Josiane Balasko (1950): regie, cast, scenario, productie en schrijver.
Er zijn 57 films en 1 serie gevonden.

Tralala

2021 | Musical

Frankrijk 2021. Musical van Arnaud Larrieu en Jean-Marie Larrieu. Met o.a. Mathieu Amalric, Josiane Balasko, Mélanie Thierry, Maïwenn en Bertrand Belin.

Een 48-jarige straatmuzikant neemt de identiteit aan van een lang geleden weggelopen man en wordt opgenomen in een familie als hun verloren zoon.

Le Bazar de la Charité

2019 | Drama, Historische film

Frankrijk 2019. Drama van Catherine Ramberg en Karin Spreuzkouski. Met o.a. Audrey Fleurot, Julie de Bona, Camille Lou, Gilbert Melki en Josiane Balasko.

Na een verwoestende brand in Parijs in 1897 wordt het leven van drie vrouwen overhoopgehaald door verraad, teleurstellingen en liefde. Gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Grâce à Dieu

2018 | Drama

Frankrijk​/​​België 2018. Drama van François Ozon. Met o.a. Melvil Poupaud, Denis Ménochet, Swann Arlaud, Éric Caravaca en François Marthouret.

Slachtoffer van misbruik door Franse priester ontdekt dertig jaar later dat de priester nog steeds met kinderen werkt. Hij gaat verhaal halen bij de aartsbisschop van Lyon, die alles in het werk stelt om de zaak onder het tapijt te vegen. Opvallend sobere en directe film van Ozon, die normaal graag provoceert maar zich in dit waargebeurde verhaal strikt aan de feiten houdt. Dat gaat nogal eens ten koste van de dramatische spanning (de ruim twee uur durende film sleept af en toe), maar nooit ten koste van de kracht van het vertelde. Inspirerend en onthutsend tegelijk.

Un beau soleil intérieur

2017 | Komedie, Drama, Romantiek

Frankrijk​/​​België 2017. Komedie van Claire Denis. Met o.a. Juliette Binoche, Xavier Beauvois, Philippe Katerine, Josiane Balasko en Sandrine Dumas.

De Parijse kunstenaar Isabelle (Binoche), vijftigplus en single, is een minnares op zoek naar de Ware. Haar verlangen leidt tot een absurde oefening in aantrekken en afhouden, langs een reeks op verovering gerichte mannen, afgewisseld met teleurstellingen en huilbuien. Een verfrissend atypische tragi-romcom van Claire Denis (White Material) en de aan het scenario meeschrijvende romancier Christine Angot. In plaats van verliefdheid te idealiseren, ontleden zij haar als een toestand van hardnekkige emotionele verwarring en instabiliteit. Theatraal en ontwapenend, maar ook wat repetitief.

Mes héros

2012 | Komedie, Drama

Frankrijk 2012. Komedie van Éric Besnard. Met o.a. Clovis Cornillac, Josiane Balasko, Gérard Jugnot, Pierre Richard en Magaly Berdy.

Aardige komedie met sympathieke oudgedienden. Bijna failliete ambulancebaas Maxime (Cornillac) is door zijn wederhelft belazerd. Zijn recalcitrante moeder Olga (Balasko) heeft een akkefietje met de sterke arm. Maxime komt een verzetje best gelegen en vertrekt naar Bordeaux, waar maman in voorarrest zit. Script had het uitstekend gered zonder het zieligheidszijlijntje over een zwart jochie dat uitgezet dreigt te worden. Regisseur Besnard maakte tot dusver vooral naam als (co)scenarist van gepeperde thrillers als Le convoyeur en Made in France. Bijrol van Pierre Richard.

Maman

2012 | Drama, Komedie

Frankrijk 2012. Drama van Alexandra Leclère. Met o.a. Josiane Balasko, Mathilde Seigner, Marina Foïs, Thomas Gérard en Michel Vuillermoz.

Alice (Foïs) en Sandrine (Seigner) zijn zussen wier veertigersleventjes hun gangetje gaan. Totdat moeder (Balasko), die hen twintig jaar eerder in de steek liet, aankondigt dat ze vanwege haar scheiding naar Parijs gaat verkassen. De zussen leggen de liefdeloze maman echter in een huis aan de Bretonse kust aan de ketting. Letterlijk. Regisseur Leclère maakte eerder de aardige en succesvolle tragikomedie Les soeurs fâchées, maar ditmaal is het resultaat dramatisch onleuke vlees noch vis. Balasko amuseert zich niettemin met haar onsympathieke personage.

Le hérisson

2009 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 2009. Komedie van Mona Achache. Met o.a. Garance Le Guillermic, Josiane Balasko, Togo Igawa, Anne Brochet en Ariane Ascaride.

Wat weet een elfjarig meisje van het leven? Paloma denkt dat ze genoeg heeft gezien. Het hoogbegaafde meisje, kind van rijke, Parijse ouders, heeft besloten zelfmoord te plegen, op haar twaalfde verjaardag. Tenzij ze in de tussentijd ontdekt dat het leven toch zin heeft. Ze heeft geen hoge pet op van volwassenen, maar dat verandert wanneer ze het vertrouwen wint van Renée, de conciërge die al 27 jaar het luxe appartementencomplex bestiert. Geen van de bewoners nam eerder moeite haar te leren kennen. Niemand weet dat ze in haar vrije tijd Russische romans verslindt. Le hérisson, gebaseerd op de bestseller Elegant als een egel van Muriel Barbery, gaat over klassenverschillen, vooroordelen en de hypocrisie van de elite, toegespitst op de Franse situatie. De film slaagt er goed in sympathie op te roepen voor de vroegwijze Paloma, maar ontkomt niet aan een betweterige toon, die wordt gevoed door de vele verwijzingen naar kunst, film en literatuur. De boodschap lijkt nogal simplistisch: wie Tolstoj leest en naar Mozart luistert, is een goed mens.

La clef

2007 | Thriller

Frankrijk 2007. Thriller van Guillaume Nicloux. Met o.a. Vanessa Paradis, Marie Gillain, Guillaume Canet, Josiane Balasko en Thierry Lhermitte.

De laatste tijd voelt Eric Vincent, een man van dertig jaar, zich erg slecht op zijn gemak. Is hij bang om een kind te krijgen of is hij bang dat de geest van zijn vader, die hij nooit gekend heeft, opeens zal verschijnen? Op een morgen wordt hij gebeld door een onbekende om de as van zijn vader op te komen halen…hij accepteert het voorstel, maar weet dan nog niet wat hem allemaal te wachten staat.

