Lello Arena: regie en cast.
Er zijn 8 films gevonden.

Tu ridi

1998 |

Italië 1998. Vittorio Taviani en Paolo Taviani. Met o.a. Steve Spedicato, Lello Arena, Turi Ferro, Sabrina Ferilli en Antonio Albanese.

Il coraggio di parlare

1988 | Drama, Misdaad

Italië 1988. Drama van Leandro Castellani en Leandro Castellari. Met o.a. Gianluca Schiavoni, Riccardo Cucciolla, Lello Arena, Giuliana Calandra en Enzo Cannavale.

Jongeren worden door de mafia gebruikt om drugs te verhandelen. Ze zijn minderjarig en kunnen niet veroordeeld worden. Een goed gemaakte film, met uitstekende acteurs, waarin de situatie in Zuid-Italië aan de kaak wordt gesteld.

Chiari di luna

1988 | Komedie

Italië 1988. Komedie van Lello Arena. Met o.a. Lello Arena, Tosca D'Aquino, Julia Nickson, Tommaso Bianco en Giovanni Mauriello.

Een dertigjarige man uit de provincie komt in Napels zijn fortuin zoeken. Het pension waar hij een kamer huurt zit vol merkwaardige types. Er gebeurt eigenlijk niets, de kijker krijgt de ene inhoudsloze situatie na de andere voorgeschoteld. Schrijver- acteur-regisseur Arena had beter wat werkzaamheden kunnen delegeren bij het maken van deze komedie.

Cuori nella tormenta

1984 | Romantiek

Italië 1984. Romantiek van Enrico Oldoni. Met o.a. Carlo Verdone, Lello Arena, Marina Suma, Rossana di Lorenzo en Sandra Mantegna.

Walter, een lage officier bij de marine, en Raffaele, de scheepskok, zijn de hoofdpersonen van dit verhaal. Het ongelukkige toeval wil dat beiden verliefd zijn op hetzelfde meisje. Het meisje geeft de voorkeur aan Walter, die meer bravoure heeft, maar zij heeft het hart niet dit tegen Raffaele, die erg gevoelig is, te zeggen. Een doorsnee sentimentele film met sympathieke personages.

Bertoldo, Bertoldino e Cacasenno

1984 | Komedie

Italië 1984. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Alberto Sordi, Maurizio Nichetti en Lello Arena.

Een onderhoudende, komische film die speelt aan het eind van de middeleeuwen. Tijdens de heerschappij van Alboino verzint een slimme boer de ene list na de andere, maar hij blijft altijd trouw en eerlijk. Ook zijn vrouw en getikte zoon zijn bij het bedrog betrokken. Goede prestaties van de acteurs, vooral van Nichetti.

Scusate il ritardo

1982 | Komedie

Italië 1982. Komedie van Massimo Troisi. Met o.a. Massimo Troisi, Giuliana de Sio, Lello Arena, Lina Polito en Franco Acampora.

Een Napolitaanse nietsnut leeft op kosten van zijn familie, tot hij verliefd wordt op een ge[KA3]emancipeerde jonge vrouw. Zij zal hem misschien tot het inzicht brengen dat hij meer verantwoordelijkheid en minder ego[KA3]isme ten toon moet spreiden. Deze vooral op verbale (dialect-)humor steunende film van een nieuwe komiek-regisseur is als zodanig effectief - de personages praten om de leegte op te vullen - maar zal buiten Italië niet snel aanslaan, ook omdat de vormgeving wel erg sober en statisch is. Het goede spel van de voornaamste acteurs maakt de personages - over die barrières heen - herkenbaar.

No grazie il caffè mi rende nervoso

1982 | Thriller, Komedie

Italië 1982. Thriller van Lodovico Gasparini. Met o.a. Lello Arena, Massimo Troisi, Maddalena Crippa, Aldo Barbone en Christoph Bauman.

De organisatoren van het Eerste Festival van Nieuw Napels gaan achter een moordende maniak aan, die herhaaldelijk het publiek bedreigt. De politie probeert de moordenaar te grijpen, maar er ontstaan krankzinnige situaties. Er wordt best goed gespeeld, maar halverwege de film loopt het verhaal volkomen uit de hand.

Ricomincio da tre

1981 | Komedie

Italië 1981. Komedie van Massimo Troisi. Met o.a. Massimo Troisi, Fiorenza Marchegiani, Lello Arena, Lino Troisi en Renato Scarpa.

Een Napolitaan gaat voor vakantie naar Florence. Zijn ouders zien dat als emigratie. De grote stad en de mentaliteitsverschillen in het Noorden zijn voor hem onaangename verrassingen, tot een geëmancipeerd meisje door zijn stugge afweer heenbreekt. Deze komedie is het debuut van de jonge Troisi, die met opmerkelijke spontaniteit observeert en de karikaturen niet al te stevig aanzet. In deze film, gemaakt in 'vrije' vorm, staat hij zijn eigen hoofdrol soms een al te erge breedsprakigheid toe, maar het resultaat wijkt verfrissend af van de traditionele satire en de platte kluchten die de Italiaanse filmhumor bepalen.