Jean Cocteau

Jean Cocteau (1889-1963): regie, cast, scenario, productie, montage en schrijver.
Er zijn 13 films gevonden.

Regisseur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1960	Le testament d' Orphée, ou ne me demandez pas pourquoi!
1952	La villa Santo - Sospir
1950	Orphée
1948	Les parents terribles
1947	L'aigle à deux têtes
1946	La belle et la bête
1930	Le sang d'un poète

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1985	Jean Cocteau: autoportraits d'un inconnu
1960	Le testament d' Orphée, ou ne me demandez pas pourquoi!
1952	La villa Santo - Sospir
1943	Le Baron fantôme

Scenarist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1960	Le testament d' Orphée, ou ne me demandez pas pourquoi!
1960	La Princesse de Clèves
1950	Orphée
1950	Les enfants terribles
1948	Les parents terribles
1948	L'amore
1946	La belle et la bête
1930	Le sang d'un poète

Producer		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1952	La villa Santo - Sospir

Editor		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1930	Le sang d'un poète

Auteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2020	The Human Voice
1950	Les enfants terribles
1948	Les parents terribles

Jean Cocteau: autoportraits d'un inconnu
Edgardo Cozarinski, 1985

The Human Voice

2020 | Drama, Korte film

Spanje 2020. Drama van Pedro Almodóvar.

Een vrouw (Swinton) wacht wanhopig op het moment dat haar ex zijn hond en zijn koffers komt ophalen. Maar na drie dagen wachten is hij er nog steeds niet. Wel belt hij haar om te zeggen dat hij helemaal niet meer komt. Waarna zich een gesprek ontwikkelt waarin de vrouw een heel scala van emoties doorloopt. Schalkse bewerking door regisseur Almodóvar (Dolor y gloria, Hable con ella) van de beroemde eenakter van Jean Cocteau. De korte film (30 minuten) speelt zich af in een nephuis in een filmstudio en Swinton heeft elke scène een nieuwe, oogverblindende outfit aan, maar toch voelt haar verdriet vanaf het eerste moment echt.

Jean Cocteau: autoportraits d'un inconnu

1985 | Biografie, Experimenteel

Frankrijk 1985. Biografie van Edgardo Cozarinski. Met o.a. Jean Cocteau, Vaslav Fomitch Nijinski, Serge de Diaghilev, Jean Renoir en Pablo Picasso.

Deze cineast maakte in 1983 al eens een film met dezelfde titel maar toen ging het om een eenvoudig gesprek met Jean Cocteau (1889-1963). Nu heeft hij dit gegeven aanzienlijk uitgebreid door het definitieve portret van deze veelzijdige artiest te maken met foto's, beeldmateriaal van destijds, fragmenten uit films van Cocteau, met zijn familie en zijn vriendenkring etc. Op deze manier neemt hij afstand van de gewone, simpele documentaire en komt uit bij een onderzoek naar de ware essentie van inspiratie en creativiteit. Een meesterwerk van een van oorsprong Argentijns regisseur die een weinig omvangrijk maar uitermate origineel oeuvre op zijn naam heeft staan.

Le testament d' Orphée, ou ne me demandez pas pourquoi!

1960 | Drama, Komedie

Frankrijk 1960. Drama van Jean Cocteau. Met o.a. Jean Cocteau, María Casares, François Périer, Edouard Dermithe en Yul Brynner.

De bejaarde Cocteau maakt voor zichzelf de balans op van symboliek en mythes die in zijn literaire en filmische oeuvre en beeldende kunst steeds terugkeerden. Personages uit zijn film ORPHEE leggen hem de `straf te leven` op en ook als de godin Minerva hem doorspiest heeft, herrijst hij weer: de kunstenaar is onsterfelijk. Verrassende visuele vondsten en zelfironie (niet zonder ijdelheid) maken dit letterlijk en artistiek familiealbum zeer onderhoudend, al is de onderliggende filosofie weinig origineel of diepgravend. Bekendheid met de eerdere Cocteaufilm is geen voorwaarde, maar helpt wel.

La Princesse de Clèves

1960 | Drama, Experimenteel, Romantiek

Frankrijk/Italië 1960. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Marina Vlady, Jean Marais, Jean-François Poron, Annie Ducaux en Lea Padovani.

Aan het hof van Hendrik II wordt de jonge vrouw van de prins van Kleef verliefd op de hertog van Nemours en vlucht voor deze verleiding naar haar kasteel. Haar echtgenoot krijgt door roddel niettemin een onjuiste indruk van overspel en sterft van verdriet. Zij blijft ook zijn nagedachtenis trouw. Jean Cocteau schreef het scenario naar de roman van Mme de la Fayette voor Marais als de jonge minnaar, maar toen de film gemaakt kon worden had deze de leeftijd voor de echtgenoot die hij (waarschijnlijk) veel beter speelt, hoewel Poron niet best is. Vlady is perfect in de titelrol van een uiterst verzorgd maar emotieloos prentenboek. Het camerawerk is van Henry Alekan.

