Jean-Pierre De Tugny: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

L'avocate : Linge sale en famille

1995 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1995. Misdaad van Philippe Lefebvre. Met o.a. Corinne Dacla, Nathalie Cardone, Bernard Freyd, François Marthouret en Agnès Regolo.

Voor het assisenhof van Bouches-du-Rh[KA4]one verdedigt advocate haar cli[KA3]ent Dacla Cardone. De jonge vrouw wordt ervan beschuldigd met voorbedachte rade een oude rijke man vergiftigd te hebben met de medeplichtigheid van diens zoon. Dacla gelooft in de onschuld van haar cli[KA3]ente, temeer wanneer eensklaps Odent verschijnt, de schoonzoon, die het spel van de gerechtigheid komt meespelen. De Franse Perry Mason is weer in volle actie. Alle routine- gegevens worden mooi gemanipuleerd om uiteindelijk tot de `verhelderende` waarheid te komen. Het wordt allemaal mooi voorgesteld, maar je hebt het al zo dikwijls (veel beter) gezien en iets origineel moet je niet verwachten in dit scenario van Jean-Claude Sussfeld, Aude Blanchard en Lefèbvre. Fotografie van Gérard Vigneron. Formaat 16/9.

Daisy et Mona

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Claude D'Anna. Met o.a. Marina Golovine, Dyna Gauzy, Lilah Dadi, Philippe Seurin en Jacques Le Carpentier.

Daisy (Golovine) is een jonge vrouw van twintig. Ze is opstandig, onverschillig en chaotisch; ze leeft in de marge en had een ongelukkige jeugd, waarin ze seksueel misbruikt werd. Toen ze net veertien was kreeg ze een baby, Mona (Gauzy), die door haar vader is grootgebracht. Hij heeft een verkeersongeval veroorzaakt, waardoor hij voor enkele maanden de bajes indraait. Zo krijgt Daisy ineens de verantwoordelijkheid over een meisje van zeven dat eigenlijk een vreemde voor haar is. Hun kennismaking verloopt bepaald niet van een leien dakje. Ze raken echter verwikkeld bij een toevallige moord en moeten hem smeren. Onderweg loert voortdurend gevaar, maar langzaam maar zeker leren moeder en kind elkaar kennen. Een Franse road-movie rond twee personages die elk op zoek zijn naar hun identiteit en hunkeren naar liefde. Soms te filosofisch (waardoor het nogal op een hoop gelul gaat lijken) en dan weer behoorlijk sentimenteel. De kleine meid is best levenswijs, schattig, eigenzinnig en speelt heel goed, maar de onevenwichtigheid van de moeder komt niet al te sterk over en lijkt daardoor nogal ongeloofwaardig ondanks het feit dat Golovine heel erg haar best doet. D'Anna schreef zijn eigen scenario. De fotografie is van Denys Clerval. Technisch is het allemaal best in orde. Ging in november 1994 in première op het filmfestival van Sarasota in Florida, dat door de Fransen als springplank naar het grote Amerikaanse publiek wordt gebruikt en werd door de critici welwillend ontvangen.