Caroline Laurence

Docteur Sylvestre : Ecorchée vive

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van Didier Grousset. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Catherine Wilkening, Jean-Pierre Germain en Selma El Mouissi.

Cassidi et Cassidi : Le démon de midi

Frankrijk 1997. Misdaad van Joël Santoni. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Patrick Catalifo, Catherine Rouvel, Bruno Raffaelli en Cécile Auclert.

L'instit : Aimer par cœur

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Drama van Pierre Lary. Met o.a. Gérard Klein, Laurence Masliah, Vincent Winterhalter, Betty Krestinsky en Marina Rodriguez-Tomé.

Onze leraar Klein die altijd invalt voor een ander, wordt ditmaal naar Hyères gezonden. Ze zijn daar drukdoende de een middeleeuwse feest voor te bereiden. Hij logeert bij Winterhalter en Masliah. Wanneer hun zoontje met tranen in de ogen aan Klein vraagt of het waar is dat zijn vader gaat sterven, is hij erg onthutst. Zijn vader blijkt inderdaad AIDS te hebben. Natuurlijk mag deze eigentijdse aandoening niet ontbreken in deze supersentimentele reeks. Je mag echter niet verwachten dat het als een echt probleem behandeld wordt. Het belangrijkste is de reactie van het kind op de ziekte van zijn vader en dat is dan weer voldoende voor enkele natte zakdoeken. Lary schreef het scenario samen met Pierre Pauquet, Christophe Martet en Didier Cohen. Bernard Noisette stond achter de camera.

La voyageuse du soir

Frankrijk​/​​Italië​/​​Zwitserland 1994. Komedie van Igaal Niddam. Met o.a. Sophie Broustal, Andrea Occhipinti, Yves Jacques, Aurore Clément en Maxime Leroux.

Viviane Vermorel (Broustal) groeit op in Marseille. Haar vader is marine-officier en meestal afwezig. Haar moeder, een naaister, weigert in te zien dat haar dochter het talent bezit om een succesrijke mode-ontwerpster te worden. Het komt dan ook dikwijls tot hevige ruzies tussen moeder en dochter. De enige die begrip opbrengt voor het meisje is Jeanne (Cotillon), eigenares van het H[KA4]otel des Voyageurs, waar zeelieden en prostitu[KA1]ees elkaar ontmoeten. Nadat ze door haar vriend bedrogen werd, besluit Viviane naar Parijs te trekken om er een mode-opleiding te volgen. Drie jaar later studeert ze met succes af. Door haar grote zelfzekerheid slaagt ze erin een baan als stagiaire te krijgen in het mode-atelier van J. Boissard. Hier maakt ze kennis met Boissards medewerker Arthur (Jacques), die droomt van een carrière als striptekenaar. Het dramatische relaas van een meisje dat haar milieu wil ontvluchten en er nog in slaagt ook. Het verhaal loopt niet altijd even vlot en Broustal is niet steeds even geloofwaardig in haar rol. Dat sociaal succes steeds een prijs heeft is de moraal van het scenario dat Odile Barsky en Igaal Niddam baseerden op de roman van Annick Geille. Fotografie van Charlie Gaëta.

Emmanuelle 7

Frankrijk 1992. Erotiek van Francis Leroi. Met o.a. Sylvia Kristel, Caroline Laurence, Laura Dean, Annie Bellac en Cynthia Van Damme.

Emmanuelle op de cyberspace-toer. De zevende episode van de erotische reeks, waaraan geen einde lijkt te komen. Hij werd geproduceerd en gedraaid door hetzelfde productieteam van de zevendelige tv-serie EMMANUELLE FOR EVER. Therapeute La Kristel - nu bijna oma - bezorgt haar patiënten met de computer gesimuleerde seksfantasieën de 'opperste' lustgevoelens. Dit als hightech vermomde softseksfilmpje van regisseur Leroi is oerdom. Bellac speelt Emmanuelle als schoolmeisje. Het scenario is van Jean-Marc Vasseur naar een idee van Alain Siritzky. Het camerawerk is François About en Denis Rouden. Kwam direct uit op video. Ook bekend als DIGITAL LOVE.

La Vénus à Lulu

Frankrijk 1991. Komedie van Daniel Losset. Met o.a. Caroline Laurence, Paul Crauchet, Alain Mottet, Maxime Boidron en Charles-Henri Lorieux.

Een Fin die met zijn caravan op vakantie is in Frankrijk stopt aan de kant van de weg om een wiel te verwisselen. Ondertussen slaapwandelt zijn vrouw door de achterdeur naar buiten om in haar blootje door het platteland te zwerven. Haar man heeft niets gezien en vertrekt weer. Een jongetje ontdekt Lulu-Venus (Laurence), die niets van de situatie begrijpt. De rest van de film wordt moeizaam opgevuld met zeer Franse humor (helaas!). Je kunt nu eenmaal geen film opbouwen rond een enkel ideetje, hoe origineel ook. Banale en moeizame regie, terwijl Crauchet slecht gekozen is voor de rol van een boer uit de diepe binnenlanden van Frankrijk. Ongeloofwaardig dus. Het scenario is van regisseur Losset. Het camerawerk van Dominique Brabant bevat mooie beelden (en dat slaat niet alleen op hoofdrol Laurence).

