Billy Name

John Cale

Verenigd Koninkrijk 1998. Documentaire van James Marsh. Met o.a. John Cale, Lou Reed, Billy Name, Chris Morrison en Wil Lewis.

Nico-Icon

Duitsland 1995. Documentaire van Susanne Ofteringer. Met o.a. Tina Aumont, Christian Aaron Boulogne, Edith Boulogne, Jackson Browne en John Cale.

De geschiedenis van Christa Paffgen, een Keuls meisje dat uitgroeide tot een icoon van de Amerikaanse underground. Ze werd geboren te Keulen in 1938. Op haar vijftiende was ze reeds een bekend model in Berlijn. Ze vestigde zich in Parijs waar ze zodanig opviel in de 'jet-set' dat Fellini haar in 1959 een rolletje aanbood in LA DOLCE VITA. Ze had meerdere verhoudingen, w.o. een met Alain Delon waarvan ze een kind kreeg dat wel opgroeide bij diens moeder, Edith Boulogne, en haar naam aannam, Christian Aaron Boulogne, maar dat nooit door hem erkend werd. Ze stond toen bekend als Nico en trok naar New York waar ze aangetrokken werd door Andy Warhol. Haar grootste succes kende ze als zangeres van de legendarische undergroundband The Velvet Underground. Nadat de band uit elkaar viel trachtte ze een solo- carrière op te bouwen, maar dat mislukte, mede door haar heroïne-verslaving. In Frankrijk woonde ze nog een tijdje samen met regisseur Philippe Garrel, met wie ze nog enkele films maakte. Ze stierf in 1986 in Ibiza. Een aangrijpende documentaire over een jonge vrouw die heel haar leven een droom achtervolgde die ze nooit zou realiseren. Ofteringer schreef zelf het scenario. Voor de montage tekenden Elfe Brandenburger en Guido Krajewski. Fotografie is van Judith Kaufmann, Katarzyna Remin, Martin Baer en Sibylle Stürmer.

Andy Warhol

Verenigd Koninkrijk 1988. Documentaire van Kim Evans. Met o.a. David Bailey, Brigid Berlin, Victor Bockris, Bob Colacello en Ronnie Cutrone.

Een portret van Andy Warhol (geboren als Andrew Warhola in 1928), de ongekroonde koning van de pop-art. Na zijn studies begon hij als reclametekenaar, tot hij begin jaren 1960 explodeerde in de Amerikaanse kunstwereld. Met zijn Factory domineerde hij tien jaar lang de cultuurscène in de V.S. en zijn schilderijen van Hollywood-coryfeeën en consumptieproducten zoals Campbell of Coca-Cola zijn wereldberoemd. Vanaf 1963 hield hij zich ook bezig met film. Deze films zijn echter zelden te zien door hun a-commerciëel karakter en werden ooit omschreven als het meest invloedrijke ongeziene [KA21]uvre uit de filmgeschiedenis. Vanzelfsprekend wordt er ook veel aandacht besteed aan de moordaanslag die Valerie Solanas in 1968 op hem pleegde en die van grote invloed was op zijn verdere carrière. In 1987 overleed hij ten gevolge van nooit opgehelderde complicaties na een eenvoudige operatie. Mensen die met hem gewerkt hebben getuigen over hun samenwerking. Verder zien we fragmenten uit diverse van Warhols films. Een interessante, goed uitgediepte documentaire die een duidelijk inzicht geeft in het complexe [KA21]uvre van deze culturele duizendpoot. Melvyn Bragg schreef het scenario en sprak de commentaar. Montage is van Tony Webb. Achter de camera nam Paul Bond plaats.

Couch

Verenigde Staten 1964. Drama van Andy Warhol. Met o.a. Gerard Malanga, Allen Ginsberg, Gregory Corso, Jack Kerouac en Peter Orlovsky.

Centraal staat een oude zetel, ooit door decorateur Billy Name van het stort gered, waarin een aantal bekende en minder bekende bezoekers van de Factory een potje vrijen (homo of hetero). De zetel wordt a.h.w. een metafoor die staat voor het culturele Amerika. Tevens is het een hekeling van de vele tv- soaps die zich op en rond sofa's afspelen. Veel bewegen doet de camera niet. Hij registreert enkel en de toeschouwer is de voyeur die het allemaal ondergaat. Bovendien steekt de film de draak met alle etische en morele conventies van de Amerikaanse 'moral majority'. Zonder geluid of muziek.