Pierre Martot: cast.
Er zijn 9 films gevonden.

Ligne 208

2001 | Drama

Frankrijk 2001. Drama van Bernard Dumont. Met o.a. Patrick Dell'Isola, Nozha Khouadra, Pierre Martot, Nicolas Duvauchelle en Serge Riaboukine.

Julien l'apprenti

2000 | Drama, Oorlogsfilm

België​/​​Frankrijk 2000. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Francis Huster, Marianne Basler, François Morel, Benjamin Rolland en Gaspard Ulliel.

Au cœur du mensonge

1999 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1999. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Jacques Gamblin, Sandrine Bonnaire, Valeria Bruni Tedeschi, Antoine de Caunes en Bernard Verley.

In een dorpje in Bretagne wordt een tienjarig meisje dood aangetroffen. Haar tekenleraar (Gamblin) is de laatste die haar heeft gesproken en is even later de hoofdverdachte. Zijn dorpsgenoten keren zich massaal tegen hem. Alleen zijn vrouw (Bonnaire) blijft loyaal. Net als in films als La femme infidèle, Le boucher en Violette Nozière is Chabrol, soms wel 'de Franse Hitchcock' genoemd, minder geïnteresseerd in het whodunit-verhaal dan in onderliggende thema's als huwelijk en ontrouw. Ditmaal staat hij vooral stil, zoals de titel al aangeeft, bij leugens die niemand vreemd zijn. Prima rollen van Gamblin en de immer fascinerende Bonnaire.

Les pédiatres

1998 | Drama, Familiefilm

Frankrijk 1998. Drama van Daniel Losset. Met o.a. Bernard Yerlès, Pierre Martot, Pascale Roberts, Patrick Raynal en Christine Reinhart.

In een dorpje in Bretagne wordt een tienjarig meisje dood aangetroffen. Haar tekenleraar (Gamblin) is de laatste die haar heeft gesproken en is even later de hoofdverdachte. Zijn dorpsgenoten keren zich massaal tegen hem. Alleen zijn vrouw (Bonnaire) blijft loyaal. Net als in films als La femme infidèle, Le boucher en Violette Nozière is Chabrol, soms wel 'de Franse Hitchcock' genoemd, minder geïnteresseerd in het whodunit-verhaal dan in onderliggende thema's als huwelijk en ontrouw. Ditmaal staat hij vooral stil, zoals de titel al aangeeft, bij leugens die niemand vreemd zijn. Prima rollen van Gamblin en de immer fascinerende Bonnaire.

Julie Lescaut : Bal masqué

1998 | Misdaad

Frankrijk 1998. Misdaad van Gilles Béhat. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

In een dorpje in Bretagne wordt een tienjarig meisje dood aangetroffen. Haar tekenleraar (Gamblin) is de laatste die haar heeft gesproken en is even later de hoofdverdachte. Zijn dorpsgenoten keren zich massaal tegen hem. Alleen zijn vrouw (Bonnaire) blijft loyaal. Net als in films als La femme infidèle, Le boucher en Violette Nozière is Chabrol, soms wel 'de Franse Hitchcock' genoemd, minder geïnteresseerd in het whodunit-verhaal dan in onderliggende thema's als huwelijk en ontrouw. Ditmaal staat hij vooral stil, zoals de titel al aangeeft, bij leugens die niemand vreemd zijn. Prima rollen van Gamblin en de immer fascinerende Bonnaire.

L'instit : Touche pas à mon école

1997 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van David Delrieux. Met o.a. Gérard Klein, Julien Gutierrez, Romain Legrand, Sophie De la Rochefoucauld en Elisabeth Commelin.

In een dorpje in Bretagne wordt een tienjarig meisje dood aangetroffen. Haar tekenleraar (Gamblin) is de laatste die haar heeft gesproken en is even later de hoofdverdachte. Zijn dorpsgenoten keren zich massaal tegen hem. Alleen zijn vrouw (Bonnaire) blijft loyaal. Net als in films als La femme infidèle, Le boucher en Violette Nozière is Chabrol, soms wel 'de Franse Hitchcock' genoemd, minder geïnteresseerd in het whodunit-verhaal dan in onderliggende thema's als huwelijk en ontrouw. Ditmaal staat hij vooral stil, zoals de titel al aangeeft, bij leugens die niemand vreemd zijn. Prima rollen van Gamblin en de immer fascinerende Bonnaire.

Papa et rien d'autre

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Jacques Cortal. Met o.a. Philippe Volter, Isabel Otero, Joséphine Serre, Eléonor Hirt en Roland Bertin.

Na een slepende ziekte sterft de levensgezellin van Volter. Samen met hun acht-jarig dochtertje Serre tracht hij zijn verdriet te verwerken. Een jaar later ontmoet Volter in zijn toneelgezelschap de mooie Otero, die beste maatjes wordt met het meisje. Ze besluiten te gaan samenwonen, maar de grootouders van het meisje, die hun overleden dochter niet kunnen vergeten, stellen alles in het werk om Serre bij haar vader weg te halen, zonder rekening te houden met de wensen van het kind. Alle registers van de goedkope sentimentaliteit worden opengetrokken in dit scenario van regisseur Cortal, dat ware monsters maakt van de grootouders. Inspiratieloze bloemlezing van alle bekende elementen uit dit soort 'tearjerkers'.

La naissance de l'amour

1993 | Romantiek

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Romantiek van Philippe Garrel. Met o.a. Lou Castel, Jean-Pierre Léaud, Johanna ter Steege, Dominique Raymond en Marie-Paul Laval.

In zwart-wit gedraaid sluitstuk van Garels autobiografische drieluik, voorafgegaan door LES BAISERS DE SECOURS en J`ENTENDS PLUS LA GUITARE. Toneelspeler Castel is een binnenvetter die niet meer speelt, maar lijdt, ruziet met zijn zwangere vrouw en met Ter Steege naar bed gaat. Zijn vriend L[KA1]eaud is de babbelkous en de leukerd (!), een schrijver die niet meer schrijft, maar nadenkt, zoals dat heet. Op de achtergrond heerst de Golfoorlog, die hen als wereldburgers niet onberoerd laat. Slechts te genieten voor wie houdt van gefilosofeer van ouder wordende mannen die bang zijn niet meer te kunnen liefhebben. De Nederlandse Ter Steege is verrukkelijk als een soort sprookjesprinses. Scenario van Marc Cholodenko, Muriel Cerf en regisseur Garrel. Camerawerk van Raoul Coutard en André Clément.

Betty

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Marie Trintignant, Stéphane Audran, Jean-François Garreaud, Yves Lambrecht en Christiane Minazzoli.

Een jonge dronken vrouw komt als een verzopen kat een bar binnen. Het enige wat ze wil is drinken en roken. Een rijke weduwe biedt haar een slaapplaats aan. Intrigerende karakterstudie, naar een boek van Georges Simenon uit 1960, ontbeert een hechte plotstructuur. In flashbacks krijgen we slechts flarden informatie over de mistroostige Betty. Mooie rollen van Trintignant en Chabrols echtgenote Audran. De meeste mannenrollen zijn minder doortekend, met name die van Garreaud als exploitant van een nachtrestaurant. Alsof Chabrol - die het scenario schreef - bij de mannenrollen z'n interesse verloor.