Brève traversée
Een controversiële interesse voor vrouwelijke seksualiteit zat er al vroeg in bij Catherine Breillat. Al vóór haar spel in Bertolucci's hitsige Last tango in Paris publiceerde zij - zeventien was ze - een roman die geen sekstaboe schuwde. Romance (1999) werd haar late internationale doorbraak als scenariste/regisseuse. Dat filmhuizen en respectabele tv-zenders geïnteresseerd zijn in Breillat's pornografie is een klein wonder. Haar geheim ligt in het perspectief: Breillat laat de camera altijd door de ogen van de vrouw kijken en dat maakt haar films verteerbaar. Vergelijkbaar met een Woody Allen die grappen maakt over joden en Spike Lee die zijn personages 'nigger' tegen elkaar laat zeggen. Brève traversée is minder expliciet dan Romance. Breillat laat een zestienjarige jongen (Guillain) een tweemaal oudere vrouw (Pratt) ontmoeten op een ferry. De twee loners raken in gesprek met elkaar en steeds gefascineerder van elkaar; opposites attract - oud versus jong, noordelijk versus mediterraan, vrouwelijk versus mannelijk. En dit alles volgens Breillat: '... tussen twee kusten waar een wetteloosheid heerst die je avonturen laat beleven die buiten je werkelijke leven vallen, in de luwte van een tussenzin.' Een goed begin voor venijn in de staart.