National Lampoon's Favorite Deadly Sins: Lust; Greed; Anger
1995 | Komedie
Verenigde Staten 1995. Komedie van Denis Leary en David Jablin. Met o.a. Joe Mantegna, Denis Leary, Andrew Clay, Tanya Pohlkotte en Cassidy Rae.
Deze drieluik gaat over een drietal doodzondes: woede, hebzucht en wellust. De film heeft het niveau van de oorspronkelijke NATIONAL LAMPOON satires uit de jaren 1970. GREED is de sterkste episode. Het gaat over Frank Musso (Mantegna), een impressario, die fors moet scoren om niet kopje onder te gaan. Met de nodige ironie bakt hij een ster, buit hem uit en vult zijn zakken via de mazen van de wet; dit is heel aardig getimed op het moment (1995) dat je geen krant kunt opslaan, geen tv kunt aanzetten en geen radio kunt horen of je wordt geconfronteerd met de kruisgang van ex-footballer O.J. Simpson die terecht moest staan wegens moord op zijn vrouw en haar voormalige minnaar. ANGER gaat over de opgekropte woede van een man (Clay), die zich politiek niet correct gedraagt en iedereen die het maar horen kan, beledigt met zijn onbehouwen opmerkingen. De regie voor de eerste twee schuifjes was in de goede handen van Jablin. Het scenario voor GREED is van Jim Mulholland en Michael Barrie, terwijl Lee Biondi ANGER deed. Beide scenario`s zijn bijtend en sophisticated. LUST gaat over een museumsuppoost (Leary, die ook regisseerde) met twee kinderen, die veel van zijn vrouw houdt (Sciorra), een verpleegster. Op een dag valt zijn oog op een vrouw aan de overkant en hij krijgt over haar de wildste fantasieën. Dit is op subtiele wijze in deze episode verwerkt. De regie van Leary is goed. Het scenario is van Ann Lembeck en zij laat het mannelijke ego een paar forse deuken oplopen. Het camerawerk van Anthony Jannelli en Jamie Thompson is niet om over naar huis te schrijven.
