Amedeo Pagani: scenario en productie.
Er zijn 10 films gevonden.

Fine pena mai: Paradiso perduto

2008 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 2008. Drama van Davide Barletti en Lorenzo Conte. Met o.a. Claudio Santamaria, Valentina Cervi en Giorgio Careccia.

Fine Pena Mai vertelt het dramatische verhaal van een man die afstand deed van een stabiel burgerlijk leven om zich te storten in de meedogenloze wereld van de georganiseerde misdaad.

Birdwatchers

2008 | Drama

Italië​/​​Brazilië 2008. Drama van Marco Bechis. Met o.a. Pedro Abrísio da Silva, Ademilson Concianza Verga, Alicélia Batista Cabreira, Claudio Santamaria en Chiara Caselli.

Indianen in het Amazonegebied verdienen een karig salaris door - gekleed in lendendoek, beschilderd met oorlogskleuren - blanke toeristen schrik aan te jagen. Als die weg zijn trekken ze gewoon hun spijkerbroek weer aan. Op een dag nemen de stamoudsten een radicaal besluit: de stam moet terug naar zijn geboortegrond. Dat die inmiddels toebehoort aan een machtige grootgrondbezitter, kan de indianen niet tegenhouden. Regisseur Bechis fulmineert tegen het rampzalige leven dat de Guarani-Kaiowá-indianen in hedendaags Brazilië moeten leiden, maar Birdwatchers ontstijgt moeiteloos het niveau van een sociaal pamflet.

Senki

2007 | Drama, Horror, Mysterie

Noord-Macedonië​/​​Duitsland​/​​Italië​/​​Bulgarije​/​​Spanje 2007. Drama van Milcho Manchevski. Met o.a. Borce Nacev, Vesna Stanojevska en Sabina Ajrula.

Een jaar nadat hij een ernstig verkeersongeluk overleefde ontmoet arts Lazar (Nacev) een oud vrouwtje, dat vreemde woorden in een onverstaanbaar dialect tegen hem lispelt. De enige die het geprevel wellicht voor hem kan vertalen blijkt een wel erg toeschietelijke, bloedmooie vrouw (Stanojevska) te zijn. Toeschietelijker in elk geval, dan zijn van hem vervreemde echtgenote. Sfeervolle, maar een tikje pretentieuze horror van de Macedonische regisseur Manchevski, die in 1994 onder andere een Gouden Leeuw in Venetië wegsleepte met zijn debuut Before the Rain.

Shik

2003 | Komedie, Drama, Romantiek

Italië​/​​Duitsland​/​​Rusland​/​​Frankrijk 2003. Komedie van Bakhtiyar Khudoinazarov. Met o.a. Alexander Yatsenko, Artur Povolotsky, Ivan Kokorin, Andrei Panin en Nikolai Fomenko.

Een jaar nadat hij een ernstig verkeersongeluk overleefde ontmoet arts Lazar (Nacev) een oud vrouwtje, dat vreemde woorden in een onverstaanbaar dialect tegen hem lispelt. De enige die het geprevel wellicht voor hem kan vertalen blijkt een wel erg toeschietelijke, bloedmooie vrouw (Stanojevska) te zijn. Toeschietelijker in elk geval, dan zijn van hem vervreemde echtgenote. Sfeervolle, maar een tikje pretentieuze horror van de Macedonische regisseur Manchevski, die in 1994 onder andere een Gouden Leeuw in Venetië wegsleepte met zijn debuut Before the Rain.

Eleni

2003 | Drama

Griekenland​/​​Italië​/​​Frankrijk 2003. Drama van Theodoros Angelopoulos. Met o.a. Alexandra Aidini, Nikos Poursadinis, Vassilis Kolovos en Giorgos Armenis.

Eleni is het verhaal van een vrouw die alles kwijtraakt. De film, de eerste drie uur van een trilogie, is zware kost. Nooit wordt Eleni, met haar tragische lot, een vrouw van vlees en bloed. Angelopoulos´ film heeft te weinig ideeën om tot nadenken te stemmen, en is te cerebraal om te kunnen ontroeren.

Esperando al Mesías

2000 | Komedie, Drama

Argentinië​/​​Spanje​/​​Italië 2000. Komedie van Daniel Burman. Met o.a. Daniel Hendler, Héctor Alterio, Stefania Sandrelli, Chiara Caselli en Melina Petriela.

