Gérard Boucaron: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Verdict : Le mensonge

1996 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1996. Drama van Laurent Carcélès. Met o.a. Alexandre Zambeaux, Frédéric van den Driessche, Annie Jouzier, Claire Barotra en Valérie Toledano.

Affectation spéciale

1990 | Misdaad, Actiefilm

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Grimberg. Met o.a. Yves Rénier, J.P. Derien, Michel Auclair, Jacky Venant en Gérard Boucaron.

Een aflevering uit de serie Commissaire Moulin. Het scenario van deze achtervolgingsfilm is in elkaar gezet door Paul Andréota, één van de meesters van het Franse detectivegenre. De hele film lang rent de eerder genoemde commissaris achter publieke vijand nummer één aan, die in de volksmond 'De Idioot' genoemd wordt, en ondertussen doen zich diverse verwikkelingen voor. Hij arresteert hem, maar dan ontsnapt de man weer en begint alles weer van voren af aan. De film zit niet echt vol verrassingen, maar de spanning wordt er handig in gehouden met een ritme dat altijd succes heeft. Wat willen we nog meer?

Tout le monde peut se tromper

1981 | Komedie, Drama

Frankrijk 1981. Komedie van Jean Couturier. Met o.a. Fanny Cottençon, Francis Perrin, Bernard Le Coq, Christophe Bourseiller en Daniel Desmars.

In deze zwarte komedie volgt de ene begrafenis op de andere, want iedereen is het mikpunt van vergissingen. Enkele innemende scènes verdrinken in groots effectbejag. Afgezaagde grappen en een uitzonderlijk klungelige enscenering. De acteurs doen erg hun best, maar Cottençon in de hoofdrol is onvoorstelbaar beroerd. Onbeduidend. Scenario van Marianne Lewis-Schreiber.

Dora et la lanterne magique

1977 | Fantasy

Frankrijk 1977. Fantasy van Pascal Kané. Met o.a. Nathalie Manet, Valérie Mairesse, Gérard Boucaron, Rita Maiden en Serge Coursan.

Een bevreemdende film naar een scenario van Raul Ruiz met Manet als een meisje dat allerlei bizarre avonturen beleeft. Kan[KA1]e goochelt met verschillende stijlen, werkt met oude filmfragmenten (waarin we o.a. Douglas Fairbanks en Rudolph Valentino zien), parodiëert en is dan weer ernstig. Het resultaat balanceert tussen irritant en fascinerend, maar is als experimenteel sprookje voor volwassenen hoe dan ook niet oninteressant.