Myriam Muller

Pipermint... das Leben, möglicherweise

Duitsland 2005. Drama van Nicole-Nadine Deppé. Met o.a. Luisa-Soi Kaiser, Marek Harloff, David Zohlen, Sami Frey en Meret Becker.

8 1/2 Women

Duitsland​/​​Luxemburg​/​​Nederland​/​​Verenigd Koninkrijk 1999. Komedie van Peter Greenaway. Met o.a. John Standing, Matthew Delamere, Vivian Wu, Shizuka Inoh en Barbara Sarafian.

Philip Emmenthal vraagt zich na de dood van zijn vrouw af of hij op sexueel gebied wel aan zijn trekken is gekomen. Daarom richt hij samen met zijn zoon hun zwitserse huis in tot harem, geïnspireerd op de bekende haremsequentie uit Fellini's 8 1/2. Hier houden zij 8 1/2 vrouw, met wie zij hun sexuele fantasiën uitspelen, totdat ze erachter komen dat ze de uitvoering niet in de hand hebben en de machtsbalans in de harem verschuift.

Quai no. 1 : Compagnons de la Loco

Frankrijk​/​​België 1996. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Sophie Duez, Olivier Marchal, Raoul Billerey, François-Régis Marchasson en Marion Game.

Philip Emmenthal vraagt zich na de dood van zijn vrouw af of hij op sexueel gebied wel aan zijn trekken is gekomen. Daarom richt hij samen met zijn zoon hun zwitserse huis in tot harem, geïnspireerd op de bekende haremsequentie uit Fellini's 8 1/2. Hier houden zij 8 1/2 vrouw, met wie zij hun sexuele fantasiën uitspelen, totdat ze erachter komen dat ze de uitvoering niet in de hand hebben en de machtsbalans in de harem verschuift.

Marie de Nazareth

Frankrijk 1994. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Myriam Muller, Didier Bienaimé, Francis Lalanne, Marc de Jonge en Myriam Mezieres.

De veertigste film van regisseur Delannoy. Op zichzelf een tour de force, want de meester-veelfilmer was 87 tijdens het draaien. Hij schreef samen met Jacques Douyou het scenario. Nog een krachttoer dus. Hoewel de regisseur de ervaring heeft met bijbelse en religieuze onderwerpen (LA PASSION DE BERNADETTE uit 1986 over het wondervrouwtje van Lourdes), verbruikte hij 60 km celluloïd, deden er 110 acteurs en actrices mee, waren er 8.500 figuranten, 107 technici en dertien productiemaatschappijen; wederom een krachttoer. Muller speelt de rol van Maria en Bienaimé - nomen est omen - is Jezus. Dit fresco dat Maria dus in de schijnwerpers plaatst, is een oubollige bijbelse vertelling, geschikt voor het 16 mm circuit van de katholieke jeugdhonks in Vlaanderen, waar men nog net met de hulp van jezuïetenpaters de Frans-roomse kijk kan volgen. Het voornaamste pluspunt aan deze steriele vertoning is het gedegen camerawerk van Claude Agostini en de prachtige landschappen van Marokko, waar wijlen koning Hassan II maar al te graag gastheer speelde, want in Israël kan niet gedraaid worden omdat het daar te onrustig is. Wie daarop let, is een kniesoor.

Hochzäitsnuecht

Luxemburg 1992. Drama van Pol Cruchten. Met o.a. Myriam Müller, Thierry Van Werveke, Ender Frings, Paul Scheuer en Marja-Leena Junker.

Christian (Van Werveke) is vaderloos en komt uit een benepen arbeidersmilieu. Zijn moeder (Von Roesgen) domineert hem. Catherine (Muller) is de dochter van een groot ondernemer. Haar vader (Scheuer) is een potentaat. Zowel Christian als Catherine zijn verslaafd aan drugs. Ze willen trouwen, wat Christians moeder ziet als een welkome gelegenheid om zich te verrijken (ze vervalst een levensverzekering op Catherine), terwijl Catherine`s vader niet bij machte is het huwelijk tegen te houden. Tijdens het bruiloftsmaal moet Christian aan de coca[KA3]ine om te overleven - een duistere dealer, Tony (Frings) belooft het spul 's nachts te leveren. Als Christian er in de bruidsnacht op uit trekt, keert hij later te onverrichter zake terug. Nu is Catherine aan de beurt. Tegen het ochtendgloren is zij nog niet terug, waarop Christian haar gaat zoeken. Het eindigt in een tragedie - volgens regisseur Cruchten, een Shakesperiaans rock 'n' roll treurspel. Hoewel de film iets aparts heeft en bekroond werd in 1993 met een Max Ophühlsprijs om zijn veelbelovendheid, is dit droefgeestige literaire werk een regelrechte afrader, die vooral het beroep doet op het geduld van gewone mensen van vlees en bloed. Scenario van regisseur Cruchten en Marc Giraud naar het toneelstuk van Ernst M. Binder. Camerawerk van Daniel Barrau. Eastmancolor.

Schacko Klak

Luxemburg 1990. Familiefilm van Frank Hoffmann en Paul Kieffer. Met o.a. Calude Wagner, André Jung, Michèle Clees, Ulrich Eichenberger en Steve Karier.

Ervaringen en leed door oorlog. We zijn in het begin van 1942. Luxemburg wordt bezet door de Duitsers. We volgen de belevenissen van de familie Krapp in het dorpje Itzig door de ogen van de jongste zoon Chrescht, die elf jaar is. Tot dan toe zaaide de oorlog niet al te veel verwarring en in het dorp ging het leven zijn gewone gangetje. Geleidelijk stapelen de gebeurtenissen zich echter op en ze zullen diepe sporen nalaten. Naar de gelijknamige roman van Roger Manderscheid. Dit is de tweede speelfilm in samenwerking van de twee regisseurs.