Farid Chopel

Sands of Eden

Duitsland​/​​Canada​/​​Frankrijk 1997. Romantiek van Marc F. Voizard. Met o.a. Rosemary La Vaullée, Christian Brendel, Randy Quaid, Simon MacCorkindale en Saïd Amadis.

Rainbow pour Rimbaud

Frankrijk 1996. Avonturenfilm van Jean Teulé. Met o.a. Laure Marsac, Robert MacLeod, Bernadette Lafont, Michel Galabru en Farid Chopel.

Mo'

Frankrijk 1995. Sciencefiction van Yves-Noël François. Met o.a. Jean-Marc Barr, Jean Yanne, Gunilla Karlzen, Karla Niguzen en Christine Pignet.

Barr, een privé-detective uit L.A., krijgt de opdracht van een Europese studio om een populair acteur te zoeken, die spoorloos verdwenen is. Om de een of andere reden willen ze er de politie liever niet bij betrekken. De zaak wordt bijzonder bizar wanneer niemand enige informatie kwijt wil en de acteur nog met moeite herinnerd wordt. Dan ontmoet hij een blonde stoot die zijn hoofd helemaal op hol doet slaan. Wat heeft zij met de zaak te maken? Een ironische film noir die zich afspeelt in de nabije toekomst. Alle conventies van het genre worden op een rijtje gezet, maar Barr is geen Bogart en Karlzen geen Bacall. En vooral, regisseur/scenarist François is geen Huston of Hawks en dat is aan het hele opzet duidelijk te merken. Geen opwindende vernieuwing, zelfs geen gelukte openlijke hulde aan het genre. Flauw en voorspelbaar, dat wel. Fotografie van Carlo Varini.

L'homme dans la nuit

Frankrijk 1993. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Patrick Catalifo, Laure Killing, Véronique Prune, Didier Benureau en Farid Chopel.

Inspecteur Morane (Catalifo) zit bij een speciale afdeling, die zich bezighoudt met de bestrijding van de zware misdaad. Morane scoort bij zijn top als het hem lukt Ricord (Blain) in te rekenen, een gangster, die al geruime tijd wordt gezocht. Enkele dagen later tijdens de achtervolging van een drugsdealer krijgt hij een klap op zijn kop. In het ziekenhuis wordt vastgesteld dat hij blind is. Dat leidt tot de nodige frustraties. Daarbij komt dat hij koste wat het kost de dader in de kraag wil vatten. Catalifo speelt heel overtuigend in een nauwelijks origineel te noemen tv-film. Het scenario van Paul Andréota en André G. Brunelin zit evenwel hecht in elkaar en houdt de aandacht tot de ontknoping vast.

Un vampire au paradis

Tunesië​/​​Frankrijk 1991. Horror van Abdelkrim Bahloul. Met o.a. Bruno Cremer, Brigitte Fossey, Laure Marsac, Farid Chopel en Hélène Surgère.

Nosfer Arbi (Chopel) ontsnapt uit een psychiatrische inrichting. Hij staat bekend als De Vampier van Clichy omdat hij zijn slachtoffers in de keel bijt. Nathalie (Marsac), het knappe dochtertje van Madame (Fossey) en Monsieur Belfond (Cremer) ziet hem in de tuin. 's Avond aan de maaltijd bejegent ze haar vader op een onheuse toon, in een totaal onbekende taal. Achteraf kan zij zich er niets meer van herinneren. Dit voorval herhaalt zich telkens als de woede zich in haar ontsteekt. Haar ouders nemen aan dat het meisje Arabisch spreekt en ze laten een Islamitische geestelijke opdagen omdat ze vrezen dat ze bezeten is. Lichtvoetige vampierenkomedie met voor de verandering eens een Noord-Afrikaanse vampier. Echt ernstig moet je het allemaal niet nemen, maar het is soms wel amusant. Marsac speelt haar rol uitstekend en Chopel is een macabere kerel. Geschreven door de uit Algerije afkomstige regisseur Bahloul, die en passant de draak steekt met racisme en discriminatie, die schering en inslag zijn in het dagelijkse leven in Frankrijk. Jean-Francis Gondre stond achter de camera.

Le Gorille et le barbu

Italië​/​​Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Karim Alloui, Andréa Ferréol, Farid Chopel, Sylvie Michaud en François Périer.