L'Auberge Rouge

2007 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 2007. Komedie van Gérard Krawczyk. Met o.a. Josiane Balasko, Christian Clavier, Gérard Jugnot en Jean-Baptiste Maunier.

In het dorp Peyrebeille in de Ardèche werden in 1833 een herbergiersechtpaar en hun knecht geguillotineerd voor de roofmoord op een gast. Een en ander nam in de folklore groteske grand guignol-vormen aan en was aanleiding tot romans en verfilmingen. Deze in ieder opzicht valse kermiskluchtversie haalt het niet bij de inktzwarte komedie van Claude Autant-Lara uit 1951 met Fernandel. Ook de immer aimabele Jugnot - in de Fernandel-rol van geestelijke - is kansloos in deze tijd- en talentverspiller. De oorspronkelijke '(bloed)rode herberg' is tegenwoordig een toeristenattractie/museum.

Les bronzés 3: Amis pour la vie

2006 | Komedie

Frankrijk 2006. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Josiane Balasko, Michel Blanc, Marie-Anne Chazel, George Aguilar en Karine Belly.

In het dorp Peyrebeille in de Ardèche werden in 1833 een herbergiersechtpaar en hun knecht geguillotineerd voor de roofmoord op een gast. Een en ander nam in de folklore groteske grand guignol-vormen aan en was aanleiding tot romans en verfilmingen. Deze in ieder opzicht valse kermiskluchtversie haalt het niet bij de inktzwarte komedie van Claude Autant-Lara uit 1951 met Fernandel. Ook de immer aimabele Jugnot - in de Fernandel-rol van geestelijke - is kansloos in deze tijd- en talentverspiller. De oorspronkelijke '(bloed)rode herberg' is tegenwoordig een toeristenattractie/museum.

La vie est à nous

2005 | Komedie

Frankrijk 2005. Komedie van Gérard Krawczyk. Met o.a. Eric Cantona, Sylvie Testud, Josiane Balasko en Michel Muller.

In een Frans dorpje aan de route nationale ligt bistro 'L'Étape', dat wordt bestierd door Blanche (Balasko) en haar rap van de tong gesneden dochter Louise (Testud). De familiezaak heeft al lang ruzie met het etablissement aan de overkant, 'Le Virage'. Een blokkade van stakende vrachtwagenchauffeurs, aangevoerd door hengst Pierre (Cantona), zet het conflict op scherp. 'Ik wilde een film maken over edelmoedigheid,' liet cineast Krawczyk (Taxi 2, 3 en 4) weten. De karikaturale personages, de bizarre humor en de zware wenkbrauwen van voormalige Franse stervoetballer Cantona wijzen niet direct in die richting - en toch is er af en toe zo'n knap moment van waarheid.

J'ai vu tuer Ben Barka

2005 | Thriller

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Marokko 2005. Thriller van Serge Le Péron en Saïd Smihi. Met o.a. Charles Berling, Simon Abkarian, Josiane Balasko, Jean-Pierre Léaud en Mathieu Amalric.

De verdwijning in 1965 van de linkse Marokkaanse politicus Mehdi Ben Barka is nooit opgelost, en nooit verwerkt. Nog steeds doen de wildste feiten en suggesties de ronde. Scenarist-regisseur Le Péron haalt uit de kluwen van internationale intriges een 'filmconnectie', die ook echt bestond. De schimmige filmmaker Georges Figon (Berling) krijgt de opdracht om een anti-koloniale documentaire te maken. De beroemde Marguerite Duras (Balasko) wordt benaderd voor het scenario en Ben Barka moet als adviseur optreden. Op weg naar een afspraak met Figon wordt Barka opgepakt. J'ai vu tuer Ben Barka combineert op een jazzy manier retro-nouvelle vague met vage politieke thriller.

L'ex-femme de ma vie

2004 | Romantische komedie

Frankrijk 2004. Romantische komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Thierry Lhermitte, Karin Viard, Josiane Balasko en Nadia Farès.

Nina en Tom (Viard en Lhermitte) hebben geen onderling contact sinds hun scheiding zeven jaar eerder. Die situatie verandert drastisch als Nina platzak en hoogzwanger aan tafel verschijnt in het restaurant waar Tom met zijn verloofde zit te eten. Tom kan zijn wanhopige ex niet afwijzen, ondanks hun heikele voorgeschiedenis, en zo dondert het stel opnieuw in de valkuilen van weleer. Regisseur Balasko (1950) baseerde de bitterzoete film op haar eigen toneelstuk uit 1988 waarin Thierry Lhermitte en Jane Birkin de hoofdrollen speelden. Zelf speelt ze de rol van Nina's vriendin, een transseksuele psycholoog. Tragiek en komedie op de vierkante centimeter.

Cette femme-là

2003 | Drama, Thriller, Mysterie

Frankrijk 2003. Drama van Guillaume Nicloux. Met o.a. Josiane Balasko, Éric Caravaca, Ange Rodot en Thierry Lhermitte.

Beklemmende psychologische thriller over een 50-jarige vrouwelijke politierechercheur (Balasko) die dagelijks wordt gekweld door het verlies van haar zoon vier jaar eerder. De vondst van een opgehangen vrouw in het bos verandert haar leven in een nachtmerrie. Filmmaker en scenarioschrijver Nicloux maakte kundig gebruik van de beproefde griezeltechniek om realiteit en waan in elkaar te laten overlopen zonder dat de personages of de kijkers weet hebben van de scheidslijn. Cinematograaf Pierre-William Glenn (A Dry White Season) produceerde passend schimmige beelden en actrice Balasko - donker gekleed, sluik zwart haar - rijgt het geheel meesterlijk aan elkaar met geladen acteerwerk.

The Race

2002 | Komedie

Frankrijk 2002. Komedie van Djamel Bensalah. Met o.a. Hélène de Fougerolles, Roschdy Zem, Gérard Jugnot en Josiane Balasko.

Franse film met allochtone cast, vrij gemodelleerd naar recente kaskrakers van Luc Besson. Vier domme inbrekers worden aangezien voor huurmoordenaars en doen zich daarom voor als sporthelden.

Le raid

2002 | Komedie, Avonturenfilm

Verenigde Staten 2002. Komedie van Djamel Bensalah. Met o.a. Josiane Balasko, Hélène de Fougerolles, Gérard Jugnot, Julien Courbey en Lorànt Deutsch.

