, die in het verzet zit, en Benedikt, de Gestapo-officier die erop moet toezien dat er geen onregelmatigheden gebeuren. Tragi-komisch scenario van Pierre Fabre en Thierry Bourcy naar de roman Cognacq-Jay 1940 van Thierry Kubler en Emmanuel Lemieux. Fotografie van Jacques Guèrin.

Black Mic-Mac 2

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Marco Pauly. Met o.a. Eric Blanc, Marc Citti, Félécité Wouassi, Laurentine Milebo en Youssef Diawara.

Een vervolg(?) op BLACK MIC-MAC. Het gaat over een speurtocht door Parijs naar een jasje. Het verhaal doet denken aan LE MILLION, maar Pauly is duidelijk minder getalenteerd dan René Clair. Alleen de moeite waard vanwege de acteurs.

Hôtel de France

1986 | Drama

Frankrijk 1986. Drama van Patrice Chéreau. Met o.a. Jean-Louis Richard, Ivan Desny, Roland Amstuz en Jean-Paul Roussillon.

Zoals altijd in zijn bewerkingen (LA CHAIR DE L'ORCHIDEE) houdt Patrice Chéreau, die veel meer theater- dan filmregisseur is, zich op geen enkele wijze aan het oorspronkelijke werk. Hij gaat hier aan de haal met Platonov van Tsjechov. De handeling is eenvoudigweg overgeplaatst naar een hedendaags Frans streekhotel! Zijn eerste geslaagde film heeft veel te danken aan het oprechte, spontane en intelligente spel van de komedianten - allen van het Théatre des Amandiers uit Nanterre - die zodoende een zeer literaire tekst onder een uitbundige regie weten over te brengen.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2015	Le choix de Cheyenne
2009	Un homme d'honneur
2009	La reine et le cardinal
2008	Nés en 68
2007	Maman est folle
2001	Du côté des filles
2000	Liste rouge
2000	Le cœur à l'ouvrage
1998	Les cachetonneurs
1997	L'enfant des Terres Blondes
1997	Francorusse
1997	Bébé volé
1995	Charlotte, dite Charlie
1994	Regarde les hommes tomber
1994	Le fou de la tour
1994	Couchettes express
1993	Rupture(s)
1993	Mensonge
1993	Les gens normaux n'ont rien d'exeptionnel
1993	Les gens normaux n'ont rien d'exceptionnel
1993	Cognacq-Jay
1988	Black Mic-Mac 2

name

email

mijn instellingen