Michel Peyrelon

Le nain rouge

Frankrijk​/​​België 1998. Komedie van Yvan Le Moine. Met o.a. Jean-Yves Thual, Anita Ekberg, Carlo Colombaioni, Dyna Gauzy en Michel Peyrelon.

Le plus beau métier du monde

Frankrijk 1996. Komedie van Gérard Lauzier. Met o.a. Gérard Depardieu, Michèle Laroque, Souad Amidou, Ticky Holgado en Guy Marchand.

Le grand blanc de Lambaréné

Kameroen​/​​Gabon​/​​Frankrijk 1995. Biografie van Bassek Ba Kobhio en Bassek Bas Kobhio. Met o.a. André Wilms, Marisa Berenson, Alex Descas, Elisabeth Bourgine en Magaly Berdy.

Het portret van Dr. Albert Schweitzer (Wilms) en zijn vrouw H[KA1]el[KA2]ene, die aan tuberculose leed en daaraan stierf. De film beslaat de periode van 1935 tot de onafhankelijkheid van Kameroen in 1960. Het verhaal wordt verteld door de ogen van een kleine jongen Koumba (als volwassene gespeeld door Descas), die grote bewondering heeft voor de grote blanke geneesheer. Schweitzer stuurt hem naar de stad om te studeren. Tijdens WO II is er een tekort aan geneesmiddelen en Schweitzer neemt zijn toevlucht tot geneeskrachtige kruiden van de traditionele Afrikaanse medicijnman. Als H[KA1]el[KA2]ene sterft, vindt de dokter met de snor en de tropenhelm troost bij een dorpsschone, Bissa (Berdy). Als de Nobelprijs verleend wordt aan Schweitzer, begint de Koumba het gezicht van de koloniale heersers te onderscheiden, waaraan ook de arts uit de Elzas niet ontkomt. Bij de onafhankelijkheid staan deze twee ideologisch tegenover elkaar. Schweitzer is vijf jaar later dood. Het interessante aan de biografische film is, dat hij door een Afrikaan gemaakt is en op locatie gedraaid werd. De spelprestaties zijn hoog, al werkt het gevoel voor details wat irriterend voor de kijker die een vlotte vertelling verwacht. Technisch is het allemaal best in orde. Het camerawerk is van Vincenzo Marano en het scenario werd geschreven door regisseur Ba Kobhio en Serge Lascar.

Le Tunnel

Spanje​/​​Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1994. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Götz George, Macha Méril, Catherine Wilkening, Edgar M. Böhlke en Gérard Klein.

Karl Morlock (George) is inspecteur van de Duitse vertegenwoordigers van een Europees industriëel kartel dat de bouw financiert van een autotunnel in de Pyreneeën. Hij wordt naar de plaats van het project gestuurd omdat milieugroepen de bouw willen stilleggen. Dat levert volgens de opdrachtgevers onaanvaardbaar tijdverlies op. Morlock ontdekt dat de acties goed georganiseerd zijn en hij wil uitvinden wie erachter zit. Alledaagse misdaadfilm die de aandacht wil vestigen op de vernietiging van het milieu uit winstbejag. Boisset, die ook het scenario schreef, samen met Alain Scoff, was ooit een cynischer filmmaker. De acteurs leveren goed werk, vooral Méril als de politieke lijsttrekker van een groene partij. Yves Dahan stond achter de camera. In Duitsland uitgezonden als een aflevering van de tv-serie MORLOCK.

Les sept péchés capitaux

België​/​​Luxemburg 1992. Komedie van Beatriz Flores, Yvan Le Moine, Geneviève Mersch, Pierre-Paul Renders en Pascal Zabus. Met o.a. Maurice Van Hamel, Urbanus, Philippe Martin, Robert Mitchum en Ania Guedroitz.

Uit sketches opgebouwde film, geheel geschreven, geproduceerd en geregisseerd door zeven jonge Belgen, is een soort patchwork rondom de zeven deugden van weleer - deugden waarmee iemand in onze door competitie en concurrentie gedreven samenleving onmogelijk kan slagen. God roept een jonge Belgische motorrijder tot zich om zich op de hoogte te stellen van de veranderende situatie in de wereld. De motorrijder vertelt hem dat armoede, tederheid, moed, eerlijkheid, bescheidenheid, zuiverheid en hoop de hoofdzonden van tegenwoordig zijn. Met deze eerste poging geven de zeven jonge regisseurs zowel qua vorm als inhoud blijk van originaliteit. Een hoofdlijn die alle kleine verhaaltjes met elkaar verbindt, ontbreekt echter. De film lijkt een opeenvolging van een aantal korte films en heeft niet de gehoopte kracht. Scenario van Philype Blasband, Beatriz Flores, Frédéric Fonteyne, Yvan Le Moine, Geneviève Mersch, Pierre-Paul Renders, Pascal Zabus en Olivier Smolders. Camerawerk van Yves Cape, Benoît Debie, Denis Dufays, Francisco Gazon, Virginie Saint-Martin en Stijn Van Der Veken.

