Giorgos Arvanitis

La terre outragée

2011 | Drama

Frankrijk/Oekraïne/Polen/Duitsland 2011. Drama van Michale Boganim. Met o.a. Olga Kurylenko, Andrzej Chyra, Nikita Emshanov, Vyacheslav Slanko en Sergey Strelnikov.

Op een mooie lentedag in het stadje Pripyat in Oekraïne, halverwege de jaren tachtig, trouwen brandweerman Piotr en zijn geliefde Anya. Maar Piotr wordt van de bruiloft weggeroepen: er is brand uitgebroken in de kerncentrale van het nabijgelegen Tsjernobyl. Indrukwekkend drama over de nasleep van de catastrofe, waarin de bewoners geen informatie krijgen en veel te traag worden geëvacueerd. Velen willen trouwens niet weg: dit is de plek waar ze geworteld zijn. Speelfilmdebuut van de Frans/Israëlische Boganim deed het goed op diverse filmfestivals.

La blonde aux seins nus

2010 |

Frankrijk 2010. Manuel Pradal. Met o.a. Nicolas Duvauchelle, Steve Le Roi, Vahina Giocante en Tomasz Kowalski.

Voor zo lang als ze zich kunnen herinneren varen broers Julien en Louis met een pondje over de Seine en voorzien met kleine diefstallen in hun levensonderhoud. Hun brutaalste diefstal levert hun echter niet alleen een beroemd schilderij uit het Parijse Musée d'Orsay op, maar ook de temperamentvolle suppooste Rosalie.

Dorothy

2008 | Drama, Thriller, Mysterie

Ierland/Frankrijk 2008. Drama van Agnès Merlet. Met o.a. Carice van Houten, Jenn Murray, David Wilmot, Ger Ryan en David Ganly.

Psychiater Jane Morton, wordt naar een Iers eilandje gestuurd om het meisje Dorothy te onderzoeken, die een baby heeft geprobeerd te wurgen. Het meisje wordt door meerdere geesten bezeten, de psychiater staat haar bij en wordt tegengewerkt door strenggelovige dorpelingen.

Une vieille maîtresse

2007 | Drama, Romantiek

Frankrijk/Italië 2007. Drama van Catherine Breillat. Met o.a. Asia Argento, Fu'ad Ait Aattou, Roxane Mesquida en Claude Sarraute.

'Je bedriegt iemand van wie je houdt niet met iemand van wie je niet meer houdt,' fluistert de berooide Franse libertijn Ryno (Aattou) dapper tegen zijn hypersensuele Spaans-Italiaanse minnares Vellini (Argento). Ryno wil trouwen met een onbevlekt prinsesje (Mesquida) en biecht daarom zijn wellustige tienjarige affaire met Vellini op aan zijn aanstaande schoongrootmoeder. De voorliefde van regisseur Breillat (Romance) voor Franse zeden culmineert in haar verfilming van Jules-Amédée Barbey d'Aurevilly's boek (1851) tot een emotionele krachttoer die de 19de-eeuwse opmars van de stijve bourgeoisie uitstekend verbeeldt. Hulde in de marge voor de meest suggestieve spuugkrul van filmjaar 2007 (Argento).

Mon fils à moi

2006 | Drama

Frankrijk/België 2006. Drama van Martial Fougeron. Met o.a. Nathalie Baye, Victor Sévaux, Olivier Gourmet, Marie Kremer en Emmanuelle Riva.

Sterk, bij vlagen ijzingwekkend regiedebuut dat danst op de scheermeslijn tussen onderkoelde psychothriller en drama over het disfunctionele gezin. Julien, fijngevoelige adolescent, wordt meer en meer door zijn overbeschermende moeder (Baye) afgeschermd van de wereld terwijl vader de andere kant op kijkt. Film begint met het omineuze beeld van een ambulance voor het huis waar zich duidelijk een tragedie heeft afgespeeld en volgt dan het spoor terug. Baye laat haar personage op sublieme wijze labieler, killer en angstaanjagender worden naarmate de aktes vorderen.

