Pierre Tchernia

René Goscinny : Profession Humoriste

Frankrijk 1998. Documentaire van Michel Viotte. Met o.a. Albert Uderzo, Pierre Tchernia, Morris, Alain Chabat en Jean Giraud - Moebius.

Héloïse

Frankrijk 1991. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Françoise Arnoul, Roger Carel, Pierre Doris en Jean Rougerie.

Parijs, tijdens het oorlogsjaar 1943. Martin (Serrault) is fotograaf en samen met zijn vrouw Denise (Arnoul) tracht hij het hoofd boven water te houden zonder met de nazi-bezetter in aanraking te komen. Op een avond op klokslag acht merkt hij tot zijn ontsteltenis dat hij een vrouw is geworden. En zo gaat het verder: overdag is hij Martin en vanaf acht uur is hij H[KA1]elo[KA3]ise. Gemakkelijke humor met seksistische trekjes, zonder dat de film echt ondeugend wordt. De straten van Parijs zijn duidelijk (ansichtkaarten)decors wat een merkwaardige sfeer cre[KA3]eert. Dat Serrault best een kitscherig aantrekkelijke vrouw kan spelen bewees hij in de reeks LA CAGE AUX FOLLES (1978) van Edouard Molinaro en nu herhaalt hij zijn rol weer eens. Het scenario is van regisseur Tchernia naar de roman van Marcel Aymé. Het camerawerk is van Jean-Paul Rabié.

L'huissier

Frankrijk 1990. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Georges Wilson, Pierre Tornade, Judith Magre en Jean-Paul Roussillon.

In de dertiger jaren is deurwaarder Malicorne (Serrault) ergens in Frankrijk zo gewetensvol dat hij niet geaarzeld zou hebben zijn eigen meubelen in beslag te nemen, als dat noodzakelijk zou zijn geweest! Natuurlijk heeft hij zo niet alleen maar vrienden gemaakt. Aan het einde van een enorme zwelgpartij sterft hij en verschijnt hij voor de heilige Petrus, die hem tot zijn grote verbijstering naar de hel stuurt. De beschermheilige van de deurwaarders, Sint Yves, neemt het voor hem op en God neemt dan de uiteindelijke beslissing. Het onderwerp is niet interessant, maar zoals altijd bij deze regisseur zijn de beschrijvingen van de kleurrijke personages en de tussen satire en folkore te plaatsen geestige dialogen dat wel. Met zijn trouwe bondgenoot Serrault in topvorm zal dit pretentieloze werkje van Tchernia heel wat andere produkties overleven en op een waardige manier oud worden.

Bonjour l'angoisse

Frankrijk 1988. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Pierre Arditi, Guy Marchand, Jean-Pierre Bacri en Bernard Fresson.

Michaud (Serrault), staflid bij een beveiligingsfirma, is verlegen en nogal angstig. Het idee dat hij ontslagen zou worden bezorgt hem depressies. Bovendien wordt hij gefotografeerd voor een bank, juist op het moment dat daar een overval wordt gepleegd. Er ontstaan allerlei komische verwikkelingen. Op een wrange en zeer overtuigende manier worden de dwaasheden van onze maatschappij getoond. Serrault vertolkt de hoofdrol uitstekend. Scenario van Marcel Gotlieb en regisseur Tchernia, die zijn eigen boek bewerkte. Camerawerk van Jean Tournier.

Les rois du gag

Frankrijk 1985. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Michel Serrault, Gérard Jugnot, Thierry Lhermitte, Macha Méril en Mathilda May.

Ondanks zijn succes als tv-komiek, is Ga[KA1]etan (Serrault) niet erg gelukkig met zijn reputatie van populaire kluchtspeler, dat in tegenstelling tot zijn collega's. Hij doet dan ook zaken met een zogenaamd 'intellectuele' en pretentieuze cineast die bovendien middelmatig is. Het gevolg is een algehele mislukking en het scheelt weinig of Gaétan pleegt zelfmoord, maar hij wordt gered door zijn vroegere collega's en besluit weer als komiek te gaan werken. Zidi leek veelbelovend met LES RIPOUX maar hier vervalt hij weer in zijn gewoonlijke moeilijk verteerbare hansworsterijen. Verre van het niveau van Monty Python! Scenario van regisseur Zidi, Michel Fabre en Didier Kaminka. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

Le voyageur imprudent

Frankrijk 1985. Oorlogsfilm van Pierre Tchernia. Met o.a. Thierry Lhermitte, Anne Caudry en Jean-Marc Thibault.

