Christopher Monger: regie en scenario.
Er zijn 6 films gevonden.

Temple Grandin

2010 | Biografie, Drama

Verenigde Staten 2010. Biografie van Mick Jackson. Met o.a. Claire Danes, Julia Ormond, Catharine O'Hara, David Strathairn en Stephanie Faracy.

Voor HBO-televisie gemaakt portret van de autistische Temple Grandin. Pas als kleuter kon ze praten en haar omgang met mensen zou altijd lastig blijven. Toch ontwikkelde ze zich tot een expert op het gebied van vee en dierenrechten. Danes heeft een uitstekende, met een Golden Globe bekroonde rol als de sociaal onhandige vrouw die in de jaren zestig op veel onbegrip stuitte, en wordt omringd door prima acteurs. Sterk is dat regisseur Jackson laat zien wat er in het hoofd van Grandin, die vooral in beelden denkt, zoal omgaat.

Chica de Río

2001 | Romantische komedie

Verenigd Koninkrijk​/​​Spanje 2001. Romantische komedie van Christopher Monger. Met o.a. Hugh Laurie, Vanessa Nunes, Santiago Segura, Patrick Barlow en Lia Williams.

Britse stijfheid en Braziliaanse samba gaan best samen in Chica de Río, al moet er eerst een bank beroofd worden. De beheerste bankbediende Raymond (Laurie) is de onwaarschijnlijke dader, op gang gebracht door een baas die hem weer oversloeg voor promotie en zijn vrouw afpakte. Met de poet vlucht Raymond naar Rio, waar hij zijn samba-muze Orlinda (Nunes) zoekt en vindt. Het plotje is het tegendeel van onvergetelijk, maar komiek Laurie weet het in zijn eentje wel amusant te maken. Chica de Río was voor hem een opstapje naar medische serie House (2004), waarmee hij zowaar nog uitgroeide tot alternatief sekssymbool voor George Clooney.

Seeing Red

2000 | Biografie

Verenigd Koninkrijk 2000. Biografie van Graham Theakston. Met o.a. Sarah Lancashire, Richard Dillane, Stuart Richman, Ann Aris en Zoe Henry.

De middelmatige Britse tv-serie [KL]A Family at War[KLE] werd in 1970 door het Engelse mediaconcern Granada geproduceerd en ging over de belevenissen van een Engels arbeidersgezin tijdens WO II (1939-45). Er waren 52 afleveringen van bijna een uur en de serie was een groot succes. Ook buiten Engeland keken de mensen bijna een jaar lang iedere week naar wat er met de familie uit Liverpool nu weer gebeurd was. Coral Atkins speelde een van de hoofdrollen en werd algauw een personality in eigen land. Zo opende deze vrijgevochten, zelfverzekerde vrouw een kindertehuis en was heftig geroerd door het hysterische gedrag van een meisje dat blijkbaar zonder liefde opgegroeid moest zijn. Toen zij de directrice hierover aansprak kreeg zij een formeel antwoord, waaruit harteloosheid sprak. Coral besloot hier iets aan te doen. Ze wilde zelf een tehuis oprichten voor ongewenste kinderen en ontdekte snel dat ze te hoop liep tegen het formalisme en de bureaucratie. Het leek net alsof de maatschappij haar hulp helemaal niet nodig had. Parallel aan haar leven als tv-ster staat de opvoeding van haar eigen zoon Harry, die door de drukke bezigheden van zijn moeder zwaar tekort kwam. Deze film is de biopic van Coral Atkins, op waardige wijze vertolkt door Lancashire, die haar portretteert als vastberaden gevoelige vrouw. Haar zoon Harry wordt door Gunn gespeeld. Gaat uiteraard meer over Atkins' wereldje dan over de overige leden van de vermaarde serie. Wordt met de nodige flair vertolkt en is goed geregisseerd. Het scenario is van Christopher Monger naar de autobiografische roman van Coral Atkins. Meervoudig bekroond.

The Englishman Who Went Up a Hill, but Came Down a Mountain

1995 | Komedie, Drama

Verenigd Koninkrijk 1995. Komedie van Christopher Monger. Met o.a. Hugh Grant, Tara Fitzgerald, Colm Meaney, Ian McNeice en Ian Hart.

Charmante, klassieke komedie waarin twee Britse cartografen (Grant en Ian McNeice) van Her Majesty's Ordnance Survey Office in 1917 het kleine dorpje Ffynnon Garw in het zuiden van Wales bezoeken, om daar de hoogte van 'de eerste berg van Wales' te meten. Uit het onderzoek blijkt dat de berg eigenlijk een heuvel is, tot woede en ongeloof van de bewoners. Om ervoor te zorgen dat hun dorp niet van de kaart verdwijnt, transformeren de bewoners de heuvel tot een berg.

Just Like a Woman

1992 | Komedie, Romantiek

Verenigd Koninkrijk 1992. Komedie van Christopher Monger. Met o.a. Adrian Pasdar, Julie Walters, Paul Freeman, Gordon Kennedy en Togo Igawa.

Gerald (Pasdar) is een Amerikaanse beleggingsadviseur bij een chique Britse participatiemaatschappij. Hij is gelukkig getrouwd, heeft twee kinderen en een voortreffelijk inkomen. Wat Geralds vrouw niet weet, is dat hij zich graag uitdost in vrouwenkleren, waaronder hij het allerfijnste damesondergoed draagt. Als zijn vrouw een paar dure panties vindt, beschuldigt zij Gerald onmiddellijk van ontrouw en bonjourt hem het huis uit. Hij huurt een kamer in het pension van de oudere en rijpere Monica (Walters). Het wordt wat tussen die twee, waarbij Monica aanvankelijk geschokt is over het feit dat Gerald als drag-queen, Geraldine is. Als Geralds arrogante baas Miles Millichamp (Freeman) bij een miljoenentransactie wil gaan pronken met Geralds veren, zet Monica haar voet dwars en zorgt ervoor dat Gerald als Geraldine kan triomferen. De goedbedoelde boodschap om travestieten niet te discrimineren, maar te accepteren, gaat enigszins de mist in; gelukkig wordt dit dubbel en dwars goedgemaakt door de fijnzinnige humor en het uitstekende spel onder de bekwame regie van Monger. Het scenario van producent Nick Evans is gebaseerd op Monica Jay's succesroman Geraldine. Het camerawerk is van Alan Hume. Vermeldenswaard zijn de prachtige kostuums van Suzy Peters. Wie zich vermaakt heeft met LA CAGE AUX FOLLES, zal niet teleurgesteld worden door deze film.

Waiting for the Light

1990 | Komedie, Drama

Verenigde Staten 1990. Komedie van Christopher Monger. Met o.a. Shirley MacLaine, Teri Garr, Clancy Brown, Vincent Schiavelli en John Bedford Lloyd.

Een onschuldig grapje krijgt grote gevolgen. MacLaine wil een buurman aan het schrikken brengen. Dit heeft tot gevolg dat het rustige dorpje verandert in een druk bedevaartsoord, waar de snackbar van nichtje Garr wel bij vaart. Een vlijmscherpe satire op de lichtgelovigheid van de Amerikanen, waarvoor ze vooral gevoelig zijn tijdens een periode van crisis (in casu de Cubaanse crisis van 1962). De personages worden cynisch getekend en de dialogen zijn vinnig en vlijmscherp, maar het scenario van regisseur Monger is veel te mager. MacLaine levert weer een schitterende prestatie als de excentrieke oude tante en de twee kinderen, Wolf en Baumgartner, geven haar op speelse wijze tegengas. Gabriel Beristain stond achter de camera.