Un vampire au paradis

Tunesië​/​​Frankrijk 1991. Horror van Abdelkrim Bahloul. Met o.a. Bruno Cremer, Brigitte Fossey, Laure Marsac, Farid Chopel en Hélène Surgère.

Nosfer Arbi (Chopel) ontsnapt uit een psychiatrische inrichting. Hij staat bekend als De Vampier van Clichy omdat hij zijn slachtoffers in de keel bijt. Nathalie (Marsac), het knappe dochtertje van Madame (Fossey) en Monsieur Belfond (Cremer) ziet hem in de tuin. 's Avond aan de maaltijd bejegent ze haar vader op een onheuse toon, in een totaal onbekende taal. Achteraf kan zij zich er niets meer van herinneren. Dit voorval herhaalt zich telkens als de woede zich in haar ontsteekt. Haar ouders nemen aan dat het meisje Arabisch spreekt en ze laten een Islamitische geestelijke opdagen omdat ze vrezen dat ze bezeten is. Lichtvoetige vampierenkomedie met voor de verandering eens een Noord-Afrikaanse vampier. Echt ernstig moet je het allemaal niet nemen, maar het is soms wel amusant. Marsac speelt haar rol uitstekend en Chopel is een macabere kerel. Geschreven door de uit Algerije afkomstige regisseur Bahloul, die en passant de draak steekt met racisme en discriminatie, die schering en inslag zijn in het dagelijkse leven in Frankrijk. Jean-Francis Gondre stond achter de camera.

Piège pour une femme

Frankrijk 1991. Thriller van Gérard Marx. Met o.a. Evelyne Bouix, Andréa Ferréol, Maxime Leroux, Hervé Laudière en Denis Brandon.

Na haar straf uitgezeten te hebben, wordt een jonge vrouw opgevangen door een zeer rijke weduwe. Ze geeft haar de opdracht de documenten te ordenen van de archeoloog waarmee ze getrouwd was. Al snel ontdekt Julie (Bouix) dat het geheel omgeven wordt door een mysterie. De vrienden van haar 'weldoenster' bekijken haar nieuwsgierig, alsof ze herinneringen oproept. Ze blijkt veel op de dochter van de weduwe te lijken, die bij een ongeluk om het leven is gekomen. Een aantal situaties in deze film komt nog verknipter over, want hoewel bewerkt door Alain Page, is het idee oorspronkelijk afkomstig van de regisseur Jean Chapot. Regie zonder opvallende uitschieters in positieve of negatieve zin, maar de rol van de weduwe past niet zo goed bij Ferréol.

Les Hordes: La guerre des gueux

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Eerste episode uit de vierdelige serie [KL]Les Hordes[KLE]. In onze nabije toekomst en in een van onze Megapolissen schept het heersende systeem steeds meer onrechtvaardigheid en ongelijkheid: de kloof tussen de rijken en de verschoppelingen wordt constant groter. Hierdoor heerst er voortdurend een atmosfeer van wanorde, explosieve toestanden, moorden, afpersing, overvallen en vult u zelf maar aan. Geconfronteerd met een besluitloze regering, zijn het `Les Hordes` die de operaties leiden. Vanaf dat moment vormt zich een super-politiemacht die over de modernste technieken beschikt (wat ook niet erg geruststellend is). Genoeg om menig tv-kijker te laten huiveren. Het feit dat het juist om een te nabije toekomst gaat, ontneemt alle geloofwaardigheid aan dit geestelijk zwakzinnige produkt dat tevergeefs probeert om de techniek van de B-series uit Hollywood naar Frankrijk over te brengen (te vergeefs). De film heeft slechts een verdienste: hij levert hevige kritiek op het neoliberalisme dat aangehangen wordt door verschillende Amerikaanse economen en door verscheidene liberale partijen in de Westerse landen.

Les Hordes d'acier

Frankrijk 1991. Sciencefiction van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Vierde (en laatste) deel van de serie Les Hordes. Ze hebben de macht veroverd en geleidelijk aan koerst het land aan op een economisch bankroet, terwijl het totalitarisme met alle bijbehorende excessen er neerstrijkt, tot aan de moordaanslag op een lid van het driemanschap toe. Niet geheel bevredigend. Zo is er geen ontknoping, en verder kenmerkt deze politiek getinte fictieve imitatie van het nazisme zich door een bedroevende aanpak als het gaat om de motieven van de personages. Ook komt het allemaal erg bekend voor, en dat geldt niet alleen voor de fictie. Even pretentieus als oppervlakkig.

