Xavier Saint-Macary: cast en scenario.
Er zijn 25 films gevonden.

Une sauterelle dans un magasin de porcelaine

1990 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary en Christian Alers.

Pervenche doet ditmaal onderzoek naar een overval die is gepleegd bij een grote antiquair op Saint-Germain-des-Près. Maar met de als altijd bitse maar charmante Evenou, zodat eerder sprake is van een humoristische dan van een dramatische ondertoont. Ontspannend.

Marie Pervenche: Salade russe

1990 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1990. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Gérard Hernandez en Jacques Marin.

Een aflevering van de serie [KL]Marie Pervenche[KLE]. In een aantal geheime documenten wordt een soort minibazooka beschreven die iedereen kennelijk graag wil hebben, want zodra iemand het ding in huis heeft wordt de persoon in kwestie ontvoerd. Dat geldt ook voor Marie (Evenou) en commissaris Ladevant (Alers). Het verhaal moet niet te serieus opgevat worden aangezien de film komisch bedoeld is. De pittige charme van Evenou compenseert weer eens de povere regie. Deze huzarensalade ziet er dan ook uit als nasi goreng!

Marie Pervenche: La filière argentine

1990 | Biografie, Muziek

Frankrijk 1990. Biografie van Jean Sagols. Met o.a. Danièle Evenou en Xavier Saint-Macary.

Een terroriste pleegt een aanslag op de Place Vend[KA4]ome. Zij lijkt vreemd genoeg op Marie Pervenche (Evenou), de hoofdpersoon uit deze serie, die in herhalingen begint te vervallen. Een afgezaagde intrige plus een oppervlakkige regie.

Marie Pervenche: Hérisson dans la tête, Un

1990 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean Sagols. Met o.a. Dani[KA2]lele Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers en Dorothée Jemma.

Een onderzoek van Marie Pervenche (Evenou) met haar lichtelijk zure charme, die van een zeer middelmatige geschiedenis toch iets weet te maken. Over een verdwenen auto en een baby waarvan de ouders niet meer te vinden zijn, geregisseerd op de bekende routinematige wijze. Bijna

La malle sanglante

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Jean-Pierre Castaldi en Vernon Dobtcheff.

Marie Pervenche leidt het onderzoek rond de zaak van een jonge Amerikaanse die niet ver van het museum Grévin, waar de illusionist Orlando meerdere malen per dag zijn nummer 'De bloedige koffer' opvoert, wordt doodgestoken. Een ultra-klassiek thema dus en niet bijster origineel. Toch spannend en veel grappige situaties ook, die Evenou wel zijn toevertrouwd.

Salade russe

1989 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1989. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Gérard Hernandez en Jacques Marin.

Grappige, goed opgebouwde politie-avonturen van Paul Andréota, die hierin is gespecialiseerd, inclusief ontvoeringen en geheime plannen. Het is bijna niet te geloven maar Boissol levert nog best goed werk af in dit pretentieloze komische genre. Evenou zorgt met haar uitdagende schoonheid voor de rest.

Marie Pervenche: Une tigresse dans le moteur

1989 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1989. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Christian Barbier en Corinne Touzet.

De vrouwelijke eigenaar van een pakhuis wordt lastig gevallen door inbrekers en helpt een gewapende schurk om zeep. De commissaris maakt er een banaal zelfverdedigingsgeval van, maar Marie heeft zo haar bedenkingen. Wat het scenario en de vertolking betreft één van de degelijkste delen van de serie Marie Pervenche. De film heeft een komische ondertoon, hoewel de humor af en toe aan de zwarte kant is. Zeer goed gespeeld voor een serie die niet uitblinkt door haar originaliteit en haar regie.

L'amour sage

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Youri. Met o.a. Amélie Prévost, Xavier Saint-Macary, Henri Courseaux en Florence Giorgetti.

Het eeuwige en uitgekauwde verhaal over een stel dat uit elkaar gaat, doordat er een andere man ten tonele verschijnt. De regisseur-scenarioschrijver is er niet in geslaagd iets nieuws aan dit thema toe te voegen. Bovendien slecht gemaakt.

Marie Pervenche: Il faut tout faire soi-même

1988 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1988. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Liliane Patrick en Patrick Guillemin.

