Elio Petri: regie en scenario.
Er zijn 12 films gevonden.

Buone notizie

1979 | Drama

Italië 1979. Drama van Elio Petri. Met o.a. Giancarlo Giannini, Ángela Molina, Aurore Clément, Paolo Bonacelli en Ombretta Colli.

Een media-deskundige - overspoeld door werk en gefrustreerd in zijn huwelijk - krijgt bezoek van een schoolvriend die in levensgevaar schijnt te verkeren. Diens veronderstelde paranoia blijkt na een moord in de psychiatrische inrichting maar al te gefundeerd te zijn. De echtgenote van de held zal overigens na een slippertje met zijn belaagde vriend eindelijk haar gewenste baby krijgen. Deze zwarte komedie krijgt een surrealistische werking door geobsedeerdheid van de personages, maar de lengte van de film is een te zware belasting voor humor en maatschappijkritiek. Giannini speelt zijn rol verfrissend sober, maar de beste rollen zijn van Bonacelli als de belaagde vriend en Clément als diens maffe echtgenote.

Le Mani sporche

1978 | Drama

Italië 1978. Drama van Elio Petri. Met o.a. Marcello Mastroianni, Giuliana de Sio, Giovanni Visentin, Massimo Foschi en Anna Maria Gherardi.

De leider van een communistische verzetsgroep wil onderhandelen met zijn tegenstanders en moet daarom geliquideerd worden door een jonge idealist die eerst zijn vertrouwen probeert te winnen. Uiteindelijk zal hij hem doden op de onware verdenking van een verhouding met zijn vrouw en worden de verfoeide compromissen als officiële partijprincipes aangenomen. Deze zorgvuldig gemaakte en vooral door Mastroianni als de gedesillusioneerde Hoederer goed geacteerde tv-film naar Sartres Les mains sales, is door het ontbreken van een eigen, inhoudelijke interpretatie gedateerder dan het stuk verdient, maar blijft toch boeien.

Todo modo

1976 |

Italië 1976. Elio Petri. Met o.a. Gian Maria Volonté, Marcello Mastroianni, Mariangela Melato, Michel Piccoli en Renato Salvatori.

Politieke en economische voormannen uit de christen-democratische partij zijn in retraite in afgelegen hotel, waar door een vreemde epidemie en onopgeloste moorden alle deelnemers [KA1]e[KA1]en voor [KA1]e[KA1]en sneuvelen, de president als laatste. Een symbolische, abstracte aanpak van deze satirische thriller maakt de film buiten Itali[KA3]e minder toegankelijk (Volonté is geschminkt als Aldo Moro en heeft diens motoriek) maar maakt de kritische opzet toch wel duidelijk.

La Proprietà non è piu un furto

1973 |

Italië​/​​Frankrijk 1973. Elio Petri. Met o.a. Ugo Tognazzi, Daria Nicolidi, Flavio Bucci, Salvo Tandone en Orazio Orlando.

Een bankkassier (Bucci) ziet vanuit zijn armetierig eigen bestaan dat degenen aan andere kant van het loket hun fortuin niet met ijver en eerlijkheid hebben verworven en gaat dat voorbeeld volgen. De sociale satire is minder effectief dan Petri's eerdere films, omdat groteske scènes doel op zich zijn geworden. Het spel van Tognazzi als ongegêneerde opportunist is het aanzien waard.

La classe operaia va in paradiso

1971 | Drama

Italië 1971. Drama van Elio Petri. Met o.a. Gian Maria Volonté, Mariangela Melato, Salvo Randone, Mietta Albertini en Luigi Diberti.

Een ijverige arbeider aan de lopende band is geliefder bij bazen dan bij collega's, tot hij een bedrijfsongeval krijgt dat resulteert in staking van de arbeiders. Hij komt tot inkeer en richt bij terugkeer op het werk een revolutionair comité op waardoor hij uiteindelijk ontslagen wordt. Nerveuze vormgeving plus nadrukkelijke geluidseffecten maken afmattend tempo en lawaai in fabriek voor toeschouwer voelbaar, met schitterende rol van Volontè in alle nuances tussen bravoure en vertwijfeling. Hij kreeg hiervoor een speciale vermelding op het filmfestival van Cannes, waar regisseur Petri de Gouden Palm in ontvangst mocht nemen voor de film. Deze prijs moest overigens gedeeld worden met Il caso Mattei van Francesco Rosi, maar Volontè zat in beide films en kreeg dus twee halve prijzen.

Indagine su un cittadino al di sopra di ogni sospetto

1970 | Thriller

Italië 1970. Thriller van Elio Petri. Met o.a. Gian Maria Volonté, Florinda Bolkan, Salvo Randone, Orazio Orlando en Gianni Santuccio.