A Crime

2006 | Thriller, Misdaad

Verenigde Staten/Frankrijk 2006. Thriller van Manuel Pradal. Met o.a. Harvey Keitel, Emmanuelle Béart, Norman Reedus, Joe Grifasi en Kim Director.

De labiele Alice (Béart) is stiekem verliefd op buurman Vincent (Reedus). Maar Vincent is niet beschikbaar, omdat hij zijn tijd besteedt aan het zoeken naar de moordenaar van zijn vrouw. Ongeduldige Alice kan niet wachten dus verzint ze een list, die de ziedende Vincent leidt naar een louche taxichauffeur (Keitel). Scenarist en regisseur Pradal ging voor het ouderwetse film noir-gevoel en slaagde met vlag en wimpel. Tel daarbij de ongrijpbaar verknipte personages, de onbestemde New Yorkse straten en het machtig sterke acteerwerk en je hebt een bovenbeste film.

The Great Ecstacy of Robert Carmichael

2005 | Drama

Verenigd Koninkrijk 2005. Drama van Thomas Clay. Met o.a. Daniel Spencer, Danny Dyer, Michael Howe en Lesley Manville.

Jongeren en drugs in een vissersdorpje in Groot-Brittannië. Zelfs de brave cellospelende Robert Carmichael probeert met pillen zijn leven wat meer kleur te geven. Zo eindigt een tamme bonte avond op school in een dermate gruwelijke verkrachtingsscene, dat het geweld uit de klassieker Clockwork Orange verbleekt.

L'enfant endormi

2004 | Drama

België/Marokko 2004. Drama van Yasmine Kassari. Met o.a. Mounia Osfour, Rachida Brakni en Nermine Elhaggar.

In de debuutfilm van de Marokkaanse Yasmine Kassari moet bruid Zeinab zich alleen zien te redden. Haar man is naar Spanje afgereisd om als illegaal werk te vinden. Het leven van Zeinab en andere vrouwen wordt door Kassari in een kalme stijl gefilmd, met als centraal motief het kind dat Zeinab na haar huwelijksnacht verwacht, maar dat ze volgens de traditie niet mag krijgen terwijl haar man zich elders bevindt. Aardig drama, vaak indrukwekkend door de fraaie landschapsbeelden - al doen de contrasten tussen de ouderwetse gewoontes in de provincie en de modernere videoboodschappen die de vrouwen naar Europa sturen wat obligaat aan.

Anatomie de l'enfer

2004 | Experimenteel, Erotiek

Frankrijk 2004. Experimenteel van Catherine Breillat. Met o.a. Rocco Siffredi en Amira Casar.

Zonder met de ogen te knipperen gaat Breillat tot het gaatje in haar onderzoek naar seksualiteit, verlangen en de relatie tussen man en vrouw.

La dernière lettre

2002 | Drama

Verenigde Staten/Frankrijk 2002. Drama van Frederick Wiseman.

Frederick Wiseman is een van Amerika's meest gelauwerde documentairemakers: de man van de cinéma vérité, de schijnbaar terloopse fly-on-the-wall observaties die films als Hospital en Public Housing opleverden. Met La dernière lettre maakte hij een zijstap naar de geconstrueerde, geregisseerde film. Catherine Samie, actrice van La Comédie Française, reciteert een stuk uit het boek 'Life and fate' van Vasili Grossman: een brief van een Oekraïense moeder aan haar zoon, ten tijde van de Duitse bezetting. Haar verwarde besef dat haar joods-zijn haar plotseling scheidt van buren en collega's levert een ontroerende monoloog op die Wiseman met veel schaduweffecten visualiseert.

Boite Magique, La

2002 | Drama

Frankrijk/Tunesië 2002. Drama van Ridha Behi. Met o.a. Marianne Basler, Abdellatif Kechiche en Hichem Rostom.

