Antonio Dechent

El partido

Spanje 2006. Komedie van Juan Calvo. Met o.a. Antonio Dechent, Carlos Blanco en Eloi Yebra.

Recambios

Spanje 2004. Drama van Manu Fernandez. Met o.a. José Luis García Pérez, Cuca Escribano en Antonio Dechent.

Asalto informatico

Spanje 2002. Miguel Angel Carrasco. Met o.a. Paco Luna, Lucina Gil en Antonio Dechent.

Intacto

Spanje 2001. Thriller van Juan Carlos Fresnadillo. Met o.a. Leonardo Sbaraglia, Eusebio Poncela, Monica Lopez, Max von Sydow en Antonio Dechent.

Geluk is niet te koop maar je kunt het wel stelen, is het uitgangspunt van Intacto, een slimme en sfeervolle Spaanse thriller over voorspoed, goklust en bijgeloof. In zijn zelfverzekerde debuut weet Juan Carlos Fresnadillo indrukwekkende prestaties te ontlokken aan zijn acteurs, onder wie veteraan Max von Sydow.

Vengo

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Japan​/​​Duitsland 2000. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Antonio Canales, Orestes Villasan Rodriguez, Antonio Perez Dechent, Bobote en Juan Luis Corrientes.

'Gatlif is de eerste regisseur die ik tijdens een audiocommentaar met de muziek heb horen meeneuriën,' schreef de Volkskrant-recensent over de dvd van Vengo. Gatlif leeft voor muziek. Zigeunermuziek. 'El flamenco puro!' beweert een zigeuner uit Vengo. En zo is het: De flamenco in deze film oogt en klinkt puur en de film vertolkt het pure flamenco-leven. Dat heeft te maken met verlies, passie, beweging, natuur en intuïtie. Schrijver/regisseur Gatlif - zelf zigeuner - maakte eerder films over zigeuners (oa Gadjo dilo) en schreef een deel van de César-winnende muziek. We worden op gehele optredens getrakteerd, van onder meer de legendarische zangeressen La Caita en La Paquera en van danser/choreograaf Antonio Canales. De klasse en extase ervan zijn schitterend; het is net of de kijker zomaar een barretje is ingewandeld en bij toeval een folklorisch concert meemaakt. Er blijft helaas weinig tijd over voor een Godfather-achtig vendetta-verhaal over een Andalusische clubeigenaar (Canales), die bloedschuld heeft bij een andere familie. Het plotje rammelt en verdwaalt, en zo lijkt Gatlif ondanks zijn authenticiteit op het randje van de etnische cliché te dansen. Of misschien is dit de pure zigeunermanier van verhalenvertellen.

Pleno al quince

Spanje 1999. Josetxo San Mateo. Met o.a. Juan Motilla, Antonio Dechent en Jesús Bonilla.

'Gatlif is de eerste regisseur die ik tijdens een audiocommentaar met de muziek heb horen meeneuriën,' schreef de Volkskrant-recensent over de dvd van Vengo. Gatlif leeft voor muziek. Zigeunermuziek. 'El flamenco puro!' beweert een zigeuner uit Vengo. En zo is het: De flamenco in deze film oogt en klinkt puur en de film vertolkt het pure flamenco-leven. Dat heeft te maken met verlies, passie, beweging, natuur en intuïtie. Schrijver/regisseur Gatlif - zelf zigeuner - maakte eerder films over zigeuners (oa Gadjo dilo) en schreef een deel van de César-winnende muziek. We worden op gehele optredens getrakteerd, van onder meer de legendarische zangeressen La Caita en La Paquera en van danser/choreograaf Antonio Canales. De klasse en extase ervan zijn schitterend; het is net of de kijker zomaar een barretje is ingewandeld en bij toeval een folklorisch concert meemaakt. Er blijft helaas weinig tijd over voor een Godfather-achtig vendetta-verhaal over een Andalusische clubeigenaar (Canales), die bloedschuld heeft bij een andere familie. Het plotje rammelt en verdwaalt, en zo lijkt Gatlif ondanks zijn authenticiteit op het randje van de etnische cliché te dansen. Of misschien is dit de pure zigeunermanier van verhalenvertellen.