Jean-Claude Vannier

Jean-Claude Vannier: cast en muziek.
Er zijn 21 films gevonden.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1990	Les symptômes de l'amour: Les fonflons de Honfleur - Les visages de l'amour
1975	Les lolos de Lola

Componist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2011	En ville
2005	Les amants réguliers
2001	La Tour Montparnasse infernale
2001	Confession d'un dragueur
1999	Dessine-moi un jouet
1998	Le boiteux
1998	La clef des champs
1992	Que le jour aille au diable
1992	Je m'appelle Victor
1990	Personne ne m'aime
1990	Bienvenue à bord!
1989	Comédie d'été
1988	Ada dans le jungle
1985	L'amour propre
1983	La Bête noire
1977	La Nuit tous les chats sont gris
1975	Les lolos de Lola
1975	Le futur aux trousses
1972	Nous ne vieillirons pas ensemble
1970	Qu'est-ce qui fait courir les crocodiles?

Dessine-moi un jouet
Hervé Baslé, 1999

Le boiteux
Paule Zajdermann, 1998

La clef des champs
Charles Nemes, 1998

Que le jour aille au diable
Alain Wermus, 1992

Personne ne m'aime
Bernard Dubois, 1990

Les symptômes de l'amour: Les fonflons de Honfleur - Les visages de l'amour
Liliane de Kermadec, 1990

Comédie d'été
Daniel Vigne, 1989

Ada dans le jungle
Gérard Zingg, 1988

La Bête noire
Patrick Chaput, 1983

Qu'est-ce qui fait courir les crocodiles?
Jacques Poitrenaud, 1970

En ville

2011 | Drama, Romantiek

Frankrijk 2011. Drama van Valérie Mréjen en Bertrand Schefer. Met o.a. Lola Créton, Stanislas Merhar, Adèle Haenel, Valérie Donzelli en Ferdinand Régent.

In een westelijke havenstad ontmoet de adolescente Iris de veertigjarige Parijse fotograaf Jean. Gaandeweg sluipt in hun louter vriendschappelijke omgang een amoureuze spanning. Het Genootschap ter Appreciatie van de Franse Praatfilm apprecieert dit fijne, op 16mm geschoten co-auteursdebuut dat nagenoeg plotloos meandert door het innerlijk van twee de facto solitaire personages. Créton (hetzelfde jaar te bewonderen in het fantastische Un amour de jeunesse) speelt licht, onvoorspelbaar, dromerig. Deels opgenomen in Saint-Nazaire, tijdens WO II kapotgeschoten zeehaven van een zekere desolaat-industriële rafelschoonheid.

Les amants réguliers

2005 | Drama

Frankrijk 2005. Drama van Philippe Garrel. Met o.a. Louis Garrel, Clotilde Hesme, Julien Lucas, Marc Barbé en Mathieu Genet.

Filmmaker en Parijzenaar Garrel (1948) voert zoon Louis op als zijn alter ego François, de twintigjarige spil van een door hasj en poëzie bedwelmde vriendengroep in Parijs die in het roerige voorjaar van 1968 noodgedwongen worstelt met de vraag of de aanzwellende opstand wordt gevoed door idealisme of door narcisme. Regisseur/scenarist Garrel maakte zijn cerebrale zwart-witdocudrama als een hommage aan leermeester Jean Eustache (La maman et la putain) en als tegenhanger van Bernardo Bertolucci's The Dreamers, de film die twee jaar eerder met veel hormonaal rumoer inging op het beroemde Parijse voorjaar. Winnaar Beste Regie op het Venetiaanse filmfestival.

La Tour Montparnasse infernale

2001 | Actiefilm, Komedie

Frankrijk 2001. Actiefilm van Charles Nemes. Met o.a. Éric Judor, Ramzy Bédia, Marina Foïs, Serge Riaboukine en Michel Puterflam.

Confession d'un dragueur

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Alain Soral. Met o.a. Saïd Taghmaoui, Thomas Dutronc, Catherine Lachens, François Levantal en Chloé Lambert.

Dessine-moi un jouet

1999 |

Frankrijk 1999. Hervé Baslé. Met o.a. Roland Blanche, Catherine Frot, Christoph Waltz, Jacques Spiesser en Olivier Saladin.