Van de serie [KL]Marie Pervenche[KLE]. Deze keer is onze agente aanwezig bij een auto-ongeluk en krijgt ze een brief van de gewonde chauffeuse. Aangezien ze een vrouw is maakt ze de brief open, leest ze hem en wordt ze zowaar gechanteerd! De makers van de film hebben andermaal dezelfde auteurs in de arm genomen, maar het zou prettig zijn geweest als de (tegen wil en dank?) dienstdoende regisseur van de serie wat meer overtuiging in zijn regie had gelegd. Alleen dankzij de wrange charme van Evenou hijst de film zich op tot een niveau dat we het best kunnen omschrijven als verschrikkelijk

La dernière patrouille

1988 | Komedie, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1988. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Michel Peyrelon en Patrick Guillemin.

Een politie-inspecteur laat zich overhoop schieten vlak voordat hij met pensioen zou gaan. Vrouwelijke commissaris Evenou besluit wraak te nemen. Ze infiltreet in de onderwereld en wordt geheel onverwacht geholpen door de godfather van het milieu waarin ze verkeert. Ondanks de moord in het begin liijkt de film meer een satirische komedie, aangezien de reeds eerder genoemde peetvader Vincenzini (Peyrelon) nogal karikaturaal neergezet is. De produktie is eé[KA1]n van de aardigste en wellicht beste delen van de serie Marie Pervenche en lijkt haast voor de bioscoop gemaakt te zijn!

Corps z'a corps

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van André Halimi. Met o.a. Philippe Khorsand, Stéphane Audran, Xavier Saint-Macary, Jean-Pierre Kalfon en Jean-Luc Bideau.

Als gevolg van een reorganisatie van zijn uitgeverij, waar Jean Chabert hoofdredacteur is van een serieus economisch tijdschrift, wordt hij tot uitgever van een erotisch blad gebombardeerd. De hele film draait om dit magere gegeven. Het verhaal zit vol banale grappen, uitermate vulgair en weinig geïnspireerd. Halimi die ook het scenario schreef, is een middelmatig regisseur met een oppervlakkig en nietszeggend oeuvre. Hij werkt voornamelijk voor de tv; dit is zijn tweede bioscoopfilm. De dialogen zijn ook van de regisseur, maar hij werd daarbij geholpen door Jacques Vilfrid en Christian Watton.

Tout comme un homme

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Christine Millet, Alain Sachs, Xavier Saint-Macary, Frédérique Cerbonnet en Claude Brosset.

Een jonge journaliste gaat samenwonen en trouwt vervolgens met een man die zijn geld verdient met allerlei klusjes. Zij verdient het geld en hij blijft nu thuis om voor het huishouden te zorgen. Een oppervlakkige klucht waarin het thema nauwelijks uitgediept wordt.

La dame des dunes

1985 | Mysterie

Frankrijk 1985. Mysterie van Joyce Buñuel. Met o.a. Anna Karina, Sophie Barjac, Maxime Mansion en Xavier Saint-Macary.

Mysterie rond een afgelegen huis aan de kust. Op een dag staat het te koop. Anne-Marie (Barjac) is nauwelijks van het bestaan van het huis op de hoogte. Tijdens de Paasweek, wanneer haar man voor een zakelijke bijeenkomst weg is, gaat ze er met haar zoon van zes heen. Ze ontmoet de vreemde dame uit de titel en beleeft haar verleden opnieuw. Het mysterie wordt bij gebrek aan regie-fantasie flink uitgesponnen. Zoals veel films van de schoondochter van Luis Buñuel, wekt deze tv-film een geïmproviseerde en onaffe indruk. Niettemin eensgezind en overtuigend acteerwerk.

Vivement dimanche!

1983 | Mysterie, Thriller, Misdaad

Frankrijk 1983. Mysterie van François Truffaut. Met o.a. Fanny Ardant, Jean-Louis Trintignant, Philippe Laudenbach, Jean-Pierre Kalfon en Philippe Morier-Genoud.

Truffaut nam de Amerikaanse roman 'The Long Saturday Night' van Charles Williams en situeerde het verhaal waarin de lijken zich opstapelen in een charmant Zuid-Frans dorpje. Zo verenigt de regisseur zijn grote liefde voor Hitchcock met het romantisch realisme dat hij zo bewonderde aan Jean Renoir, in een van de laatste films die hij maakte voor zijn dood in 1984. Trintignant is een makelaar die wordt verdacht van moord op zijn echtgenote. Zijn devote secretaresse (Ardant) probeert zijn onschuld te bewijzen. Prettige, zwarte komedie werd in sfeervol zwart-wit gedraaid door Néstor Almendros.

