René Wheeler: regie en scenario.
Er zijn 6 films gevonden.

Vers l'extase

1960 | Drama

Frankrijk 1960. Drama van René Wheeler. Met o.a. Pascale Petit, Gianni Esposito, Monique Mélinand, Serge Sauvion en Michel Etcheverry.

De vrouw van een Franse boer in de omgeving van Casablanca geeft haar huwelijk op, als ze de Arabische mystiek ontdekt. Ze verloochent zichzelf en gaat bij een tyranniek echtpaar werken. Na een mislukte poging om een zwanger straatmeisje van abortus te weerhouden, zoekt ze steun bij een katholieke missionaris en keert terug naar haar man. Hoewel de mystieke levenshouding voor Petit en haar toenmalige echtgenoot een persoonlijke relevantie had, geeft dit hun acteren geen enkele overtuigingskracht en blijven het scenario en de regie hol en pretentieus. De interessante locatie-opnamen bieden te weinig tegenwicht.

Du rififi chez les hommes

1955 | Film noir, Misdaad

Frankrijk 1955. Film noir van Jules Dassin. Met o.a. Jean Servais, Carl Möhner, Robert Manuel, Magali Noël en Janine Darcey.

Du rififi chez les hommes is een toonbeeld van film noir en kluizenkrakerij tegelijk, met een sterke invloed op toekomstige genregenoten. Invloed op dieven zelfs: in Mexico werd de film verboden omdat dieven succesvol methodes imiteerden uit Rififi. Een groepje inbrekers met verschillende specialiteiten besluit een juwelier te beroven. Een kwart van de film bestaat uit een spannend en gedetailleerd verslag van de roof zelf - zonder dialoog of muziek. Na jaren te zijn gekopieerd en ook geparodieerd, maakte regisseur Dassin zelf de ultieme persiflage op Rififi: Topkapi.

El Torero

1953 |

Frankrijk​/​​Spanje 1953. René Wheeler. Met o.a. Sylvia Morgan, Pepin Martin Vazquez en Danielle Darrieux.

Du rififi chez les hommes is een toonbeeld van film noir en kluizenkrakerij tegelijk, met een sterke invloed op toekomstige genregenoten. Invloed op dieven zelfs: in Mexico werd de film verboden omdat dieven succesvol methodes imiteerden uit Rififi. Een groepje inbrekers met verschillende specialiteiten besluit een juwelier te beroven. Een kwart van de film bestaat uit een spannend en gedetailleerd verslag van de roof zelf - zonder dialoog of muziek. Na jaren te zijn gekopieerd en ook geparodieerd, maakte regisseur Dassin zelf de ultieme persiflage op Rififi: Topkapi.

Fanfan la Tulipe

1952 | Avonturenfilm, Romantiek, Historische film, Actiefilm

Frankrijk​/​​Italië 1952. Avonturenfilm van Christian-Jaque. Met o.a. Gérard Philipe, Gina Lollobrigida, Marcel Herrand, Sylvie Pelayo en Olivier Hussenot.

In begin achttiende-eeuws Frankrijk gaat Fanfan (Philipe) het leger in. Niet dat hij nou zo strijdlustig is, maar in het leger kan hij zich verstoppen voor een vrouw met wie hij na een indiscretie geacht wordt te trouwen. Bovendien heeft een aantrekkelijke waarzegster (Lollobrigida) hem de hand van de dochter van de koning beloofd. Fanfan probeert die voorspelling te doen uitkomen. Mooie swashbuckler, met Franse zwier gemaakt, waarin Philipe een geweldig leuke schelm neerzet. Zilveren Beer in Berlijn, regieprijs in Cannes. In 2003 verscheen een niet zo geslaagde remake.

Les Premières armes

1950 | Biografie, Drama

Frankrijk 1950. Biografie van René Wheeler. Met o.a. Jean Cordier, Michèle Alfa, Julien Carette, Guy Decomble en Paul Frankeur.

Een adolescent is door zijn vader op een kostschool in de provincie geplaatst om een opleiding als jockey te krijgen. Hij voelt zich ongelukkig in de strenge omgeving, maar vindt enige troost bij de vrouw van één van zijn directeuren en in de vriendschap met een Spaanse leeftijdgenoot. Sobere, voor de regisseur autobiografische film toont in documentaire benadering een weinig bekend milieu en tekent de personages zonder vals sentiment of romantisering. Een film die onterecht te weinig waardering kreeg.

Jour de fête

1949 | Komedie

Frankrijk 1949. Komedie van Jacques Tati. Met o.a. Jacques Tati, Guy Decomble, Paul Frankeur, Santa Relli en Maine Vallee.

Tati's passie voor het conflict tussen moderniteit en traditie krijgt in Jour de fête vorm in het dagelijks werk van de stuntelende postbode François (Tati). Tijdens de feestelijkheden van 14 juli ziet François een film over de Amerikaanse posterijen die snel en efficiënt miljoenen brieven verwerken. François kan niet eens de posttas op zijn rug vinden, tot vermaak van de dorpelingen. Met hulp van de kermislieden probeert hij zijn ingesleten gewoonten te stroomlijnen. Feestelijke, vertederend warme komedie van de cineast die zijn vak zou perfectioneren met de latere Mon Oncle en Playtime. Werd in 1995 in de originele gekleurde versie opnieuw uitgebracht.