Le Masque: La radio

Frankrijk​/​​België 1991. Misdaad van Yves Barbara. Met o.a. Renée Faure, Fernand Kindt, Hugues Martel, Michel Peyrelon en Maud Rayer.

Van de serie Le Masque, die haar titel ontleent aan de beroemde verzameling detectiveromans van de uitgever Librarie des Champs-Elysées. Naar een beroemde roman van Agatha Christie die over spiritisten gaat en over de meer dan ernstige gevolgen van een gesprek met een overleden vriend! Helaas is de regie erg flauw en angstaanjagend slecht. Wat overblijft is het mysterie dat door de schrijfster bedacht is en dat door Francis Lacassin op een vaardige manier bewerkt is.

Années de plume, années de plomb

Frankrijk 1991. Nicolas Ribowski. Met o.a. Claude Piéplu, Jacques Gamblin, Hélène Duc, Jean-Paul Muel en Claude Lochy.

Parijs 1969. De vrouw van de directeur en oprichter van een groot landelijk oppositieweekblad wordt weduwe. Ze weet strikt genomen niets van journalistiek en politiek, en vertrouwt de leiding toe aan drie oude rotten in het vak die, uiteraard, een hartgrondige hekel aan elkaar hebben. In werkelijkheid stellen twee van hen vooral voor hun persoonlijke carri[KA2]ere veilig, en het is de derde, Grouset (Pi[KA1]eplu), die het feitelijke directeurschap voor zijn rekening neemt. Als een eerlijk en hartstochtelijk beroepsbeoefenaar vereenzelfigt hij zich helemaal met `zijn` blad. Een hele zware taak, maar hij krijgt in Mahler (Gamblin), die stage komt lopen, een bekwame bondgenoot. Deze wordt zijn geestelijke zoon, met name in de moeilijke momenten tijdens het referendum van 28 april 1969, die het vertrek van generaal de Gaulle tot gevolg hadden. Een mengeling van persoonlijke en politieke intriges, die het voornamelijk moet hebben van het redelijke talent van de twee hoofdrolspelers.

Navarro : Strip-Show

Frankrijk 1990. Misdaad van Gérard Marx. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Catherine Allégret en Emmanuelle Boidron.

Geslaagde aflevering uit de misdaadserie, gesitueerd in het milieu van Parijse peepshows, kinderporno, drugaddicts en ander leuks. Een verslaafd tienermeisje is vermoord en inspecteur Navarro (Hanin) klaart de klus nadat hij twee broers uit het milieu in het nauw heeft gedreven. Allegret als caféhoudster begint hoe langer hoe meer op haar moeder, Simonne Signoret, te lijken. Scenario van Alain Le Henry, die samen met Tito Topin de dialogen schreef.

Le noeud de vipéres

Frankrijk 1990. Drama van Jacques Trébouta. Met o.a. Pierre Dux, Suzanne Flon, Michel Peyrelon, Nelly Borgeaud en Sabine Haudepin.

Dux ervaart dat zijn vrouw Flon geen enkele belangstelling voor hem aan de dag legt. Langzaam maar zeker begint hij haar intens te haten. Naar een roman van François Mauriac. Het dialoog werd geschreven door Jean Chatenet.

Deux flics à Belleville

Frankrijk 1990. Misdaad van Sylvain Madigan. Met o.a. Patrick Timsit, Kader Boukhanef, Michel Galabru, Anaïs Jeanneret en Jean-Pierre Sentier.

De warrige avonturen van twee piepjonge inspecteurs (Timsit en Boukhanef) die nauwelijks hun stage achter de rug hebben. Het feit dat ze allebei dezelfde achternaam (Hadad) hebben, zorgt voor heel wat verwarring. Een levendig verhaal vol persoonsverwisselingen, waarin elementen uit de sombere politiefilm vermengd worden met kluchtige aspecten en waarin men de hand van Alexis Lecaye herkent, die meehielp zijn roman voor deze film te bewerken. Het natuurlijke decor van dit pittoreske Parijse XX arrondissement wordt goed benut.

Radio Corbeau

Frankrijk 1989. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Claude Brasseur, Pierre Arditi, Christine Boisson, Evelyne Bouix en Julien Bukowski.

