Guy Gilles: regie en cast.
Er zijn 6 films gevonden.

La Loterie de la vie

1982 | Documentaire

Frankrijk 1982. Documentaire van Guy Gilles.

Documentaire over Mexico-stad. Een schitterend gefotografeerde, persoonlijke kijk, die een ongebruikelijk beeld schetst van de metropool. De stad heeft de maker behoorlijk geboeid en hij slaagt erin ons zijn kaleidoscopische visie over te brengen. Hij merkt evenwel in zijn laatste commentaarzin op dat de film net zo goed zonder tekst had gekund. 'Wat zou hij nagelaten hebben?' Anders had hij zich hebben moeten bedienen van een heleboel pleonasmen of cliché's in de trant van 'het ware theater ligt op straat'.

Le Crime d'amour

1981 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1981. Drama van Guy Gilles. Met o.a. Macha Méril, Richard Berry, Jacques Penot, Piéral en Manuel Gélin.

Een jonge paranoïapatiënt doet alsof hij een moord gepleegd heeft om de aandacht van de pers op zich te vestigen en een boek in de gevangenis te kunnen schrijven. Hij belandt uiteindelijk in een inrichting. Gilles heeft een film gemaakt die zich constant op de grens van droom en werkelijkheid bevindt, maar die niet tot een synthese kan komen zoals in de films van Buñuel of Saura. Hij is ijverig en nauwkeurig te werk gegaan, maar soms is het resultaat moeizaam. Een film die de kijker niet koud laat dankzij enkele intens lyrische momenten.

Le théâtre des matières

1977 | Experimenteel

Frankrijk 1977. Experimenteel van Jean-Claude Biette. Met o.a. Sonia Saviange, Howard Vernon, Philippe Chemin, Martine Simonet en Brigitte Jacques.

Het thema is niet van belang en gemakkelijk in twee zinnen samen te vatten: de tegenspoed van een voormalig harpiste die toneelspeelster wil worden. Na desillusie op desillusie keert zij terug naar haar harp. Het enige dat telt is de filmstijl, die de minimalistische schoonheidsleer in zijn waarde herstelt. Het woord voert van begin tot eind de boventoon en het geheel doet enigszins denken aan Marguerite Duras. Een calvinistische mise- en-scène met kale en lege decors, waarin besluiteloze figuren heen en weer rennen en zich allerlei onbeduidende verwikkelingen voordoen. Biette valt in geen enkele categorie onder te brengen.

Gorges profondes

1976 | Actiefilm

Frankrijk 1976. Actiefilm van Guy Maris. Met o.a. Patrick Cuny, Patrice Lyonnet, Jean Luisi, Jacques Insermini en Guy Gilles.

Lukrake mengeling van motorsportwedstrijden, liefdestwisten en misdadige jaloezie (men schakelt zelfs een huurmoordenaar in die verkleed is als monteur!). Om kort te gaan, de auto met de twee slechteriken stort te pletter in een ravijn en de coureurs gaan op weg naar nieuwe wedstrijden: het leven is mooi! Bij deze flutfilm krijg je meteen de indruk dat hij door een stel vrienden in elkaar is gedraaid. En als deze film al niet helemaal waardeloos is, dan is dat te danken aan zijn documentaire aspecten. Ook bekend als PLEIN POT.

Le Jardin qui bascule

1974 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1974. Drama van Guy Gilles. Met o.a. Delphine Seyrig, Patrick Jouané, Sami Frey, Anouk Ferjac en Guy Bedos.

Een jonge [KL]killer[KLE] krijgt de opdracht om een rijke vrouw te vermoorden en weet zich met zijn vriend aan haar en haar kring van kennissen en aanbidders op te dringen. Hij wordt verliefd op haar en vergeet zijn contract, maar als zij hem na enige dagen de bons geeft, doodt hij haar toch en vervolgens zichzelf. Deze nieuwe variant van Gilles op de (homo-erotische) romantische mythologie van de destructieve en zelfdestructieve jongeling en de al wat verlepte femme fatale wordt geholpen door de loyale inzet van de acteurs - een gratis gastrol van Moreau als zingende bistrohoudster - maar krijgt nergens echte overtuigingskracht of vitaliteit, omdat iedereen in de elegante camerabewegingen alleen contrasterend decoratief blijft.

Absences repétées

1972 | Drama

Frankrijk 1972. Drama van Guy Gilles. Met o.a. Patrick Penn, Nathalie Delon, Danièle Delorme, Yves Robert en Patrick Jouané.

Overgevoelige jongeman isoleert zich van werk, vrouw en ouders om als drug-verslaafde de dood af te wachten. Zijn omgeving geeft de strijd op of wordt depressief. Romantische fascinatie met zelfvernietiging van schrijver-regisseur wordt niet door toeschouwer gedeeld die alleen interesse kan opbrengen in mensen rond hoofdpersoon. Mooie moederrol van Delorme.