Frankrijk, begin 20e eeuw. De 12-jarige Louis woont met zijn ouders op het platteland. Zijn vader is behalve lanbouwer ook ambachtelijk draaier. Op een dag moet Louis' vriendinnetje Marie opgenomen worden in het ziekenhuis omdat ze tuberculose heeft. Louis heeft van zijn vader de grondbeginselen van het draaien geleerd en een Duitse collega van zijn vader laat het verfijnde houten speelgoed uit Duitsland zien. Op een reis naar Duitsland krijgt Louis een magische houten pop die uiteindelijk voor de genezing van Marie zorgt

Le boiteux

1998 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1998. Misdaad van Paule Zajdermann. Met o.a. Vincent Winterhalter, François Berléand, Brigitte Roüan, Laura del Sol en Audrey Tautou.

La clef des champs

1998 | Drama

Frankrijk 1998. Drama van Charles Nemes. Met o.a. Christine Boisson, Catherine Rouvel, Thérèse Liotard, Jean-Claude Dauphin en Amandine Chauveau.

Que le jour aille au diable

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Alain Wermus. Met o.a. Benoît Régent, Roch Leibovici, Béatrice Agenin en Laurence Côte.

Leibovici en de twintig jaar oudere Régent vormen een uniek paar vrienden. Het leven heeft hen niets cadeau gedaan en nu leven ze van dag tot dag, het grootste deel van hun tijd doorbrengend in een Parijse bistrot, waar ze hun eigen realiteit creëren. Tot Leibovici op een dag de bourgeoise Agenin ontmoet. De rijpe dame wordt zijn minnares en Régent zinkt steeds dieper in de drank. Het portret van twee mannen die in de deprimerende wereld van de daklozen één grote schat hebben: vriendschap. De twee hoofdrollen leveren een goede prestatie maar kunnen toch niet verhinderen dat het scenario van Wermus en Alain Le Henry, geïnspireerd door een roman van Jean-Louis Bourdon, langdradig overkomt. Wermus was lange tijd assistent van Claude Chabrol. In beeld gezet door Bernard Zitzerman.

Je m'appelle Victor

1992 | Drama, Familiefilm

Duitsland/Frankrijk 1992. Drama van Guy Jacques. Met o.a. Jeanne Moreau, Micheline Presle, Dominique Pinon, Julien Guiomar en Claudio Bucella.

De elf-jarige Basile (Bucella) woont bij zijn grootouders (Presle en Pinon). Zijn moeder ziet hij bijna nooit, want die heeft geen tijd voor hem. Grootvader is een excentrieke man, die krokodillen fokt. Op zolder woont oma`s halfzuster Rose (Moreau), die sedert WO II verlamd is. Rose liep tijdens de oorlog in een hinderlaag met haar vriend, Victor, die daarbij het leven liet. Basile en zijn tante Rose hebben een bijzondere relatie. Basile wordt verliefd op een zestien-jarig meisje, C[KA1]ecile (Bémol) en hij probeert haar in te palmen met de herinneringen, die zijn tante Rose hem verteld heeft. Gevoelige debuutfilm met een aankomende adolescent in de hoofdrol, hetgeen een Gallisch patent is. De regisseur schreef samen met Emmanuel List het scenario en de film kwam o.a. tot stand met fondsen van de Duitse bondsstaat Nordrhein-Westfalen, de Franse betaal-tv Canal Plus en de commerciële zender RTL-TVI, die franstalige uitzendingen in België verzorgt. Komt het best tot zijn recht op het kleine scherm en de confrontatie tussen veteranen Presle en Moreau is een fijn staaltje acteren. Camerawerk van Jerôme Robert.

Personne ne m'aime

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Bernard Dubois. Met o.a. Eric Viellard, Pierre-Alexis Hollenbeck, Luis Rego, Ariane Kah en Catherine Lachens.

Een onverbeterlijke vrouwenjager en trainer-gangmaker van 35 jaar, die in de (dure) banlieue van Parijs woont, kan steeds meer veroveringen op zijn naam zetten, maar de kosten er uiteindelijk niet meer uitkrijgen. Een platvloerse klucht vol misverstanden, en een al even flauw als mager scenario. Door veel belang te hechten aan de personages, probeert de cineast een persoonlijke regie samen te laten gaan met de smaak van het grote publiek. Moeilijke onderneming!

Les symptômes de l'amour: Les fonflons de Honfleur - Les visages de l'amour

1990 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1990. Romantiek van Liliane de Kermadec. Met o.a. Charlotte Vanier, Dani, Jean-Claude Vannier en Hervé Boucher.