Een clandestiene radiozender stelt onophoudelijk het schaamteloze gedrag uit het heden en verleden van dorpsbewoners aan de kaak. Aanvankelijk vindt men het wel leuk, maar als er te veel vuile was wordt buiten gehangen, waar iedereen bij betrokken is, laaien de hartstochten op en er breken gewelddadigheden uit. De politie moet tussen beiden komen. Gelukkig komt er een soort Kuifje op de proppen en ook Zorro arriveert. Nogmaals stelt de geëngageerde filmer Boisset de samenleving verantwoordelijk, maar in dit dieptepunt hebben we te maken met een nogal wild tekeer gaande camera die allerlei cliché's in beweging brengt. RADIO CORBEAU steekt ook magertjes af bij de beroemde film LE CORBEAU van H.G. Clouzot. Scenario van Alain Scoff en regisseur Boisset. Ook bekend als MAKING WAVES.

La grande peur de 1789

Frankrijk 1989. Historische film van Michel Favard. Met o.a. Gérard Desarthe, Monique Melinand, Fred Ulysse en Michel Peyrelon.

Guillaume keert in juli 1789 terug naar zijn geboortedorp nabij Brive en bemerkt al gauw dat de hele streek leeft onder de terreur van gewapende, her en der moordende en plunderende roversbenden. Alweer zo'n film die louter vanwege Tweehonderd Jaar Franse Revolutie werd gemaakt, waarvan er zo ontzettend veel zijn mislukt. Knoeiwerk.

Boomerang

Frankrijk 1989. Misdaad van Serge Korber. Met o.a. Danièle Evenou, Alain Doutey, Clément Michu, Henri Garcin en Christian Alers.

Een avontuur van Marie Pervenche die in een clochard een voormalige prominente Parijse advocaat herkent. Ze bezorgt hem nieuwe levenslust en plezier in zijn werk door hem het op te laten nemen tegen een schurk.

La dernière patrouille

Frankrijk 1988. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Michel Peyrelon en Patrick Guillemin.

Een politie-inspecteur laat zich overhoop schieten vlak voordat hij met pensioen zou gaan. Vrouwelijke commissaris Evenou besluit wraak te nemen. Ze infiltreet in de onderwereld en wordt geheel onverwacht geholpen door de godfather van het milieu waarin ze verkeert. Ondanks de moord in het begin liijkt de film meer een satirische komedie, aangezien de reeds eerder genoemde peetvader Vincenzini (Peyrelon) nogal karikaturaal neergezet is. De produktie is eé[KA1]n van de aardigste en wellicht beste delen van de serie Marie Pervenche en lijkt haast voor de bioscoop gemaakt te zijn!

Julien Fontanes, magistrat: Une fine lame

Frankrijk 1988. Misdaad van François Dupont-Midy. Met o.a. Jacques Morel, Hugues Quester, Michel Peyrelon, William Sabatier en Françoise Fleury.

De magistraat Julien Fontanes voert in deze film een onderzoek uit in Dieppe. Komt het door de zeelucht dat de ingehuurde cameraman veel levendigere plaatjes vastlegt dan normaal of komt het door het talent van Quester, dat dat van de ouwe rot Morel enigszins overschaduwt? Het resultaat verveelt hoe dan ook geen moment en dat is in ieder geval meegenomen!

Camomille

Frankrijk 1988. Drama van Mehdi Charef. Met o.a. Philippine Leroy-Beaulieu, Rémi Martin, Monique Chaumette, Guy Saint-Jean en Albert Delpy.

Een op het eerste gezicht doodgewone geschiedenis over een ambachtelijke banketbakker en een eenzame onbekende met wie het steeds verder bergafwaarts gaat. Bovendien is zij ernstig verslaafd aan drugs. Deze wonderlijke verbintenis blijkt tegen alle verwachtingen in duurzaam en gelukkig te zijn. Dit alles speelt zich af in de Parijse buitenwijken. Met zijn diepgevoelige en impressionistische talent slaagt Mehdi Charef (die ook LE THE AU HAREM D'ARCHIMEDE en MISS MONA maakte) er van begin tot eind in het scenario boeiend en geloofwaardig te laten overkomen. Bovendien past het camerawerk van Patrick Blossier prima bij de sfeer in de film.

Le crépuscule des loups - Le Cheval de Troie

Frankrijk 1987. Oorlogsfilm van Jean Chapot. Met o.a. Jean Sorel, Thibaut Claudel, Patrick Préjean, André Oumansky en Didier Sauvegrain.

Deel I: Parijs 1942 tijdens WO II. Erik heeft talent voor muziek. Hij slaagt na enkele pogingen erin de aandacht te trekken van Werner Schellendorf, een Duitse SS-officier. Hij neemt de jongen op in zijn huis, waar Erik alle mogelijkheden krijgt om zijn muzikale talenten te ontplooien. Bovendien krijgt hij een opvoeding in de idealen van het Derde Rijk. Erik grijpt iedere gelegenheid aan om in zijn nieuwe thuis, waar ook Franse verzetsstrijders worden vastgehouden, rond te neuzen.

