Michèle Rosier: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

Embrasse-moi
Frankrijk 1988. Drama van Michèle Rosier. Met o.a. Sophie Rochut, Dominique Valadié, Patrick Chesnais, Murielle Jolly en Isabelle Sadoyan.
Michèle Rosier: Regie
vpro cinema
bezoekers
Ik
Mon coeur est rouge
Frankrijk 1976. Drama van Michèle Rosier. Met o.a. Françoise Lebrun, Jean Opousteguy, Geneviève Mnich, Françoise Vatel en Hermine Karagheuz.
Michèle Rosier: Regie
vpro cinema
bezoekers
Ik
Mon coeur est rouge
 Michèle Rosier, 1976
George qui?
Frankrijk 1973. Biografie van Michèle Rosier. Met o.a. Anne Wiazemsky, Alain Libolt, Jean-Claude Nordman, Bulle Ogier en Jean-Pierre Kalfon.
Michèle Rosier: Regie
vpro cinema
bezoekers
Ik
George qui?
 Michèle Rosier, 1973

Embrasse-moi

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Michèle Rosier. Met o.a. Sophie Rochut, Dominique Valadié, Patrick Chesnais, Murielle Jolly en Isabelle Sadoyan.

Houdt u van kinderen? In deze film aanbidt de jonge heldin, die twaalf jaar is, haar moeder. Maar van de altijd aanwezige geliefde van deze laatste, een jongeman, loopt zij psychisch letsel op en zij gaat tot het uiterste om zich te doen gelden. Rosier maakte na tien jaar weer een film. Ze slaagt erin een subtiele schets te maken van de gevoelens en gedragingen. De psychologische analyse komt geloofwaardig over, ook al zijn er een paar langdradige inzinkingen. Camerawerk van Darius Khondji.

Mon coeur est rouge

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Michèle Rosier. Met o.a. Françoise Lebrun, Jean Opousteguy, Geneviève Mnich, Françoise Vatel en Hermine Karagheuz.

Een enqu[KA4]etrice voor een reclamebureau heeft tijdens een werkdag een reeks ontmoetingen met vrouwen (en mannen) uit uiteenlopende maatschappijlagen, ieder met een verschillende problematiek. `s Avonds gaat zij naar een feestelijke demonstratiebijeenkomst van een feministengroep. Door de episodische opbouw laat deze film in kleine onnadrukkelijke details treffende portretten zien. Die worden tot een groter geheel verbonden door de opgewekte vanzelfsprekendheid van Lebrun als `autonome vrouw` die ook aardig met (aardige) mannen omgaat, in een losse, spontane vormgeving. Alles gaat echter totaal de mist in door het slot over het feministencollectief dat als groep elke overtuigingskracht mist die alle individuen daarvoor wel hadden. Die scène is opeens ook belabberd amateuristisch gefilmd, ondanks het feit dat Bruno Nuytten achter de camera stond.

George qui?

1973 | Biografie

Frankrijk 1973. Biografie van Michèle Rosier. Met o.a. Anne Wiazemsky, Alain Libolt, Jean-Claude Nordman, Bulle Ogier en Jean-Pierre Kalfon.

Een getrouwde provinciaalse vlucht in de 19de eeuw naar Parijs en wordt de geliefde van de jonge schrijver Alfred de Musset. Ze gaat zelf romans schrijven en wordt de vriendin en inspirator van componist Chopin. Ze gaat zich met politiek bezighouden, maar de revolutie van 1848 mislukt. De biografie van Aurore Dupin, die 'George Sand' zou worden, werd door de debuterende journaliste tot een feministisch pamflet gemaakt, waarbinnen fascinatie van het onderwerp te zelden kansen krijgt. De anachronistische vormgeving die de stijl van tv-reportages afwisselt met stukjes 'museumtoneel' is al even irritant, al valt te prijzen dat de heldin niet uitsluitend tot voorbeeldige heilige wordt gemaakt.

imdb: Zoek Michèle Rosier op IMDB