Signes extérieurs de richesse

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Jacques Monnet. Met o.a. Claude Brasseur, Josiane Balasko, Jean-Pierre Marielle, Charlotte de Turckheim en Roland Giraud.

De confrontatie tussen een rijke mondaine dierenarts en een jonge belastinginspectrice. Een veel te mager thema voor een inconsequente en slappe komedie maar dat geldt voor alle films van deze regisseur tot nu toe. Bovendien speelt Balasko op een irriterende, aangezette manier en de overige acteurs slagen er evenmin in deze film van de onbeduidendheid te redden. Scenario van Alain Godard en de regisseur. Muziek van niemand minder dan Johnny Halliday in samenwerking met Pierre Billon en Eric Bouad.

Le Bourgeois gentilhomme

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Michel Galabru, Rosy Varte, Roger Coggio, Franck David en Xavier Saint-Macary.

Een rijke bourgeois streeft de kwaliteiten van de adel na en laat zich door 'specialisten' daarin onderwijzen. Als hij zich verzet tegen het huwelijk van zijn dochter met een burger, verzint zijn huisbediende een plan om hem overstag te doen gaan en hem de onzin van zijn aspiraties te laten inzien. De klassieke Molière-komedie kreeg een filmversie getrouw aan de tekst en wordt, ondanks goed spel, weelderige decors en een soepele choreografie, ietwat langademig.

Ma femme s'appelle Reviens

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Anémone, Xavier Saint-Macary, Catherine Gandois en Pascale Rocard.

De door zijn vrouw verlaten arts en een fotografe, die ook door haar minnaar in de steek is gelaten, wonen in hetzelfde flatgebouw en zoeken - na kortstondige affaires die weinig soelaas bieden - steun bij elkaar in een verhouding zonder verliefdheid, maar gebaseerd op de solidere basis van vriendschap. De uit het café-theater voortgekomen acteurs en regisseur veranderen ietwat van genre door de uitbundige vrolijkheid te vervangen door melancholieke zelfspot, maar het resultaat is nogal halfzacht en bovendien toneelmatig. Het lef van de fysiek weinig aantrekkelijke hoofdrollen is onvoldoende om de film te redden. Scenario van Joseph Morhaim.

Les hommes préfèrent les grosses

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Josiane Balasko, Ariane Lartéguy, Daniel Auteuil, Dominique Lavanant en Thierry Lhermitte.

Een nogal dik meisje zoekt een huisgenote om de huur van haar te dure flat te delen en wil eigenlijk een lelijkerd om zelf bij de heren gunstig af te steken. Financiële nood dwingt haar toch tot een opvallende schoonheid die een uiterst turbulent liefdesleven over de vloer haalt. De grappen zijn verrassender, subtieler en vooral leuker dan het uitgangspunt doet verwachten, zowel door het scenario en de hoofdrol van Balasko als het spontaan acteren van de leden van café-theatergroep Splendid. De regie blijft qua inventiviteit ver achter, maar houdt wel het tempo erin.

Ce répondeur ne prend pas de message

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Alain Cavalier. Met o.a. Alain Cavalier en Xavier Saint-Macary.

Film met niet veel meer dan één personage: de regisseur zelf. Een man sluit zich op in zijn appartement. Hij schildert eerst alles zwart, met inbegrip van de ramen. Vervolgens duikt hij met behulp van voorwerpen en foto's in zijn verleden. Aangezien zijn toekomst hem zeer vaag lijkt, verbrandt hij al zijn meubels... Na een persoonlijk drama bewaarde Cavalier zeven jaar het stilzwijgen. Daarna maakte hij vier bijzondere films, waaronder deze. Geen sterren, beperkte budgetten en nauwelijks commerciële onderwerpen. Alles draait om zuiverheid van stijl en van gevoelens. Harde, ingetogen regie. Deze film, die een grote innerlijke wanhoop uitdrukt, werd natuurlijk een flop, hoe betoverend hij eigenlijk ook is.

Martin et Léa

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Alain Cavalier. Met o.a. Isabelle Ho, Xavier Saint-Macary, Richard Bohringer, Cécille le Bailly en Louis Navarre.

