Féodor Atkine

Hier

2018. Drama van Bálint Kenyeres. Met o.a. Vlad Ivanov, Féodor Atkine en Jo Prestia.

Les crimes silencieux

Frankrijk 2017. Misdaad van Frédéric Berthe. Met o.a. Richard Berry, Odile Vuillemin, Féodor Atkine, Alexis Loret en Olivier Chantreau.

L'inconnu de Brocéliande

Frankrijk 2016. Misdaad van Vincent Giovanni. Met o.a. Claire Keim, François Vincentelli, Carole Bianic, Yanis Richard en Féodor Atkine.

Fleur de Tonnerre

Frankrijk​/​​België 2016. Drama van Stéphanie Pillonca. Met o.a. Déborah François, Benjamin Biolay, Jonathan Zaccaï, Féodor Atkine en Christophe Miossec.

Bijna twee decennia kon de Bretonse kokkin Hélène Jégado (1803-1852) mensen met arsenicum vergiftigen eer zij in Rennes onder de valbijl eindigde. Over deze sociopate die zich vereenzelvigde met Ankou, de boodschapper van de Dood, maakte Pillonca haar ongewone debuutfilm. Het scenario, à quatre mains geschreven met echtgenoot-filmmaker Gustave Kervern, heeft Jean Teulés gelijknamige roman als basis en diens morbide signatuur bleef behouden. Minder dialoog ten faveure van suggestie was deze nachtreis door de horrorfolklore van Bretagne weliswaar ten goede gekomen, maar het geheel is er niet minder fascinerend om.

Ce sentiment de l'été

2015. Drama van Mikhaël Hers. Met o.a. Judith Chemla, Anders Danielsen Lie, Marie Rivière, Féodor Atkine en Dounia Sichov.

Wanneer zijn Franse vriendin Sasha, in een park in elkaar gezakt, is overleden, tuimelt Lawrence in het niets. Lawrence en Sacha's zus Zoé zullen elkaar echter terugzien. Niet ieders kopje treurwilgenthee, deze cosmopoliete-hipsterfilm waarin niemand een echt beroep lijkt uit te oefenen. Toch worden verlies en rouw welhaast tastbaar dankzij de discreet achter de acteurs verdwijnende regie en de weids-naturalistische fotografie van Sébastien Buchmann; iets ondefinieerbaars ligt in de warme beelden van Berlijn, Annecy en New York. Prachtbijrol van de diepblauwogige Lana Cooper, in Kinks-shirt.

Ligne de mire

Frankrijk 2014. Thriller van Nicolas Herdt. Met o.a. Thierry Neuvic, Lola Dewaere en Féodor Atkine.

David, werkloos, en Claire, hoogzwanger, zitten diep in de schulden. Dan neemt David in Parijs een taxi en krijgt daarbij pardoes een aktentas met 200.000 euro in z'n handen gedrukt. De bizarre reddingsboei blijkt een tijdbom: huurmoordenaar Lukas ziet het loon voor een klus onder zijn neus wegrijden en volgt Davids spoor. Televisiefilm van cameraman Herdt en scenaristenspan Mikael Ollivier/Franck Thilliez, allebei productieve romanauteurs, is een lesje ambachtelijk suspensemaken op bescheiden budget zoals dat vroeger voor bioscoopfilms doodnormaal was. Bijrolletje van zangeres-comédienne Liane Foly.

Dans la cour

Frankrijk 2014. Drama van Pierre Salvadori. Met o.a. Catherine Deneuve, Gustave Kervern, Féodor Atkine, Pio Marmaï en Michèle Moretti.

Wanneer zijn carrière als rocker spaak loopt neemt Antoine (Kervern) een baantje als conciërge van een oud appartementencomplex in Parijs, met een verzameling excentrieke bewoners. Meer en meer trekt hij zich het lot aan van eigenaresse en dame op leeftijd Mathilde (Deneuve), net als hij een slechte slaper. Gevoelig, hoewel misschien wat voorspelbaar, drama met vrolijke momenten over eenlingen die elkaar vinden in hun angsten. Deneuve kreeg een Césarnominatie voor haar rol als bewoonster die zich emotioneel vastbijt in een scheur in de muur.

1, 2, 3 voleurs

Frankrijk 2011. Misdaad van Gilles Mimouni. Met o.a. Nicolas Cazalé, Isabelle Carré, Olivier Sitruk, Reda Kateb en Féodor Atkine.

Het leven van koerier Luis is een meervoudige anticlimax, dus gaat hij er met de geldtransportwagen en vijf miljoen van tussen. Zijn oude vrienden Emma en Sam, allebei jurist, zien zich voor een dilemma geplaatst. Voor tv gedraaide misdaadfilm met romantisch tintje komt niet in de buurt van Mimouni's prachtige L'appartement, maar amuseert niettemin. Dat is vooral te danken aan Cazalé en de snoezige Carré. Onbedoeld heeft de productie analogieën met de werkelijkheid: de Frans-Servische geldkoerier Tony Musulin haalde met eenzelfde stunt in november 2009 de internationale media.

Les amants du bagne

Frankrijk 2004. Biografie van Thierry Binisti. Met o.a. Antoine de Caunes, Isabelle Renauld, Laurent Malet, Edouard Montoute en Féodor Atkine.

'Ons vak bestaat niet uit behagen of mishagen,' liet de beroemde journalist Albert Londres weten, 'maar uit het dopen van de pen in de wond.' Les amants du bagne gaat over het bezoek dat Londres in 1922 bracht aan het werkdetentiekamp ('bagne') van Frans-Guyana. Mede door Londres' scherpe pen over de onmenselijke toestanden aldaar werden de bagnes later afgeschaft. In de tv-film, die volgens specialisten de geschiedenis zeer accuraat verbeeldt, komt Londres (De Caunes) in gesprek met Claudia Desfeuilles (Renauld), die haar man Camille (Malet) vrij wil krijgen. Een gruwelloze 'Papillon 2'.

Ce jour-là

Frankrijk​/​​Zwitserland 2003. Komedie van Raoul Ruiz. Met o.a. Elsa Zylberstein, Bernard Giraudeau, Jean-Luc Bideau en Féodor Atkine.

Opmerkelijk tussendoortje van de Chileense Fransoos Raoul Ruiz (1941) - maker van ruim 100 films - over een potentieel steenrijke jonge dromer (Zylberstein) die in de 'nabije toekomst in Zwitserland' vriendschap sluit met een psychotische moordenaar (Giraudeau). Beeldtaal, dialogen en verhaallijn wisselen tussen ridicuul en subliem als blijkt dat de moordenaar is opgetrommeld door inhalige familieleden om de jonge erfgename te vermoorden. Het plan keert zich tegen de samenzweerders en al snel rollen de eerste koppen, soms doelbewust, soms argeloos op de achtergrond. Cineast Ruiz trok alle registers open en produceerde een absurde film die prettig blijft nazeuren.

Semana Santa

Verenigd Koninkrijk​/​​Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje​/​​Denemarken 2002. Mysterie van Pepe Danquart. Met o.a. Mira Sorvino, Olivier Martinez, Féodor Atkine, Alida Valli en Luis Tosar.