Twee verhalen ineen, getiteld: LES FLONFLONS DE HONFLEUR en LES VISAGES DE L'AMOUR. Het eerste speelt in de schilderachtige vissershaven Honfleur en de andere in het verre, exotische Sjang-hai. Een jonge vrouw vraagt zich in Frankrijk af: 'Houd ik genoeg van hem om met hem weg te gaan?', terwijl de jongeman in China zich afvraagt hoe het gezicht eruit ziet waar hij nu echt van houdt. Gefilmd in de stijl van Maguerite Duras, maar hier gaat het om een subtiele, gevoelige analyse, die bij tijd en wijle benauwend is, ondersteund door strake en zorgvuldige montage. De maker beschikt over talent dat vergelijkbaar is met filmer van HOME SWEET HOME.

Bienvenue à bord!

1990 | Thriller

Frankrijk 1990. Thriller van Jean-Louis Leconte. Met o.a. Pierre Richard, Martin Lamotte, Evelyne Bouix en Jean-Paul Muel.

Een schrijver, tevens handelsvertegenwoordiger, komt met zijn auto in een verkeersopstopping terecht. Hij moet zich daarbij het gezelschap van een zeer raadselachtige lifter laten welgevallen, zodat hij de meest enerverende zestig kilometer van zijn leven doormaakt. Let op de ironische titel van de film. Deze regisseur lijkt geobsedeerd door alles wat met 'gevangen zitten' en verstikkende, afgesloten ruimten te maken heeft. Een vlakke montage, een weinig beweeglijke regie en nauwelijks enige verbeeldingskracht. Gelukkig zijn de acteurs heel overtuigend.

Comédie d'été

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Daniel Vigne. Met o.a. Marushka Detmers, Rémi Martin, Jean-Claude Brialy en Nelly Borgeaud.

Daniel Vigne, gevoelig, scherpzinnig en origineel filmer van het verleden (LE RETOUR DE MARTIN GUERRE), heeft de roman [KL]Versant Sud[KLE] van de Oostenrijkse schrijver Edouard von Keyserling bewerkt en verfilmd. Dat was geen eenvoudige klus want het gaat om een moeilijk, gedetailleerd, subtiel en genuanceerd auteur die in al zijn boeken de ondergang van een aristocratie met een voorliefde voor het morbide en sadomasochistische (het is 1912) beschrijft. De regisseur slaagt erin deze gecompliceerde en toch ook angstige personages op het witte doek over te brengen. De kijker krijgt bij het zien van de beelden de indruk werkelijk de lucht in te ademen van een tijd waarin niets kon of mocht. Een geslaagde opzet.

Ada dans le jungle

1988 | Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Gérard Zingg. Met o.a. Marie Louisa, Richard Bohringer, Bertrand Blier, Philippe Léotard en Isaach De Bankolé.

Een bewerking van het grappige en zonderlinge stripverhaal Altan. Een persiflage op de overdreven tropische avonturenromans, waar nooit een touw aan vast te knopen valt. Helaas alweer een bewijs, dat het onmogelijk is tekenfiguren te vervangen door spelers van vlees en bloed: het acteren gaat overheersen. Hier komen nog een behoorlijk aantal stommiteiten in de montage en in het bijzonder in de dialogen bij, die wel goed zijn te volgen maar het slecht 'doen' op het witte doek. Kortom, soms amusant maar met amper de geestigheid van het onnavolgbare origineel.

L'amour propre

1985 | Muziek, Komedie

Frankrijk 1985. Muziek van Martin Veyron. Met o.a. Jean-Claude Dauphin, Nathalie Nell, Marianne Basler, Jean-Luc Bideau en Béatrice Houplain.

Martin Veyron, die een nogal overschat striptekenaar is omdat hij saai is, geobsedeerd door seks is en in herhalingen valt, regisseert hier zijn eerste film. Zoals bijna altijd laten stripfiguren zich moeilijk tot mensen van vlees en bloed omtoveren. Alles draait om Lauzier, een wrede, grimmige en sombere satire - enkele amusante scènes uitgezonderd - vaardig maar karikaturaal gemaakt soms systematisch en oppervlakkig.

La Bête noire

1983 | Drama

Frankrijk 1983. Drama van Patrick Chaput. Met o.a. Philippe Sfez, Richard Bohringer, Sabine Haudepin, Jean Bouise en Eddie Constantine.

Het kind van een prosituée wordt gedwongen door de kinderbescherming in een pleeggezin op het platteland geplaatst. Als 17-jarige delinquent ontmoet hij een scenarioschrijver die in zijn levensverhaal wel filmstof ziet. De dubbele bodem van fictionalisering van de ervaring van de hoofdpersoon maakt de tamelijke voorspelbaarheid ervan - geweldsdelicten, drugs - acceptabel. Men ziet goed spel van Sfez en Bohringer en veel bekende gezichten in de bijrollen.

