Cécile Laligan

La rumeur

Frankrijk 1997. Drama van Etienne Périer. Met o.a. Christine Boisson, Roger Mirmont, Alain Payen, Micheline Boudet en François-Régis Marchasson.

L'ami de mon fils

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Romantiek van Marion Serraut. Met o.a. Mireille Darc, Alain Doutey, Robert Plagnol, Grégori Baquet en Nathalie Nerval.

Louise (Darc) is weduwe en woont alleen met haar zoon Martin (Baquet). Ze is lerares letterkunde in het lyceum. Tijdens een etentje met familie maakt ze kennis met Stanislas (Plagnol), een vriend van haar zoon. Deze heeft onlangs met zijn moeder de voormalige Soviet Unie verlaten en volgt nu in Frankrijk een opleiding in plastische kunsten. Louise voelt zich wel aangetrokken tot deze jonge en knappe kunstenaar die dan ook weinig moeite heeft om haar te verleiden. In zijn armen voelt ze zich herleven, maar zal hun liefde de tegenwerking van de omgeving kunnen weerstaan? Een erg kunstmatig romantisch drama over de verhouding tussen een jonge man en een vrouw van middelbare leeftijd, een gegeven stukken beter uitgewerkt werd in WHITE PALACE. Je kan geen ogenblik geloven in de romance tussen Darc en Plagnol. Sylvie Bailly, Catherine Borgella en Jean-Luc Seigle overgoten hun scenario bovendien nog met een sausje goedkope sentimentaliteit. Enkel geschikt voor overjaarse bakvisjes. Fotografie van Claude Egger. Stereo.

Julie Lescaut : Cellules mortelles

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Misdaad van Charlotte Brändström. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

Louise (Darc) is weduwe en woont alleen met haar zoon Martin (Baquet). Ze is lerares letterkunde in het lyceum. Tijdens een etentje met familie maakt ze kennis met Stanislas (Plagnol), een vriend van haar zoon. Deze heeft onlangs met zijn moeder de voormalige Soviet Unie verlaten en volgt nu in Frankrijk een opleiding in plastische kunsten. Louise voelt zich wel aangetrokken tot deze jonge en knappe kunstenaar die dan ook weinig moeite heeft om haar te verleiden. In zijn armen voelt ze zich herleven, maar zal hun liefde de tegenwerking van de omgeving kunnen weerstaan? Een erg kunstmatig romantisch drama over de verhouding tussen een jonge man en een vrouw van middelbare leeftijd, een gegeven stukken beter uitgewerkt werd in WHITE PALACE. Je kan geen ogenblik geloven in de romance tussen Darc en Plagnol. Sylvie Bailly, Catherine Borgella en Jean-Luc Seigle overgoten hun scenario bovendien nog met een sausje goedkope sentimentaliteit. Enkel geschikt voor overjaarse bakvisjes. Fotografie van Claude Egger. Stereo.

Famille de cœur

Frankrijk 1997. Komedie van Gérard Vergez. Met o.a. Mimie Mathy, Pierre-Jean Cherit, Judith El Zein, Bruno Walkowitch en Isabelle Leprince.

Louise (Darc) is weduwe en woont alleen met haar zoon Martin (Baquet). Ze is lerares letterkunde in het lyceum. Tijdens een etentje met familie maakt ze kennis met Stanislas (Plagnol), een vriend van haar zoon. Deze heeft onlangs met zijn moeder de voormalige Soviet Unie verlaten en volgt nu in Frankrijk een opleiding in plastische kunsten. Louise voelt zich wel aangetrokken tot deze jonge en knappe kunstenaar die dan ook weinig moeite heeft om haar te verleiden. In zijn armen voelt ze zich herleven, maar zal hun liefde de tegenwerking van de omgeving kunnen weerstaan? Een erg kunstmatig romantisch drama over de verhouding tussen een jonge man en een vrouw van middelbare leeftijd, een gegeven stukken beter uitgewerkt werd in WHITE PALACE. Je kan geen ogenblik geloven in de romance tussen Darc en Plagnol. Sylvie Bailly, Catherine Borgella en Jean-Luc Seigle overgoten hun scenario bovendien nog met een sausje goedkope sentimentaliteit. Enkel geschikt voor overjaarse bakvisjes. Fotografie van Claude Egger. Stereo.

C'est l'homme de ma vie!

Frankrijk 1997. Romantiek van Pierre Lary. Met o.a. Véronique Jannot, Philippe Caroit, Patrick Catalifo, Nicole Jamet en Patricia Malvoisin.

Louise (Darc) is weduwe en woont alleen met haar zoon Martin (Baquet). Ze is lerares letterkunde in het lyceum. Tijdens een etentje met familie maakt ze kennis met Stanislas (Plagnol), een vriend van haar zoon. Deze heeft onlangs met zijn moeder de voormalige Soviet Unie verlaten en volgt nu in Frankrijk een opleiding in plastische kunsten. Louise voelt zich wel aangetrokken tot deze jonge en knappe kunstenaar die dan ook weinig moeite heeft om haar te verleiden. In zijn armen voelt ze zich herleven, maar zal hun liefde de tegenwerking van de omgeving kunnen weerstaan? Een erg kunstmatig romantisch drama over de verhouding tussen een jonge man en een vrouw van middelbare leeftijd, een gegeven stukken beter uitgewerkt werd in WHITE PALACE. Je kan geen ogenblik geloven in de romance tussen Darc en Plagnol. Sylvie Bailly, Catherine Borgella en Jean-Luc Seigle overgoten hun scenario bovendien nog met een sausje goedkope sentimentaliteit. Enkel geschikt voor overjaarse bakvisjes. Fotografie van Claude Egger. Stereo.

Ne prends pas les poulets des pigeons

Frankrijk 1985. Komedie van Michel Gentil. Met o.a. Jean-Marie Vauclin, Jean-Claude Benhamou, Michel Galabru, Popeck en Gérard Landry.

Een titel als een film van Michel Audiard en deze komedie doet ons met weemoed terugdenken aan diens films: daarmee is alles gezegd! Een zielig, zogenaamd grappig verhaal over twee sukkels van inspecteurs, die in het dorp La Colle-sur-Loup met een onderzoek bezig zijn. Zwaar, traag en dus waardeloos. Het is nauwelijks te begrijpen waarom talentvolle acteurs als Galabru zich met zulke onzin inlaten.