Frederick Wiseman is een van Amerika's meest gelauwerde documentairemakers: de man van de cinéma vérité, de schijnbaar terloopse fly-on-the-wall observaties die films als Hospital en Public Housing opleverden. Met La dernière lettre maakte hij een zijstap naar de geconstrueerde, geregisseerde film. Catherine Samie, actrice van La Comédie Française, reciteert een stuk uit het boek 'Life and fate' van Vasili Grossman: een brief van een Oekraïense moeder aan haar zoon, ten tijde van de Duitse bezetting. Haar verwarde besef dat haar joods-zijn haar plotseling scheidt van buren en collega's levert een ontroerende monoloog op die Wiseman met veel schaduweffecten visualiseert.

À ma sœur !

2001 | Komedie, Drama, Familiefilm

Frankrijk/Italië 2001. Komedie van Catherine Breillat. Met o.a. Anaïs Reboux, Libero De Rienzo, Arsinée Khanjian, Romain Goupil en Laura Betti.

Breillats stokpaardje, de erotische en emotionele levens van jonge vrouwen, bracht haar na 25 jaar marginaal filmmaken toch nog naar een internationale doorbraak, met Romance. Expliciete seks verrichtte het mirakel. Breillats volgende film, Fat Girl, gaat op dezelfde voet verder. Anaïs beleeft alle lagen van de puberale hel. Ze heeft onbegrijpende ouders, ze is mollig en wordt daar altijd op gewezen, ze krijgt overal de schuld van en wordt door haar oudere, knappere zus Elena meegesleurd om haar seksuele escapades gade te slaan. Ondertussen doet ze alsof een ladder en een springplank twee jongens zijn die om haar gunsten strijden. Fat Girl is een vaak oncomfortabel hard en realistisch drama.

Liberté-Oléron

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Bruno Podalydès. Met o.a. Denis Podalydès, Guilaine Londez, Bruno Podalydès, Patrick Pineau en Eric Elmosnino.

Breillats stokpaardje, de erotische en emotionele levens van jonge vrouwen, bracht haar na 25 jaar marginaal filmmaken toch nog naar een internationale doorbraak, met Romance. Expliciete seks verrichtte het mirakel. Breillats volgende film, Fat Girl, gaat op dezelfde voet verder. Anaïs beleeft alle lagen van de puberale hel. Ze heeft onbegrijpende ouders, ze is mollig en wordt daar altijd op gewezen, ze krijgt overal de schuld van en wordt door haar oudere, knappere zus Elena meegesleurd om haar seksuele escapades gade te slaan. Ondertussen doet ze alsof een ladder en een springplank twee jongens zijn die om haar gunsten strijden. Fat Girl is een vaak oncomfortabel hard en realistisch drama.

Romance

1999 | Erotiek, Drama, Romantiek

Frankrijk 1999. Erotiek van Catherine Breillat. Met o.a. Caroline Ducey, Sagamore Stévenin, François Berléand, Rocco Siffredi en Reza Habouhossein.

'Ongelooflijk, echt ongelooflijk,' zei exploitatieregisseur Aristide Massaccesi over pornodekhengst Rocco Siffredi in een interview met het Nederlandse filmfanzine Camera Obscura in 1998; 'Wanneer je 'Actie!' zegt, staat hij meteen in het gelid.' Handig voor feministische kunstfilmer Breillat, want voor Romance wilde geen 'gewone' acteur met de billen bloot. Zonder er wezenlijk blijer van te worden verkent lerares Marie (Ducey) seksuele relaties, want vriend Paul (Stévenin) heeft weinig bedzin en Marie veel. Simpel? Niet chez Breillat. Heftig (verkrachtingsfantasie), kil (man-vrouwverhoudingen) en analytisch zonder conclusies: Romance is het bewust deprimerende tegendeel van zijn titel.

