Francine Chevalier: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Extension Du Domaine De La Lutte

1999 | Drama, Komedie

Frankrijk 1999. Drama van Philippe Harel. Met o.a. Philippe Harel, José Garcia, Catherine Mouchet, Cécile Reigher en Marie-Charlotte Leclaire.

Literaire zwarte komedie, gebaseerd op het gelijknamige boek van romancier Michel Houellebecq ('Elementaire deeltjes') die het draaiboek schreef met regisseur/scenarist Philippe Harel. Rijk gevuld met filosofische teksten over oa de aanschaf van een bed, de ontoegankelijkheid van vrouwen, vreemde luchtjes in huis en de weemoed van feestdagen: de moderne maatschappij in een notendop. Philippe Harel speelt zelf de hoofdpersoon, steevast door de verteller aangeduid als 'Onze Held'. Onze Held is een kettingrokende misantropische IT-er die, zoals hij zelf Maupassant aanhaalt, 'los staat van de wereld' maar zichzelf normaal acht 'tot zo'n 80%'. Hij is alleen, verdient 25x minimumloon, maakt georganiseerde groepsreisjes en heeft al twee jaar geen seks. Collega Tisserand (José Garcia) is zo mogelijk nog alleenstaander. Het toeval wil dat de twee door het bureau worden gekoppeld om softwarecursussen te geven in de provincie. Alwaar Onze Held pas goed op stoom komt. 'Je bent verweesd door de tienerliefdes die je nooit hebt gekend. Net als de vrije markt creëert vrije seks een klasse van paupers.' Verlossing uitgesloten. Extension du domaine de la lutte (in de context te vertalen als 'verlenging van het strijdperk') grossiert in treffende teksten en subtiele plotwisselingen.

La mort de Molière

1994 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1994. Drama van Robert Wilson. Met o.a. Robert Wilson, Bulle Ogier, Isabelle Chemin, Cléonus Shannon en Francis Bouc.

Een statisch-po[KA3]etisch essay over de doodstrijd van de Franse schrijver Moli[KA2]ere, wiens echte naam Jean-Baptiste Poquelin (1622-1673) was. Ooit schreef hij [KL]Le malade imaginaire[KLE] maar nu ligt Moli[KA2]ere (Wilson) zelf op sterven. Hij wordt bezocht door zijn eigen creaties en door personen uit de realiteit zoals de Franse koning, Racine en zijn geliefde Madeleine B[KA1]ejart (Ogier). Ze dansen voor hem, halen citaten aan uit zijn werk en kijken toe hoe hij met veel pijn de dood tegemoet treedt. Visueel erg knap gemaakt en voorzien van een uitzonderlijke muzikale omlijsting door Philip Glass, maar dramatisch totaal onbegrijpelijk. De cineast springt kris-kras door leven en werk van de schrijver en wie niet met dit oeuvre vertrouwd is loopt al vlug hopeloos verloren. Bovendien stikt het scenario van Wilson, Philippe Chemin en Jan Linders van holle symbolen. De teksten van Heiner Muller worden gelezen door Bulle Ogier, Sami Frey en Jeanne Chemin. Adembenemend mooie fotografie van Renato Berta.