Gilles Detroit

Joséphine, profession ange gardien : L'enfant oublié

Frankrijk 1997. Drama van Alain Bonnot. Met o.a. Mimie Mathy, Patrick Fierry, Jessica Lecucq, Nadine Spinoza en Paul Guers.

Le crabe sur la banquette arrière

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Macha Méril, Barbara Schultz, Bernard Dhéran, Alain Mac Moy en Samuel Labarthe.

Maigret tend un piège

Frankrijk 1995. Misdaad van Juraj Herz. Met o.a. Bruno Cremer, Bruno Todeschini, Hélène Sergère, Laurence Masliah en Pascale Vignal.

Derde verfilming op rij van het gelijknamige boek van Simenon uit 1955, hier met Cremer in de rol van Maigret die het onderzoek leidt naar een seriemoordenaar die al vijf keer toesloeg in het Parijse 20st arrondissement. Maigret besluit een val op te zetten en verzamelt daartoe niet minder dan vijftig (!) vrouwelijke politie-agentes die allen wat lijken op de vijf eerdere slachtoffers. Onder hen valt vooral Marthe (Vignal) op, een jonge stagiaire die net in dienst is in de ploeg van Maigret. Het scenario van Bernard Marie legt de nadruk op het feit dat Maigret geconfronteerd wordt met een bijzonder sluwe psychopaat.

Julie Lescaut : Propagande noire

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Misdaad van Alain Bonnot. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Rufus.

Langs de spoorlijn wordt het zwaar verminkte lichaam gevonden van een jonge boekhouder die al drie dagen werd vermist. In zijn binnnenzak wordt een afscheidsbrief gevonden. Alles duidt op zelfmoord. Commissaris Lescaut (Genest) moet het droeve nieuws aan de jonge weduwe meedelen, maar deze weigert categorisch te geloven dat om het haar man gaat. Het paar hadden net plannen gemaakt om de eerste huwelijksverjaardag in Veneti[KA3]e te vieren en dachten erover kinderen te krijgen. Toch herkent ze duidelijk het handschrift van haar man, al kan de patholoog- anatoom de identiteit niet vaststellen. Er vallen nog meer doden en eventuele getuigen zwijgen uit angst. Lescaut moet het opnemen tegen een clandestiene, maar machtige misdaadorganisatie in deze redelijk spannende aflevering die steeds bekende paden blijft bewandelen. Ze wordt daarbij geholpen door een nieuwe inspecteur, David Kaplan (Marx). Het scenario is van Thomas Saez (naar de personages die bedacht werden door Alexis Lecaye) en aan de camera stond Pierre Morel. Formaat 16/9. Stereo.

Cherche famille désespérement

Frankrijk 1993. Drama van François Luciani. Met o.a. Françoise Christophe, Philippe Leroy, Alexis Tomassian, Bernard Crombey en Catherine Wilkening.

Edward (Leroy-Beaulieu) is een rijk man. Maar, zoals het spreekwoord zegt, geld maakt niet gelukkig. En hij is bijzonder ongelukkig want hij heeft zijn zoon en enige erfgenaam verloren. Maar dan merkt hij de straatjongen Milan (Thomassian) op en die doet hem aan zijn zoon denken. Het vervolg laat zich raden. Een film die zonder schroom op de traanspieren werkt, maar die verder weinig bestaansredenen heeft. Het goedkope sentiment stroomt van het scherm en wie van dit soort gemakkelijke ontroering houdt zal ongetwijfeld een hoogdag beleven. Andere kijkers hebben ongetwijfeld iets beter te doen. Het scenario is van de hand van Jacques Labib, Claude Fouchier en Martin Brossollet. Fotografie van Mario Barroso.

La note bleue

Polen​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1991. Historische film van Andrzej Zulawski. Met o.a. Marie-France Pisier, Janusz Olejniczak, Sophie Marceau, Féodor Atkine en Benoît Le Pecq.

Deze film schiet naast zijn doel. Chopin (Olejniczak) is in grote `Verwirrung der Gef[KA3]uhlen`, want hij kan niet kiezen tussen Georges Sand (Pisier) en haar dochter (Marceau), terwijl hij zelf niet begrijpt dat hij alleen maar houdt van de muziek die hij componeert. Teveel personages, teveel kwasi feministisch blah-blah, veel te veel semi-intellectueel gelul, etc., wat niet bijeen wordt gehouden door het zwakke scenario van regisseur Zulawski. Marceau's geloofwaardige rol als de op hol geslagen verliefde jonge vrouw is te gering om de film te dragen en het zeker niet onverdienstelijke spel van acteur-musicus Olejniczak, is toch beter op een muziek-CD. Fotografie van Andrzej Jaroszewicz. Gesitueerd in de zomer van 1846.