Train de vie

1998 | Oorlogsfilm, Drama, Komedie, Romantiek

Frankrijk/Hongarije/België/Israël/Nederland 1998. Oorlogsfilm van Radu Mihaileanu. Met o.a. Lionel Abelanski, Rufus, Clément Harari, Michel Muller en Johan Leysen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog verzinnen de leden van een kleine joodse gemeenschap een plan om aan de naderende nazi's te ontkomen: met een oude trein doen ze alsof ze op transport zijn gezet, terwijl ze ondertussen via Rusland naar Palestina willen reizen. Dat betekent dat sommigen van hen zich moeten verkleden als Duitse militairen. Maf gegeven tegen een wrange achtergrond wordt lichtvoetig gebracht door de van oorsprong Roemeense regisseur Mihaileanu, die zelf zijn vaderland ten tijde van het Ceausescu regime ontvluchtte. Let op een rol van de Vlaamse Johan Leysen, die eerder met Mihaileanu Trahir maakte.

Mia aioniotita kai mia mera

1998 | Drama, Romantiek

Italië/Frankrijk/Griekenland 1998. Drama van Theodoros Angelopoulos. Met o.a. Isabelle Renauld, Bruno Ganz, Achileas Skevis, Alexandra Ladikou en Despina Bebedeli.

Boos was regisseur Angelopoulos toen hij in 1995 niet de Gouden Palm won. Alsof de juryleden beducht waren voor nog een woedeaanval, gaven ze de Griekse meester voor zijn volgende film, ook vaak L'Eternité et un jour genoemd, wél de hoofdprijs. Daarbij bijvoorbeeld Festen, Idioterne en La vita è bella negerend. Niet dat Mia aiwniothta kai mia mera geen schitterend gemaakt, sfeervol en episch werk is, maar je moet wel over buitengewoon veel inlevingsvermogen beschikken om je niet te laten ontmoedigen door de vele deprimerende en intellectualistische aspecten. Het tempo is langzaam glijdend. De acteurs houden zich rustig, de muziek is ingetogen en de camera zoemt dan wel rijdt bij voortduring kalm in. Kalm als de zee waaraan hoofdpersoon Alexander (Ganz) zijn leven lang woonde. Kalm als de herfst, de fase waarin Alexanders leven zich bevindt. Alexander mijmert over vervlogen tijden, maar wordt nog een laatste keer gepassioneerd over het heden en de toekomst, wanneer hij een arm Albanees straatjongetje (Skevis) onder zijn hoede neemt.

Faraw! Une mère des sables

1997 |

Mali 1997. Abdoulaye Ascofaré. Met o.a. Safiayou Mahaman, Balla Moussa Keita en Aminata Ousmane.

Boos was regisseur Angelopoulos toen hij in 1995 niet de Gouden Palm won. Alsof de juryleden beducht waren voor nog een woedeaanval, gaven ze de Griekse meester voor zijn volgende film, ook vaak L'Eternité et un jour genoemd, wél de hoofdprijs. Daarbij bijvoorbeeld Festen, Idioterne en La vita è bella negerend. Niet dat Mia aiwniothta kai mia mera geen schitterend gemaakt, sfeervol en episch werk is, maar je moet wel over buitengewoon veel inlevingsvermogen beschikken om je niet te laten ontmoedigen door de vele deprimerende en intellectualistische aspecten. Het tempo is langzaam glijdend. De acteurs houden zich rustig, de muziek is ingetogen en de camera zoemt dan wel rijdt bij voortduring kalm in. Kalm als de zee waaraan hoofdpersoon Alexander (Ganz) zijn leven lang woonde. Kalm als de herfst, de fase waarin Alexanders leven zich bevindt. Alexander mijmert over vervlogen tijden, maar wordt nog een laatste keer gepassioneerd over het heden en de toekomst, wanneer hij een arm Albanees straatjongetje (Skevis) onder zijn hoede neemt.