In de Goede Week - de Semana Santa - voor Pasen, wordt het drukbezochte Sevilla opgeschrikt door een seriemoordenaar, die zich hult in monnikengewaad. De zoektocht verloopt daardoor lastig, aangezien bijna iedereen tijdens de rooms-katholieke processie een gezichtsbedekkend gewaad draagt.

Vatel

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk​/​​België 2000. Drama van Roland Joffé. Met o.a. Gérard Depardieu, Uma Thurman, Tim Roth, Julian Glover en Julian Sands.

Engels gesproken Europudding met Hollywood-slagroom. April 1671: op zijn Château de Chantilly geeft de berooide Prince de Condé een driedaags feest met bacchanaal om bij Louis XIV naar een generaalspost te hengelen. In deze prerevolutionaire hogedrukpan leidt chefkok-meesterpatissier François Vatel de forse keukenbrigade. Helaas kan ook Depardieu als gedoemde perfectionist-cuisinier de stoofpot van 36 miljoen dollar niet laten smaken. Diverse muzikale anachronismen, een potsierlijke Julian Sands als Zonnekoning en schmierkeizer Roth wekken vooral de lachlust op. Toegegeven: de dis wordt oogverblindend mooi geserveerd. César voor Beste Decors.

The Dancer

Frankrijk 2000. Komedie van Frédéric Garson. Met o.a. Mia Frye, Garland Whitt, Rodney Eastman, Josh Lucas en Féodor Atkine.

Engels gesproken Europudding met Hollywood-slagroom. April 1671: op zijn Château de Chantilly geeft de berooide Prince de Condé een driedaags feest met bacchanaal om bij Louis XIV naar een generaalspost te hengelen. In deze prerevolutionaire hogedrukpan leidt chefkok-meesterpatissier François Vatel de forse keukenbrigade. Helaas kan ook Depardieu als gedoemde perfectionist-cuisinier de stoofpot van 36 miljoen dollar niet laten smaken. Diverse muzikale anachronismen, een potsierlijke Julian Sands als Zonnekoning en schmierkeizer Roth wekken vooral de lachlust op. Toegegeven: de dis wordt oogverblindend mooi geserveerd. César voor Beste Decors.

Exit

Frankrijk 2000. Thriller van Olivier Megaton. Met o.a. Patrick Fontana, Serge Blumental, Clotilde Courau, Manuel Blanc en Jean-Michel Fête.

Engels gesproken Europudding met Hollywood-slagroom. April 1671: op zijn Château de Chantilly geeft de berooide Prince de Condé een driedaags feest met bacchanaal om bij Louis XIV naar een generaalspost te hengelen. In deze prerevolutionaire hogedrukpan leidt chefkok-meesterpatissier François Vatel de forse keukenbrigade. Helaas kan ook Depardieu als gedoemde perfectionist-cuisinier de stoofpot van 36 miljoen dollar niet laten smaken. Diverse muzikale anachronismen, een potsierlijke Julian Sands als Zonnekoning en schmierkeizer Roth wekken vooral de lachlust op. Toegegeven: de dis wordt oogverblindend mooi geserveerd. César voor Beste Decors.

Code Inconnu : Récit incomplet de divers voyages

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Roemenië 2000. Drama van Michael Haneke. Met o.a. Luminita Gheorghiu, Ona Lu Yenke, Maimouna Hélène Diarra, Alexandre Hamidi en Crenguta Hariton Stoica.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Un pur moment de rock 'n roll

Frankrijk 1999. Drama van Manuel Boursinhac. Met o.a. Vincent Elbaz, Nicolas Abraham, Samy Naceri, Laurence Côte en Féodor Atkine.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Du bleu jusqu'en Amérique

Frankrijk 1999. Drama van Sarah Lévy. Met o.a. Samuel Jouy, Marion Cotillard, Albert Dupontel, Claude Perron en Zabou Breitman.

Na een duikongeluk ontwaakt Camille (Jouy) verlamd in een ziekenhuisbed. Vanaf dat ogenblik moet hij zich handhaven op de wrakkenafdeling van het enorme hospitaal, waar de onorthodoxe arts Helpos (Dupontel) en zijn ploeg middels allerhande therapieën trachten om kapotte levens tenminste enigszins te repareren. De vaak hopeloze patiënten maken echter hun eigen wetten. Na veel korte films en tv-scenario's debuteert Lévy verlaat met deze bioscoopfilmregie waarin frustratie, woede en treurnis de sfeer bepalen. Lichtpuntje in alle misère is de romance tussen Camille en ex-comateuze Solange (Cotillard).

Ronin

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1998. Thriller van John Frankenheimer. Met o.a. Robert De Niro, Jean Reno, Natascha McElhone, Sean Bean en Stellan Skarsgård.

Wat zit er precies in het koffertje? In deze pittige spionagefilm doet het er niet toe. Sam (De Niro), ­Vincent (Reno), Gregor (Skarsgård) en Spence (Bean) moeten het zien te onderscheppen, daar gaat het om. Ooit werkten ze voor geheime diensten, nu zijn ze freelancers – ‘ronin’, zoals samoerai zonder meester in het oude ­Japan werden genoemd. Routinier Frankenheimer (The Manchurian Candidate, French Connection 2) maakte met zijn fijne cast een prettig ouderwetse actiethriller met uitstekend spel, een script vol lekkere oneliners, en prachtig, ambachtelijk autostuntwerk, gefilmd in Nice en Parijs met hulp van maar liefst 300 man stuntpersoneel.

Michael Kael contre la World News Company

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1998. Komedie van Christophe Smith. Met o.a. Benoît Delépine, Marine Delterme, Victoria Principal, Mickey Rooney en Elliott Gould.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

La justice de Marion : Les filles de Vincennes

België​/​​Frankrijk 1998. Drama van Thierry Binisti. Met o.a. Mireille Darc, Féodor Atkine, François Dunoyer, Emilie Ohana en Loïc Corbery.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

Les mille merveilles de l'Univers

Frankrijk​/​​Canada 1997. Sciencefiction van Jean-Michel Roux. Met o.a. Tchéky Karyo, Julie Delpy, Féodor Atkine, Maria de Medeiros en Chick Ortega.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

Dormez, je le veux !

Frankrijk 1997. Romantiek van Irène Jouannet. Met o.a. Céline Milliat-Baumgartner, Jean-Louis Loca, François Berléand, Catherine Frot en Alain Floret.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

Docteur Chance

Frankrijk​/​​Chili 1997. Romantiek van F.J. Ossang. Met o.a. Elvire, Pedro Hestnes, Marisa Paredes, Joe Strummer en Féodor Atkine.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

À découvert

Frankrijk 1996. Drama van Laurent Jaoui. Met o.a. Isabelle Renauld, Féodor Atkine, Pierre Cassignaro, Emmanuelle Michelet en Romain Legrand.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

Une histoire d'amour à la con

Frankrijk 1996. Drama van Henri-Paul Korchia. Met o.a. Virginie Aster, Féodor Atkine, Eric Bitoun, Emmanuel Depoix en Frédéric Diefenthal.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

Le refuge : La danse du cobra

Frankrijk 1996. Drama van Alain Schwarzstein. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Annie Cordy en Jacques Alric.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

Adorable petite bombe

Frankrijk 1996. Drama van Philippe Muyl. Met o.a. Philippe Volter, Olivia Brunaux, Patiaporana Oum, Féodor Atkine en Eliane Boeri.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

Au Petit Marguery

Frankrijk 1995. Komedie van Laurent Bénégui. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Aumont, Alain Begel, Marie Bunuel en Thomas Chabrol.

