Bruno Devoldere: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Honorin et l'enfant prodigue

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Jean Chapot. Met o.a. Michel Galabru, Yolande Folliot, Roger Carel, Franck Dubosc en Rosine Cadoret.

Het dorpje Sainte-Apolline in de Provence, begin jaren 1930. Borotra, een jong meisje dat even gewiekst is als mooi, komt naar het dorpje toe, en staat erop burgemeester Galabru te spreken. Onomwonden deelt ze hem mee dat het zeer wel mogelijk is dat hij haar vader is. Ongeveer twee weken geleden ontdekte ze dat de man bij wie ze opgroeide niet haar natuurlijke vader was. Na onderzoek kwam ze tot de conclusie dat haar moeder, ten tijde van haar conceptie, een relatie had met Galabru. Een lach en een traan liggen, zoals het spreekwoord zegt, niet ver uit elkaar. Dat wisten scenaristen Chapot en Nelly Kaplan maar al te goed en ze bouwden daar omheen een verhaal dat alle garanties biedt voor het losweken van beide emoties en daarbij gingen ze geen enkele cliché uit de weg. Alledaagse soap van de goedkoopste soort in nostalgisch-wazige beelden gehuld door Michel Carré.

Duello di cuori

1993 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1993. Drama van Philippe Monnier. Met o.a. Daniela Poggi, Jean-Pierre Bouvier, Ilaria Borrelli, Claude Giraud en Bruno Devoldere.

Het verhaal speelt in de Zuidfranse Camargue en gaat over een jong echtpaar, Simon (Bouvier) en zijn Italiaanse vrouw Clara (Poggi), wier zoontje de verdrinkingsdood stierf. Simon is de eigenaar van het landgoed La Salicorne, waar hij stieren en paarden fokt, en ook rijst verbouwt. Hun echtelijke relatie raakt in een crisis, omdat hij Clara verantwoordelijk blijft stellen voor de dood van hun zoon. Ze gaan uit elkaar en zij keert terug naar Itali[KA3]e. Simon leert een lieftallige jonge zigeunerin kennen, Sara (Borrelli), en ze worden verliefd. Ze helpt hem het landgoed te leiden. Tijdens een feestdag neemt Simon deel aan een stierengevecht en raakt dodelijk gewond. Clara keert naar het landgoed terug als de enige wettelijke erfgename. Sara vertrekt en wordt een succesvol jockey. De twee vrouwen moeten de confrontatie aan met elkaar over het landgoed.

L'été de la Revolution

1989 | Historische film

Frankrijk 1989. Historische film van Lazare Iglesis. Met o.a. Bruno Devoldere, Guy Tréjean, Bruno Cremer, Brigitte Fossey en Bernard Fresson.

Een schitterende evocatie van de `zomer` van 1789 met het begin van de politieke omwenteling in de Franse geschiedenis, waarin de feodale standenstaat en het oude koningschap verdwenen, de derde stand (in het bijzonder de bourgeoise) de politieke macht verwierf en Frankrijk een republiek werd. Knappe vertolkingen van Devoldere als de redenaar Barnave, stichter van de Jacobijnenclub en bestrijder van Mirabeau (Fresson) en van de bankier Necker (Tréjean). Zijn ontslag als voorzitter van de Staten-Generaal was de aanleiding tot de bestorming van de Bastille. Cremer speelt de aarzelende Lodewijk XVI en Fossey de kokette Marie-Antoinette.

Des grives aux loups

1989 |

Frankrijk 1989. Philippe Monnier. Met o.a. Bruno Devoldere en Maurice Barrier.

Gewetensvolle bewerking van de roman van Claude Michelet, die begint op kerstavond 1899 in het dorpje waar de tweede jeugdige helden wonen. De film geeft een betrouwbaar beeld van de streek en het tijdperk die beschreven zijn in het boek. De personages worden overtuigend neergezet en hoewel de film af en toe langdradig wordt, getuigt hij van meer inspiratie dan deze regisseur tot nu toe in zijn doorgaans middelmatige produkties heeft getoond.

Les autres

1975 | Drama, Mysterie

Frankrijk 1975. Drama van Hugo Santiago. Met o.a. Maurice Born, Noëlle Chatelet, Patrice Dally, Pierrette Destanque en Bruno Devoldere.

Een boekhandelaar wiens zoon zelfmoord heeft gepleegd, beseft dat hij de jongen nooit echt begrepen heeft. Daarom gaat deze man van vijftig proberen iets van zijn zoon terug te vinden bij diens voormalige vrienden. Deze film vormt [KA1]e[KA1]en lange, doolhofachtige rondwandeling en is uiterst subtiel, hermetisch en geheimzinnig; alle personages trachten zichzelf metafysisch te omschrijven. Dat is ook niet verwonderlijk, als we beseffen dat het scenario en de dialogen van Jorge Luis Borges (op basis van diens boek) respectievelijk Adolfo Bioy Casares zijn. Een ondefinieerbare film, die tegelijkertijd beangstigend en betoverend werkt, wat nog geaccentueerd wordt door de muziek en het illusoire camerawerk van Ricardo Aranovitch. Deze film kreeg in 1976 de eerste Gouden Decibel.