Franse film met allochtone cast, vrij gemodelleerd naar recente kaskrakers van Luc Besson. Vier domme inbrekers worden aangezien voor huurmoordenaars en doen zich daarom voor als sporthelden.

Un crime au Paradis

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Jean Becker. Met o.a. Jacques Villeret, Josiane Balasko, André Dussollier, Suzanne Flon en Daniel Prévost.

In een interview zei scriptschrijver-regisseur Becker (Les enfants du marais) dat hij nogmaals wilde aantonen dat Jacques Villeret - met wie hij vaker werkte - een van de beste (komische) acteurs van Frankrijk is. Dat lukte met Un crime au Paradis, en op het nippertje, want Villeret stierf enkele films later. De zwarte komedie is gebaseerd op La poison (1951), maar de hoofdpersoon is minder cynisch, en dat beviel Villeret volgens eigen zeggen zeer. Jojo woont op de aftandse boerderij 'Paradis', met zijn helse vrouw Lulu, die hij haat. Een slim gestructureerd gesprek met een topadvocaat (Dussollier) licht Jojo in over moord zonder zware consequenties.

Absolument Fabuleux

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Gabriel Aghion. Met o.a. Josiane Balasko, Nathalie Baye, Marie Gillain, Vincent Elbaz en Claude Gensac.

In een interview zei scriptschrijver-regisseur Becker (Les enfants du marais) dat hij nogmaals wilde aantonen dat Jacques Villeret - met wie hij vaker werkte - een van de beste (komische) acteurs van Frankrijk is. Dat lukte met Un crime au Paradis, en op het nippertje, want Villeret stierf enkele films later. De zwarte komedie is gebaseerd op La poison (1951), maar de hoofdpersoon is minder cynisch, en dat beviel Villeret volgens eigen zeggen zeer. Jojo woont op de aftandse boerderij 'Paradis', met zijn helse vrouw Lulu, die hij haat. Een slim gestructureerd gesprek met een topadvocaat (Dussollier) licht Jojo in over moord zonder zware consequenties.

Le fils du français

2000 | Komedie, Avonturenfilm

Frankrijk 2000. Komedie van Gérard Lauzier. Met o.a. Josiane Balasko, Fanny Ardant, Thierry Frémont, David-Alexandre Parquier en Luca Barbareschi.

In een interview zei scriptschrijver-regisseur Becker (Les enfants du marais) dat hij nogmaals wilde aantonen dat Jacques Villeret - met wie hij vaker werkte - een van de beste (komische) acteurs van Frankrijk is. Dat lukte met Un crime au Paradis, en op het nippertje, want Villeret stierf enkele films later. De zwarte komedie is gebaseerd op La poison (1951), maar de hoofdpersoon is minder cynisch, en dat beviel Villeret volgens eigen zeggen zeer. Jojo woont op de aftandse boerderij 'Paradis', met zijn helse vrouw Lulu, die hij haat. Een slim gestructureerd gesprek met een topadvocaat (Dussollier) licht Jojo in over moord zonder zware consequenties.

Le Libertin

2000 | Komedie, Historische film

Frankrijk 2000. Komedie van Gabriel Aghion. Met o.a. Vincent Perez, Fanny Ardant, Michel Serrault, Josiane Balasko en Arielle Dombasle.

Ten tijde van de Verlichting in de 18de eeuw wil Denis Diderot (Perez) zijn encyclopedie uitbrengen. De Franse koning probeert de publicatie tegen te houden, maar Diderot wordt gesteund door de baron d`Holbach (Lalande) en zijn frivole gemalin (Balasko), die hem en zijn vrouw (Lepine) en dochter Angelique (Giocante) op hun kasteel onderdak bieden en in de ondergrondse kapel een zetterij en drukpersen hebben staan. Als de kunstenares Madame Therbouche (Ardant) komt om Diderots portret te schilderen - ze had Voltaire al gedaan - is hij aan haar verkocht en heeft hij de allergrootste moeite om een artikel over het begrip moraal voor de encyclopedie te schrijven. Wie van fraai uitgedoste Franse kostuumkluchten houdt, kan zich vermaken, vooral met de eetpartijen, seks, het gefilosofeer, en nog meer seks. Voor liefhebbers niet te versmaden, alleen de technomuziek van Bruno Coulais is dissonant en zal lang niet naar ieders smaak zijn.

Les Acteurs

1999 | Drama

Verenigde Staten 1999. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Pierre Arditi, Josiane Balasko, Jean-Paul Belmondo, François Berléand en Dominique Blanc.

Ten tijde van de Verlichting in de 18de eeuw wil Denis Diderot (Perez) zijn encyclopedie uitbrengen. De Franse koning probeert de publicatie tegen te houden, maar Diderot wordt gesteund door de baron d`Holbach (Lalande) en zijn frivole gemalin (Balasko), die hem en zijn vrouw (Lepine) en dochter Angelique (Giocante) op hun kasteel onderdak bieden en in de ondergrondse kapel een zetterij en drukpersen hebben staan. Als de kunstenares Madame Therbouche (Ardant) komt om Diderots portret te schilderen - ze had Voltaire al gedaan - is hij aan haar verkocht en heeft hij de allergrootste moeite om een artikel over het begrip moraal voor de encyclopedie te schrijven. Wie van fraai uitgedoste Franse kostuumkluchten houdt, kan zich vermaken, vooral met de eetpartijen, seks, het gefilosofeer, en nog meer seks. Voor liefhebbers niet te versmaden, alleen de technomuziek van Bruno Coulais is dissonant en zal lang niet naar ieders smaak zijn.

Un grand cri d'amour

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Josiane Balasko, Richard Berry, Daniel Prévost, Daniel Ceccaldi en Claude Langmann.

Ten tijde van de Verlichting in de 18de eeuw wil Denis Diderot (Perez) zijn encyclopedie uitbrengen. De Franse koning probeert de publicatie tegen te houden, maar Diderot wordt gesteund door de baron d`Holbach (Lalande) en zijn frivole gemalin (Balasko), die hem en zijn vrouw (Lepine) en dochter Angelique (Giocante) op hun kasteel onderdak bieden en in de ondergrondse kapel een zetterij en drukpersen hebben staan. Als de kunstenares Madame Therbouche (Ardant) komt om Diderots portret te schilderen - ze had Voltaire al gedaan - is hij aan haar verkocht en heeft hij de allergrootste moeite om een artikel over het begrip moraal voor de encyclopedie te schrijven. Wie van fraai uitgedoste Franse kostuumkluchten houdt, kan zich vermaken, vooral met de eetpartijen, seks, het gefilosofeer, en nog meer seks. Voor liefhebbers niet te versmaden, alleen de technomuziek van Bruno Coulais is dissonant en zal lang niet naar ieders smaak zijn.

