Marie Caries

Antoine

Frankrijk 1996. Drama van Jérôme Foulon. Met o.a. Zabou Breitman, Arélien Recoing, Firmine Richard, Marie Caries en Benoît Le Pat Than.

Marie-Louise ou la permission

Frankrijk 1995. Romantiek van Manuel Flèche. Met o.a. Kate Beckinsale, Eric Ruf, Marie Caries, Pascal Ternisien en Yann Collette.

Marie-Louise (Beckinsale) is een Amerikaanse die in Parijs woont. Ze gaat haar vriend Jean-Paul (Ruf) die in het Franse leger als soldaat dienst doet, van de trein afhalen. Die avond heeft hij weekend verlof. Hij zit haar op te wachten in de Gare de l`Est, maar zij komt niet opdagen. Heeft zij zich in het station vergist? Of hij? Hoe ook, er volgt een zoektocht door Parijs waarbij de geliefden zich achtereenvolgens boos, wanhopig, gefrustreerd voelen. Speels en lyrisch. Redelijk geslaagd speelfilmdebuut van Fl[KA2]eche, die ook het scenario schreef en tot deze film alleen maar court-m[KA2]etrages gedraaid had. Cameralieden Darius Khondji en Florent Montcouquiol zorgen (op breedscherm) voor een symfonie van kleuren. Het flinterdun verhaaltje valt wel te lang uit.

J'aurais jamais dû croiser son regard

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Marc Longval. Met o.a. Nathalie Cardone, Smaïn, Luc Thuillier, Marie Caries en Philippe Chambon.

Bambi en Lucky zijn twee onafscheidelijke vrienden, te lui om te werken maar best sympathiek. Ze leven van wat zwarte klusjes zo hier en daar tot op de dag dat Zoé in het leven van Bambi opduikt. Zij stelt zich niet tevreden met zo'n miserabel bestaan en sleept hen mee in allerlei louche zaakjes. Daar hadden ze beter niet aan kunnen beginnen. De toon is niet tragisch en de kijker vermaakt zich prima bij het volgen van de grappige avonturen en de tegenslagen. Het aarzelende tempo, de grove montage die resulteert in een soort opeenvolging van sketches en de aarzelende overgangen maken deze eerste lange speelfilm in ieder geval even ongelijkmatig als veelbelovend.

T'es grand et puis t'oublies

België​/​​Frankrijk 1981. Drama van Serge Moati. Met o.a. David Benassayag, Romain Bouteille, Elizabeth Wiener, Raymond Bussières en Denise Chalem.

Juli 1965. Het tien-jarige in Frankrijk wonende Tunesische weesjongetje Henri (Benassayag) is erg ongelukkig. Zijn zuster stuurt hem voor een maand naar een vakantiekamp. Aanvankelijk krijgt hij weinig contact met de andere kinderen. Om toch maar aanvaard te worden en beschaamd over het feit dat hij een wees is, speldt hij zijn kameraden op de mouw dat hij het zoontje is van de bekende wielrenner Raymond Poulidor. Maar mede door deze leugen zal de kloof tussen hem en de andere kinderen nog groter worden. Gevoelig drama over de angsten en zorgen van een weeskind dat zich uitgesloten voelt uit de gemeenschap. De jonge Benassayag torst op bewonderingswaardige wijze de zware hoofdrol op zijn frele schouders. De opgeroepen emoties komen levensecht over en de dialogen tussen de kinderen klinken zeer realistisch. Heel wat kinderen zullen hun eigen angst herkennen in de belevenissen van Henri. Het scenario is van regisseur Moati zelf. Achter de camera nam Girard de Battista plaats.