Au Petit Marguery is de naam van een bistro in Parijs, waar voor de laatste keer een diner geserveerd wordt aan een bont gezelschap voordat het zijn poorten sluit. Een sfeervolle film die deels uit clichés bestaat omdat hij opzettelijk bevolkt is met stereotiepe personages en deels gevoelig is omdat de menselijke zwakheden en tragiek aan het daglicht komen.

Nestor Burma dans l'île

Zwitserland​/​​Frankrijk 1994. Misdaad van Jean-Paul Mudry. Met o.a. Guy Marchand, Pierre Tornade, Géraldine Cotte, Féodor Atkine en Bernard Alane.

Commissaris Tornade woont als laureaat in Zwitserland een festival van kamermuziek bij. Hij is helemaal weg van Loring, de directrice van het festival, en hij is dan ook zeer van slag wanneer zij sterft. Voor hem is het duidelijk: de vrouw is vermoord. Omdat hij in Zwitserland geen bevoegdheid heeft, doet hij een beroep op Nestor Burma (Marchand). Burma heeft al zijn intuïtie nodig om de dader te ontmaskeren. Verdachten zijn er genoeg, o.a. de Russische pianiste Atkine, die na tien jaar stilzwijgen haar comeback maakt, de persattaché Wilkening, die duidelijk iets verzwijgt, en de jonge erfgenaam Bernard, die alle voordeel haalt uit de dood van het slachtoffer. Routinefilm in de reeks, die voldoende valse aanwijzingen rondstrooit om de identiteit van de dader tot het einde te bewaren. Goed spel en knappe locaties vormen de aantrekkelijke punten van de film. Middelmatig scenario van Sylvie Coquart en Pascal Bancou, naar de roman van Léo Malet. De camera was in handen van Claude Egger.

Les femmes et les enfants d'abord

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Spanje​/​​Italië 1994. Komedie van Sandra Joxe. Met o.a. Anna Galiéna, Roger Ibanez, Javier Albada, Mapi Galan en Pascal Aubier.

Galiena is 35, gehuwd en moeder van drie kinderen. Twaalf jaar geleden was ze een beloftevolle studente in de schilderkunst, maar ze werd zwanger en trouwde met Atkine, zoon van een rijke familie. Ze liet de schilderkunst varen om zich volledig te wijden aan haar gezin. Maar hun geluk overleefde de jaren niet en ze mist de moed om zelf een andere richting aan haar leven te geven. Als Atkine haar in de steek laat, ziet ze zich gedwongen haar lot in eigen handen te nemen. Prikkelende, poëtische komedie waarin goed gespeeld wordt, maar met een voorspelbaar scenario van Joxe. Galiena steelt moeiteloos de show als een ingedommelde vrouw die plotseling wakker geschud wordt. Fotografie van Emmanuel Machuel.

Les cinq dernières minutes : Meurtre à l'université

Frankrijk 1994. Misdaad van Jean-Marc Seban. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Féodor Atkine, Isabelle Carré en Marianne Epin.

Een bekende etnologe, het hoofd van de researchafdeling van de universiteit van Parijs VIII, maakt een dodelijke val van vijftien meter. Moord of zelfmoord? Commissaris Massard (Santini) twijfelt sterk aan een ongeval en de autopsie stelt hem in het gelijk. In het lichaam van het slachtoffer worden sporen aangetroffen van een zeldzaam verdovend middel, dat slechts in een paar Afrikaanse gebieden voorkomt. Massard en zijn assistent (Hoden) staan weer eens voor een moeilijk geval. Diverse onverwachte wendingen zorgen voor een spannende aflevering van de in Frankrijk zeer populaire serie. Het scenario is van Martin Djidou en Pierre Pauquet. Voor regisseur Seban, van huis uit maker van documentaires, was dit zijn speelfilmdebuut met een avondvullende tv-film, opgenomen op locatie in de universiteit met studenten als figuranten. Het camerawerk is van Luc Hervé. Aflevering nummer 73 van 81. Mono.

L'ombre du doute

Frankrijk 1993. Drama van Aline Issermann. Met o.a. Sandrine Blancke, Alain Bashung, Mireille Perrier, Josiane Balasko en Luis Issermann.

Adequaat verfilmd, naar incest-verhaal over de elf-jarige, in zichzelf gekeerde Sandrine (Blancke), die zegt door haar vader (Bashung) te zijn misbruikt. Iedereen gaat zich ermee bemoeien - school, familie, politie, autoriteiten - en de druk op het gezin wordt tot in het extreme opgevoerd. Dochterlief trekt haar verklaring in, maar vader wordt toch veroordeeld. Griezelig is hoe verbeten de maatschappij, alle deskundigen voorop, achter de vermeende dader aan zit. Het slot van de film stelt hen in het gelijk (vader bekent), maar de uitkomst had net zo goed anders kunnen zijn. Dat met die mogelijkheid geen rekening wordt gehouden, geeft de film een nare bijsmaak. Scenario van regisseuse Issermann. De beelden zijn van Darius Khondji. Gedraaid in CinemaScope.

Ville à vendre

Frankrijk 1992. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Tom Novembre, Michel Serrault, Richard Bohringer, Féodor Atkine en Bernadette Lafont.

Inktzwarte misdaadfarce annex sociaal-politieke satire, naar vertrouwd anarchistische Mocky-receptuur. In het Oost-Franse stadje Moussin gearriveerd, merkt reiziger Orphée (Novembre) op dat driekwart van de inwoners werkloos is en toch een comfortabel leventje leidt. Wanneer een apothekeres wordt vermoord gaat Orphée, samen met de apothekersassistente, zijn speurneus achterna. Krankjorem scenario dient als alibi voor carnaval van zonderlinge personages. De illustere cast - daaronder Darry Cowl, Bernadette Lafont, Pascale Petit, Eddy Mitchell - is unaniem veteraan provocateur Mocky toegewijd en vermaakt zich opperbest.

Luz negra

Spanje 1992. Xavier Bermudez. Met o.a. Monica Molina, Teresa Madurga en Féodor Atkine.

Inktzwarte misdaadfarce annex sociaal-politieke satire, naar vertrouwd anarchistische Mocky-receptuur. In het Oost-Franse stadje Moussin gearriveerd, merkt reiziger Orphée (Novembre) op dat driekwart van de inwoners werkloos is en toch een comfortabel leventje leidt. Wanneer een apothekeres wordt vermoord gaat Orphée, samen met de apothekersassistente, zijn speurneus achterna. Krankjorem scenario dient als alibi voor carnaval van zonderlinge personages. De illustere cast - daaronder Darry Cowl, Bernadette Lafont, Pascale Petit, Eddy Mitchell - is unaniem veteraan provocateur Mocky toegewijd en vermaakt zich opperbest.