Bent

1997 | Oorlogsfilm, Drama

Verenigd Koninkrijk 1997. Oorlogsfilm van Sean Mathias. Met o.a. Clive Owen, Lothaire Bluteau, Brian Webber, Ian McKellen en Mick Jagger.

Boos was regisseur Angelopoulos toen hij in 1995 niet de Gouden Palm won. Alsof de juryleden beducht waren voor nog een woedeaanval, gaven ze de Griekse meester voor zijn volgende film, ook vaak L'Eternité et un jour genoemd, wél de hoofdprijs. Daarbij bijvoorbeeld Festen, Idioterne en La vita è bella negerend. Niet dat Mia aiwniothta kai mia mera geen schitterend gemaakt, sfeervol en episch werk is, maar je moet wel over buitengewoon veel inlevingsvermogen beschikken om je niet te laten ontmoedigen door de vele deprimerende en intellectualistische aspecten. Het tempo is langzaam glijdend. De acteurs houden zich rustig, de muziek is ingetogen en de camera zoemt dan wel rijdt bij voortduring kalm in. Kalm als de zee waaraan hoofdpersoon Alexander (Ganz) zijn leven lang woonde. Kalm als de herfst, de fase waarin Alexanders leven zich bevindt. Alexander mijmert over vervlogen tijden, maar wordt nog een laatste keer gepassioneerd over het heden en de toekomst, wanneer hij een arm Albanees straatjongetje (Skevis) onder zijn hoede neemt.

Une femme dans la tempête

1995 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1995. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Véronique Jannot, François Dunoyer, Philippe Volter, Jean-Claude Leguay en Carine Noury.

Om vijf uur `s ochtends wordt burgemeester Catherine (Jannot) uit haar bed gehaald door de hoofdcommissaris van politie. Hij vraagt haar met spoed naar de chemische fabriek te komen. Hij wordt bezet gehouden door drie jonge zigeuners, die zich gebarricadeerd hebben in een opslagruimte. Ze dreigen het hele zaakje de lucht in te laten vliegen als de schuldigen van een verkeersongeval niet binnen 24 uur worden opgepakt, waarbij een jonge zigeunerin zwaar gewond werd. De jonge snaken hebben niets te verliezen, terwijl Catherine voor de schier onmogelijke taak staat om de verkeerszondaars te pakken. Een race tegen de tijd, die routineus in beeld gebracht werd. Het scenario van Alain Krief, Paul Berthier, Vivian Zingg, Christian Biegalski en Eric Kristy over vooroordeel, racisme en stedelijk geweld staat bol van de clichés. Het camerawerk is van Yorgos Arvanitis.

Total Eclipse

1995 | Drama, Biografie

Frankrijk/België/Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Agnieszka Holland. Met o.a. Leonardo DiCaprio, David Thewlis, Romane Bohringer, Dominique Blanc en Felicie Pasotti Cabarbaye.

Arthur Rimbaud en Paul Verlaine, twee wereldberoemde dichters die een hartstochtelijke relatie hadden; daarover gaat Total eclipse. Grote nadelen van de film zijn: 1) Zo Frans als het koppel was, zo on-Frans zijn DiCaprio en Thewlis, die in het Engels te weinig gedichten reciteren; 2) ze spelen totaal onsympathieke personages waardoor 3) weinig van het drama tot kijken afdwingt behalve de beroemde dichtersnamen. Maar aan de andere kant: 1) veel mensen kijken graag naar DiCaprio, die op zich goed speelt; 2) regisseuse Holland (Europa, Europa) is duidelijk gepassioneerd over het onderwerp, wat te begrijpen is, want 3) Rimbaud was een uniek figuur. (IdH/VPRO Gids)

Someone Else's America

1994 | Komedie, Drama

Duitsland/Frankrijk/Verenigd Koninkrijk/Griekenland 1994. Komedie van Goran Paskaljevic. Met o.a. Tom Conti, Miki Manojlovic, María Casares, Zorka Manojlovic en Sergej Trifunovic.

