André Nader: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Retour à Malaveil

1989 | Actiefilm, Oorlogsfilm

Frankrijk 1989. Actiefilm van Jacques Ertaud. Met o.a. Frédéric Pierrot, Jean Franval, Françoise Christophe, Françoise Fabian en Isabelle Renauld.

Getrouwe en kundige bewerking van de roman van Claude Courchay, die zich afspeelt in een Frans dorp in de Haute- Provence en draait rond het thema wraak. Pierrot komt na twaalf jaar onschuldig gezeten te hebben uit de gevangenis. Hij vraagt zich af waarom de moordenaaar van een toerist de schuld op hem heeft geladen. En bovenal wié dat was. Gecompliceerde of ondoorgrondelijke karakters worden meesterlijk bestudeerd door de camera, die zeer gevoelig de nuances weet vast te leggen. De personages zijn degelijk ingepast in het fotogenieke landschap. De spanning wordt goed gedoseerd. Didier Cohen, Jacques Ertaud en Béatrice Rubinstein schreven het scenario.

Aldo et Junior

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Patrick Schulmann, Gilles Legrand en Bertrand Delpierre. Met o.a. Aldo Maccione, Andréa Ferréol, Riton Leibman, Louis Rego en Sylvie Nordheim.

De film is een bewerking van het Junior album van Wolinski. Helaas is de film niet trouw gebleven aan het album door zijn vergezochte humor; ondanks een aangenaam begin. De rest van het verhaal rammelt aan alle kanten en het is des te meer bedroevend daar Patrick Schulmann de maker is van de opmerkelijke komedie ZIG-ZAG STORY. Zelfs een paar goede scènes kunnen de film niet redden.

Le bourreau des cœurs

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Christian Gion. Met o.a. Aldo Maccione, Anna-Maria Rizzoli, Jean Parédès, Jean-Claude Levis en Jole Silvani.

Rokkenjager Maccione heeft altijd al een beroemd acteur willen worden. Verder dan figurantenrolletjes heeft hij het echter nooit gebracht. Op een dag krijgt hij zijn kans als, stand-in voor een grillige, norse hoofdrolspeler. Met zijn natuurlijke charme wint hij de sympathie van de producer, die hem het produktiekapitaal toevertrouwt. Enkele kruimeldieven zijn echter uit op het geld. Oubollige, domme komedie die aan bloedarmoede lijdt. Op de mimiek van Maccione ben je vlug uitgekeken en meer heeft dit geval niet te bieden. Het werd bovendien nog amateuristisch gemaakt ook, terwijl je elke grap een half uur van te voren al ziet aankomen. Het weinig ter zake doende scenario werd geschreven door regisseur Gion, die betere dagen gekend heeft. Achter de camera stond Lionel Legros.

Tais-toi quand tu parles

1981 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1981. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Aldo Maccione, Edwige Fenech, Jacques François, Philippe Nicaud en Clément Harari.

Een mislukkeling die zichzelf in zijn dromen als James Bond ziet, wordt verward met een homoseksueel geheim-agent en op een riskante missie naar Tunesië gestuurd. Een combinatie van de flauwste en platste grollen uit Franse en Italiaanse B-kluchten, vol fantasieloze verwijzingen naar 007-films, waarbij Fenechs imitatie van Ursula Andress de laatste van de weeromstuit een begenadigd actrice doet lijken. De resterende grappen zijn racistisch en homofobisch, maar behalve bedenkelijk óók nooit leuk, hoewel het publiek dat van deze film onverwacht een bioscoopsucces maakte, daar kennelijk anders over dacht. Scenario van de regisseur en Enrico Oldoini.

Déclic et des claques

1964 |

Frankrijk 1964. Philippe Clair. Met o.a. Philippe Clair, Mike Marshall, Annie Girardot, André Nader en Georges Blanes.

Verfilming van de roman van André Couteaux. In tegenstelling tot wijn wordt Philippe Clair er niet beter op naarmate hij ouder wordt. Zijn beste films maakte hij nog met technische man Pierre Granier-Deferre. Alhoewel boordevol flauwe en soms botte grappen, toch een meedogenloze schets van jonge Algerijnen, die in een grote Franse stad trachten te integreren. Er bevinden zich nogal wat luiwammesen en nietsnutten onder hen. De clichés liggen voor het oprapen. Teveel een opeenvolging van sketches in plaats van een helder verhaal, maar er zijn goede momenten.