Een fabrieksarbeider die operazanger wil worden, is verliefd op de maintenee van een souteneur. Ze ronselt voor hem meisjes. Ze wil tegenover zijn moralisme haar zelfstandigheid bewaren, tot een zelfmoord van een prostituée haar op andere ideeën brengt. Verrassend spontaan spel en een vormgeving die daar zeer attent op inspeelt, geven een bijzondere toon aan de film; het geheel komt daarom boven het melodramatische verhaaltje uit, dat desondanks ook nogal wat losse draden houdt. Het scenario werd overigens door de hoofdrollen zelf ontwikkeld. Het camerawerk is van Jean-François Robin.

Le Point douloureux

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Marc Bourgeois. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Prudence Harrington, Bernard Crombey, Xavier Saint-Macary en Etienne Chicot.

Een warrige, vermoedelijk goedbedoelde bezinning over het individu in onze technologische samenleving, de betekenis van het woord en meer van die dingen. De anti-held van de film is een professor die zichzelf verantwoordelijk voelt voor de zelfmoordpoging van één van zijn leerlingen, en daar helemaal tureluurs van wordt. Een gedeelte van de film werd opgenomen in Amsterdam. Niet dat het veel heeft geholpen, maar 't is maar dat u het weet.

Herbie Goes to Monte Carlo

1977 | Familiefilm, Avonturenfilm, Komedie, Drama

Verenigde Staten 1977. Familiefilm van Vincent McEveety. Met o.a. Dean Jones, Don Knotts, Julie Sommars, Jacques Marin en Roy Kinnear.

In 1969 produceerde Disney een aardige komedie, The Love Bug genaamd, over een Volkswagen Beetle met een eigen wil. Dat gegeven werd vervolgens natuurlijk flink uitgemolken met meer films en een televisieserie. Dit tweede vervolg speelt zich af in Frankrijk, waar Herbie's bestuurder (Jones) wil meedoen aan een autorace van Parijs naar Monte Carlo. Wanneer een stelletje spionnen een diamant in het Kevertje verstopt wordt de tocht extra spannend. In 2005 verscheen het eigenwijze autootje nogmaals in een opgeruimde slapstickkomedie, nu met tienerster Lindsay Lohan achter het stuur.

Dites-lui que je l'aime

1977 | Thriller, Romantiek

Frankrijk 1977. Thriller van Claude Miller. Met o.a. Gérard Depardieu, Miou-Miou, Jacques Denis, Dominique Laffin en Claude Piéplu.

Een eenzame fabrieksarbeider blijft geobsedeerd door zijn inmiddels getrouwde jeugdliefde en moeder van een kind. Hij schrijft haar en belt haar nog regelmatig. De jonge buurvrouw in zijn pension is in stilte verliefd op hem en wordt het slachtoffer van zijn opgekropte frustraties. De film offert thriller-elementen van Patricia Highsmith's Sweet Sickness aan romantische bezetenheid en maakt die treffend waar, tot aan het ontsporende einde. Opmerkelijke, tegendraadse rollen van Depardieu en Miou-Miou. Het scenario is van Miller en Luc Béraud. Het camerawerk is van Pierre Lhomme.

Le Plein de super

1976 | Komedie, Drama

Frankrijk 1976. Komedie van Alain Cavalier. Met o.a. Patrick Bouchitey, Etienne Chicot, Bernard Crommbey, Xavier Saint-Macary en Nathalie Baye.

Autoverkoper moet tijdens een vrij weekend een dure Amerikaanse wagen van Lille naar een klant in Cannes brengen en neemt vrienden plus een lifter mee. Na een reeks van avonturen - waarbij één van hen het zoontje bij zijn ex-vrouw ontvoert - komt de auto zwaarbeschadigd op de bestemming aan, maar is de vriendschap solieder dan ooit tevoren. De drie anderen zullen bij de vrouw van de steriele held een kind maken. Opzet tot vrijere filmaanpak, waarbij de vier hoofdrollen zelf het scenario schreven, levert boeiende en spontane momenten op, maar het uiteindelijk resultaat is niet meer dan de optelsom daarvan, zodat de film na afloop onmiddellijk weer vergeten is.

L'Oiseau rare

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Jean-Claude Brialy. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Micheline Presle, Anny Duperey, Jacqueline Maillan en Barbara.

Een uiterst correcte en charmante huisknecht is zeer in trek bij zijn vrouwelijke werkgevers, maar komt keer op keer in moeilijkheden, waarna hij telkens nieuw emplooi moet zoeken. Een reeks episodes rond verschillende actrices die goed op dreef zijn, vooral chansonnière Barbara als opera-diva. Het scenario heeft te weinig esprit en Brialy zelf is in de regie van anderen beter.