Alonso (Conti) is afkomstig uit Spanje; hij is warmbloedig, gevoelig en charmant. Zijn vriend Bayo (Manojlovic) komt uit Montenegro en is trots en heethoofdig. Ze wonen in Brooklyn, New York waar Alonso een bescheiden restaurant drijft en Bayo de kost verdient in de bouw. Tussen de wolkenkrabbers proberen ze de Europese cultuur te handhaven en hun hoofden boven water te houden.

Komitas

1993 | Historische film, Biografie

USSR/Duitsland 1993. Historische film van Don Askarian. Met o.a. Samvel Ovasapian, Onig Saadetian, Margarita Woskanjan, Yegishe Mangikian en Gegham Khatcherian.

Exil-regisseur Askarian uit Armeni[KA3]e heeft aan de hand van het verhaal over het leven van de Armeense priester-componist Soghomon Soghomonian (Ovasapian), bijgenaamd Komitas, een film gemaakt die onderverdeeld is in twaalf episoden. Soghomonian studeerde in Tiflis en Berlijn en legde rond 1900 een verzameling van drieduizend Armeense volksmelodie[KA3]en aan; hij zette ze op muziek en schreef meerstemmige partituren voor zangkoren. Hij reisde de wereld af en werd beroemd tot in WO I de Turken kans zagen 75 procent (twee miljoen zielen) van de Armeense bevolking te decimeren. Soghomonian hield op te componeren en stierf in 1935 in Parijs in een psychiatrische inrichting. Deze unieke en ongebruikelijke patriottische film, die het eeuwige, treurige lot van de Armeni[KA3]ers voor het voetlicht brengt, spreekt (helaas maar) een beperkte kijkersschare aan. Omlijst met Armeense volksmuziek. Camerawerk van Jorgos Arvanitis en Martin Gressmann.

Le bateau de mariage

1992 | Oorlogsfilm, Romantiek

Frankrijk/Zwitserland 1992. Oorlogsfilm van Jean-Pierre Améris. Met o.a. Florence Pernel, Laurent Grévill, Marie Bunel, Thibault Vallat en Noémie Churlet.

De vrije zone van Frankrijk. Het is 1940. Mauve (Pernel) is een jonge, vrijgevochten tante. Ze komt uit Parijs. Ze keert terug naar het platteland waar ze haar intrek neemt bij haar zus B[KA1]eatrice (Bunel). Ze ontmoet diens vriend Pierre (Gr[KA1]evill) die zij zich nog van vroeger herinneren kan toen ze een klein meisje was. Deze laatste voelt zich aangetrokken door de onafhankelijke Mauve en het komt tot een relatie tussen de behoudende Pierre en de rebelse meid uit Parijs. Een school- inspecteur maakt Pierre erop attent dat hij beter getrouwd kan zijn als hij zijn baantje wil behouden. Mauve en Pierre trouwen halsoverkop. Mauve komt er gauw achter dat de stap in het huwelijksbootje een pijnlijke vergissing was. Een uitzichtloze situatie tegen de achtergrond van de Vichy-regering die zich steeds meer met het dagelijkse leven van de burger gaat bemoeien. Het is helaas allemaal erg voorspelbaar en vooral oppervlakkig uitgewerkt. De minder bekende acteurs leveren echter uitstekend werk in de debuutfilm van Am[KA1]eris. Het scenario is van de hand van regisseur Am[KA1]eris, Jean Gruault (iemand die veel met Truffaut samenwerkte), Caroline Bottaro en Chantal Richard naar de roman van Michel Besnier. Yorgos Arvanitis stond achter de camera en maakte prachtige beelden van de Franse campagne in `Vichy France`. Voor Frankrijk zijn films over deze periode (en het regime van Vichy in het bijzonder) nog steeds een pijnlijke onderneming.