Een politie-inspecteur vermoordt zijn onberekenbare minnares, maar is zo zeker van zijn eigen onaantastbaarheid dat hij met opzet een aantal sporen nalaat die in zijn richting wijzen. Belast met het onderzoek naar zijn eigen misdaad heeft hij de mogelijkheid om zich alsnog op zijn rivalen te wreken. Deze bekroonde film combineert een psychologische thriller met een aanklacht tegen machtsmisbruik en is in beide opzichten even overtuigend. Een knappe rol van Volonté als de door zijn beroep paranoide geworden inspecteur.

A ciascuno il suo

1967 | Drama, Mysterie, Thriller

Italië 1967. Drama van Elio Petri. Met o.a. Gian Maria Volonté, Irene Papas, Gabriele Ferzetti, Salvo Randone en Luigi Pistilli.

In een klein Siciliaans stadje worden twee mannen vermoord. Het motief lijkt wraak te zijn en al snel worden drie verdachten gearresteerd. De jonge professor Paolo Laurana is ervan overtuigd dat de mannen onschuldig zijn en besluit, in de door de maffia gecontroleerde gemeente, op zoek te gaan naar de waarheid. De film weet niet helemaal de toon van de roman van Leonardo Sciascia te treffen en is beurtelings een sociale aanklacht, een politiefilm en een noodlotsdrama, maar weet in die samenstellende delen wel te boeien.

La Decima vittima

1965 | Sciencefiction

Italië 1965. Sciencefiction van Elio Petri. Met o.a. Marcello Mastroianni, Ursula Andress, Elsa Martinelli, Salvo Randone en Massimo Serato.

In toekomst is oorlog uitgebannen en de agressie gekanaliseerd tot een reeks geselecteerde killers die elkaar onderling mogen uitroeien. Amerikaanse komt naar Rome om haar tiende slachtoffer te scoren en dringt zich als journaliste op aan kampioen-doder die haar onmiddellijk doorheeft, maar niettemin verliefd wordt. SF-satire kreeg visuele uitwerking volgens op-art-mode van jaren zestig die verrassend contrasterend werkt met ruïnes en monumenten van oude Rome. Atletische en expressieloze schoonheid van Andress kreeg hier ideale rol, al blijft het onwaarschijnlijk dat Mastroianni haar verkiest boven levendige Martinelli.

Alta infedeltà

1964 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Franco Rossi, Luciano Salce, Elio Petri en Mario Monicelli. Met o.a. Nino Manfredi, John Phillip Law, Fulvia Franco, Monica Vitti en Jean-Pierre Cassel.

Episodefilm. Jaloerse echtgenoot merkt met genoegen dat de aandacht van Brit niet zijn vrouw, maar hemzelf geldt. Wantrouwende echtgenote verleidt huisvriend, maar blijft zo doormopperen dat ze nauwelijks merkt dat het gebeurt. Een echtpaar brengt fleur in hun relatie door elkaar als zogenaamde onbekenden te versieren. Een gokker heeft alles verloren en kan alleen zijn vrouw nog inzetten. Film is uitschieter door hoog en amusant niveau van alle delen, hoewel sketch 1 en sketch 3 - als variant op The Lover van Harold Pinter - ironische uitschieters blijken. Goed spel in alle rollen.

I Giorni contati

1962 | Drama

Italië 1962. Drama van Elio Petri. Met o.a. Salvo Randone en Regina Bianchi.

Een arbeider besluit na de dood van een leeftijdgenoot op te houden met werken om van het leven te gaan genieten. Zijn besluit komt echter te laat. Regie en spel zijn goed in deze sentimentele film die de zin van het leven ter discussie stelt.

L'assassino

1961 | Drama, Misdaad

Italië​/​​Frankrijk 1961. Drama van Elio Petri. Met o.a. Marcello Mastroianni, Micheline Presle, Christina Gaioni, Salvo Randone en Andrea Checchi.

Maatschappelijk geslaagde antiquair wordt gearresteerd op verdenking van moord op ex-geliefde. Uit onderzoek blijkt hoe hij zijn huidige status heeft bereikt. Politie-intrige is aanleiding voor psychologisch portret van karakterzwakke streber. Zeer goed geacteerd in alle rollen. De officiële debuutfilm van Petri.

Giorni d'amore

1954 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1954. Komedie van Leopoldo Savona en Giuseppe de Santis. Met o.a. Marina Vlady, Marcello Mastroianni, Giulio Calì, Pina Gallini en Dora Scarpetta.

De bruiloft van een verloofd stel op het platteland van de Ciociaria wordt steeds uitgesteld omdat de familie geen geld heeft voor de traditionele feestelijkheden. De jongeman besluit dan het meisje met medeweten van iedereen te ontvoeren om een snelle en discrete huwelijksvoltrekking te forceren. De eenvoudige en innemend geacteerde komedie krijgt een ironische lading door traditiegebondenheid enerzijds en de ook tot het platteland doorgedrongen verworvenheden van het moderne leven anderzijds. De legendarische regisseur van BITTERE RIJST weet dramatisch acteren verrassend op afstand te houden. Scenario van Libero de Libero, Elio Petri, Gianni Puccini en de regisseur. Camerawerk van Otello Martelli.