Verfilming en dialogen van Vahé Katcha naar de gelijknamige roman van Antoine Dominique, de schepper van Gorille, gespeeld door Alloui. Hij onderzoekt ditmaal de zaak van meerdere lijken van misdadigers, die zijn opgevist uit de moerassen van de Camargue. Volgens het volksgeloof gaat het om buitenaardse wezens die de stoere bink uithangen. Een niet als te geloofwaardig verhaal, maar suspense is er wel, ondanks de eentonige regie van een wel heel erg matige ex-filmer, en het tamelijk amusante acteerwerk kan er ook mee door.

La carne

Italië 1991. Erotiek van Marco Ferreri. Met o.a. Francesca Dellera, Philippe Léotard, Petra Reinhardt, Farid Chopel en Gudrun Gundlach.

Paolo (Castellito) is een dromer, op zoek naar het goddelijke. Francesca (Dellera) is een romige vrouw, sterk, onafhankelijk. Hun - volgens Paolo - `Heilig Samengaan` is puur lijfelijk: er wordt uitsluitend gevrijd en gevreten. Als Francesca er genoeg van krijgt en verder wil trekken, rijgt Paolo haar aan zijn slagersmes. Hij eet zijn goddelijke vrouw bij stukjes en beetjes op, waarbij een verband gelegd wordt met de communie. Deze absurde, maar typische Ferreri-film (hij maakte ook LA GRANDE BOUFFE) toch nog voor enig schandaal zorgde tijdens het festival van Cannes, mist de overtuiging en de zeggingskracht van zijn voorgaande werk, zoals LA DERNIÈRE FEMME en blijft daardoor leeg als de getoonde verhouding. Het scenario is van Liana Betti en de regisseur. Doelmatig en vakkundig gefotografeerd door Ennio Guarnieri.

La goutte d'or

Frankrijk 1990. Drama van Marcel Bluwal. Met o.a. Lilah Dadi, Jean-Pierre Bisson, Farid Chopel, Nathalie Mann en Laure Duthilleul.

De titel verwijst naar een verouderde en drukbevolkte Parijse wijk, waar Idriss (Dadi) zojuist is terechtkomen, een uit de Sahara afkomstige zestienjarige jongen, die op zoek is naar een foto waar hij op staat. Een nauwgezette en gevoelige bewerking van de roman van Michel Tournier. Schitterende beelden van de woestijn. Een tamelijk geslaagde mengeling van drama, avontuur en komische scènes, opgenomen door een briljante en bedreven tv-regisseur, gewend aan het werken voor tv.

Jane B. par Agnès V.

Frankrijk 1988. Biografie van Agnès Varda. Met o.a. Jane Birkin, Philippe Léotard, Jean-Pierre Léaud, Farid Chopel en Alain Souchon.

Een portret van Birkin waarin zij door Varda van alle kanten wordt belicht. Met bovendien verschillende fictieve scènes, in beeld vormgegeven dromen en tableaux vivants. Kortom, een ware puzzel waarin vrienden optreden - het is een vriendenfilm inclusief de beperkingen die dat met zich meebrengt: een mengsel van werkelijkheid en kunstgrepen, een aardige hoeveelheid overbodige aanstellerij maar ook sterke stukken. Het gaat hier zowel om de betrekkingen die de regisseuse met haar model onderhoudt als om een film over Birkin, waarin voortdurend geflirt wordt met de werkelijkheid en de verbeelding. Camerawerk van Nurith Aviv en Pierre-Laurent Chenieux.

Irena et les ombres

Frankrijk 1987. Mysterie van Alain Robak. Met o.a. Farid Chopel, Denise Vitrieux, Jean-Louis Foulquier, Claude Sitruk en Daniel Laloux.

Maurice is op een mysterieuze manier verdwenen. Casta gaat hem zoeken in een louche omgeving van pornobioscopen en de onderwereld. Ze stuit op een jonge vrouw, Irena, die alles van deze zaak weet. Robak heeft getracht de Franse en Amerikaanse film noir van de jaren vijftig te imiteren. Het resultaat is een min of meer handige en weinig overtuigende kopie. Kortom, het werk van een ijverige, maar niet originele leerling.