Arlette

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Josiane Balasko, Ennio Fantastichini, Jean-Marie Bigard, Martin Lamotte en Armelle.

Ten tijde van de Verlichting in de 18de eeuw wil Denis Diderot (Perez) zijn encyclopedie uitbrengen. De Franse koning probeert de publicatie tegen te houden, maar Diderot wordt gesteund door de baron d`Holbach (Lalande) en zijn frivole gemalin (Balasko), die hem en zijn vrouw (Lepine) en dochter Angelique (Giocante) op hun kasteel onderdak bieden en in de ondergrondse kapel een zetterij en drukpersen hebben staan. Als de kunstenares Madame Therbouche (Ardant) komt om Diderots portret te schilderen - ze had Voltaire al gedaan - is hij aan haar verkocht en heeft hij de allergrootste moeite om een artikel over het begrip moraal voor de encyclopedie te schrijven. Wie van fraai uitgedoste Franse kostuumkluchten houdt, kan zich vermaken, vooral met de eetpartijen, seks, het gefilosofeer, en nog meer seks. Voor liefhebbers niet te versmaden, alleen de technomuziek van Bruno Coulais is dissonant en zal lang niet naar ieders smaak zijn.

Didier

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Alain Chabat. Met o.a. Alain Chabat, Caroline Cellier, Jean-Pierre Bacri, Pascal Gennesseaux en Laurent Daillant.

Annabelle (Cellier) moet naar het buitenland en laat haar hond Didier bij vriend Costa (Bacri), die problemen heeft met oa zijn verliezende voetbalelftal. Op een goede nacht glijdt er maanlicht over Didier en zie: Didier is een man (Chabat) geworden. Nu kan Didier met hondenbrein en mannenlichaam voetballend zijn baasje helpen. Twee van Frankrijks begaafdste acteurs/scenaristen, Chabat en Bacri (eveneens samen in het recente Le goût des autres) behoeden Didier van de onderbroekenlol. Chabat kreeg de Franse César voor beste debuutfilm. (IdH/VPRO Gids)

Gazon maudit

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Victoria Abril, Josiane Balasko, Alain Chabat, Ticky Holgado en Miguel Bosé.

Loli is niet tevreden met haar leven omdat haar man Laurent erg druk is met werken en weinig tijd voor zijn gezin vrijmaakt. De vrolijke Marijo zorgt echter voor afwisseling en voor plezier in bed. Als Laurent de twee vrouwen toevallig samen betrapt, is er meteen sprake van een huwelijkscrisis. Loli weet echter dat haar man ook vriendinnen gehad heeft en ze eist dat Marijo bij hen komt wonen. Dit staat garant voor emotionele toestanden en chaotische situaties.

Grosse fatigue

1994 | Komedie, Drama

Frankrijk 1994. Komedie van Michel Blanc. Met o.a. Michel Blanc, Carole Bouquet, Philippe Noiret, Josiane Balasko en Roman Polanski.

Beroemd acteur Michel (Blanc) wordt geconfronteerd met allerlei misdaden die hij niet heeft gepleegd. Met vriendin-collega Carole (Bouquet) gaat hij op onderzoek uit en komt erachter dat hij een dubbelganger heeft. Krankjoreme farce dendert met veel kabaal en surrealiteiten door een soms zwartgallig scenario dat sterk herinnert aan de films van Bertrand Blier (co-ouder van het idee). Vooral een cinefielenfeestje, mede door de niet aflatende parade van gastoptredens. Present: Blancs vroegere Théatre du Splendid-confraters, Roman Polanski, Charlotte Gainsbourg, Cannes-filmfestivaldirecteur Gilles Jacob en anderen.

Tout le monde n'a pas eu la chance d'avoir des parents communistes

1993 | Drama, Komedie

Frankrijk 1993. Drama van Jean-Jacques Zilbermann. Met o.a. Josiane Balasko, Maurice Bénichou, Victor Neznanov, Jean-François Dérec en Catherine Hiegel.

Ex-postbode en -filmoperateur Zilbermann heeft gevoel voor nostalgie en kwaliteit: in 1987 kocht hij het Parijse Max Linder Panorama en maakte er het elegantste filmtheater van de stad van. Zijn warme debuutregie beleefde er uiteraard zijn première. In het arbeiders-Parijs van 1958 bepaalt de herinnering aan haar bevrijding uit Auschwitz door de Russen het leven van Irène (Balasko): alles wat communistisch is, idealiseert ze. Dat wringt. Wanneer ze drie zangers van het Rode-Legerkoor over de vloer krijgt, komen de zaken in Irènes gezin op scherp te staan. Grappig en aandoenlijk, met Balasko in een glansrol.

L'ombre du doute

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Aline Issermann. Met o.a. Sandrine Blancke, Alain Bashung, Mireille Perrier, Josiane Balasko en Luis Issermann.

Adequaat verfilmd, naar incest-verhaal over de elf-jarige, in zichzelf gekeerde Sandrine (Blancke), die zegt door haar vader (Bashung) te zijn misbruikt. Iedereen gaat zich ermee bemoeien - school, familie, politie, autoriteiten - en de druk op het gezin wordt tot in het extreme opgevoerd. Dochterlief trekt haar verklaring in, maar vader wordt toch veroordeeld. Griezelig is hoe verbeten de maatschappij, alle deskundigen voorop, achter de vermeende dader aan zit. Het slot van de film stelt hen in het gelijk (vader bekent), maar de uitkomst had net zo goed anders kunnen zijn. Dat met die mogelijkheid geen rekening wordt gehouden, geeft de film een nare bijsmaak. Scenario van regisseuse Issermann. De beelden zijn van Darius Khondji. Gedraaid in CinemaScope.

Ma vie est un enfer

1991 | Komedie, Fantasy, Horror

Frankrijk 1991. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Josiane Balasko, Daniel Auteuil, Richard Berry, Michael Lonsdale en Catherine Samie.