Tacones lejanos

Spanje​/​​Frankrijk 1991. Drama van Pedro Almodóvar. Met o.a. Victoria Abril, Marisa Paredes, Miguel Bosé, Pedro Díez del Corral en Féodor Atkine.

Campy melodrama begint mooi absurd als een druk gesticulerende Alberto zijn stiefdochtertje Rebecca voor 1000 kokosnoten aan marktkooplui probeert te slijten. Een kleine twintig jaar later (Almodóvar gebruikt een van zijn vele montagegrapjes om de tijdsspanne soepel te overbruggen) is Rebecca een prettig gestoorde tv-journaliste. Klaar voor een confrontatie met moederlief, een gevierde popzangeres die na een jarenlang verblijf in Mexico naar Madrid terugkeert. Op de luchthaven herkent mama (een eigentijdse kruising tussen Bette Davis en Randy Crawford) haar dochter niet. Het voorval is exemplarisch voor de gemankeerde moeder-dochterrelatie, het 'orgelende grondthema' (aldus Almodóvar) van een bizarre film.

Les Hordes: La guerre des gueux

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Eerste episode uit de vierdelige serie [KL]Les Hordes[KLE]. In onze nabije toekomst en in een van onze Megapolissen schept het heersende systeem steeds meer onrechtvaardigheid en ongelijkheid: de kloof tussen de rijken en de verschoppelingen wordt constant groter. Hierdoor heerst er voortdurend een atmosfeer van wanorde, explosieve toestanden, moorden, afpersing, overvallen en vult u zelf maar aan. Geconfronteerd met een besluitloze regering, zijn het `Les Hordes` die de operaties leiden. Vanaf dat moment vormt zich een super-politiemacht die over de modernste technieken beschikt (wat ook niet erg geruststellend is). Genoeg om menig tv-kijker te laten huiveren. Het feit dat het juist om een te nabije toekomst gaat, ontneemt alle geloofwaardigheid aan dit geestelijk zwakzinnige produkt dat tevergeefs probeert om de techniek van de B-series uit Hollywood naar Frankrijk over te brengen (te vergeefs). De film heeft slechts een verdienste: hij levert hevige kritiek op het neoliberalisme dat aangehangen wordt door verschillende Amerikaanse economen en door verscheidene liberale partijen in de Westerse landen.

Les Hordes noires

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Tweede episode uit de vierdelige tv-serie [KL]Les Hordes[KLE] met twee verschillende acteurs. Deze film verhaalt over hoe priv[KA1]e-legers een imperium van drugs en prostitutie doen afbrokelen. Morgane (Touzet) die dit imperium leidt, was zo slim om zich te verzekeren van hooggeplaatste contacten bij de autoriteiten waarvan men de traditionele corruptie kent. De beoordeling van het eerste deel LES HORDES: LA GUERRE DES GEUX, geldt ook voor deze film. Schadelijk uit maatschappelijk oogpunt.

Les Hordes d'acier

Frankrijk 1991. Sciencefiction van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Vierde (en laatste) deel van de serie Les Hordes. Ze hebben de macht veroverd en geleidelijk aan koerst het land aan op een economisch bankroet, terwijl het totalitarisme met alle bijbehorende excessen er neerstrijkt, tot aan de moordaanslag op een lid van het driemanschap toe. Niet geheel bevredigend. Zo is er geen ontknoping, en verder kenmerkt deze politiek getinte fictieve imitatie van het nazisme zich door een bedroevende aanpak als het gaat om de motieven van de personages. Ook komt het allemaal erg bekend voor, en dat geldt niet alleen voor de fictie. Even pretentieus als oppervlakkig.

Les Hordes blanches

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Derde deel van de serie [KL]Les Hordes[KLE], dat wil zeggen een ratjetoe van uiterst ingewikkelde en verwarde avonturen, waarin vooral het thema van het geheime genootschap en de beschrijving van de schandelijke politieke zeden terugkomen. Een mengeling van FANTOMAS en DIE TAUSEND AUGEN DES DR. MABUSE is zodoende het resultaat. Maar er is wel een verschil, want Franju en Lang waren geniaal, terwijl deze tv-regisseur zelfs geen enkele aanleg heeft. Een vertolking die varieert van nietszeggend tot potsierlijk (Kalfon).

La note bleue

Polen​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1991. Historische film van Andrzej Zulawski. Met o.a. Marie-France Pisier, Janusz Olejniczak, Sophie Marceau, Féodor Atkine en Benoît Le Pecq.

Deze film schiet naast zijn doel. Chopin (Olejniczak) is in grote `Verwirrung der Gef[KA3]uhlen`, want hij kan niet kiezen tussen Georges Sand (Pisier) en haar dochter (Marceau), terwijl hij zelf niet begrijpt dat hij alleen maar houdt van de muziek die hij componeert. Teveel personages, teveel kwasi feministisch blah-blah, veel te veel semi-intellectueel gelul, etc., wat niet bijeen wordt gehouden door het zwakke scenario van regisseur Zulawski. Marceau's geloofwaardige rol als de op hol geslagen verliefde jonge vrouw is te gering om de film te dragen en het zeker niet onverdienstelijke spel van acteur-musicus Olejniczak, is toch beter op een muziek-CD. Fotografie van Andrzej Jaroszewicz. Gesitueerd in de zomer van 1846.

Pour venger pépère

Frankrijk 1990. Misdaad van Joël Séria. Met o.a. Féodor Atkine, Jeanne Goupil, Gérard Guiomar en Jean Zalcberg.

Atkine, in de rol van een advocaat besluit de moord op zijn grootvader zelf te onderzoeken en hij komt terecht in een louche wereld van prostitutie, drugs en misdaad. Routine-krimi à la française van Séria, die hij aan de lopende band gemaakt heeft.

Mafia rouge

Frankrijk 1990. Michel Sibra. Met o.a. Fanny Bastien, Jacques Perrin, Féodor Atkine, Boris Bergman en Eric Marion.

Bij voorbaat origineel omdat het de eerste fictiefilm is die een vervolg vormt op een documentaire met dezelfde naam. De film werpt licht op een nauwkeurig onderzoek naar de reportage van een Franse journaliste van Russische afkomst (Bastien) over de mafia in de Sovjet-Unie. Behalve de mafia van de onderwereld ontdekt ze de economische mafia op plaatselijk niveau en de politiek- economische mafia die in de hele Sovjet-Unie opereert. Ze krijgt hulp van drie personages: een duistere zakenman (Atkine), een komische en aandoenlijke taxichauffeur (Bergman) en een zeer goed ingelichte rechter (Ianakiev). Uitstekend acteerwerk.

Les anges

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Spanje​/​​België 1990. Thriller van Jacob Berger. Met o.a. Steven Weber, Belinda Becker, Féodor Atkine, Christina Hoyas en Ángela Molina.

Rickie komt uit New York naar Barcelona om het lijk van zijn moeder te identificeren. Kort daarna ontmoet hij een jongen die analfabeet is en die hem meeneemt naar een bordeel waar hij verliefd wordt op een van de prostituées. Een zwarte vrouw met allures van een prinses en een sensueel lichaam. Een thriller die een aantal gebreken heeft, maar wel enkele interessante denkbeelden naar voren brengt en een eigen cinematografisch karakter heeft. Eerste film van deze regisseur die tevens het script schreef. Camerawerk van Emmanuel Machuel.

