Jean Eustache (1938-1981): regie, cast en montage.
Er zijn 7 films gevonden.

Une Sale histoire

1977 | Experimenteel, Documentaire

Frankrijk 1977. Experimenteel van Jean Eustache. Met o.a. Michael Lonsdale, Jean Noël Picq, Jean Douchet, Jacques Burloux en Douschka.

Een man vertelt een schijnbaar waar gebeurd verhaal over hoe hij een gat in de muur van een damestoilet boorde, zodat hij op de grond liggend de bezoeksters kon begluren, nadat in de eerste helft van de film acteur Lonsdale hetzelfde verhaal vertelt aan collega's en een regisseur. Een bizarre film die de 'schunnige anekdote' tot discussie-onderwerp maakt over perversie, de vrouw- als-lustobject, seksuele prikkeling en door de tweevoudige presentatie óók interpretatie en registratie tegenover elkaar plaatst. Hoewel de film volledig steunt op de dialoog is het een provocerend en zinnig werk geworden van de op tragische wijze gestorven dwarsligger van de Franse cinema.

Der amerikanische Freund

1977 | Film noir, Misdaad, Drama, Experimenteel, Thriller

Duitsland​/​​Frankrijk 1977. Film noir van Wim Wenders. Met o.a. Bruno Ganz, Dennis Hopper, Lisa Kreuzer, Nicholas Ray en Samuel Fuller.

Het rustige leventje van de terminaal zieke lijstenmaker Jonathan Zimmermann (Ganz) wordt compleet op zijn kop gezet als hij de Amerikaanse kunstzwendelaar Tom Ripley (Hopper, mysterieus als altijd) ontmoet. Want voor hij er erg in heeft staat Jonathan in de Parijse metro met een pistool op zak, wachtend op zijn eerste doelwit als huurmoordenaar. Fascinerende en uiterst stijlvolle bewerking van thrillerroman Ripley's Game, die uitblinkt in een aantal briljant geënsceneerde actiescènes. Hoogtepunt is de onvergetelijke treinrit naar München: een waar meesterstuk qua suspense en technisch vernuft.

Vincent mit l'âne dans un pré

1976 | Komedie, Drama

Frankrijk 1976. Komedie van Pierre Zucca. Met o.a. Michel Bouquet, Fabrice Luchini, Bernadette Lafont, Jeanne Dodgson en Virginia Thévenet.

De debuutfilm van deze cineast, die eerder enkele opmerkelijke korte films maakte, en hiermee bevestigt dat hij een volwaardig regisseur is. Heel subtiel beschrijft hij de lange dooltocht van een puber met een ziekelijke fantasie, zoon van een even fantasierijke vader, die hem doet geloven dat hij blind is. Een project over de onttrekking aan de ouderlijke macht, met als uitgangspunt een aantal klassieke psychiatrische thema's. Sedertdien vervolgde Zucca een moeizame carrière. Innemend en geraffineerd camerawerk, dat soms iets surrealistisch heeft. Ook bekend onder de titel VINCENT MIT L'ANE DANS UN PRE ET S'EN VINT DANS L'AUTRE.

Mes petites amoureuses

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Jean Eustache. Met o.a. Martin Loeb, Ingrid Caven, Jacqueline Dufranne, Dyonis Mascolo en Henri Martinez.

De zoon van een ongehuwde moeder, die door zijn grootmoeder is grootgebracht, wordt door zijn moeder in huis genomen als ze gaat samenwonen met een Spaanse gastarbeider. Hij neemt een baantje bij een fietsenmaker, om in de kosten bij te dragen, maar zijn toekomstdroom over een voortgezette opleiding valt daarbij in het water, en staat zijn eerste verliefdheid in de weg, evenals de dikdoenerij van zijn leeftijdgenoten bij het versieren van meisjes in het suffe provincieplaatsje. Formeel minder dwars en baanbrekend dan LA MAMAN ET LA PUTAIN, maar nauwelijks een minder persoonlijke film over gesmoorde illusies en bevrijdende dromen die echter de kijker vrijwel onmiddellijk teleurstelt door het gebrek aan rake details.

La maman et la putain

1973 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1973. Drama van Jean Eustache. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Bernadette Lafont, Françoise Lebrun, Isabelle Weingarten en Jacques Renard.

Alexandre wordt onderhouden door Marie en brengt zijn dagen door in cafés, met gesprekken met vrienden en met losse scharrels. Als hij Veronika zonder bijbedoelingen versiert, neemt zij het initiatief op cynische wijze over en blijkt behoefte aan vastigheid te hebben, zodat zij zich in zijn relatie met Marie opdringt om zich daar aan te koesteren. Hij kan de verantwoordelijkheid voor emoties bij anderen en zichzelf niet aan. Deze autobiografische film groeide uit tot een portret van een generatie die de meeste illusies kwijt is maar het restant romantiseert, ondanks hun façade. De compromisloze vormgeving met minutenlange monologen voor de statische camera maakt de film tot een van de belangrijkste na de oorlog, met zoveel herkenning dat hij ook nog een commercieel succes bleek. Het camerawerk is van Pierre Lhomme.

Les idoles

1968 | Musical

Frankrijk 1968. Musical van Marc'o. Met o.a. Bulle Ogier, Pierre Clémenti, Jean-Pierre Kalfon, Bernadette Lafont en Valérie Lagrange.

In de jaren zestig rebelleren Gigi la Folle, Simon le Magicien en Charly le Surineur, fictieve Franse yéyé-popsterren, tegen de amusementsindustrie die hen als product exploiteert. Deze Pop Art-knalfuif, filmbewerking door avantgardist Marc'O van zijn theatershow uit 1966, stuitert van de ene tijdgeestscène naar het andere muziekintermezzo. Terwijl kleuren en decors van het scherm springen gooit vooral mafketel Clémenti alle remmen los. De première in juni '68 werd een miskleun; de doelgroep was nog aan het aksievoeren. Jean Eustache monteerde, Bernadette Lafont en zangeres Valérie Lagrange spelen bijrolletjes.

Le Père Noël a les yeux bleus

1966 | Drama

Frankrijk 1966. Drama van Jean Eustache. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Gérard Zimmerman, Henri Martinez en René Gilson.

Om een winterjas te kunnen aanschaffen, verhuurt een berooide en eenzame jongen in de provincieplaats Narbonne zich als kerstman die met kopers in een warenhuis op de foto moet. Deze vermomming en poses geven hem de kans tot enig voorzichtig contact met meisjes zonder gevolgen, zodat de avonden gevuld blijven met drank en bralverhalen met enkele vrienden. Indringend en ontroerend beeld van de eenzaamheid in dwarse episodische filmvorm, die geaccentueerd wordt door quasi-bravoure en galgehumor. (Voor goed begrip van het eindbeeld als de vrienden door de uitgestorven stad lopen met het spreekkoor 'op naar het bordeel': Narbonne heeft geen bordeel.)