Amvrosi Buchma (1891-1957): cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Ivan Grozny 2

1958 | Historische film, Drama

USSR 1958. Historische film van Sergei M. Eisenstein. Met o.a. Nikolai Tsjerkassov, Serafima Birman, Pavel Kadochnikov, Andrej Abrikosov en Mikhail Nazvanov.

In dit tweede deel, De opstand der Bojaren, verdwijnen de massascènes naar de achtergrond en wordt het drama van Rusland het treurspel van de autocratische tsaar. Door deze wending, een soort dieptepsychologische benadering van Ivans karakter, werd de film beschouwd als kritiek op Stalin en hoewel reeds in 1945 gereedgekomen, vond de eerste vertoning pas in 1958 plaats (vijf jaar na Stalins dood). De laatste scènes - het feest in het Kremlin - zijn in kleur (zwart, rood, goud en een beetje blauw), maar dat is niet in alle kopieën overgenomen. Evenals het eerste deel een magistraal werkstuk en als laatste film van Eisenstein een bekroning op zijn filmcarrière. De camera werd bemand door Andrej Moskvin en Edouard Tissé en het scenario is van Eisenstein. Gefilmd werd in de studio's van Alma-Ata en Moskou.

Podvig razvedchika

1947 | Thriller, Oorlogsfilm

Rusland 1947. Thriller van Boris Barnet. Met o.a. Pavel Kadochnikov, Amvrosi Buchma, Viktor Dobrovolsky en Boris Barnet.

Van een oorlogsthriller uit stalinistisch Rusland zou je een flinke dosis propaganda kunnen verwachten, maar dat valt reuze mee - al is het begrijpelijk dat er destijds in de VS weinig publiek voor te vinden was. De film is vrij luchtig van toon en regisseur Barnet, die een bijrol speelt als nazi, houdt de vaart er in. De Sovjetspion Fedotov (Kadochnikov) wordt tijdens WO II naar het bezette Oekraïne gestuurd, waar hij vermomd als Duitse zakenman belangrijke documenten moet zien te stelen van een nazi-generaal. Een Oekraïense collaborateur brengt de missie ernstig in gevaar.

Arsenal

1929 | Zwijgende film, Oorlogsfilm

Rusland 1929. Zwijgende film van Aleksandr Dovzhenko. Met o.a. Semyon Svashenko, Nikolai Nademsky, Amvrosi Buchma en Georgi Khorkov.

Fragmenten uit WO I in de Oekraïne, de Oktoberrevolutie en de contra-revolutie van Petlyoera, waarin de arbeider Timosch de verbinding vormt tussen de verschillende episoden. Eisenstein roemde de ontkoppeling van de handeling van ruimte en tijd: er zit geen doorlopende handeling in de film. Dovzjenko koos voor een dichterlijke benadering in de tussentitels, die geen informatie geven maar louter een emotionele betekenis hebben. Naast Eisenstein, Poedovkin en Vertov behoort Dovzjenko tot de grote revolutionaire Sovjet-regisseurs.