Le bonheur des autres

Frankrijk 1990. Thriller van Charles L. Bitsch. Met o.a. Yves Alfonso, Féodor Atkine, Nathalie Courval, Claude Jade en Roger Mirmont.

Een rustig echtpaar met zoon woont op de begane grond van een groot huis en geniet van de kleine dingen des levens, tot er op de eerste etage nieuwe huurders intrekken, wier voornaamste bezigheid het begluren van de buren is. Met welk doel? Bij zijn overstap naar de tv heeft de voormalig criticus en cineast zijn creativiteit gelaten voor wat het was. Hij leverde een reeks redelijke suspense-films af, waarin goed wordt geacteerd en waarin de invloed van een zekere Alfred Hitchkock herkenbaar is.

Los Angeles

Spanje 1989. Jacob Berger. Met o.a. Féodor Atkine, Justin Williams en Steven Weber.

Een rustig echtpaar met zoon woont op de begane grond van een groot huis en geniet van de kleine dingen des levens, tot er op de eerste etage nieuwe huurders intrekken, wier voornaamste bezigheid het begluren van de buren is. Met welk doel? Bij zijn overstap naar de tv heeft de voormalig criticus en cineast zijn creativiteit gelaten voor wat het was. Hij leverde een reeks redelijke suspense-films af, waarin goed wordt geacteerd en waarin de invloed van een zekere Alfred Hitchkock herkenbaar is.

La porte d'or

Frankrijk 1989. Drama van MIchel Vianey. Met o.a. Gérard Klein, Laure Killing, Féodor Atkine, Maxime Leroux en Jean-Paul Comart.

Een bewerking van een roman van de Amerikaan H.L. Dugall. Een wanhopige man laat zich beschuldigen van een misdaad, waar een vrouw voor berecht en veroordeeld is. Ongewone suspense met onverwachtse wendingen. De eerste televisiefilm naar een detective van een regisseur voor wie het motief van de mislukking een obsessie is, die een persoonlijk tintje bevat. Hoewel zijn vertelling aan de ene kant lijkt te willen doorgaan met het plot en aan de andere kant de gemoedstoestand van de hoofdpersonen uitgebreid wil schetsen, houdt het ongebruikelijke en bijzondere accent de zaak overeind.

Jour après jour

Frankrijk 1989. Komedie van Alain Attal. Met o.a. Jacques Penot, Pierre-Loup Rajot, Jeanne Moreau, Gérard Blain en Sandrine Caron.

Drie onafscheidelijke vrienden: Bruno, Charlie en Fred. Door een stom ongeluk sterft Bruno. Vanaf dat moment storten zijn vrienden zich in een jacht op succes, macht, geld en liefde om de dood van Bruno te wreken, die ze wijten aan hun vroegere saaie bestaan. Door een jonge vrouw worden ze echter elkaars rivalen. Een goed gegeven, maar debuterend regisseur Attal maakte er een slappe film van. Scenario van de regisseur, camerawerk van Georges Barski.

Estación central

Spanje 1989. Thriller van Josep Anton Salgot. Met o.a. Féodor Atkine, Katarzyna Figura, Sergi Mateu en Paola Domi.

Een fotograaf raakt betrokken bij een serie mysterieuze sterfgevallen die telkens onder dezelfde omstandigheden plaatsvinden. Middelmatige thriller, die te mooi en te stereotiep is.

El mar es azul

Spanje 1989. Drama van Juan Ortuoste. Met o.a. Libuse Safránková, Juan Diego, Féodor Atkine en Josef Abraham.

Naar aanleiding van een aantal muzikale samenkomsten reist een Spaanse violist die in Praag woont, naar zijn geboortestad Bilbao waar hij al vele jaren niet meer is geweest. Hij wordt vergezeld door zijn vrouw, de Tsjechische Jarka. Ze zijn nog niet aangekomen of zij merkt dat er zich vreemde veranderingen in hem voltrekken. Verward, saai en slecht uitgevoerd psychologisch drama waarin vele Tsjechische acteurs meespelen. Dit is de eerste film die deze maker in zijn eentje maakte.

El hombre de neón

Spanje 1989. Thriller van Albert Abril. Met o.a. Féodor Atkine, Assumpta Serna, Lluís Homar en Víctor Israel.

Een arbeider die gespecialiseerd is in het monteren van lichtreclames, komt toevallig in aanraking met een stel journalisten die hem een aantal mysterieuze opdrachten geven. Deze opdrachten lopen er altijd op uit dat enkele onbekenden de hoofdrolspeler proberen te vermoorden. Een pretentieuze en geaffecteerde thriller die niettemin enkele kleine pluspunten heeft. Dit is de tweede speelfilm van deze regisseur.

Continental

Spanje 1989. Thriller van Javier Villaverde. Met o.a. Eusebio Poncela, Jorge sanz, Cristina Marcos, Féodor Atkine en Marisa Paredes.

Rond 1950 in een oude stad in Galicië: een leider van de georganiseerde misdaad viert dat de rivaliserende bendes zijn uitgeschakeld. Vijftien jaar later wordt hij vermoord. Mislukte en belachelijke poging om op abstracte en tegelijkertijd ironische wijze eer te bewijzen aan de klassieke Amerikaanse film noir.

Ne réveillez pas un flic qui dort

Frankrijk 1988. Misdaad van José Pinheiro. Met o.a. Alain Delon, Michel Serrault, Xavier Deluc, Patrick Catalifo en Raymond Gérôme.

Een bewerking van de griezelroman 'Clause de style' van Frédéric Fajardie over samenspanning van de politie met een doortastend extreem-rechts. Jammer dat er geen sprake is van een bepaalde aanpak, dat de personages zich zagen teruggebracht tot niet meer dan karikaturen, dat het scenario vol clichés zit, de afloop voorspelbaar is en het spel weinig subtiel.

Le vampire des Carpathes

Frankrijk 1988. Horror van Victor Vicas. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Pierre Maguelon, Jean-Paul Tribout en Féodor Atkine.

Wanneer in 1929 de stomme film aan zijn einde komt, hangt één van de angstwekkende sterren uit die tijd zich liever op dan de rest van zijn dagen in vergetelheid te moeten slijten, maar een spook dat lijkt op het monster dat die acteur twintig jaar lang gespeeld heeft, waart al spoedig 's nachts rond. Een zeer zwakke nabootsing van de klassiekers van het witte doek. Het landschap in deze film doet trouwens meer denken aan Lutjebroek dan aan de Karpaten. Deze middelmatige kosmopolitische regisseur, die geboren werd in 1918, bouwt in Frankrijk zo goed en zo kwaad als het gaat zijn carrière af met het maken van tv-produkties.

Les Oreilles entre les dents

Frankrijk 1987. Horror van Patrick Schulmann. Met o.a. Laurent Gamelon, Jean-Luc Bideau, Fabrice Luchini, Jeanne Marine en Féodor Atkine.

Een gek pleegt moorden en snijdt de oren van zijn slachtoffers af om ze tussen hun tanden te steken. Het onderzoek wordt geleid door een bekende stampvoetende neuroloog, terwijl een journalist en de dochter van een misdadiger hun eigen onderzoek doen. Een mengsel van horror en andere elementen. Deze film is interessant dankzij de stevige regie van Schulmann die, uitzonderlijk, ook de componist van de muziek is.