Sac de noeuds

Frankrijk 1984. Drama van Josiane Balasko. Met o.a. Isabelle Huppert, Josiane Balasko, Farid Chopel, Jean Carmet en Coluche.

Een onmogelijk samen te vatten kroniek in de trant van `LES VALSEUSES` van Bertrand Blier (echter zonder zijn talentvolle vertelwijze), waarin een groot aantal karaktertypes verschijnen en verdwijnen. Drank, aanranding, vechtpartijen, zelfmoord, diefstal en moord zijn de elementen van een onmogelijk scenario dat zich voordoet als representatief voor een generatie! Geheel ongeloofwaardig. LES TRICHEURS van Marcel Carn[KA1]e (1960) is een meesterwerk vergeleken met deze film en dat wil wat zeggen. Scenario van de regisseuse.

Les fauves

Frankrijk 1984. Film noir van Jean-Louis Daniel. Met o.a. Daniel Auteuil, Philippe Léotard, Gabrielle Lazure, Véronique Delbourg en Jean-François Balmer.

Deze film is een somber en bloederig drama dat zich afspeelt in het wereldje van stuntmannen. Incestueuze liefde, wraak en een duel dat leidt tot de dood van de held tijdens een confrontatie op het eind zijn typisch de ingredi[KA3]enten van de film noir (hij zit echter ook vol met allerlei cliché's, te danken aan een serieuze maar overdreven nauwgezette productie). Scenario van Jean-Louis Daniel, Philippe Setbon en Catherine Cohen. Camerawerk van Richard Andry.

La vengeance du serpent à plumes

Frankrijk​/​​Mexico 1984. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Maruschka Detmers, Coluche, Luis Rego, Farid Chopel en Josiane Balasko.

Oury heeft een komedie in elkaar gebrouwen met een zwaar scenario tegen de achtergrond van het terrorisme in Mexico. Zoals gebruikelijk een logge, vulgaire en platvloerse film. Kortom: tekenend voor de ondergang van het Franse komische genre. Een slechte vertolking van Coluche, en afschuwelijke muziek van Michel Polnareff. Een film van nul en generlei waarde. Scenario van Oury en Danièle Thompson. Fotografie van Henri Decae.

L'addition

Frankrijk 1984. Drama van Denis Amar. Met o.a. Richard Berry, Richard Bohringer, Victoria Abril, Farid Chopel en Fabrice Eberhard.

Deze film geeft een sombere beschrijving van het keiharde leven achter de tralies, waar een jonge toneelspeler, Berry, per ongeluk is terechtgekomen. In zijn verstandhouding met bewaarder Bohringer die hem haat en hem vals beschuldigt, blijken zowel fascinatie als afkeer te overheersen. Een jonge kleptomane, Abril, geeft hem steun en liefde; anders zou hij waarschijnlijk geheel ten onder gaan in deze wereld van geweld. Gehard en niet geheel onveranderd door het leven in de gevangenis wacht Berry op het onvermijdelijke moment dat hij de bewaker zal moeten trotseren. Uiteindelijk lukt het hem te ontsnappen. Een interessante maar tegelijk onuitstaanbare film. Prima rol van Bohringer, die je na een tijdje echt gaat haten. Scenario van Denis Amar, Jean-Pierre Bastid en Jean Curtelin.

Les Princes

Frankrijk 1983. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Gérard Darmon, Céline Militon, Muse Dalbray, Concha Tavora en Dominique Maurin.

Een familie van Algerijnse zigeuners moet haar appartement in een woonkazerne ontruimen en wordt zo gedwongen tot een nomadenbestaan. Een bouwvakker neemt met zijn drie zwagers uit sociaal protest deel aan oplichterijen en diefstal en verstoot vanuit traditioneel macho-gevoel zijn vrouw, die zich door een sociaal werkster de anti-conceptiepil heeft laten aanpraten. Zijn inwonende grootmoeder houdt de tradities hoog, maar ze is nieuwsgierig en bereid te profiteren van de beschaving en ze leert met haar achterkleinkind lezen. Ondanks de soms grove karikaturen van een afkeurende maatschappij, is dit een door milieu, onderwerp en doorvoelde aanpak belangwekende film van de jonge Algerijnse regisseur die hiermee eigen ervaringen van zich af filmde. Er is een prachtige oma-rol van de tachtigjarige Muse Dalbray.