Je pense à vous

1992 | Drama

Frankrijk/België/Luxemburg 1992. Drama van Luc Dardenne en Jean-Pierre Dardenne. Met o.a. Robin Renucci, Fabienne Babe, Tolsty, Gil Lagay en Pietro Pizzuti.

De broers Dardenne plaatsten hun camera in een stad die typerend is voor de tijd van rond 1990, en die getroffen is door een diepe crisis. Het verhaal gaat over de ellende die de staalarbeider Fabrice overkomt, als hij van de ene op de andere dag werkloos wordt. Ondanks de steun van zijn vrouw raakt hij steeds dieper in een depressie, en verdwijnt hij tenslotte. Een weinig gedurfde aanpak van deze op de actualiteit van het moment dat de film gedraaid werd, gebaseerde vertelling. Wat een poëtisch-lyrische film tegen de achtergrond van sociale onrust had kunnen zijn, werd niet meer dan een alledaagse liefdesgeschiedenis, waar het paar Renucci en Babe toch nog het beste van hebben geprobeerd te maken. Scenario van regisseurs Dardenne. Camerawerk van Yorgos Arvanitis.

To meteaora vima tou pelargou

1991 | Drama

Frankrijk/Italië/Griekenland/Zwitserland 1991. Drama van Theodoros Angelopoulos. Met o.a. Marcello Mastroianni, Jeanne Moreau, Gregory Karr, Dora Chrysikou en Ilias Logothetis.

Tv-verslaggever Karr reist naar de Grieks-Turkse grens om een reportage te maken over asielzoekers, die zich aan de poorten van West-Europa verzameld hebben. In een oude spoorwagon meent hij tussen de bonte verzameling van Albaniërs, Iraniërs, Koerden en Turken de onder mysterieuze omstandigheden verdwenen Griekse minister Mastroianni en zijn vrouw Moreau te herkennen. De reporter vraagt zich af of de voormalige minister soms uit vrije wil een nieuw bestaan heeft gezocht; een vraagstuk dat in deze intellectualistische film over nieuwe culturele verschillen met de landsgrens als de symbolische scheiding, onbeantwoord blijft. De titel slaat op de precaire balans, die kan doorslaan voordat men het beseft. De regisseur schreef samen met Tonino Guerra, Petros Markaris en Thanassis Valtinos het scenario. Het camerawerk is van Yorgos Arvanitis en Andreas Sinanos.

Homo Faber

1991 | Drama, Romantiek

Duitsland/Frankrijk/Verenigd Koninkrijk/Griekenland 1991. Drama van Volker Schlöndorff. Met o.a. Sam Shepard, Julie Delpy, Barbara Sukowa, Dieter Kirchlechner en Deborah-Lee Furness.

Bedachtzame verfilming van Max Frisch' klassieker 'Homo Faber'. Shepard is uitstekend als de rationele, pragmatische ingenieur Walter Faber, die als vijftigjarige tijdens zijn reizen door Europa wordt geconfronteerd met herinneringen aan zijn verloren liefde Hannah (Sukowa). Hij raakt uit evenwicht wanneer hij de jonge Sabeth (Delpy) ontmoet en met haar naar Griekenland reist. Schlöndorff (Die Blechtrommel, Un amour de Swann) kan niet voorkomen dat de openbaring waar hij naartoe werkt geen grote verrassing is. Maar tegen die tijd heeft de kijker al volop zitten genieten van intrigerende personages.

Australia

1989 | Drama

Zwitserland/België/Frankrijk 1989. Drama van Jean-Jacques Andrien. Met o.a. Fanny Ardant, Jeremy Irons, Tchéky Karyo, Agnès Soral en Hélène Surgère.