La villa Santo - Sospir

1952 | Documentaire, Experimenteel

Frankrijk 1952. Documentaire van Jean Cocteau. Met o.a. Jean Cocteau, Edouard Dermithe en Francine Weisweiller.

De beroemde Franse kunstenaar Jean Cocteau nodigt ons uit op een bezichtiging van de decoratie die hij aanbracht in de Villa Santo Sospir in Saint-Jean-Cap-Ferrat, in opdracht van de eigenares Francine Weisweiller. Befaamde schilders die voor hem in dit plaatsje werkten waren o.a. Picasso en Matisse. De tekeningen op wanden en deuren werden geïnspireerd door legende, mythologie en religie, gaande van eenvoudige ornamenten tot complex uitgewerkte schilderijen. Orpheus, die een belangrijke rol zou spelen in zijn filmcarrière, is ook hier goed vertegenwoordigd. Naar het einde toe gaat Cocteau met de beelden spelen wat een indrukwekkend poëtisch beeld geeft van zowel het badstadje als de schilderwerken. Een unieke gelegenheid om eens een ander aspect te leren kennen van cultureel duizendpoot Cocteau. De film is vooral interessant voor kunsthistorici, de gemiddelde filmliefhebber heeft er minder boodschap aan. Cocteau schreef het scenario en spreekt zelf de commentaar. Hij werd geassisteerd door Frédéric Rossif. Camerawerk was in handen van C. Iwanow.

Orphée

1950 | Romantiek, Drama, Fantasy, Experimenteel

Frankrijk 1950. Romantiek van Jean Cocteau. Met o.a. Jean Marais, François Périer, María Casares, Juliette Gréco en Roger Blin.

De dichter Orpheus (Marais) wordt na een ongeluk door een mysterieuze prinses (Casar[KA2]es) naar het hiernamaals gevoerd waar hij zijn overleden Eurydice (Déa) mag zoeken. Als hij haar vindt, wordt ze opnieuw van hem weggevoerd en hij wordt neergeschoten. De prinses - die de Dood is - is verliefd geworden op de dichter en stuurt het paar terug naar de aarde. Deze persoonlijke variant op de Orpheus-mythe kreeg een fascinerende sfeer door fantasierijke beelden vol verrassende symboliek die vooral picturaal werkzaam is en aan de betekenis weinig toevoegt, dus ook niet uitgelegd hoeft te worden. Een opmerkelijke rol van Casarès als de Dood. Het scenario is van regisseur Cocteau. Het camerawerk is van Nicoals Hayer. In 1949 gedraaid en op 29 september 1950 in première gegaan in Parijs. Opgedragen aan Christian Bérard. RCA Sound System, Mono.

Les enfants terribles

1950 | Drama

Frankrijk 1950. Drama van Jean-Pierre Melville. Met o.a. Nicole Stéphane, Renée Cosima, Jacques Bernard, Melvyn Martin en Edouard Dermithe.

Adolescent Paul (Dermithe) moet het bed houden nadat hij geraakt is door een te harde sneeuwbal. Zijn dominante zus Elisabeth (Stéphane) verzorgt hem en houdt hem onder de duim. Ze wordt jaloers als Agathe (Cosima) intrek neemt in een kamer in het huis. Melville verfilmde het boek van Jean Cocteau over de problematische relatie tussen een broer en zus die zo hecht is dat er voor anderen geen ruimte is. Zijn onafhankelijke filmproductie en voorkeur voor locatie-opnamen leverden hem de bewondering op van de latere Nouvelle Vague-cineasten. Hij was onder meer te zien in Godards A bout de souffle.

Les parents terribles

1948 | Drama

Frankrijk 1948. Drama van Jean Cocteau. Met o.a. Jean Marais, Josette Day, Yvonne De Bray, Gabrielle Dorziat en Marcel André.

Een door de opvoeding van zijn bazige moeder wereldvreemde jongeman is verliefd geworden op een meisje dat om hem met haar oudere minnaar zal breken. Het blijkt de vader van de jongen te zijn die zijn vriendin chanteert met onthulling als ze de relatie voortzet. Een cynische, inwonende schoonzuster doet haar invloed gelden waardoor de naïef romantische instelling van de jongen onaangetast blijft. Cocteau verfilmde zijn waarschijnlijk beste toneelstuk naar de letter, waarbij de overvloedige, maar briljante dialoog en de acteerprestaties -vooral van De Bray als moeder en Dorziat als tante - in genadeloos grote close-ups een eigen filmische werking krijgen. Zelfs Marais is overtuigend als het troetelkind.