El Dorado

Spanje 1987. Historische film van Carlos Saura. Met o.a. Omero Antonutti, Lambert Wilson, Eusebio Poncela, Gabriela Roel en Jose Sancho.

Het verhaal van de Spaanse veroveraar Lope de Aguirre. Deze film heeft niets te maken met Herzog's AGUIRRE, DER ZORN GOTTES, zowel kwalitatief als wat wat rolbezetting betreft, hoewel de film voor Spaanse begrippen een groot budget had. Een commerciële flop, afgekraakt door de critici, van een van de zogenaamde topregisseurs van Spanje. Heel slecht. Scenario van de regisseur en het camerawerk is van Teo Escamilla.

Suivez mon regard

Frankrijk 1986. Komedie van Jean Curtelin. Met o.a. Richard Berry, Patrick Bruel, Tom Novembre, Dominique Pinon en Zabou Breitman.

Deze film is eigenlijk een unieke onderneming en zou ook EEN DAG IN PARIJS kunnen heten: een opstopping onderweg naar het werk en een opstopping onderweg naar huis. Wel honderd acteurs verschijnen op het scherm, variërend van 15 sekonden tot 2 minuten, hoewel het geen sketches zijn: er is een eenheid van toon en sfeer. Diverse situaties worden kil en afstandelijk bestudeerd. De film doet aan PLAYTIME van Jacques Tati denken. Sommigen zullen het fascinerend vinden, anderen afschuwelijk. Ook bekend als JE HAIS LES ACTEURS.

Sarraounia

Burkina Faso​/​​Frankrijk 1986. Avonturenfilm van Med Hondo. Met o.a. Aï Keïta, Laynn Watts, Jean-Roger Milo, Jean-Pierre Sentier en Féodor Atkine.

Verfilming van de historische roman van Abdoulaye Mamani ([KA1]Editions L`Harmattau, Parijs) die de Franse militaire kolonisatie van Soedan tot Tsjaad (1899) beschrijft. Het is meer een serie massamoorden, bedreven door karikaturale Fransen, met kapitien Milo aan het hoofd. Meer heeft Hondo er niet van gemaakt zodat je je in Cinnecitt[KA2]a waant. De overrompelende militaire overwinningsmacht valt de koningin van de Aznas, Sarraounia (Keïta), aan. Een film met de beste bedoelingen maar men wil veel teveel, het is bovendien te lang zonder eenheid en de film verzandt in verwarrende détails. Blijft over het personnage van de legendarische Sarraounia dat wel interessant is. Maar dat is wel wat mager voor zo'n superproductie van zeventien miljoen Francs, die op locatie gefilmd werd. Gedraaid in CinemaScope.

Lola

Spanje 1985. Drama van Bigas Luna. Met o.a. Ángela Molina, Patrick Bauchau, Féodor Atkine en Assumpta Serna.

Een jonge Spaanse vrouw laat haar lelijke minnaar in de steek om te trouwen met een rijke Franse manager. Een prachtig geregisseerde film met mooie beelden, maar met een te pover onderwerp en een absoluut niet overtuigend spel.

Leave All Fair

Nieuw-Zeeland​/​​Verenigde Staten 1985. Biografie van John Reid. Met o.a. John Gielgud, Jane Birkin, Féodor Atkine, Simon Ward en Louba Guertichikoff.

Een film over de herfsttij van het leven van uitgever John Middleton-Murrey (Gielgud), echtgenoot van Katherine Mansfield, die tevens de belangrijkste schrijfster van zijn uitgeversfonds was. Door middel van flashbacks passeert zijn leven (een dubbelrol van Birkin) de revue, en zo komt naar voren hoe hij haar bespeelde, terwijl het geheel gekoppeld is aan zijn huidige relatie met een jonge Fran[KA10]caise (Birkin), die veel op zijn overleden echtgenote lijkt. In alle opzichten een goede film.

Ave Maria

Frankrijk 1984. Komedie van Jacques Richard. Met o.a. Anna Karina, Féodor Atkine, Isabelle Pasco, Pascale Ogier en Dora Doll.

Het verhaal draait om een zeer jonge meisje, Ursula, dat zich verzet tegen een fanatieke ex-priester en zijn vrouw, die een heel dorp willen tiranniseren. Ursula biedt op perverse en godslasterende wijze weerstand tijdens een bijzonder eigenaardige duivelbezwering die tot haar dood leidt. Verrassend, gezien de Franse film tegenwoordig. De wrede dialogen uit de pen van Paul Gégauff zullen niet gauw vergeten worden. De vele overdrijvingen doen het geheel op een langdradige karikatuur lijken, maar ook niet iedereen heet Buñuel.

Pauline à la plage

Frankrijk 1983. Komedie van Eric Rohmer. Met o.a. Amanda Langlet, Arielle Dombasle, Pascal Greggory, Féodor Atkine en Rosette.

Derde film in Rohmers reeks 'Comédies et proverbes' speelt zich af in een Normandisch badplaatsje waar de vijftienjarige Pauline (Langlet) en haar zojuist gescheiden nicht Marion (Dombasle) een korte vakantie doorbrengen. Marion trekt de aandacht van een oude vlam én van een oudere, cynische man. Pauline ontmoet een leuke jongen van haar eigen leeftijd. De wensen en verlangens, de relationele misverstanden en het onophoudelijke gefilosofeer van de personages over de liefde worden in de bekende Rohmer-stijl verbeeld: geestig maar bedaard, teder en bitterzoet.

Le choc

Frankrijk 1982. Misdaad van Robin Davis en Alain Delon. Met o.a. Alain Delon, Catherine Deneuve, Stéphane Audran, Etienne Chicot en François Perrot.

Een beroepskiller wil uit het vak stappen en komt daarmee op de zwarte lijst van zijn opdrachtgever te staan. Hij duikt onder op een boerderij in Bretagne waar een commando hem komt liquideren. Hij weet samen met de gastvrouw wier man is gedood, te ontkomen en gaat op jacht naar de verrader. Bekwame regie vol vaart maakt het scenario dat lijkt op tientallen andere, niet boeiender of verrassender en de slappe film met veel sterren laat Delon binnen een eigen behandeling van de tekst en geeft Deneuve weinig kansen. De combinatie is ook minder explosief dan de titel suggereert. Audran steelt in een kleine rol de show als Delon's tipgeefster. Naar de roman La position du tireur couché van Jean-Patrick Manchette.

Le beau mariage

Frankrijk 1982. Drama van Éric Rohmer. Met o.a. Béatrice Romand, André Dussollier, Arielle Dombasle, Féodor Atkine en Thamila Mezbah.

Regisseur Rohmer maakte in de jaren tachtig onder de noemer Comédies et Proverbes een serie van zes lichtvoetige drama's over mensen die hannesen met liefde en leven. Kunstgeschiedenisstudente Sabine besluit na haar romance met Simon dat ze geen getrouwde mannen meer wil. Sterker: ze gaat zelf trouwen. Maar met wie? Haar vriendin Clarisse komt aanzetten met een neef die leuk en ongebonden is. Mooie hoofdrol van Romand, die prima uit de voeten kan met Rohmers visitekaartje: een ogenschijnlijk kabbelend scenario met mooie, verrassende dialogen.