Het is 1940. De jonge soldaat Pierre (Lhermitte) ontmoet, terwijl hij de Parijse regio doorkruist, een geleerde die hij kent via een wiskunde-tijdschrift, waarin hij ooit een merkwaardige theorie publiceerde, en verbindt zijn lot aan dat van die ander. Op basis van dat gegeven rijgt Tchernia op bekwame en inventieve wijze een en ander aaneen, want deze pretentieloze regisseur ontbreekt het zeker niet aan originaliteit. Vergeleken met zijn weliswaar aan veroudering onderhevige, maar geslaagd te noemen bioscoopfilms stelt deze tv-film weinig voor.

Astérix et la surprise de César

Frankrijk​/​​België 1985. Familiefilm van Paul Brizzi en Gaetan Brizzi. Met o.a. Gaétan Brizzi, Roger Lumont, Henri Labussière, Serge Sauvion en Pierre Mondy.

De beroemde strips van Ren[KA1]e Goscinny en Albert Uderzo hebben weer eens tot namaak ge[KA3]inspireerd (oude kost). Om het duidelijk te zeggen: die strips worden steeds herhaald en hetzelfde thema wordt steeds meer uitgehold. De film is nauwelijks beter, afgezien van een paar goede sc[KA2]enes (de tocht van Idéfix die verdwaald is in Rome) maar bij elkaar maakt dat nog geen film en blijft het niet boeien.

Lucienne et le Boucher

Frankrijk 1984. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Andréa Ferréol, Bernard Fresson, Michel Aumont, Daniel Ceccaldi en Sonia Vollereau.

De verfilming van het stuk van Marcel Aym é uit 1947. Zonder dat er opzet in het spel lijkt, stopt Pierre Tchernia -die ten onrechte doorgaat voor een pure 'entertainer' - charme in alles wat hij doet. Bovendien weet hij op briljante wijze met zijn humor, schijnbaar dezelfde als die van de toneelschrijver, nog wat van deze vreselijke komedie te maken. Het verhaal loopt slecht af. Een levendig tempo, bijtende spot en uit de sfeertekening blijkt dat hij in zijn hart geen illusies koestert over het menselijk wezen. Een film die heel lang mee kan.

Le vol du Spynx

Frankrijk 1984. Komedie van Pierre Tchernia.

De verfilming van het stuk van Marcel Aym é uit 1947. Zonder dat er opzet in het spel lijkt, stopt Pierre Tchernia -die ten onrechte doorgaat voor een pure 'entertainer' - charme in alles wat hij doet. Bovendien weet hij op briljante wijze met zijn humor, schijnbaar dezelfde als die van de toneelschrijver, nog wat van deze vreselijke komedie te maken. Het verhaal loopt slecht af. Een levendig tempo, bijtende spot en uit de sfeertekening blijkt dat hij in zijn hart geen illusies koestert over het menselijk wezen. Een film die heel lang mee kan.

Signé Furax

Frankrijk 1980. Komedie van Marc Simenon. Met o.a. Bernard Haller, Jean-Pierre Darras, Dany Saval, Mylène Demongeot en Michel Galabru.

Satirische politiefilm gebaseerd op de in Frankrijk razend populaire boeken van het ondertussen overleden schrijversduo Pierre Dac en Francis Blanche. De maffe, vaak surrealistische humor verliest door de plompe regie van Simenon veel van zijn charme, maar het defil[KA1]e van bekende koppen, een aantal bijzonder geestige achtergrondgags (aankondigingen in stations bijv.) en minstens [KA1]e[KA1]en briljante sc[KA2]ene (een onweerstaanbare nieuwsuitzending voor doven en slechthorenden) maken veel goed.

La gueule de l'autre

Frankrijk 1979. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Bernadette Lafont, Curd Jürgens en Andréa Parisy.

Uit angst voor een terrorist laat een politicus zich tijdens de verkiezingscampagne vervangen door een op hem lijkend familielid. De plaatsvervanger, die acteur is, pakt alles op zijn eigen manier aan, en met succes. Tenslotte zal de vervanger de identiteit van de ander aannemen. De satirische elementen worden al te voorzichtig aangepakt waardoor de uitwerking van dit kansrijke gegeven vrijblijvend vriendelijk wordt. De personages blijven schetsmatig, op de dubbelrol van Serrault na, die door gebrek aan tegenspel ook teleurstelt.

La Grace

Frankrijk 1979. Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Rosy Varte, Roger Carel en Serge Bento.

Originele tv-film met Serrault als Henri Duprieur, een man zo godvruchtig, zo eerlijk en zo menslievend dat God niet gewacht heeft tot zijn dood en hem al tijdens zijn leven een aureool boven het hoofd heeft geschonken. Deze milde satire houdt constant de glimlach op de lippen, hoewel de als regisseur nogal flauwe Tchernia niet alle mogelijkheden van het geestige gegeven benut. Serrault daarentegen is groots.