Niet al te grappig amusement over een muurbloem van 35 (Balasko), die een Faustiaans pact met een afgezant van de duivel Auteuil sluit en daarvoor in ruil het schitterende voorkomen van Forde krijgt. Algauw verbiedt de Aartsengel Gabriel (Londsdale) deze overeenkomst, maar als Balasko Auteuil enige weken op het rechte pad houdt, mag zij haar fraaie wensvorm behouden. Berry (in werkelijkheid haar zwager) is de psychiater, haar geile buurman wordt gespeeld door Benguigui. Balasko's echtgenoot Philippe en dochtertje Marilou zijn even te zien in piepkleine rolletjes. Niet verstoken van dure speciale effecten, en raspende muziek van de trendy Les Ritas Mitsouko, blijft het Franse lol à la de meester van de ongein, Claude Zidi. Scenario van hoodrolspeelster-regisseuse Balasko en fotografie van Dominique Chapuis.

Les secrets professionels du Dr. Apfelglück

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Hervé Palud, Alessandro Capone, Mathias Ledoux, Stéphane Clavier en Thierry Lhermitte. Met o.a. Thierry Lhermitte, Christian Clavier, Josiane Balasko, Gérard Jugnot en Michel Blanc.

Vijf z.g. komische noten over de patie[KA3]enten van de dokter uit de titel, waarom nauwelijks te lachen valt. In de eerste sketch stopt vrachtwagenchauffeur Villeret, die op weg is naar psychiater Apfelgl[KA3]uck (Llhermitte) bij een herberg: waard Holgado heeft slechts [KA1]e[KA1]en oog, waardin Nadeau is exhibitioniste en samen mishandelen zij hun 75-jarige dienster Bayard. Het tweede verhaaltje gaat over de rondborstige Zabou, die bij een tv-quiz de vragen mag voorlezen. Quizmaster Chabat hoopt dat hij zijn grove racistische kandidaat Gireaud (hij spuwt, boert en laat winden) kan laten verliezen, maar wordt er zelf gek van. Het derde verhaaltje speelt in een filmstudio in Rome, waar een medewerker op de set moeite heeft met het uitblazen van een kaars; de spelers, crew en de regisseur gaan allen uit hun dak; in het vierde verhaaltje wordt door een groepje een kinderachtig gezelschapsspel gespeeld, waarbij je geen 'ja' of 'nee' mag zeggen; dokter Llhermitte stijgt op naar de hemel, terwijl de deelnemrs fouten maken en in gevaarlijke situaties belanden. Ten slotte gelooft Jugnot dat er een bril bestaat waarmee hij dwars door de kleren van zijn medemens kan kijken. Het geheel dat geregisseerd is door vijf verschillende regisseurs, wordt bijeen gehouden in de wachtkamer van dokter Lhermitte, die samen met Philippe Bruneau het scenario schreef. De fotografie was in handen van Jean-Jacques Tarbes, Roberto Girometti, Claude Agostini en Gérard Sterin. Over het algemeen mag gesteld worden, dat hier talent verknoeid is; maar ook geldt: eigen schuld, dikke bult, want het is veel te veel een onderonsje van een competente, maar zelfingenomen cast die nieuw talent niet velen kan. Pauvre France...

Trop belle pour toi

1989 | Romantisch drama

Frankrijk 1989. Romantisch drama van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Carole Bouquet, Josiane Balasko, François Cluzet en Roland Blanche.

Onconventioneel relatiedrama waarin Gérard Depardieu een succesvolle man speelt met een beeldschone vrouw (Bouquet) en twee kinderen. Dan wandelt de alledaags ogende uitzendkracht Colette (Balasko) zijn kantoor binnen. De twee worden verliefd, maar de echtgenote is niet van plan zich te laten verdrijven. Regisseur Blier weet het verhaal prachtig op de rails te houden met uitgediepte personages en levensechte dialogen. Bijzonder fraaie beelden van cinematograaf Philippe Rousselot (L'ours, Dangerous Liaisons). Césars voor beste film, voor Depardieu en voor Bouquet.

L'ex-femme de ma vie

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Josée Dayan. Met o.a. Jane Birkin, Thierry Lhermitte, Daniel Berlioux, Cécile Auclert en Josiane Balasko.

Een succesvol schrijver verdeelt zijn tijd eerlijk tussen zijn werk en zijn talloze vrouwelijke veroveringen. Dan staat zijn zeven maanden zwangere ex-echtgenote opeens voor de deur, die door haar vriend in de steek is gelaten. Had een drama kunnen opleveren maar is in feite een onschuldige boulevardkomedie geworden, die Dayan redt van een totale nietszeggendheid dankzij een levendige en luchtige regie op basis van het stuk van Josiane Balasko. Birkin en Lhermitte dragen hun steentje bij met sympatiek en overtuigend spel.

Les Keufs

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Josiane Balasko, Isaach de Bankolé, Farida Khelfa, Jean-Maria Marion en Jean-Pierre Léaud.

De nieuwe politieagenten zijn jong en lijken meer op boeven dan op handhavers van orde en gezag. Meer een opeenvolging van sketches - die soms grappig zijn - dan voorzien van een sterk plot. Een vrouwelijke agent heeft tijdens de uitoefening van haar beroep in Parijs een liefdesaffaire met een inspecteur (van het zwarte ras) van een andere politietak. De regisseuse heeft naast het thema racisme verontrustende politiepraktijken aan willen roeren, maar heeft teveel hooi op de vork genomen. Alles blijft nogal onnatuurlijk en uiteindelijk weinig overtuigend, maar soms amusant.

Nuit d'ivresse

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Bernard Nauer. Met o.a. Josiane Balasko, France Roche, Dadzy, Jean-Claude Dauphin en Jacques Delaporte.

De eerste lange speelfilm van Bernard Nauer naar een toneelstuk. Loodzwaar en vreselijk saai. De filmmaker, wiens vorige (korte) speelfilm DIALOGUE DE SOURDS wel sprankelend was, is hier minder verantwoordelijk voor dan de beide hoofdrolspelers. Wat te denken van een avondje dronken worden ('nuit d'ivresse') zonder een druppel alcohol?

Les frères Petard

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Hervé Palud. Met o.a. Josiane Balasko, Jacques Villeret en Gérard Lanvin.