Cinq et la Peau

Filipijnen​/​​Frankrijk 1982. Komedie van Pierre Rissient. Met o.a. Féodor Atkine, Eiko Matsuda, Rafael Roco, Philip Salvador en Louie Pascua.

Ivan (Atkine), schrijver, gevestigd in Manila, slentert door deze enorme stad. De arme buurten slaat hij weliswaar niet over maar hij is vaker te vinden daar waar luxe en behaagzucht hoogtij vieren. De titel van de film is tevens de naam van een Chinese wijn die de vijf zintuigen en de huid symboliseert. Geen scenario in de ware zin des woords , maar een opeenvolging van scènes met persoonlijke herinneringen en als eerbetoon fragmenten uit films van Erich von Stroheim, Raoul Walsh en Fritz Lang. Idem voor de soundtrack, die niets wezenlijks heeft te bieden. Een fascinerende film waarin 'genot' een belangrijke plaats krijgt toebedeeld. Dit intieme, narcistische dagboek prikkelt inderdaad de zintuigen. De gedichten zijn van Fernando Pessoa. Het scenario is van Lucie Albertini, Alain Archambault, Eugène Guillevic en regisseur Rissient. Het camerawerk is van Alain Derobe, Romeo Vitug en Daniel Vogel.

Un Assassin qui passe

Frankrijk 1981. Drama van Michel Vianey. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Carole Laure, Richard Berry, Jean-Pierre Sentier en Jeanne Goupil.

Seksuele frustraties drijven eenzame bankbediende tot lustmoorden, maar door hem bewonderde filmster bedreigt hij zonder haar te na te komen. Politie-inspecteur die zich al te goed in zijn motieven kan inleven schakelt haars ondanks gefascineerde actrice in om hem te pakken. Boeiend portret van tot excessen leidende eenzaamheid - niet alleen bij de moordenaar - kreeg ondanks opmerkelijk spel en fotografie, geen filmvorm op niveau van scenario (van regisseur zelf.)

Les liaisons dangereuses

Frankrijk 1980. Historische film van Charles Brabant. Met o.a. Jean Négroni, Claude Degliame, Jean-Pierre Bouvier, Maïa Simon en Bernard Musson.

In 1794 werd de auteur Choderlos de Laclos door de revolutionaire regering ter dood veroordeeld. Terwijl hij op de dood wacht krijgt hij in zijn cel bezoek van een dame in het zwart, met achter haar sluier een verminkt gezicht. In haar herkent hij de vrouw die model gestaan heeft voor zijn markiezin de Merteuil. Samen halen ze herinneringen op aan de periode die hij beschreef in zijn roman [KL]Les liaisons dangereuses[KLE]. Praterige, literaire film die deze meermaals verfilmde brievenroman benadert vanuit het standpunt van de auteur en zijn hoofdpersonage. Geen lekkere ontspanning, maar een film om door te bijten, met meer aandacht voor de schitterende decors van Paul Blisson en de prachtige kostuums, dan voor de acteerprestaties. Adembenemende choreografie van Serge Keuten. Brabant baseerde zijn scenario op het leven en het werk van Choderlos de Laclos (die in de film uitgebeeld wordt door Négroni). Degliame is een mooie, maar koele markiezin. Schitterende kleurenfotografie van Jean Limousin.

La bande du Rex

Frankrijk 1980. Familiefilm van Jean-Henri Meunier. Met o.a. Charlotte Kid, Dominique Pennors, Willy Pierre, Pierre Pradinas en Christophe Véry.

Conventioneel jongerendrama waarin zes voorstadschoffies een overval op een benzinestation beramen, een overval die voor een van hen dodelijk zal aflopen en ook het leven van de anderen grondig zal veranderen. Door de oppervlakkige regie en vooral een overdosis Franse rock op de soundtrack wordt het interessante, zij het niet originele thema grondig naar de bliksem geholpen. Meunier regisseerde onder het ridicule pseudoniem 108-13.

3 hommes à abattre

Frankrijk 1980. Actiefilm van Jacques Deray. Met o.a. Alain Delon, Dalila Di Lazzaro, Pierre Dux, Michel Auclair en Pascale Roberts.

's Avonds onderweg naar een hoogniveaupartijtje bevrijdt beroepspokeraar Michel Gerfaut een zwaargewonde man uit een auto en levert hem af bij het dichtstbijzijnde hospitaal. Vanaf dat moment is hij schietschijf. Bewerking in Delon-Deray-stijl van Le petit bleu du côte ouest (Série Noire nummer 1714 uit 1976) van querulant noir-communist Jean-Patrick Manchette kijkt niet op een executie meer of minder. Di Lazzaro is seks op benen, Dux hoogst amusant-vilein als kattenverzotte groot-entrepreneur die over lijken gaat. Enerverende achtervolgingsscène op de Parijse Périférique, voorhamerslotakte, Claude Bolling-muziek. Gemaakt door kerels, voor kerels.

Ogro

Spanje​/​​Italië​/​​Frankrijk 1979. Drama van Gillo Pontecorvo. Met o.a. Gian Maria Volonté, Ángela Molina, Saverio Marconi, Eusebio Poncela en Jose Sacristan.

Een groep van Baskische separatisten heeft het plan om Franco's rechterhand - admiraal Carrero Blanco - te ontvoeren, maar komt niet door de veiligheidsmaatregelen heen en blaast dan maar zijn auto op. Deze voor Pontecorvo teleurstellende politieke thriller gebruikt de reconstructie van de moordaanslag voor een ideologische uiteenzetting over de mate waarin terrorisme in verzet gerechtvaardigd is, maar hij blijft daarbij oppervlakkig. Een overwegend statische film met matte acteursprestaties, tot aan een spectaculair en letterlijk explosief einde. Ook bekend als OPERACIÓN OGRO.

La Vraie histoire de Gérard Lechômeur

Frankrijk 1979. Drama van Joaquin Lledo. Met o.a. Pierre Clémenti, Philippe Lehbre, Nico, Charlotte Trench en Jorge Amat.

De dichter G[KA2]erard Lech[KA4]omeur verlaat de inrichting en dwaalt door Parijs om zich in de 45e minuut te laten doodsteken met een dolk. De vraag is waarom. De volgende twintig minuten zijn gevuld met een manifestatie van staalarbeiders die slecht afloopt, terwijl het derde deel weer over de dichter gaat. De regisseur (amateur, wat zijn het er toch veel!) heeft extra lang, uitgewijd om de duur van een lange speelfilm te halen, óf hij heeft het zwerven van zijn hoofdpersoon - een soort geestverschijning - willen inpassen in een maatschappelijke context. Deze mislukking borduurt voort op een ideologie uit het voorbije hippietijdperk. Het zal dan ook niemand verbazen dat het jaren heeft geduurd eer er een distributeur was gevonden!

Docteur Teyran : Le meurtre

Frankrijk 1979. Mysterie van Jean Chapot. Met o.a. Michel Piccoli, Nadine Alari, Pascale Bardet, Philippe Deplanche en Féodor Atkine.