Retenez-moi... ou je fais un malheur

Frankrijk 1984. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Jerry Lewis, Michel Blanc, Charlotte de Turckheim, Laura Betti en Maurice Risch.

Pijnlijke afgang van Lewis als komiek in een vergezochte klucht over een bende die een operadiva gebruikt voor hun misdadige praktijken. Jerry is een rechercheur uit Las vegas, die zijn ex-vrouw in Straatsburg opzoekt, die weer getrouwd is met een smeris. Hoe kom je erop! Davis Milhaud en Louise Vincent tekenden voor het kronkelige scenario. De fotografie is van Jean Monsigny. De makers hoopten met de titel DEFECTIVE DETECTIVE op export naar Amerika. Zelfs voor de heel harde kern van zeer toegewijde Jerry-fans gaat dit betreurenswaardige rolprentje te ver.

Le Cow-boy

Frankrijk 1984. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Aldo Maccione, Renée Saint-Cyr, Michel Beaune, Michel Peyrelon en Corinne Lorrain.

César Cappucino, een politie-inspecteur uit Nice die zowel onhandig als incompetent blijkt te zijn, krijgt te maken met drugshandelaren in de Chinese wijk van Parijs. Na diverse zotte verwikkelingen zet hij de bende buitenspel. Het onderwerp is aardig, maar het scenario en de dialogen van Georges Wolinski zijn zwak, de personages zijn stereotypen, Maccione maakt zichzelf keer op keer bespottelijk, en bovendien is het komische element nogal lomp.

La Femme ivoire

Frankrijk 1984. Drama van Dominique Cheminal. Met o.a. Lucas Belvaux, Dora Doll, Sylvie Granotier, Roland Blanche en Céline Valérie.

Het verhaal speelt zich af in het Hotel des Voyageurs dat ergens midden in de Haute Savoie in Frankrijk staat. Het gaat over de uitzichtloze liefde tussen de 'ivoren vrouw', geheel in het wit gekleed, en de jonge Maurice die uiteindelijk een einde maakt aan zijn leven. Om hen heen zien we vreemde personages die net zo besluiteloos zijn als de hoofdpersonen. Dit is een voorbeeld van een lange film die bedoeld is als een poëtisch, droomachtig en verschrikkelijk romantisch werk in de trant van MARIANNE DE MA JEUNESSE of DOULOUREUSE ARCADIE. Een dergelijke film blijft moeilijk te verwezenlijken en deze poging is niet geslaagd.

Drôle de samedi

Frankrijk​/​​Zwitserland 1984. Komedie van Bay Okan. Met o.a. Francis Huster, Carole Laure, Jacques Villeret, Michel Blanc en Catherine Alric.

Een jong echtpaar ziet hun leuke voornemens voor de zaterdagmiddag in het water vallen door diverse gekke, koddige gebeurtenissen. Een mager thema, amper in toom gehouden door de regisseur, en dat leidt tot een moeizame aaneenschakeling van overdreven sketches. Er is met de Franse slag gewerkt en dat is te betreuren, want enkele acteurs lijken veelbelovend.

Tusk

Frankrijk 1979. Avonturenfilm van Alejandro Jodorowsky. Met o.a. Cyrielle Clair, Anton Diffring, Christopher Mitchum, Michel Peyrelon en Serge Merlin.

Een avonturenfilm gesitueerd in India in 1925 over vriendschap tussen een meisje en een olifantenjong. Wat behandeld diende te worden als een luchtige dierenfilm werd in de handen van zeurkous Jodorowsky een pretentieuze, zwaartillende en totaal ongenietbare filosofische bezinning waarvan de ambitie in schril contrast staat met het gebrek aan zelfs de meest elementaire technische competentie van de regisseur.

Le Gagnant

Frankrijk 1979. Komedie van Christian Gion. Met o.a. Phillippe Ruggieri, Odile Michel, Michel Galabru, Stéphane Audran en Henri Guybet.

Voorspelbare, fletse Franse komedie waarin een loodgieter de lotto wint en daardoor het meisje van zijn dromen kan veroveren. Was LE PION, de debuutfilm van Gion, nog min of meer fris, zijn tweede film onderscheidt zich in niets meer van dozijnen andere Franse kluchten. Te verwaarlozen.

Gros Câlin

Italië​/​​Frankrijk 1979. Romantiek van Jean-Pierre Rawson. Met o.a. Jean Carmet, Nino Manfredi, Enrico-Maria Salerno, Alvaro Vitali en Marthe Villalonga.

