Edouard Luntz: regie.
Er zijn 4 films gevonden.

L' Humeur vagabonde

1971 | Drama

Frankrijk 1971. Drama van Edouard Luntz. Met o.a. Erick Penet, Jeanne Moreau, Michel Bouquet, Madeleine Renaud en Margo Lion.

Een jonge provinciaal ontsnapt aan de sleur van het gezin en wil Parijs veroveren. Ondanks de belangstelling van een mondaine vrouw, keert hij teleurgesteld terug naar zijn geboorteplaats waar zijn moeder zijn vrouw vermoordt op verdenking van overspel. Dit voorval geeft hem kortstondige roem waardoor hij van het Parijse 'wereldje' opeens alle aandacht krijgt.Een niet geslaagde, maar interessante poging om een beeld te geven van het gebrek aan communicatie in een op een façade gerichte samenleving maakt de eenvormigheid duidelijk door Bouquet een hele reeks verschillende Parijzenaars te laten spelen. Terugkeer naar Parijs ná de tragedie voegt aan het voorafgaande niets toe en doet de vrij korte film langdradig lijken.

Le dernier saut

1970 | Misdaad, Drama, Thriller

Frankrijk 1970. Misdaad van Edouard Luntz. Met o.a. Maurice Ronet, Michel Bouquet, Cathy Rosier, Eric Penet en André Rouyer.

Een paratrooper in Indo-China breekt stiekem uit zijn garnizoen om de nacht door te brengen bij zijn autochtone echtgenote die hij betrapt op ontrouw en wurgt. Hij heeft een waterdicht alibi en wordt enige tijd later door een Franse commissaris geconfronteerd met een verdachte. Psychologisch duel tussen de moordenaar en de politieman weet dank zij de acteurs zeer te boeien, terwijl de deformerende invloed van de koloniale oorlog ook treffend reliëf krijgt. Nadrukkelijke symboliek maakt de film soms onnodig zwaar en pretentieus. Antoine Blondin, Jean Bolvary en regisseur Luntz bewerkten de roman Le baptême de la mort van Bartolomé Bennassar tot scenario. Achter de camera stond Jean Badal.

Le Grabuche

1968 | Drama, Mysterie

Frankrijk 1968. Drama van Edouard Luntz. Met o.a. Patricia Gozzi, Calvin Lockhardt, Julie Dassin, Eric Penet en Gerard Zimmerman.

Tijdens haar huwelijksplechtigheid droomt een jonge vrouw weg in fantasieën over de jeugdbende waarbij ze zich aansluit en over haar ontvoering door een vijandige bende, op welks aanvoerder ze verliefd wordt. Het loopt uit op een tragedie, maar in de realiteit is ze weer terug aan de zijde van haar verfoeide echtgenoot. De poging om de romantische fantasieën van de heldin, gevoed door sensatiejournalistiek en kiosklectuur, een surrealistische vorm te geven mislukt grotendeels - althans in deze door Darryl Zanuck verminkte versie die drastisch werd ingekort na vijf jaar niet te zijn uitgebracht - zodat alleen sporadisch boeiende momenten overblijven.

Les coeurs verts

1966 | Drama, Muziek

Frankrijk 1966. Drama van Edouard Luntz. Met o.a. Gérard Zimmermann en non-professionnels.

Bevindt zich op het grensvlak van documentaire en fictie. Over deze debuutfilm werd destijds veel ophef gemaakt, en er waren problemen met de censuur. Dat was ook al zo gegaan met zijn voorgaande film, de korte speelfilm BON POUR LA SERVICE die zelfs zonder meer werd verboden (1963). Twee pubers, die uit de gevangenis komen, ontdekken Parijs en trappen eerst een heleboel lol, alvorens op de harde werkelijkheid te stuiten. Ze kunnen geen werk krijgen, omdat ze een strafblad hebben. Het verleden drukt dus nu al op ze, en hun ouders interesseert het ook al niet veel. Ze sluiten zich weer aan bij hun slechte vienden en gaan weer domme streken uithalen, ditmaal met tragische gevolgen. Ongelijkmatig van kwaliteit, want hier en daar is sprake van grof en goedkoop effectbejag. Maar de anonieme acteurs, die grotendeels zichzelf spelen, doen zeer geloofwaardig aan. Hoe dan ook een voorbode van mei 1968. Deze cineast zou zijn carrière op veertigjarige leeftijd, in 1971, laten voor wat- ie was na slechts vier speelfilms gemaakt te hebben, allen even ongelijkmatig van kwaliteit.