Le Passe-Muraille

Frankrijk 1977. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Andréa Ferréol, Marco Perrin, Pierre Tornade, Michel Serrault en Raoul Curet.

Een nieuwe verfilming van het werk van Marcel Aymé. Jean Boyer deed het in 1950 al eens, maar niet beter. In deze versie spreekt het levendige tempo, de opgewekte toon en de deels humoristische, deels poëtische fantasie van de tamelijk malle acteurs aan.

Les Gaspards

België​/​​Frankrijk 1973. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Philippe Noiret, Charles Denner, Michel Galabru en Annie Cordy.

Tijdens werken, Parijs ligt praktisch open, verdwijnen er regelmatig mensen. Niet tevreden met de acties van de politie besluit een vader van een verdwenen meisje zelf op onderzoek uit te gaan. Op zijn tocht door de catacomben van Parijs ontdekt hij een volledige leefgemeenschap van mensen die de stadsdrukte beu zijn. Deze komedie is in feite een fabel over de hedendaagse stadsmens.

Le viager

Frankrijk 1971. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Michel Galabru, Jean-Pierre Barras, Rosy Varte en Claude Brasseur.

Een familie koopt het huis van een bejaarde tegen lijfrente in de veronderstelling dat hij binnen enkele jaren gestorven zal zijn. In plaats daarvan gaat het met iedereen vervolgens economisch steeds slechter, terwijl de oude baas steeds vitaler wordt. Een simpel gegeven werd met rake situatiehumor en leuke spelprestaties een pittige komedie waaraan Asterix- auteur René Goscinny ook meeschreef. Een fraaie rol van Serrault als uitgekookte grijsaard, ondanks de weinig overtuigende bejaardengrime. Het scenario is van regisseur Tchernia en René Goscinny. Het camerawerk is van Jean Tournier.

Le petit baigneur

Italië​/​​Frankrijk 1968. Komedie van Robert Dhéry. Met o.a. Louis de Funès, Andréa Parisy, Jacques Legras, Franco Fabrizi en Michel Galabru.

Louis de Funès, daar moet je van houden. Maar de uitbundige stijl van deze geliefde Franse komiek (hij maakte ruim 100 films en beleefde professioneel zijn beste tijden in de jaren 50 en 60) blijft altijd populair: kijk maar naar het succes van ADHD-grapjas Jim Carrey. De Funès speelt de baas van een scheepswerf die een werknemer heeft ontslagen. Maar wanneer het ontwerp van die man blijkt aan te slaan wordt er alles aan gedaan hem weer terug te winnen. Chaotisch, lawaaierig en hier en daar echt grappig, bijvoorbeeld in de scène waarin Legras de show steelt als pastoor op een krakkemikkige preekstoel.

Allez France !

Frankrijk 1964. Komedie van Robert Dhéry. Met o.a. Robert Dhéry, Diana Dors, Colette Brosset, Raymond Bussières en Jean Carmet.

Rugby-supporter gaat aan de vooravond van zijn huwelijk stiekem naar een interland Engeland-Frankrijk en hem wordt een paar tanden uitgeslagen. Nieuwe stifttanden dwingen hem de mond dicht te houden en zo verdwaalt hij in Londen en verijdelt per ongeluk de ontvoering van een filmster. Dhéry heeft meer komische kwaliteiten als schrijver-regisseur dan als acteur, dus is zwijgzaamheid het voordeel voor de film met een reeks grappen en spelprestaties van wisselend niveau, maar met een behoorlijk gemiddelde. Het scenario is van Pierre Tchernia, Jean Lhote, Colette Brosset en regisseur Dhéry. De fotografie is van Jean Tournier.

Carambolages

Frankrijk 1963. Komedie van Marcel Bluwal. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Louis de Funès, Sophie Daumier, Michel Serrault en Anne Tonietti.

Een ambitieuze employé op een groot reisbureau hoopt op promotie door de pensionering van zijn aanstaande schoonvader, maar diens pensioengerechtigde leeftijd wordt opgeschoven. Reeds vooruitlopend op zijn (misvatte) toekomstperspectieven heeft hij schulden gemaakt. Hij besluit om de directeur van de onderneming uit de weg te ruimen. Deze satire is uitgewerkt als een boulevardklucht met de nodige vaart en een aantal geslaagde naast afgetrapte grappen. De Funès als de te vermoorden directeur heeft niet een centrale rol, maar zijn driftkikkerigheid slaat over op de tegenspelers zodat iedereen onnodig erg druk doet.