Romantische komedie gebaseerd op het gelijknamige boek van Emile Ajar, bewerkt door het befaamde Italiaanse scenaristenduo Age en Scarpelli. Carmet speelt een eenzame bediende die thuis tegen zijn slang praat en te schuchter is om zijn liefde te verklaren aan het meisje van wie hij houdt. Als hij dat uiteindelijk toch doet, valt het meisje voor zijn charmes en neemt haar intrek in zijn appartement. De slang zorgt echter voor onverwachte ontwikkelingen. Onbenullig, maar charmant. Perrin heeft een klein rolletje als taxichauffeur.

Les égouts du paradis

Frankrijk 1978. Misdaad van José Giovanni. Met o.a. Francis Huster, Jean-François Balmer, Lila Kedrova, Michel Subor en André Pousse.

Een winkelier in Nice is ooit inbreker geweest. Vrienden van weleer wakkeren zijn nostalgie voor vroegere avonturen aan, zodat hij zich laat overhalen tot een nieuwe, zeer vernuftige bankroof. De memoires van bankrover Albert Spaggiari kregen bijna een documentaire reconstructie op de plaatsen waar het allemaal werkelijk gebeurde. De ongewone actierol als Spaggiari werkt voor de romantisch toneelidool Huster weinig overtuigend.

Les Réformes se portent bien

Frankrijk 1978. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Michel Peyrelon, Evelyne Buyle, Daniel Derval, Philippe Clair en Richard Anconina.

Vervolg op COMMENT SE FAIRE REFORMER, alsof we daarop zaten te wachten. Windbuil Clair beperkt zich niet tot regie en scenario, maar speelt ook nog een hoofdrol in deze lawaaierige, debiele legerkomedie. Voor de liefhebbers (en die moeten daar maar niet trots op zijn).

Ils sont fous ces sorciers

Frankrijk 1978. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean Lefebvre, Henri Guybet, Julien Guiomar, Daniel Ceccaldi en Renée Saint-Cyr.

Een vertegenwoordiger in visconserven wordt naar het eiland Mauritius gezonden om een exclusief contract voor bouillabaisse in blik te sluiten. Samen met een lid van zijn reisgezelschap doet hij een plasje tegen een afgodstotem, waardoor ze een vloek over zich afroepen. Een deskundige in paranormale verschijnselen probeert hen vervolgens van de verontrustende symptomen die zich bij hen voordoen af te helpen. Lautner promoveert in deze film de vaste bijrolspelers uit zijn vorige films naar de hoofdrollen: door de flauwiteiten in het scenario zijn zij en hijzelf vrijwel kansloos. Scenario van Norbert Carbonnaux.

Ces flics étranges venus d'ailleurs

Frankrijk 1978. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Michel Peyrelon, Sylvain Caruso, Philippe Clair, Allan Debarge en Daniel Derval.

Na in COMMENT SE FAIRE REFORMER en LES REFORMES SE PORTENT BIEN alle legermoppen te hebben gebundeld laat Clair nu zijn olijke helden afzwaaien en politieagenten worden, zodat dit keer de gastarbeiders, de werklozen en, jawel, de domme Belgen het moeten ontgelden. Primitief en afstotend.

122, Rue de provence

Frankrijk 1978. Drama van Christian Gion. Met o.a. Francis Huster, Nicole Calfan, Anicée Alvina, Jacques François en Henri Guybet.

Langdradige bordeelfilm over een luxueus huis van plezier waar in 1943 vooraanstaande Franse politici van hun buitenechtelijk stoeiplezier kwamen genieten. Twee mensen ontmoeten elkaar: hoertje Calfan uit de provincie, die met de eigenaar van het huis is getrouwd, en een liefdeloos bestaan heeft en Huster, die hoog op de maatschappelijke ladder is geklommen. Parijs is bezet door de nazi's. Proper en met de nodige produktiemiddelen gemaakt, maar stomvervelend. Ook bekend als ONE TWO TWO.

Les Oeufs brouillés

Frankrijk 1975. Komedie van Joël Santoni. Met o.a. Jean Carmet, Jean-Claude Brialy, Anna Karina, Michael Lonsdale en Michel Aumont.

De directeur public relations van de Franse regering wil de president een populair image geven door hem op een reis door Frankrijk te laten vergezellen door de 'gemiddelde Fransman'. De opzet lukt, maar mèt de goodwill van de president is ook het aanzien van de metgezel gestegen, die het niet kan verwerken daarna afgedankt te worden. Deze sociale satire naar Italiaans voorbeeld blijft ietwat vrijblijvend, omdat in plaats van de politiek zelf politieke gebruiken tot doelwit zijn genomen: bijzaken in plaats van hoofdzaken. Het scenario is voldoende geestig om de acteurs amusante en niet al te overtrokken karikaturen te laten spelen. De titel verwijst naar het lievelingskostje van Giscard d'Estaing.