De eerste lange speelfilm van Bernard Nauer naar een toneelstuk. Loodzwaar en vreselijk saai. De filmmaker, wiens vorige (korte) speelfilm DIALOGUE DE SOURDS wel sprankelend was, is hier minder verantwoordelijk voor dan de beide hoofdrolspelers. Wat te denken van een avondje dronken worden ('nuit d'ivresse') zonder een druppel alcohol?

Les Frères Pétard

1986 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1986. Komedie van Hervé Palud. Met o.a. Gérard Lenvin, Jacques Villeret, Josiane Balasko, Valérie Mairesse en Michel Galabru.

Manu en Momo stemmen erin toe een onbekende lading vanuit Amsterdam mee te nemen. Ze ontdekken dat ze verdovende middelen transporteren en willen deze stelen. Achter dit immorele thema gaat een zogenaamd absurde komedie met 'humoristische' gangsters schuil. 't is 'monsterlijk!' schreeuwt het affiche. Inderdaad, monsterlijk als een olifant in een porseleinkast. Meelijwekkend scenario, cliché's en tot op de draad versleten grappen. Kortom, een dieptreurig consumptie-artikel.

Nuit d'ivresse

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Alain Dhenaut. Met o.a. Josiane Balasko, Michel Blanc en Jean-François Dérec.

Josiane Balasko verfilmde haar eigen toneelstuk. Zij deed dat nogal letterlijk en in filmisch opzicht is deze ontmoeting tussen twee ellendelingen in een stationscafé, dat de hele nacht open blijft, waardeloos. Niemand zal zich vermaken bij de armoedige en banale dialogen, die weinig sterke en stereotiepe acteurs in de mond zijn gelegd. Smakeloos.

Bunny's Bar

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Marie Vincent. Met o.a. Josiane Balasko, Michel Blanc, Valérie Mairesse en Bruno Moynot.

Genoemde bar is een striptease-club in de Parijse wijk Pigalle, waar de toiletjuffrouw Anita (Balasko) en de ooit als pianist geflopte portier elkaar een uur voordat de tent opengaat ontmoeten, zoals elke avond. Eerstgenoemde is heel gelukkig: zij komt vanavond voor het laatst, want ze vertrekt naar Metz om met de man van haar dromen te trouwen. De komst van haar vervangster, die ze nog moet instrueren, stuurt echter alles in de war. Slappe regie van een stuk van Balasko zelf. Zij draait, schrijft en speelt maar raak, maar wat maakt het uit als je toch al succes hebt (bij de massa)? Vandaar de verschrikkelijke clichés en de afgezaagde geintjes. Pulp in de ergste zin van het woord. Bovendien is de actrice zeer opdringerig.

Sac de noeuds

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Josiane Balasko. Met o.a. Isabelle Huppert, Josiane Balasko, Farid Chopel, Jean Carmet en Coluche.

Een onmogelijk samen te vatten kroniek in de trant van `LES VALSEUSES` van Bertrand Blier (echter zonder zijn talentvolle vertelwijze), waarin een groot aantal karaktertypes verschijnen en verdwijnen. Drank, aanranding, vechtpartijen, zelfmoord, diefstal en moord zijn de elementen van een onmogelijk scenario dat zich voordoet als representatief voor een generatie! Geheel ongeloofwaardig. LES TRICHEURS van Marcel Carn[KA1]e (1960) is een meesterwerk vergeleken met deze film en dat wil wat zeggen. Scenario van de regisseuse.

La vengeance du serpent à plumes

1984 | Komedie

Frankrijk​/​​Mexico 1984. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Maruschka Detmers, Coluche, Luis Rego, Farid Chopel en Josiane Balasko.

Oury heeft een komedie in elkaar gebrouwen met een zwaar scenario tegen de achtergrond van het terrorisme in Mexico. Zoals gebruikelijk een logge, vulgaire en platvloerse film. Kortom: tekenend voor de ondergang van het Franse komische genre. Een slechte vertolking van Coluche, en afschuwelijke muziek van Michel Polnareff. Een film van nul en generlei waarde. Scenario van Oury en Danièle Thompson. Fotografie van Henri Decae.

La smala

1984 | Komedie, Muziek

Frankrijk 1984. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Josiane Balasko, Victor Lanoux, Dominique Lavanant, Maurice Risch en Luis Rego.

Film over een vaderloos `gezin` met vijf kinderen - van vier tot zestien jaar - uit de provincie. Moeder Simone (Balasko) is een ex-rocksterretje uit de jaren 1960-70 en haar vijftig-jarige vriend Robert (Lanoux) een arcordeon-virtuoos zonder werk. Ze komen terecht bij Simone`s zus Rita (Lavanant) die dame van de vestiaire is in een goedkope danstent. Rita ontvangt het stel met open armen op zestig vierkante meter. Robert gaat op zoek naar zijn ex zonder dit tegen de anderen te zeggen. Er komen problemen met de niet zachtzinnige politie. Ze leven aan de rand van het minimum bestaan in Parijs totdat ze de lotto winnen en gaan lekker luieren in de zonnige Provence, in Zuid-Oost Frankrijk. Het scenario is hier niet van belang. Samen met LE PÈRE NOËL EST UNE ORDURE, heeft Jean-Marie Poiré een nieuw soort komedie bedacht, zonder finesse maar kleurig, vurig, bijtend, uitdagend als Hara Kiri met een aantal zeer rake scène's. En dat met een spoor van tederheid. Natuurlijk de tegenpool van René Clair.

Signes extérieurs de richesse

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Jacques Monnet. Met o.a. Claude Brasseur, Josiane Balasko, Jean-Pierre Marielle, Charlotte de Turckheim en Roland Giraud.

De confrontatie tussen een rijke mondaine dierenarts en een jonge belastinginspectrice. Een veel te mager thema voor een inconsequente en slappe komedie maar dat geldt voor alle films van deze regisseur tot nu toe. Bovendien speelt Balasko op een irriterende, aangezette manier en de overige acteurs slagen er evenmin in deze film van de onbeduidendheid te redden. Scenario van Alain Godard en de regisseur. Muziek van niemand minder dan Johnny Halliday in samenwerking met Pierre Billon en Eric Bouad.

Signes Exterieurs De Richesse

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Jacques Monet. Met o.a. Josiane Balasko en Claude Brasseur.