La Nuit tous les chats sont gris

1977 | Fantasy

Frankrijk 1977. Fantasy van Gérard Zingg. Met o.a. Gérard Depardieu, Robert Stephens, Charlotte Crow, Laura Betti en Ann Zacharias.

Een excentrieke Brit vertelt aan een twaalf-jarig nichtje zelf verzonnen avonturen van een jonge dief en rokkenjager. Naarmate de alcoholconsumptie van de verteller toeneemt gaat hij zich steeds meer identificeren met zijn creatie. De debuterende regisseur heeft onvoldoende greep op zowel de werkelijkheid als de fictie, zodat een verwarrende mengelmoes ontstond waaraan zowel het spel van Depardieu (die de film zelf produceerde) als de kwaliteit van de fotografie weinig kon verbeteren.

Les lolos de Lola

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Bernard Dubois. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Claudine Vannier, Yann Dedet, Laurence Versano en Serge Marquand.

De eerste, grotendeels autobiografische speelfilm van Bernard Dubois (Léaud als Bernard Dubois en Vannier als zijn vrouw!), waarin eigenlijk de avonturen beschreven worden van COLLINOT TROUSSE-CHEMISES, die vers van het platteland verzeild raakt in het Parijs van de jaren 1970-1980. Ontspannen maar daarom ook versnipperde vertelling met sketches die niet zo goed bij elkaar aansluiten. De merkwaardige personages worden echter met veel ironie en humor afgeschilderd. Het feit dat deze rollen door vrienden worden gespeeld, heeft zowel zijn charmante als zijn zwakke kanten.

Le futur aux trousses

1975 | Sciencefiction, Komedie

Frankrijk 1975. Sciencefiction van Dolorès Grassian. Met o.a. Bernard Fresson, Claude Rich, Andréa Ferréol, Michel Aumont en Rita Renoir.

De overvoerde consumenten kopen niets meer en de president- directeur van een gigantisch concern ziet de ondergang van het faillissement al voor zich opdoemen. Dan verschijnt opeens Borel (!), futuroloog, ten tonele. Hij redt de situatie door het droombeeld van iedereen te verwezenlijken: men kan een dubbele identiteit kopen. Een geweldig succes. Maar de chaos van geesten wordt zo groot dat het gezag het niet langer kan toestaan. Harde satire op consumptiemaatschappij die Dolor[KA2]es Grassian regisseerde en waarvoor zij scenario en dialogen schreef. Het geheel is wisselend van kwaliteit (sommige ideeën zijn slecht of onvoldoende uitgebuit) maar bepaalde scènes bieden leuke momenten vol onstuimige humor. De fotografie is van Alain Derobe en André Dubreuil.

Nous ne vieillirons pas ensemble

1972 | Drama, Romantiek

Italië/Frankrijk 1972. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Marlène Jobert, Jean Yanne, Jacques Galland, Christine Fabréga en Maurice Risch.

Jean (Yanne), een documentairefilmer, getrouwd, heeft al zes jaar een relatie met een andere vrouw Catherine (Jobert) zonder verdere consequenties. Als hij haar meeneemt op een reportage en zijn professionele ergernis op haar verhaalt tekenen de eerste scheuren in de verhouding zich af zonder kans op herstel. Een autobiografisch liefdesdrama in kleine details geobserveerd, met een heftige emotionaliteit, tot het pijnlijke toe. Het gegeven van dertien in een dozijn leidde echter tot een uitzonderlijke film. Yanne werd gelauwerd op het festival van Cannes als Beste Acteur. Het scenario is regisseur Pialat naar diens roman. Het camerawerk is van Luciano Tovoli. Eastmancolor, Mono.

Qu'est-ce qui fait courir les crocodiles?

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Francis Blanche, Colette Castel en Evelyne Dassas.

De adjunct-directeuren van een onderneming voor camping-artikelen proberen tevergeefs hun directeur uit de weg te ruimen. Wantrouwend geworden stelt deze zijn onterfde neef als supervisor aan. De neef probeert de werkomstandigheden drastisch te veraangenamen, waarna zijn oom zich met zijn adjuncts verzoent teneinde de neef uit te schakelen. Het scenario heeft zelfs geen schijn van logica en in de regie stellen de acteurs zich onmatig aan. Af en toe is er sprake van een aardige dialoog en de duur van de film is weldadig kort.

imdb: Zoek Jean-Claude Vannier op IMDB

name

email

mijn instellingen