Carla Tatò: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Amo, non amo

1979 | Drama

Italië 1979. Drama van Armenia Balducci en Armenia Balducci. Met o.a. Jacqueline Bisset, Maximilian Schell, Terence Stamp, Monica Guerritore en Gian Luca Venantini.

Een bourgeoise probeert na tien jaar huwelijk een nieuw leven te beginnen met een minnaar en begint bovendien een zelfstandige carri[KA2]ere, maar ze merkt dat ze in haar relatie met mannen in steeds dezelfde fouten vervalt. Glamour-milieu en strandlocaties contrasteren in deze interessante debuutfilm met een kritische visie op de oppervlakkige en passieve heldin. (De Amerikaanse versie probeert de heldin in een nieuwe montage van 102m sympathieker te maken, compleet met sentimentele songs van Burt Bacharach en Paul Anka, waardoor de strekking wezenloos wordt.) Bisset speelt trefzeker, maar wordt overtroffen door de ironische Guerritore als rivale/vertrouwelinge. Oorspronkelijk uitgebracht in de USA als I LOVE YOU, I LOVE YOU NOT.

Vogliamo i colonelli

1972 |

Italië​/​​Frankrijk 1972. Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, François Périer, Claude Dauphin, Duilio del Prete en Carla Tatò.

Een extreem-rechtse politicus beraamt een staatsgreep met gepensioneerde militairen die een wrok jegens de regering hebben. Traditionele verkeers- en andere chaos in Rome stuurt de zorgvuldig voorbereide planning totaal in de war. De film wilde in de verpakking van een karikaturale klucht waarschuwen voor het risico van een staatsgreep als in Griekenland. Het publiek wilde er niet aan, ook door het ontbreken van positieve personages in de film, maar moest door de latere politieke ontwikkeling onderkennen dat de voorstelling van zaken niet zó gezocht was. Het scenario is van regisseur Monicelli, Age en Scarpelli.

Sbatti il mostro in prima pagina

1972 | Drama, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1972. Drama van Marco Bellocchio. Met o.a. Gian Maria Volonté, Fabrio Garriba, Laura Betti, Carla Tatò en Jacques Herlin.

Een rechtse krant maakt grote ophef over de moord op een bourgeoise, waarvan een militante linkse minnaar wordt verdacht, om daarmee de aanstaande verkiezingen te be[KA3]invloeden. Een hoofdredacteur ontdekte de ware schuldige, maar houdt dit geheim tot na de verkiezingen. Deze scherpe aanklacht tegen manipulatie door een aan de machthebbers gebonden pers, verliest aan effectiviteit door de aandacht voor slechts [KA1]e[KA1]en `schurk`: de door Volont[KA1]e gespeelde hoofdredacteur. Dat maakt de film wel tot een sterk drama, maar een met een zwak betoog. (Bellocchio nam de regie over na begin van opnamen van debuterende scenario-schrijver Sergio Donati).