Le chat et la souris

Frankrijk 1975. Mysterie van Claude Lelouch. Met o.a. Michèle Morgan, Serge Reggiani, Jean-Pierre Aumont, Philippe Léotard en Valérie Lagrange.

Een miljonair komt onder mysterieuze omstandigheden om het leven. De verdenking van politie-inspecteur valt op de weduwe, hoewel hij tegelijk verliefd op haar wordt. Deze misdaadkomedie heeft zo`n simpel scenario dat Lelouch allerlei doodlopende zijwegen moet inslaan om zijn film op lengte te krijgen (en dan nog komt de ontknoping uit de lucht vallen). Optimale kansen voor onveranderlijk mooie Morgan en Reggiani en een spontane regie maken het resultaat toch hoogst bezienswaardig. Camerawerk van Jean Collomb.

Folle à tuer

Frankrijk 1975. Thriller van Yves Boisset. Met o.a. Thomas Waintrop, Marlène Jobert, Michael Lonsdale, Michel Peyrelon en Victor Lanoux.

Een jonge vrouw die een psychiatrische behandeling heeft ondergaan wegens een jeugdtrauma wordt kindermeisje van het neefje van een miljonair. Net als beiden met elkaar vertrouwd zijn, worden ze gekidnapt door bandieten. Een misdaadintrige met onwaarschijnlijke verwikkelingen en motieven, maar wordt met vaart gebracht. (Boisset nam de regie op het laatste moment over van zieke Jean-Pierre Mocky.) Goed spel, vooral van Milian en Lonsdale. Ives Boisset bewerkte de roman van Jean-Patrick Manchette tot scenario. Camerawerk van Jean Boffety.

Véronique ou l'été de mes treize ans

Frankrijk 1974. Romantiek van Claudine Guilmain. Met o.a. Anne Teyssedée en Michel Peyrelon.

Het portret van een dertienjarig meisje tijdens een vakantie in het gezelschap van volwassenen. Mooie fotografie, goede vertolking en een gevoelige aanpak van het ontwakend liefdesverlangen en de seksualiteit in een film die daar door duidelijk boven de middelmaat uitsteekt.

Un nuage entre les dents

Frankrijk 1974. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Phillippe Noiret, Pierre Richard, Jacques Denis, Paul Crauchet en Jean Obé.

Faits divers-sprokkelaar Malisard (Noiret) en fotograaf Prévot (Richard), in een oude barrel permanent op scoopjacht in de Franse hoofdstad, raken op een plaats delict de twee zoontjes van Prévot kwijt. Vervolgens wordt het bekvechtende persmuskietenduo, bijgenaamd 'de Cowboys', zelf voor ontvoerders aangezien. Deze geweldige, semi-absurdistische reis langs de rafelranden van een volks Parijs anno 1974 barst van de karakterkoppen, gootpoëzie, galgenhumor en rauwe energie. Naast de haveloos ogende steracteurs blinkt Piéplu uit als de krantenbaas die het combineren van moraallessen en sensatiejournalistiek tot kunst heeft verheven.

Les valseuses

Frankrijk 1974. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Miou-Miou, Jeanne Moreau en Brigitte Fossey.

Anarchistische zwarte schelmenkomedie, een verfilming van Bliers eigen roman, betekende de internationale doorbraak van de regisseur die een van Frankrijks meest consistente filmmakers zou blijken. Depardieu en Dewaere zijn twee jonge schooiers die zich vermaken met diefstal en beroving, mishandeling en aanranding. Vrolijke verwikkelingen worden afgewisseld door wrede, misogyne grappen. Jeanne Moreau zorgt voor enige gratie als een ex-gevangene die met beiden het bed deelt. Isabelle Huppert is even te zien als verlegen tiener met gemengde gevoelens voor de bandeloze anti-helden. Depardieu zou een van Bliers vaste acteurs worden, Dewaere werkte nog tweemaal met de regisseur voordat hij in 1982 door zelfmoord om het leven kwam.

Les seins de glace

Frankrijk​/​​Italië 1974. Thriller van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Alain Delon, Claude Brasseur, Nicoletta Machiavelli en Fiore Altoviti.

Scenarioschrijver François (Brasseur) ontmoet op het strand een hoogblonde beeldschone vrouw, die toevallig sprekend lijkt op de hoofdpersoon van het script waar hij mee bezig is. Hij valt als een blok voor deze Peggy (Darc), maar hoort van haar schimmige advocaat (Delon) dat ze een duister en gewelddadig verleden heeft. Interessante thriller, waarvoor Lautner de roman Someone is Bleeding van Richard Matheson tot scenario bewerkte. Belangrijkste minpunt is de hoofdrol van Darc, producent Delons toenmalige vlam, die te weinig diepgang aan haar personage geeft.