Meurtre en douce

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Canada 1990. Misdaad van Patrick Dromgoole. Met o.a. Jacques Weber, Jacques Spiesser, Sandrine Dumas, Gilles Gaston-Dreyfus en André Oumansky.

Weber is de briljante projectleider van een internationaal architectenbureau, geleid door zijn vriend Spiesser. Beiden zijn van middelbare leeftijd en geslaagd in het leven. Toch heeft Weber, ondanks de vele beloftes van Spiesser, nooit de projecten mogen uitvoeren die hem nauw aan het hart lagen. Bovendien is zijn mooie echtgenote, Catillon, een vreemde voor hem. Hij aarzelt dan ook niet lang als een modelbouwster (Dumas) op een avond zijn hulp inroept. Die avond verandert zijn leven drastisch. Alledaagse thriller die op kunstmatige wijze een vergezochte, ongeloofwaardige plot logisch wil laten overkomen. Acteursprestaties zijn bevredigend, maar aan het scenario dat Sylvain Saada inspireerde op Murder On Side van Day Keene schort het nodige. Sombere fotografie van Jacques Guérin.

Education anglaise

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-Claude Roy. Met o.a. Jean Antolinos, Véronique Catanzaro, Jean-Claude Dreyfus, Véronique Goullard en Caroline Laurence.

De titel van de film komt niet overeen met de inhoud; er is namelijk weinig Engels aan de strubbelingen in een Duitsachtig meisjesinternaat in de dertiger jaren. Lijfstraffen en sadomasochisme zijn troef. Het gaat hier echter niet om een pornofilm maar om een goed geleide erotisch-libertijnse fabel, een moderne versie van JEUNES FILLES EN UNIFORME van Léontine Sagan hoewel er nog een grote kloof tussen deze film en het genie van Sagan bestaat. Antisemitisme en facisme komen ook ter sprake; de verre herinneringen die dat oproept laten de kijker zeker niet onberoerd.

Marche pas sur mes lacets

Frankrijk 1977. Komedie van Max Pécas. Met o.a. Sylvain Green, Jean-Marc Longval, Dominique Jubelin, Catherine Mulot en Vanessa Vaylord.

Een jongeman moet in dienst en voordat het zover is, strijkt hij neer met een vriend in een rustig hotelletje aan de Rivi[KA2]era, waar zo juist een autobus met willige Engelse volleybal-speelsters is aangekomen. Aan dit illustere gezelschap wordt nog een van huis gedroste puber toegevoegd en met z`n allen zetten ze de boel flink op stelten, zodat zelfs de politie eraan te pas moet komen. Een LES VALSEUSES-nakomertje (met soft-porno toonaarden) van veelfilmer Pécas die, zoals gebruikelijk in dit soort Franse lolbroekerij, zijn toevlucht neemt tot platte, onsmakelijke grappen ten koste van homoseksuelen, dikkerds en buitenlanders. Om misselijk van te worden.

Goodbye Emmanuelle

Frankrijk 1977. Erotiek van François Leterrier en Francois Leterrier. Met o.a. Sylvia Kristel, Umberto Orsini, Jean-Pierre Bouvier, Charlotte Alexandra en Sylvie Fennec.

Emmanuelle`s vrije huwelijk wordt verstoord door de komst van een jonge filmregisseur (Bouvier) op wie zij serieus valt. Zij volgt hem op zijn locatie-speurtochten door Europa en Afrika. Derde EMMANUELLE-film is de laatste waarin Sylvia Kristel de titelrol speelt. Nette seks, keurig taalgebruik, tijdschriften- interieurs, pretentieus gezwets over de huwelijksmoraal - dat alles tegen de exotische decors van de Seychellen, waar autochtone zonderlingen erop toezien dat het onze blanke helden in hun neo-koloniale sfeertje aan niets ontbreekt. Onerotisch, leeg, onecht, onnozel. Gastrollen van Alexandra Stewart, Jacques Doniol-Valcroze en Olga Georges-Picot.

Emmanuelle 2

Frankrijk 1975. Erotiek van Francis Giacobetti en Francis Leroi. Met o.a. Sylvia Kristel, Umberto Orsini, Catherine Rivet, Frédéric Lagache en Caroline Laurence.

Emmanuelle voegt zich bij haar man in Hong Kong en Bali en verleidt, al dan niet met zijn medewerking, een reeks meer en minder aantrekkelijke jonge dames en heren. Met een logé - die in een smokkelkomplot betrokken is - lukt het haar niet, maar over hem kan ze erotisch fantaseren tijdens een acupunctuur. Niet elke reclamefotograaf is even geschikt voor exotische soft-porno en 'regie' van Giacobetti doet bijna verlangen naar Just Jaeckin die deel 1 van de serie maakte. De prentenboekachtige aanpak maakt alle seksuele acrobatiek wezenloos en onbedoeld komisch. Orsini als echtgenoot is een fikse verbetering op de gebruikelijke ledenpoppen in het genre en de sterrenstatus heeft Kristel zelfbewust en afstandelijk gemaakt, maar de film doet er niks mee.