L'amore

1948 | Drama, Komedie

Italië 1948. Drama van Roberto Rossellini. Met o.a. Anna Magnani, Federico Fellini, Peparuolo en Amelia Robert.

`Eerbetoon aan de kunst van Magnani` valt in twee episodes uiteen. Eerste is een lang telefoongesprek van een vrouw met haar minnaar die haar verlaten heeft, naar toneelsolo LA VOIX HUMAINE van Jean Cocteau en is zowel een krachttoer van de actrice als van de regie die van statische situatie `documentaire van het lijden` maakt. Tweede deel, waarin een dorpsidiote door een zwerver wordt verleid, in wie ze de heilige Jozef ziet en ondanks de pesterijen van boeren in het wonder blijft geloven, is minder interessant (Fellini bedacht verhaal en speelde de zwerver), maar boeit om de actrice en om de kenmerkende wijze, waarop de regie haar één met natuur laat zijn.

L'aigle à deux têtes

1947 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1947. Drama van Jean Cocteau. Met o.a. Sylvia Montfort, Edwige Feuillère, Jean Marais, Jacques Varennes en Jean Debucourt.

Een vorstin wier man op de eerste dag van hun huwelijk gestorven is, leeft in rouw als een kluizenaarster en regeert alleen nog in naam. Revolutionaire samenzweerders sturen een dubbelganger van de dode koning naar haar paleis, met onvoorziene tragische gevolgen. Cocteau verfilmde een eigen romantisch toneelstuk om de acteursprestaties te bewaren, maar voegde daar in samenwerking met decorbouwer Christian Bérard zijn barokke filmpoëzie aan toe. Marais is als altijd een beetje veel als de held; Feuillère is superieur in haar rouw, ongenaakbare trots en passie. Opnieuw gefilmd als IL MISTERIO DI OBERWALD.

La belle et la bête

1946 | Fantasy, Familiefilm, Romantiek, Actiefilm

Frankrijk 1946. Fantasy van Jean Cocteau en René Clément. Met o.a. Jean Marais, Josette Day, Marcel André, Mila Parély en Nane Germon.

In een geheimzinnig kasteel loopt een armlastige koopman een monster, half mens, half dier, tegen het lijf. Het beest dreigt hem van zijn leven te beroven, tenzij een van zijn drie dochters op het kasteel komt wonen. De vriendelijke Bella offert zich op, valt flauw bij het zien van het monster, maar ontwaart na enige tijd de nobele inborst van het beest. Interessant, fraai surrealistisch vormgegeven sprookje van de veelzijdige Cocteau. De romantiek en ironie hebben niets van hun werking verloren, alleen het acteren van Marais in een driedubbele rol oogt inmiddels wat gedateerd.

Le Baron fantôme

1943 | Mysterie, Romantiek

Frankrijk 1943. Mysterie van Serge de Poligny. Met o.a. Odette Joyeux, Jany Holt, Alain Cuny, André Lefaur en Marguerite Pierry.

Een gravin bezoekt met haar dochter en haar vriendin het kasteel van haar oom die echter overleden blijkt te zijn. Er wonen alleen nog een kreupele knecht en een jonge dichter - een geestelijk erfgenaam van de baron - en de mysterieuze sfeer maakt de meisjes van hun gevoelens en inspiraties bewust, los van de prozaïsche realiteit en hun sociale status. Deze door Cocteau geschreven film, waarin hij zèlf de kluizenaar-baron speelt, is historisch interessant vanwege de vooruitwijzingen naar zijn latere eigen films. Ook de voor de bezettingstijd uitdagende triomf van poëzie over politiek is boeiend, maar de zwaar aangezette expressionistische stijl resulteert ondanks de opmerkelijke beelden niet in een film. De stills zijn suggestiever dan de scènes zelf.

Le sang d'un poète

1930 | Experimenteel

Frankrijk 1930. Experimenteel van Jean Cocteau. Met o.a. Enrique Rivero, Pauline Carton, Feral Benga, Jean Desbordes en Odette Talazac.

Een klassieke surrealistische film waarin een dichter in verschillende episodes geconfronteerd wordt met de vragen van leven, dood en kunst. Dit filmgedicht was destijds het enige experiment van Cocteau, zijn regelmatige bemoeienis met film kwam pas tien jaar later.

imdb: Zoek Jean Cocteau op IMDB

name

email

mijn instellingen