De confrontatie tussen een rijke mondaine dierenarts en een jonge belastinginspectrice. Een veel te mager thema voor een inconsequente en slappe komedie maar dat geldt voor alle films van deze regisseur tot nu toe. Bovendien speelt Balasko op een irriterende, aangezette manier en de overige acteurs slagen er evenmin in deze film van de onbeduidendheid te redden. Scenario van Alain Godard en de regisseur. Muziek van niemand minder dan Johnny Halliday in samenwerking met Pierre Billon en Eric Bouad.

Papy fait de la résistance

1983 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1983. Oorlogsfilm van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Michel Galabru, Christian Clavier, Gérard Jugnot, Jacques Villeret en Jean-Claude Brialy.

Een uit beroemde musici bestaande familie krijgt tijdens WO II een nazi-hoofdkwartier op haar landgoed. Meer uit eigenbelang dan uit patriottisme gaat de familie in het verzet, maar de heldhaftige reputatie is dertig jaar later nog goed voor een talk-show op de tv. Een aaneenschakeling van leuke fragmenten - Villeret levert als Hitlers zingende halfbroer een gave parodie op Julio Iglesias - en minder leuke, met veel plezier in een hoog tempo gespeeld door een groot aantal prominenten.

P'tit con

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Gérard Lauzier. Met o.a. Bernard Brieux, Guy Marchand, Caroline Cellier, Pierre Fayet en Souad Amidou.

Een puber verzet zich tegen zijn politiek-linkse bourgeois- ouders, maar idealiseert niettemin de bohémien-familie van een vriendje bij wie hij intrekt en waar hij de ene catastrofale ervaring na de andere opdoet, vooral op het gebied van de liefde. Deze tweede film van cartoonist/striptekenaar/schrijver Lauzier is bekwaam gemaakt, maar moet het vooral hebben van het sterke scenario van regisseur Lauzier en van de verrassend goede spelregie. Voor het genre ongewoon is dat hij zijn sympathie vooral investeert in de versmade ouders van zijn anti-held en dat hij zijn satirische pijlen doeltreffend op links én rechts mikt. Naar het stripalbum van Lauzier Souvenirs d'un jeune homme met een scenario van hemzelf. Camerawerk van Jean-Paul Schwartz.

Le Père Noël est une ordure

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Thierry Lhermitte, Anémone, Marie-Anne Chazel, Gérard Jugnot en Christian Clavier.

Bewerking door acht scenarioschrijvers van het gelijknamige stuk van de Splendid-groep. Het onderwerp van dit waanzinnige stuk, een dronken, diefachtige en humeurige Kerstman die een zeer turbulente avond doorbrengt, is volkomen onbelangrijk. Er zitten geslaagde en minder geslaagde vondsten in, die soms uit boulevardstukken afkomstig lijken te zijn. Met sommige scènes worden heilige huisjes omver geworpen, zoals die waarin een lijk in stukken wordt gesneden en de lichaamsdelen worden verpakt als leuke cadeautjes met strik en die waarin 'handschoenen' worden gebreid voor lepralijders. Een vernieuwende Franse komedie tussen zijn banale soortgenoten en hij vervalt niet in de gebruikelijke schunnigheid, die de zogenaamde 'komische' Franse cinema zo vaak vergalt. En hoewel de humor het niveau van Monty Python niet haalt, is deze toch absurd, zwart, bijtend en vernietigend.

Les hommes préfèrent les grosses

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Josiane Balasko, Ariane Lartéguy, Daniel Auteuil, Dominique Lavanant en Thierry Lhermitte.

Een nogal dik meisje zoekt een huisgenote om de huur van haar te dure flat te delen en wil eigenlijk een lelijkerd om zelf bij de heren gunstig af te steken. Financiële nood dwingt haar toch tot een opvallende schoonheid die een uiterst turbulent liefdesleven over de vloer haalt. De grappen zijn verrassender, subtieler en vooral leuker dan het uitgangspunt doet verwachten, zowel door het scenario en de hoofdrol van Balasko als het spontaan acteren van de leden van café-theatergroep Splendid. De regie blijft qua inventiviteit ver achter, maar houdt wel het tempo erin.

Le maître d'école

1981 | Familiefilm, Komedie

Frankrijk 1981. Familiefilm van Claude Berri. Met o.a. Coluche, Josiane Balasko, Charlotte de Turckheim, Jacques Debary en Roland Giraud.

Een werkloze weet ondanks zijn gebrek aan opleiding, een aanstelling als hulponderwijzer te krijgen, en weet zijn collega's, die door depressie of ziekte geveld zijn, met goed gevolg te vervangen, tegen de bezwaren van de vakbond in. Deze simpele komedie laat de bekende theaterkomiek Michel Coluche met goedgehumeurde spontaniteit op de kinderen reageren en de regisseur heeft nauwelijks moeite om die scènes in een scenario in te passen. De subversieve stelling, dat iedereen met wat goede wil een betere pedagoog kan zijn, dan degene die ervoor gestudeerd heeft, krijgt van de luie film zo weinig overtuigingskracht, dat hij niet eens het aanvechten waard is. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Colin Mounier.

Hôtel des Amériques

1981 | Drama

Frankrijk 1981. Drama van André Téchiné. Met o.a. Catherine Deneuve, Patrick Dewaere, Etienne Chicot, Sabine Haudepin en Josiane Balasko.

De personages in deze eerste samenwerking tussen regisseur Téchiné en scenarist Gilles Taurand zijn niet erg sympathiek. Gilles (Dewaere) leeft in Biarritz op kosten van zijn moeder, uitbater van het hotel uit de titel. Wanneer hij op een avond bijna door de getroebleerde Hélène omver wordt gereden, start een turbulente relatie. Dewaere (1949-1982) is geknipt voor zijn rol, zoals de meeste rollen in Téchiné-films geheel verankerd in een psychologiserend script. Niet geschikt voor iedereen, dit kille universum zonder verlossing, maar wel zeer goed geregisseerd en vertolkt.

Les bronzés font du ski

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Thierry Lhermitte, Michel Blanc, Marie-Anne Chazel, Gérard Jugnot en Josiane Balasko.

Over de 2,3 miljoen bezoekers voor hun zomerfarce Les bronzés was de Parijse café-théâtre-groep Splendid zelf nog het meest verbaasd. Een jaar later schoof het komediecollectief er met Leconte een tweede bioscoopuitje achteraan. Ditmaal koldert de vriendengroep in het wintersportoord Val d'Isère iets filmsoepeler van de ene scène in de andere. In zijn autobiografie Je suis un imposteur meldt Leconte dat een vileine verdwaalepisode in de bergen uit de film werd gesneden: de producent vond de kannibalenhumor onkies. De 40 minuten pretcelluloid werden helaas nimmer meer gezien.