België omstreeks 1955. De gegoede burgerij van Verviers dankt zijn macht aan de wol-industrie. Zoals de titel al aangeeft komt de wol uit Australië, waar een verschrikkelijke crisis ontstaat. Tegelijkertijd beleeft een jong paar een hartstochtelijke liefde. Andrien staat bekend als een ambitieus cineast maar hij had misschien beter niet op deze manier een tijdperk kunnen behandelen dat hij niet heeft gekend. Het resultaat is een wat aarzelende film met niet altijd even overtuigende dialogen, als het gaat om het verband waarin ze gezien moeten worden. Wat rest is een werk dat de cineast zich niet eigen heeft kunnen maken en dat niet af is. Maar bij wijze van troost zijn er wel enkele flitsende en poëtische scènes tussengevoegd. Scenario van Jean Gruault, Jacques Audiard en J.J. Andrien. Camerawerk van Yorgos Arvanitis.

Topio stin omichli

1988 | Drama

Italië/Frankrijk/Griekenland 1988. Drama van Theodoros Angelopoulos. Met o.a. Michalis Zeke, Tania Paleologou, Stratos Tzorzoglou, Eva Kotamanidou en Aliki Giorgioglou.

De vijf-jarige Alexandros (Zeke) en de elf-jarige Voula hebben een onbekende vader, maar hun moeder verzint er een die in het verre Duitsland woont. De kinderen besluiten hem te gaan zoeken en maken een eindeloze reis. Onderweg maken ze kennis met het rondtrekkend toneelgezelschap van Giorgioglou. Ze reizen een eindje mee tot de kust en daarna gaan ze liften en Paleologou wordt door een vrachtwagenchauffeur verkracht. In feite is het een imaginaire reis, hetgeen de kijker al snel duidelijk wordt, door de overvloed aan droombeelden. De film heeft een zeer complexe structuur. In dit poëtische werk blijken Griekse mythen en universele begrippen hun waarde behouden te hebben in de moderne maatschappij. Scenario van Tonino Guerra, Thanassis Valtinos en regisseur Angelopoulos. Camerawerk van Giorgis Arvanitis.

O melissokomos

1986 | Drama, Romantiek

Italië/Frankrijk/Griekenland 1986. Drama van Theodoros Angelopoulos. Met o.a. Marcello Mastroianni, Vassia Panagopoulou, Nadia Mourouzi, Serge Reggiani en Jenny Roussea.

Na tevergeefs te hebben gezocht naar vriendschap, en na een ellendig avontuurtje met een meisje dat hij toevallig had ontmoet, vernielt een eenzame imker van vijftig zijn bijenkorven. Hij komt daarbij om. Een zelfmoord gebracht in een stijl die kenmerkend is voor Angelopoulos, traag, beschouwend, met vele langdradige opnamen en een minutieus uitgewerkt scenario. Op het tweede plan staat het personage, dat verslag doet van de mislukking van zijn gevoels- en gezinsleven. Het diepgevoelige realisme van deze film fascineert de aandachtige kijker, terwijl Mastroianni opvalt in de hoofdrol. Regisseur Guerra heeft aan het scenario meegewerkt. De film is het tweede deel in een trilogie van min of meer op zichzelf staande films en werd bekroond tijdens het filmfestival van Venetië in 1988 met een Zilveren Leeuw.

Cameraman		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2011	La terre outragée
2010	La blonde aux seins nus
2008	Dorothy
2007	Une vieille maîtresse
2006	Mon fils à moi
2006	A Crime
2005	The Great Ecstacy of Robert Carmichael
2004	L'enfant endormi
2004	Anatomie de l'enfer
2002	La dernière lettre
2002	Boite Magique, La
2001	À ma sœur !
2001	Liberté-Oléron
1999	Romance
1998	Train de vie
1998	Mia aioniotita kai mia mera
1997	Faraw! Une mère des sables
1997	Bent
1995	Une femme dans la tempête
1995	Total Eclipse
1994	Someone Else's America
1993	Komitas
1992	Le bateau de mariage
1992	Je pense à vous
1991	To meteaora vima tou pelargou
1991	Homo Faber
1989	Australia
1988	Topio stin omichli
1986	O melissokomos

name

email

mijn instellingen