Véronique Ataly

Julie Lescaut : Destins croisés

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​België 2000. Misdaad van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Jennifer Lauret en Josephine Serré.

Ça commence aujourd'hui

Frankrijk 1999. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Torreton, Maria Pitarresi, Nadia Kaci, Véronique Ataly en Nathalie Bécue.

Dit werk van Tavernier verbeeldt op ingetogen en bijna documentaire-achtige wijze het verhaal van een kleuterleraar (Torreton) in een armzalige Noord-Franse regio, die dagelijks probeert het ellendige bestaan van zijn kroost te verlichten. In de Angelsaksische media wordt de film driftig vergeleken met het volksrealisme van Ken Loach en Mike Leigh maar in vergelijking met het werk van zijn Britse collegae is de film van Tavernier misschien nog wat grimmiger. Ça commence aujourd'hui is een onverbloemde aanklacht tegen het failliet van de staat door de ogen van verwaarloosde kleuters.

Baldi et la voleuse d'amour

Frankrijk​/​​België​/​​Canada 1997. Komedie van Claude D'Anna. Met o.a. Charles Aznavour, Mélanie Leray, Jacques Frantz, Mona Heftre en Fabien Thomann.

Dit werk van Tavernier verbeeldt op ingetogen en bijna documentaire-achtige wijze het verhaal van een kleuterleraar (Torreton) in een armzalige Noord-Franse regio, die dagelijks probeert het ellendige bestaan van zijn kroost te verlichten. In de Angelsaksische media wordt de film driftig vergeleken met het volksrealisme van Ken Loach en Mike Leigh maar in vergelijking met het werk van zijn Britse collegae is de film van Tavernier misschien nog wat grimmiger. Ça commence aujourd'hui is een onverbloemde aanklacht tegen het failliet van de staat door de ogen van verwaarloosde kleuters.

L'instit : Concerto pour Guillaume

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Komedie van Jacques Ertaud. Met o.a. Gérard Klein, Robinson Stévenin, Didier Sauvegrain, Dominique Rousseau en Ginette Garcin.

Victor Novak (Klein) moet invallen als leerkracht op een basisschool in een vissersdorpje. Zijn aandacht wordt onmiddellijk getrokken door de tien-jarige Guillaume (Stévenin), een eenzame jongen die bekend staat als moeilijk en opstandig. Volgens de directrice is zijn gedrag het gevolg van de tragische dood van zijn moeder, een begaafd violiste. Novak ontdekt echter het geheim van Guillaume: hij wordt regelmatig door zijn vader, een tandarts, nodeloos mishandeld. Je vraagt je af hoe men toch steeds weer de inspiratie weet te vinden om zulke stroperige verhalen te blijven bedenken. Sommige kijkers vinden dit valse, sentimentele gedoe schitterend, maar ditmaal zijn de scenaristen Ertaud, Gilles Gerardain en Didier Cohen toch echt over de schreef van het redelijke en het aanvaardbare gegaan. Jean-Claude Hugon deed de fotografie. Gefilmd op Super 16.

Le grand beau

Frankrijk 1991. Drama van Bernard Choquet. Met o.a. François Marthouret, Véronique Ataly, Jacques Spiesser, Serge Reggiani en Emmanuelle Riva.

Na jaren van afwezigheid keert Marthouret terug naar zijn geliefde geboortestreek in de bergen. Hij houdt nog steeds van de mooie Ataly, maar kan niet verkroppen dat zij haar medewerking verleent aan de vernietiging van het natuurschoon in zijn wereld. Ze is namelijk directrice van een splinternieuw, mondain ski- oord. Een film die het opneemt voor het behoud van de natuur. Zoveel mooie streken zijn reeds geofferd enkel voor het plezier van de rijken. Dat is het nobele standpunt dat Choquet inneemt in dit scenario, dat echter bijzonder vlak in beeld gebracht is. De relatie Marthouret/Ataly komt evenmin uit de verf. Het gebied is prachtig gefilmd door Robert Joffray. Maar ook al zitten er heel wat bekende namen in de rolverdeling, ze kunnen geen leven brengen in de film.

La milliardaire

Frankrijk 1991. Jacques Ertaud. Met o.a. Nicole Courcel, Judith Magre, Bernard Fresson, Klaus Grundberg en Philippe Rouleau.

Men zou deze produktie als `zakenfilm` kunnen betitelen. De film verhaalt over de talrijke verwikkelingen rond het personage van de miljardaire Ir[KA2]ene Aubrac (Courcel) en heeft als hoofdthema Geld met een grote G: race om een industrieel imperium, redding van een bedreigde holding, duistere financiële operaties, tussenkomst van een 'Zuid-Amerikaanse' dictator, vertrouwde raadsmannen op de achtergrond, verloren contracten, etc.. Deze hele santekraam werd geregisseerd door een ex-cineast die een zeer invloedrijke tv-maker is geworden: men heeft hem dus de nodige middelen gegeven, maar het is niets meer dan een handige fabrikatie. Zeker, miljardairs bestaan, maar in een tijd dat het openbare bod voor overname van bedrijven in de mode is, zal deze film een groot, niet erg ontwikkeld publiek trekken. Degenen die daarentegen verstand hebben van zaken doen, lopen een grote kans in lachen uit te barsten, zo is alles in deze miniserie teruggebracht naar stereotiepen. Wij hebben het sterke vermoeden dat de Franse socialistische regering achter de politieke afstandsbediening van deze produktie zit. De acteurs zijn goed, dus laten we barmhartig zijn en zeggen dat de film bijna GEMIDDELD is.