Jean-Pierre Malignon

Victoire ou la douleur des femmes : Été 1939

Frankrijk 2000. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Marina Vlady, Yves Lambrecht, Jean-Michel Fete en Christine Citti.

Ciel d'orage

Frankrijk 1998. Romantiek van Paolo Barzman. Met o.a. Nils Tavernier, Carmen Chaplin, Michel Albertini, Jean Barney en Jean-Pierre Malignon.

Anne Le Guen : Urgences

Frankrijk 1995. Komedie van Stéphane Kurc. Met o.a. Fanny Cottençon, Patrick Raynal, Dominique Sarrazin, Paul Allio en Olivier Granier.

Eerste deel van vierdelige reeks over Anne Le Guen (Cotten[KA10]con), charmante raadgeefster van burgemeester Charles Dubois (Raynal) in Frans provinciestadje. Samen proberen ze een oplossing te vinden voor een aantal problemen. Weduwnaar Dubois heeft bovendien zijn lodderoog laten vallen op zijn bevallige assistente. Hier dient afgerekend met ontevreden lui die uit hun huizen werden gedreven voor de aanleg van een stuk autostrade en met dreigende sluiting van afdeling spoedgevallen. Anne ontdekt dat complot gesmeed wordt tegen de burgemeester. Scenario van Frédérique Krivine naar een idee van Jean- Pierre Guérin. Veel gescheer maar weinig wol.

Couchettes express

Frankrijk 1994. Komedie van Luc Béraud. Met o.a. Jacques Gamblin, Bernard Haller, Isabelle Renauld, Marc Citti en Gunilla Karlzen.

Gamblin is steward op de slaaptrein Parijs/Venetië. Hij moet kaartjes en identiteitsbewijzen van de reizigers in 'zijn' wagon ophalen. Op zekere dag vraagt een passagier, Haller, om bescherming. Hij lijdt aan een nog onbekende ziekte en hij is niet alleen op de vlucht voor geleerden die hem als proefkonijn willen gebruiken, maar ook voor Bonke, een handelaar in menselijke organen. Een misdaadkomedie met dramatische ondertoon. De film is een poging van alles over te brengen, maar slaagt bijna nergens in. Het rommelige scenario is van Béraud en Bernard Stora, die zich lieten inspireren door de roman La Maldonne des Sleepings van Tonino Benacquista. Alleen een talent als Haller weet de film enkele geslaagde momenten mee te geven. Camerawerk van Alain Levent.

Quelle famille!

Frankrijk 1991. Komedie van Michel Siripe. Met o.a. Micheline Dax, Christian Alers, Patrick Préjean, Evelyne Dassas en Raphaële Moutier.

Op een dag zijn in een groot appartement vier generaties van dezelfde familie verenigd. Hun leeftijden lopen uiteen van twintig tot tachtig jaar. Gaat het om een huwelijk of een erfenis? Nee! Er moet een mysterie opgelost worden. Een prima onderwerp, ware het niet dat de regie zo dood is als een pier en dat de dialogen loodzwaar, nietszeggend en veel te lang zijn. Bovendien winden de acteurs zich enorm op, terwijl er uiteindelijk niet veel bijzonders aan de hand blijkt te zijn. Ondertussen vindt de kijker dat het allemaal wel erg lang duurt.