Les bronzés

1978 | Drama, Komedie

Frankrijk 1978. Drama van Patrice Leconte. Met o.a. Thierry Lhermitte, Michel Blanc, Gérard Jugnot, Marie-Anne Chazel en Josiane Balasko.

Filmdebuut van de roemruchte Parijse café-théâtre-troupe Splendid, naar hun gezamenlijke boulevardstuk Amours, coquillages et crustacés. De zonnige bioscoophit lanceerde de carrières van Lhermitte, Jugnot, Blanc, Josiane Balasko, Christian Clavier én regisseur Leconte. Het verhaal is een sketch-achtige collage van de al dan niet amoureuze avonturen van een vriendengroep in en om een Club Med-achtig resort in Ivoorkust. Blanc steelt veelvuldig de show als hilarische zielenpoot. Serge Gainsbourg droeg 'Sea, Sex and Sun' bij, een riedeltje zorgeloos dat deze Franse goedeluimklassieker heel best samenvat. Cultstatus, twee vervolgen.

Les Héros n'ont pas froid aux oreilles

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Charles Nemes. Met o.a. Gérard Jugnot, Daniel Auteuil, Anne Jousset, Roland Giraud en Henri Guybet.

Twee vrijgezellen pikken tijdens een uitstapje naar zee een liftster op. Het klikt tussen de drie en het meisje neemt haar intrek in hun appartement. Alles loopt heel vlot, tot ze toevallig ontdekken dat het meisje minderjarig is, thuis is weggelopen en door de politie wordt gezocht. Deze mild-ironische film onderscheidt zich van het gros van de Franse komedies door zijn charmante lichtvoetigheid, een oprecht respect voor zijn hoofdpersonages en uitstekende vertolkingen van een ploeg jonge acteurs, die ondertussen bijna allemaal zijn uitgegroeid tot belangrijke vedetten. In kleine bijrollen herkennen we trouwens ook nog Gérard Lanvin en Christina Clavier.

Pauline et l'ordinateur

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Francis Fehr. Met o.a. Josiane Balasko, Martin Lamotte, Jean-Louis Lapasset, Eva d'Arlan en Gérard Jugnot.

Een sympathieke komedie over een meisje dat door de grillen van de informatica de ene tegenslag na de andere te verwerken krijgt. Het op zich niet onaardige idee is nogal mager voor een speelfilm en was misschien beter gediend geweest met een korte tv-bewerking. Balasko, in een van haar eerste filmrollen, is hoe dan ook indrukwekkend. Let ook op Jugnot in een gastrolletje als dokter.

Les petits calins

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Josiane Balasko, Caroline Cartier en Dominique Laffin.

Een sympathieke komedie over een meisje dat door de grillen van de informatica de ene tegenslag na de andere te verwerken krijgt. Het op zich niet onaardige idee is nogal mager voor een speelfilm en was misschien beter gediend geweest met een korte tv-bewerking. Balasko, in een van haar eerste filmrollen, is hoe dan ook indrukwekkend. Let ook op Jugnot in een gastrolletje als dokter.

Les Petits câlins

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Dominique Laffin, Caroline Cartier, Josiane Balasko, Roger Mirmont en Claire Maurier.

Terwijl haar flatgenotes hun brood verdienen op de vlooienmarkt, leeft Sophie op kosten van haar ouders en brengt haar tijd door met het versieren van jongemannen voor één nacht. Sommigen schrikken terug omdat het initiatief hun ontnomen wordt, maar één van hen weigert zich als wegwerpartikel te laten gebruiken en zet koppig door tot een wat permanentere relatie. Deze aardige omkering van de conventionele man-vrouw omgangsvormen wordt topzwaar gemaakt met onnodige, flauwe grappen. Laffin is een ontdekking, maar de regie laat haar aan haar lot over zodat haar ontwapenende glimlach gaat irriteren.

Dites-lui que je l'aime

1977 | Thriller, Romantiek

Frankrijk 1977. Thriller van Claude Miller. Met o.a. Gérard Depardieu, Miou-Miou, Jacques Denis, Dominique Laffin en Claude Piéplu.

Een eenzame fabrieksarbeider blijft geobsedeerd door zijn inmiddels getrouwde jeugdliefde en moeder van een kind. Hij schrijft haar en belt haar nog regelmatig. De jonge buurvrouw in zijn pension is in stilte verliefd op hem en wordt het slachtoffer van zijn opgekropte frustraties. De film offert thriller-elementen van Patricia Highsmith's Sweet Sickness aan romantische bezetenheid en maakt die treffend waar, tot aan het ontsporende einde. Opmerkelijke, tegendraadse rollen van Depardieu en Miou-Miou. Het scenario is van Miller en Luc Béraud. Het camerawerk is van Pierre Lhomme.

Une Fille unique

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Philippe Nahoun. Met o.a. Sophie Chemineau, Bruno Labraska, Philippe Nahoun, Josiane Balasko en Serge Maggiani.

Een nogal zwaarwegende en al te hooggegrepen debuutfilm die, anno 1935, de opkomst van het fascisme observeert door de ogen van een verveelde, jonge actrice. Haar echtgenoot is een militant communist en zal haar meesleuren in een spiraal van politiek geweld. Het klinkt interessant en opwindend, maar wordt door de klinische, nadrukkelijke regie van Nahoun van alle emotie beroofd.

Solveig et le violon turc

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Jacques Grand-Jouan. Met o.a. Solveig Mertens, Roger Blin, Hubert Deschamps, Romain Bouteille en Jean Mourat.

Deze marginale filmer uit Nantes kiest bewust voor het maken van 'streekfilms' en zodoende moet hij onder moeilijke omstandigheden werken. Bovendien bestaan zijn films slechts uit stukken scenario, zoals ook de bedoeling is, en vallen zodanig in losse brokken uiteen dat niemand er een touw aan kan vastknopen. Hetzelfde geldt voor deze zotte geschiedenis over een Turkse viool. De verteller raakt steeds verder verstrikt in een wereldje van idiote, bizarre en volledig verknipte figuren. Een beetje van dit en een beetje van dat, een beetje Raymond Queneau en ook natuurlijk Ionesco. De acteurs zijn vrienden van elkaar. Het resultaat is wisselvallig maar doet in elk geval versteld staan.