Jurriën Rood

Celluloid Blues

Nederland 1998. Komedie van Jurriën Rood. Met o.a. Dries Smits, Roef Ragas, Geert Langeveen, Jack Wouterse en Mumtaz Jafri.

Pim pam pet

1997. Muziek van Wolke Kluppell. Met o.a. Jurriën Rood, Roef Ragas, Bart Klever en Sander Vos.

Pril Geluk

Nederland 1994. Jurriën Rood. Met o.a. Lex Passchier, Mattijn Hartemink, Halina Reijn, Simone Gablan en Kika Mol.

Vind haar

Nederland 1992. Documentaire van Jurriën Rood.

De Orionnevel

Nederland 1987. Drama van Jurriën Rood. Met o.a. Bert Kuizenga, Han Kerckhoffs, Michiel Romeyn, Beppie Melissen en Sylvia Holstijn.

Rood noemt het zelf `een verhaal over de onmacht van mijn generatie`, deze klaagzang van drie dertigers die tot niets anders in staat zijn dan zichzelf als slachtoffer te zien (van een mislukte relatie, van hun tijd?). Filmbeelden, vormgegeven hallucinaties, beschadigde zelfbeelden benadrukken de passiviteit van het drietal. Rood experimenteert met camera-instelling, monologen tegen de kijker, maar slaagt er niet in sympathie voor zijn karakters te winnen, hoewel de droge humor af en toe wel grappig is.

De Weg naar Bresson

Nederland 1984. Documentaire van Leo de Boer en Jurriën Rood.

Deze documentaire, die is opgebouwd uit interviews, filmfragmenten en persoonlijke bespiegelingen werpt een veelzijdig en verhelderend licht op het werk en de persoonlijkheid van de Franse meestercineast Robert Bresson. Naast Bresson-kenners (onder wie Paul Schrader) werd zelfs de schuwe Bresson in eigen persoon geïnterviewd. De film haalde in 1984 de sectie 'Un Certain Regard' van het Cannes-festival.

No Fun

1980. Dini Damave. Met o.a. Gerard Thoolen, Olga Zuiderhoek en Monique Eckhart.

Deze documentaire, die is opgebouwd uit interviews, filmfragmenten en persoonlijke bespiegelingen werpt een veelzijdig en verhelderend licht op het werk en de persoonlijkheid van de Franse meestercineast Robert Bresson. Naast Bresson-kenners (onder wie Paul Schrader) werd zelfs de schuwe Bresson in eigen persoon geïnterviewd. De film haalde in 1984 de sectie 'Un Certain Regard' van het Cannes-festival.

Het Teken van het Beest

Nederland 1980. Drama van Pieter Verhoeff. Met o.a. Gerard Thoolen, Marja Kok, Peter Faber, Joop Admiraal en Tilly Perin-Bouwmeester.

Verhoeffs plattelandsdrama dat zich afspeelt in de jaren twintig over een Friese klompenmaker die vier veldwachters neerschiet, als zij zijn vriendin, een ontaarde moeder van zes kinderen, bij hem willen weghalen, is te veel blijven steken in zijn vrije interpretatie van het historische voorval. De eigenwijze en boeiende persoonlijkheid van IJje Wijkstra komt daardoor nauwelijks tot leven.

Twee vrouwen

Nederland 1979. Drama van George Sluizer. Met o.a. Bibi Andersson, Sandrine Dumas, Anthony Perkins, Kitty Courbois en Tilly Perin-Bouwmeester.

De gescheiden Laura (Andersson) knoopt een relatie aan met de veel jongere Sylvia (Dumas), tot verbazing van haar ex-man Alfred (Perkins). Wanneer Laura ontdekt dat Sylvia ook met Alfred aanpapt, blijven de (melo)dramatische verwikkelingen niet uit. De internationaal ingestelde Sluizer (Spoorloos) vertaalde de gebeurtenissen uit de roman van Harry Mulisch naar het Engels om een grotere markt te bereiken en met zijn favoriete acteurs te kunnen werken. Die zetten de personages met gepaste afstandelijkheid neer, zodat een fascinerende, moderne Griekse tragedie ontstaat.