Pascale Bardet

Denis

België​/​​Frankrijk 1997. Romantiek van Catherine Corsini. Met o.a. Pascal Cervo, Dominique Reymond, Naguim Bendidi, Marc Adjadj en Pascale Bardet.

La Reverdie

Frankrijk 1991. Drama van Philippe Condroyer. Met o.a. Nadine Alari, Hugues Quester, Mony Dalmes, Pascale Bardet en Michel Robin.

Film in twee delen van een voormalige filmregisseur die hier als co-scenarioschrijver optreedt (samen met Mariette Condroyer). In het eerste deel verkoopt een autoritaire jonge grootmoeder het mooie landgoed La Reverdie na de dood van de vader, terwijl de andere gezinsleden zich realiseren wat dat huis voor hen betekent (wordt het verkocht of niet?). Het tweede deel speelt zich af in Parijs, waar de kleinzoon, de jonge Didier, wordt mishandeld door gespuis van de straat. Twee vrouwelijke leden van de familie voeren ter plekke een onderzoek uit en komen bij een verontrustende bende van krakers terecht. Wat opvalt is dat het om twee zeer verschillende films gaat die in dit verhaal met een natte vinger aan elkaar geplakt worden! Wat overblijft is de charme van de landelijke plaatjes en het innemende en spontane acteerwerk van de jonge acteurs en vooral van Didier (Wizmane). De onfortuinlijke regisseur moest het witte doek verlaten na zijn opvallende maar verkeerd begrepen film LA COUPE A DIX FRANCS.

Simone

Frankrijk 1984. Drama van Christine Ehm. Met o.a. Pascale Audret, Pascale Bardet en Fabien Kachev.

Een zwaartillende vrouwenfilm over de hechte relatie tussen twee vriendinnen die nochtans qua karakter elkaars tegenpolen zijn. Doelloos, visueel weinig creatief en uitermate vervelend.

L'embranchement

Frankrijk 1984. Drama van Guy Olivier. Met o.a. Victor Garrivier, Pascale Bardet, Serrane Ducorps en Florent Pagny.

Op weg naar Parijs belandt een man in de verkeerde trein. Hij stapt uit in een klein dorpje op het platteland. Hij is zijn portefeuille kwijt en is gedwongen er een paar dagen te blijven. Een van die dagen is zijn vijftigste verjaardag, aanleiding voor overpeinzingen over het leven. Waarschijnlijk filosofisch bedoeld, maar niet meer dan saai en verwarrend.

La tribu des vieux enfants

Frankrijk 1982. Komedie van Michel Favart. Met o.a. Caroline Silhol, Sophie Barjac, Dominique Laffin, Thierry Lhermitte en Pascale Bardet.

Een familiegeschiedenis naar de succesvolle roman van G.J. Arnaud. `Oude kinderen` omdat het om vijf broers van 23 tot dertig jaar gaat, allen getrouwd maar samen in een huis wonend met echtgenotes die niets in te brengen hebben, want zij vormen een ietwat eigenaardige maar zeer eensgezinde club. Een beetje humor, een beetje geheimzinnigheid, een beetje tragiek, een beetje avontuur, een beetje dwaasheid, kortom, een beetje van alles en nog wat in deze geslaagde mengelmoes, des te meer vanwege de schitterende acteerprestaties en de zonder meer fatsoenlijke regie. Vooral Lhermitte en Laffin, wiens overlijden even daarna (1985) op 33-jarige leeftijd te betreuren valt, vallen op.

Les liaisons dangereuses

Frankrijk 1980. Historische film van Charles Brabant. Met o.a. Jean Négroni, Claude Degliame, Jean-Pierre Bouvier, Maïa Simon en Bernard Musson.

In 1794 werd de auteur Choderlos de Laclos door de revolutionaire regering ter dood veroordeeld. Terwijl hij op de dood wacht krijgt hij in zijn cel bezoek van een dame in het zwart, met achter haar sluier een verminkt gezicht. In haar herkent hij de vrouw die model gestaan heeft voor zijn markiezin de Merteuil. Samen halen ze herinneringen op aan de periode die hij beschreef in zijn roman [KL]Les liaisons dangereuses[KLE]. Praterige, literaire film die deze meermaals verfilmde brievenroman benadert vanuit het standpunt van de auteur en zijn hoofdpersonage. Geen lekkere ontspanning, maar een film om door te bijten, met meer aandacht voor de schitterende decors van Paul Blisson en de prachtige kostuums, dan voor de acteerprestaties. Adembenemende choreografie van Serge Keuten. Brabant baseerde zijn scenario op het leven en het werk van Choderlos de Laclos (die in de film uitgebeeld wordt door Négroni). Degliame is een mooie, maar koele markiezin. Schitterende kleurenfotografie van Jean Limousin.

Docteur Teyran : Le procès

Frankrijk 1979. Mysterie van Jean Chapot. Met o.a. Michel Piccoli, Nadine Alari, Pascale Bardet, Michel Auclair en Jean-Marc Thibault.

Derde en laatste deel van de serie. Vervolg en logisch einde in de rechtbank. De advocaat van de verdediging heeft een heel slim en logisch verhaal: dat het slachtoffer een jonge crimineel was en dat de moordenaar niemand anders kan zijn geweest dan de vader van zijn laatste vriendinnetje, en hiermee beschuldigt hij Teyran (Piccoli). De verrassende ontknoping doet het nogal statische karakter vergeten van deze epiloog, die vooral bestaat uit briljant optreden van acteurs. Meester Thor (Auclair) geeft staaltjes weg in de rechtszaal, terwijl Piccoli ondoorgrondelijker wordt dan ooit. Het totaal van de drie delen getuigt van degelijk vakmanschap, dat helemaal ten dienste is gesteld van een puik maar zeer klassiek scenario.

Docteur Teyran : Le meurtre

Frankrijk 1979. Mysterie van Jean Chapot. Met o.a. Michel Piccoli, Nadine Alari, Pascale Bardet, Philippe Deplanche en Féodor Atkine.

Eerste deel van een trilogie over het leven van het gezin van een prominente Parijse chirurg. De chirurg ontdekt in deze film dat zijn negentien-jarige dochter (Bardet) een verhouding voor hem verbergt. Bovendien weigert ze hem de naam van haar geliefde te vertellen. Dus verandert hij in een amateurdetective. Weinig origineels in dit 'originele' scenario van Roger Sullivan. Geen geniale maar wel degelijke en behendige regie van de maker van LES GRANGES BRULÉES. Het geheel wordt gedomineerd door de sterke persoonlijkheid van Piccoli, die de chirurg speelt.

Docteur Teyran : L'enquête

Frankrijk 1979. Mysterie van Jean Chapot. Met o.a. Michel Piccoli, Nadine Alari, Pascale Bardet en Henri Marteau.

Een kennis van Docteur Teyran (tweede deel van de trilogie) is vermoord, en daarom verschijnt inspecteur Maneaud (Marteau) ten tonele. Deze raakt ge[KA3]intrigeerd door het feit dat het slachtoffer zich zo te zien niet heeft verdedigd en de aanvaller dus moet hebben gekend. Welke rol spelen de leden van Teyran`s gezin? Deze film is somberder van toon dan het eerste deel, dat (ondanks de moord aan het einde) met afwisselend dramatische en grappige elementen iets weg had van een familiekroniek. De sfeer is hier aan de zware kant en de personages zijn tweeslachtiger en raadselachtiger. Bovendien wordt het mysterie ondoorgrondelijker. Nogal beklemmend, met Piccoli weer als de locomotief van het gebeuren. Tamelijk