Eerste deel van een trilogie over het leven van het gezin van een prominente Parijse chirurg. De chirurg ontdekt in deze film dat zijn negentien-jarige dochter (Bardet) een verhouding voor hem verbergt. Bovendien weigert ze hem de naam van haar geliefde te vertellen. Dus verandert hij in een amateurdetective. Weinig origineels in dit 'originele' scenario van Roger Sullivan. Geen geniale maar wel degelijke en behendige regie van de maker van LES GRANGES BRULÉES. Het geheel wordt gedomineerd door de sterke persoonlijkheid van Piccoli, die de chirurg speelt.

Charles et Lucie

Frankrijk 1979. Komedie van Nelly Kaplan. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Ginette Garcin, Nelly Kaplan, Georges Claisse en Henri Tisot.

De verhouding van een echtpaar van middelbare leeftijd is door jaren van armoede in de versukkeling geraakt, maar op een gegeven moment lijkt een erfenis aan de Côte d'Azur eindelijk geluk te brengen. Ze hebben echter geen rekening gehouden met successierechten en het honorarium van de notaris. Een bittere komedie laat de partners als slachtoffers van oplichting hun saamhorigheid hervinden en krijgt precies de juiste toon van de hoofdrolspelers. Oorspronkelijkheid van opzet en aanpak worden ietwat ondermijnd door bijrollen met de bekende komische standaardtypetjes van de doorsnee Franse filmkomedie. Scenario van Jean Chapot.

Bête mais discipliné

Frankrijk 1979. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Jacques Villeret, Kelvine Dumour, Michel Aumont, Catherine Lachens en Céleste Bollack.

Een dienstplichtig marinier moet tijdens zijn weekendverlof een geleerde escorteren, maar verdooft deze en zijn superieur met een nieuw wapen - slaapgas - en gaat toch naar zijn vriendin, die hem bedriegt met een tenniskampioen. Hij gebruikt het gas ook bij de match tegen een rivaal. Zidi neemt niet eens de moeite meer om de uitgewerkte intrige te vertellen, maar offert alles op aan een serie van weinig oorspronkelijk en volledig uitgemolken gags. Villeret heeft kwaliteiten die zeker de hoofdrol verdienen, maar komt in een lichter komediegenre beter tot zijn recht dan in een logge soldatenklucht.

Les Conquistadores

Frankrijk 1976. Drama van Marco Pauly. Met o.a. Gérard Desarthe, Dominique Labourier, Yves Alfonso, Féodor Atkine en Richard Boringer.

Een mislukte musicus en componist stelt zijn vrouw verantwoordelijk voor het stuklopen van hun huwelijk. Hij vlucht in zijn fantasie om een opera over de conquistadoren te kunnen schrijven. Zijn vrouw verlaat hem. Een ambitieuze beschrijving van hoe een eenzame man met claustrofobische angsten langzamerhand gek wordt. Daarnaast heeft de maker ook nog een fantasie-droomwereld geschapen. Helaas doet de film onbeholpen aan, vervalt hij in herhalingen en zijn er voortdurend stijlwisselingen. Tot op heden was dit de eerste en laatste film van Marco Pauly. Verder is het vermelden waard dat talrijke medespelers die toen nog jong en praktisch onbekend waren later carrière hebben gemaakt.

Love and Death

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1975. Komedie van Woody Allen. Met o.a. Woody Allen, Diane Keaton, Olga Georges-Picot, Féodor Atkine en Lloyd Battista.

Na een mislukte aanslag op Napoleon wordt de vredelievende Boris (Allen) als zondebok opgesloten. Wachtend op zijn executie kijkt hij terug op zijn leven en op de gebeurtenissen die hem in deze situatie brachten: zijn onbeantwoorde liefde voor zijn nichtje (Keaton), zijn inlijving in het leger, wat voor een overtuigde pacifist niet gemakkelijk was en zijn ongewilde en onbewuste heldendaden in de strijd tegen de Franse agressors. Dat alles doorspekt met Allens humoristische filosofische bespiegelingen. Soms flauw, toch leuk.

La Route

Frankrijk 1975. Avonturenfilm van Jean-François Buzot. Met o.a. Pierre-Louis Morin, Léon Mercadet, Georges Ohanessian, Dany Granger-Gosse en Féodor Atkine.

De vroegere militante, uiterst linkse Mercadet en de hartstochtelijke individualist Morin (in deze film speelt iedereen zichzelf) ontmoeten elkaar in India en gaan gezamenlijk te voet, liftend, per autobus en motor op weg naar Ceylon, om op Bali terecht te komen. Onderweg ontmoeten ze verschillende andere alternatieve Europeanen, die dat hetzij voor een tijdje, hetzij voor altijd zijn. Later zien we Mercadet in een banketbakkerij in het Quartier Latin werken en Morin, die zich heeft gevestigd in het Oosten, exotische stoffen voor de toeristen maken. Als tekortkomingen kunnen een slap verhaaltje en een scenario zonder duidelijke verhaallijn worden genoemd. Het nogal indringende portret van deze generatie van na 1968, en de satire op het links extremisme dat toen in de mode was, verdienen daarentegen een compliment. Met bovendien uitstekende traditionele muziek. Eerste en tot nu toe laatste film van deze cineast, en dat is reuze jammer.

Trompe-l'-oeil

België​/​​Frankrijk 1974. Drama van Claude D'Anna. Met o.a. Max von Sydow, Laure Deschanel, Micheline Presle, François Arnal en Claire Wauthion.

Een zwangere schilderijenrestauratrice heeft last van geheugenverlies en bizarre visioenen, die te maken hebben met een schilderij dat op onverklaarbare wijze in haar bezit is gekomen. Haar echtgenoot en haar moeder hechten geen geloof aan haar verhalen over bedreigingen, hoewel uiteindelijk blijkt dat onder de bovenlaag een onbekende Raphaël schuilgaat, waaop de haar belagende kunsthandelaar het heeft voorzien. Mede dank zij de fotografie van Eddy van der Enden een visueel opmerkelijke en voor Frankrijk loffelijke poging tot het maken van een mysteriefilm. Helaas wordt deze bijna fataal ondermijnd door het zwakke spel van Deschanel, die ook als scenarioschrijfster veel van haar ideeën onvoldoende weet uit te werken.

Best seller, el premio

. Carlos Perez Ferre. Met o.a. Féodor Atkine, Ana Alvarez en Karra Elejalde.

Een zwangere schilderijenrestauratrice heeft last van geheugenverlies en bizarre visioenen, die te maken hebben met een schilderij dat op onverklaarbare wijze in haar bezit is gekomen. Haar echtgenoot en haar moeder hechten geen geloof aan haar verhalen over bedreigingen, hoewel uiteindelijk blijkt dat onder de bovenlaag een onbekende Raphaël schuilgaat, waaop de haar belagende kunsthandelaar het heeft voorzien. Mede dank zij de fotografie van Eddy van der Enden een visueel opmerkelijke en voor Frankrijk loffelijke poging tot het maken van een mysteriefilm. Helaas wordt deze bijna fataal ondermijnd door het zwakke spel van Deschanel, die ook als scenarioschrijfster veel van haar ideeën onvoldoende weet uit te werken.