'Wachten op de Messias' kan vooralsnog de boeken in als een van de hoogtepunten van de bloeiende Argentijnse cinema rond de eeuwwisseling. Daniel Burman (1973) was de huidige economische malaise net voor maar de belabberde situatie in zijn vaderland is wrang genoeg tevens het startpunt van de film. Het draait om twee verschillende personages die bij toeval met elkaar in contact komen in metropool Buenos Aires. De eerste is de joodse Ariel (Hendler, die furore maakte in 25 Watts), een personage dat Burman op zijn eigen ervaringen baseerde. Ariel kán het familierestaurant overnemen en trouwen met een joods meisje maar hij is meer geïnteresseerd in een biseksuele videokunstenares. Santamaria (Piñeyro) leeft een ander leven. Hij verloor zijn fortuin en vrouw door een beurskrach. Met het zoeken en terugbrengen van gestolen portemonnees verdient hij net voldoende om een toiletjuffrouw het hof te maken. Burmans gelaagde én gedetailleerde scenario knoopt de mini-universa ingenieus aaneen. Een fraaie film, mede dankzij de intieme fotografie van Ramiro Civita en de meeslepende klezmer- en jazzmuziek. Goed voor een ware triomftocht langs de internationale festivals waaronder Rotterdam.

Garage Olimpo

1999 | Drama

Argentinië​/​​Italië​/​​Frankrijk 1999. Drama van Marco Bechis. Met o.a. Antonella Costa, Carlos Echeverría, Dominique Sanda, Chiara Caselli en Enrique Piñeyro.

De jonge, politiek actieve lerares Maria (Costa) woont tijdens de Argentijnse militaire dictatuur in het pension van haar moeder. Op een dag wordt ze gearresteerd en voor ondervraging overgebracht naar Garage Olimpo, een garage in Buenos Aires die gebruikt wordt als martelkamer. Haar folteraar blijkt een van de kostgangers van haar moeder te zijn, die al een tijd stiekem op haar verliefd is. Een kans? Felle, grimmige aanklacht tegen de gruwelen van de vuile oorlog. Regisseur Bechis was zelf een slachtoffer van het regime.

Mia aioniotita kai mia mera

1998 | Drama, Romantiek

Italië​/​​Frankrijk​/​​Griekenland 1998. Drama van Theodoros Angelopoulos. Met o.a. Isabelle Renauld, Bruno Ganz, Achileas Skevis, Alexandra Ladikou en Despina Bebedeli.

Boos was regisseur Angelopoulos toen hij in 1995 niet de Gouden Palm won. Alsof de juryleden beducht waren voor nog een woedeaanval, gaven ze de Griekse meester voor zijn volgende film, ook vaak L'Eternité et un jour genoemd, wél de hoofdprijs. Daarbij bijvoorbeeld Festen, Idioterne en La vita è bella negerend. Niet dat Mia aiwniothta kai mia mera geen schitterend gemaakt, sfeervol en episch werk is, maar je moet wel over buitengewoon veel inlevingsvermogen beschikken om je niet te laten ontmoedigen door de vele deprimerende en intellectualistische aspecten. Het tempo is langzaam glijdend. De acteurs houden zich rustig, de muziek is ingetogen en de camera zoemt dan wel rijdt bij voortduring kalm in. Kalm als de zee waaraan hoofdpersoon Alexander (Ganz) zijn leven lang woonde. Kalm als de herfst, de fase waarin Alexanders leven zich bevindt. Alexander mijmert over vervlogen tijden, maar wordt nog een laatste keer gepassioneerd over het heden en de toekomst, wanneer hij een arm Albanees straatjongetje (Skevis) onder zijn hoede neemt.

De vier Vuisten op Safari

1979 | Komedie, Avonturenfilm, Actiefilm

Italië 1979. Komedie van Italo Zingarelli. Met o.a. Terence Hill, Bud Spencer, Joe Bugner, May Dlamini en Dawn Jürgens.

Een avonturier vindt in Afrika zijn neef terug die als onafhankelijk safari-gids opereert. Het tweetal kan meteen in touw om een neo-kolonialistische tiran - die niet alleen safari's organiseert, maar ook wilde dieren naar internationale dierentuinen smokkelt - te bestrijden. De helden slagen er niet alleen in om hem een kopje kleiner te maken, maar ook de dieren te bevrijden. Deze avonturenkomedie volgens het beproefde Hill-Spencer patroon is voorzien van een paar fraaie satirische grappen over Afrikaans toerisme en is op een losse manier een sympathiek pleidooi voor de bescherming van de Afrikaanse flora en fauna.

All the Way Boys

1972 | Komedie, Actiefilm, Avonturenfilm

Italië 1972. Komedie van Giuseppe Colizzi. Met o.a. Terence Hill, Bud Spencer, Cyril Cusack, Reinhard Kolldehoff en Riccardo Pizzuti.

Voortbordurend op het succes van They Call Me Trinity en Trinity Is Still My Name wordt het komische duo Hill-Spencer verplaatst van het Wilde Westen naar het eigentijdse Zuid-Amerika. Daar raken ze na een vliegtuigcrash betrokken bij de strijd tussen bandieten onder leiding van de vileine Mr Big en goudeerlijke, hardwerkende maar zwaar onderbetaalde mijnarbeiders. Ook nu weer draait alles om uppercuts en linkse of rechtse directen, waarbij de lichamelijke gevolgen immer zijn te overzien. De poster vat de avonturen van het (bebaarde) tweetal ronkend samen: 'Those "Trinity boys" take to the air and still fly off the handle.' In Nederland luidde de titel De vier vuisten de lucht in.