Liza Braconnier: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

C'est la vie

1980 | Drama, Musical, Experimenteel

Frankrijk 1980. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Chantal Delsaux, Jean-Christophe Bouvet, Cécile Clairval, Ingrid Bourgoin en Hélène Surgère.

Een gescheiden vrouw zoekt in haar isolement steun bij haar ex-schoonmoeder, die een troost-programma op de radio heeft. Ze laat zich op advies van een vriendin het hof maken door een toneelspeler, maar krijgt genoeg van zijn bezitsdrang en kiest voor verantwoordelijkheid voor zichzelf en haar kinderen. Een filmexperiment dat in vier dagen werd opgenomen in een gestileerd decor. Zowel om financi[KA3]ele redenen als in de hoop op intensief spontaan acteren van de acteurs. De film geeft een satirisch beeld van vrouwen onderling, die het voor elkaar allemaal veel beter weten, de invloed van de massa-media, de ondoordachte veeleisendheid van de mannen, maar wordt verstoord door overbodige franje: musical-inlassen, referenties aan andere films, en (foeilelijke) kleur-experimenten. De film is afwisselend interessant en ergerlijk, óók omdat hij, ondanks de goedgeschreven dialoog, een abominabele en nauwelijks verstaanbare geluidskwaliteit heeft.

Corps à coeur

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Nicolas Silbert, Madeleine Robinson, Myriam Mézières en Béatrice Bruno.

Eenvoudige auto-monteur die makkelijk succes heeft bij de vrouwen in een Parijse voorstad wordt verliefd op een sjieke vooraanstaande weduwe van middelbare leeftijd, die nog maar korte tijd te leven heeft en zijn liefde accepteert, ondanks verzet en afweer in beider omgeving. Dit melodrama in de vroegere volkse filmtraditie zet zonder ironie heftige emoties tegenover een onpersoonlijke moderne samenleving, maar verliest aan overtuigingskracht door het liefdespaar ook nog binnen een schilderachtige microkommos te plaatsen van aan oude scenario's van Prévert ontleende personages die alleen filmcitaten blijven en geen eigen bestaansrecht krijgen. Centrale tragische romance heeft een grote overtuigingskracht, maar is niet voor ieders smaak.

La Jument vapeur

1978 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1978. Drama van Joyce Buñuel. Met o.a. Carole Laure, Pierre Santini, Liliane Roveyre, Liza Braconnier en Daniel Sarki.

Een aangrijpende sociale satire over een huisvrouw die in opstand komt tegen haar saaie bestaan. Hoewel de feministisch- maatschappijkritische boodschap inmiddels gedateerd aandoet, blijft de film boeien door zijn bij momenten briljant cynisme (de scène in een wegrestaurant waar oude mensen door hun kinderen worden achtergelaten op weg naar hun zuidelijke vakantiebestemming, is onvergetelijk) en een uitstekende hoofdrol van Laure.

Des Enfants gâtés

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Michel Piccoli, Christine Pascal, Michel Aumont, Arlette Bonnard en Gérard Jugnot.

Een filmer huurt een flat in een buitenwijk om rustig een scenario te kunnen schrijven, maar wordt gevraagd voor een actiecomité dat zich verzet tegen huurverhogingen. Er ontstaat een verhouding met een militante jonge vrouw, zo lang als de actie duurt en tot het script voltooid is. Ondertussen is hij wel losgekomen van het ivoren-torenkunstenaarschap. Taverniers vierde film - geschreven in samenwerking met actrice Pascal en regisseuse Charlotte Dubreuil - heeft een directer maatschappelijk engagement dan gebruikelijk en ook reportage-achtige aspecten; de optelsom echter van de op zichzelf rake maar zeer onderscheiden elementen maakt het resultaat nogal topzwaar.

Change pas demain

1975 | Mysterie, Thriller

Frankrijk 1975. Mysterie van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Myriam Mezières, Jean-Christope Bouvet, Sonia Savange en Liza Braconnier.

Vrouwelijke politicus met een ministerkandidatuur wordt gechanteerd met gefilmde seks-escapades van haar zoon en schakelt daarom een vrouwelijke detective in. Als diens assistente/levensgezellin wordt vermoord, verandert haar opdracht in een persoonlijke wraakneming; ze rolt tenslotte een organisatie van ex-OAS-leden op. Curieuze en geslaagde poging om detective-genre te vertalen in vrouwelijke termen en om de [KL]hard-core [KLE]-porno functioneel te integreren in `normale cinema`. Amusant om alle stereotiepen nu door vrouwen gespeeld - en daarmee verrassend geparodieerd - te zien, terwijl de porno zowel gepresenteerd wordt volgens morele vooroordelen (gedoe in morsig zwart-wit, de chantage-films), als met bevrijdende vanzelfsprekendheid in de handeling zelf.

Femmes, femmes

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Sonia Savange, Michel Duchaussoy, Michel Delahaye en Noël Simsolo.

Twee werkloze actrices die ooit met dezelfde regisseur getrouwd waren, wonen samen en dromen van de carri[KA2]ere die ze nooit gehad hebben. Ze komen steeds ge[KA3]isoleerder te staan in hun volksbuurt en de economische nood wordt steeds groter. Dan blijkt hun ex-echtgenoot overleden te zijn en zijn weduwe komt melden dat ze in het testament worden genoemd. Deze merkwaardige tragikomedie combineert de folklore van de pittoreske buurtbewoners met gestileerd rollenspel van de uitgerangeerde heldinnen. De film weet in opmerkelijke losse sc[KA2]enes (vaak met één enkele camera-instelling) heel veel duidelijk te maken, maar vervalt in onnodige herhaling. Hierdoor werkt ook de bizarre en uitbundige verve van de hoofdrolspeelsters op den duur meer irritant dan aanstekelijk. In de beste momenten is de film niettemin zeer oorspronkelijk en de aandacht waard.