R.A.S.

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Jacques Spiesser, Jacques Weber, Jean-François Balmer, Philippe Leroy en Jacques Villeret.

In 1966 worden voor het eerst Franse dienstplichtigen naar Algerije gezonden. Ondanks hun onwil en verzet slaagt de commandant er in hen tot een keurkorps te drillen. Deze eerste Franse film die direct de Algerijnse oorlog tot onderwerp neemt, is vooral een indringend anti-militaristisch pamflet met een reeks opmerkelijke jonge acteurs. De titel staat voor: RIEN A SIGNALER.

L' Affaire Crazy Capo

Italië​/​​Frankrijk 1973. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Maurice Ronet, Jean Servais, Jean-Pierre Marielle, Marika Green en Alice Sapritch.

Binnen de Franse mafia ontstaat een conflict over drugshandel, omdat de oude chef principieel weigert de markt uit te breiden tot de jongeren. Een Belgische rivaal infiltreert in de bende en wordt neergeschoten door zijn eigen zoon. Dit clichématige misdaaddrama kreeg een bekwame regie van debutant Jamain en een plichtmatige toewijding van de acteurs, zonder dat het gebrek aan oorspronkelijkheid daardoor wordt gecompenseerd.

La scoumoune

Frankrijk​/​​Italië 1972. Misdaad van José Giovanni. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Michel Constantin, Claudia Cardinale, Enrique Lucero en Aldo Bufi Landi.

In 1961 was Jean Beckers regiedebuut Un nommé La Rocca gebaseerd op Giovanni's roman L'excommunié. Elf jaar later draaide de auteur zelf deze adaptatie en week nauwelijks van het filmorigineel af. Ex-bajesklant Giovanni (1923-2004) schetst trefzeker de grimmige vrijbuiterssfeer van het schurkenleven dat hoofdpersoon Roberto en z'n maat Xavier in de jaren 30 leiden. Gangsterkroniek volgt de kompanen tot na WO II, wanneer nor en ander ongeluk hun tol hebben geëist. Belmondo is zijn laconiek viriele zelf, onder de geweldige muziek staat de signatuur van Giovanni's drie jaar later bij een duikexpeditie verdronken kameraad François de Roubaix.

Docteur Popaul

Frankrijk 1972. Claude Chabrol. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Mia Farrow, Laura Antonelli, Daniel Ivernel en Marlène Appelt.

Een medisch student trouwt met de lelijke dochter van een geneesheer-directeur in het belang van zijn carrière. Buitenshuis blijft hij onverminderd rokken jagen, maar de echtgenote is schijnbaar tevreden tot hij een verhouding begint met haar mooie zuster. De poging om met opzettelijk grove humor tegen heilige huisjes te trappen mislukt omdat Belmondo - die de film produceerde - zich zó ongeremd in de smakeloosheid stort dat het echt niet leuk meer is. Een verrassende rol van Farrow als stil muisje met gevaarlijk diepe gronden. Scenario van Paul Guégauff. Ook bekend als HIGH HEELS.

La part des lions

Frankrijk​/​​Italië 1971. Misdaad van Jean Larriaga. Met o.a. Robert Hossein, Charles Aznavour, Elsa Martinelli, Raymond Pellegrin en Michel Constantin.

Oude schoolvrienden zien elkaar terug als de een schrijver is geworden die uit de mode is en de andere brandkastenkraker. De tweede sleept zijn vriend mee in een overval, waarna een chanterende getuige uit de weg moet worden geruimd. Deze weinig oorspronkelijke en in uitwerking en regie allesbehalve overtuigende misdaadfilm weet enigszins te boeien door het duo Hossein-Aznavour en een effectieve rolomkering: de eerste speelt de schrijver, de tweede de geroutineerde gangster. Scenario van regisseur Larriaga, André Tabet en Georges Tabet. Camerawerk van Roland Cantigny.

Vertige pour un tueur

Frankrijk​/​​Italië 1969. Misdaad van Jean-Pierre Desagnat. Met o.a. Marcel Bozzuffi, Sylva Koscina, Michel Constantin, Marc Cassot en Daniel Moosmann.

Een killer weigert de opdracht een vriend te liquideren en moet onderduiken. Daarbij komt hij in contact met een echtpaar dat de moord op een hinderlijke zakenrelatie op hem wil afschuiven, waarna hij van meerdere kanten wordt belaagd. Deze middelmatige misdaadfilm waarin de zogenaamd verrassende ontknopingen lang van tevoren voorspelbaar zijn, onderscheidt zich alleen door de zeldzame hoofdrol van Bozzuffi die beter had verdiend.