Victor Boucher: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Parade en sept nuits

1941 | Drama

Frankrijk 1941. Drama van Marc Allégret. Met o.a. Janine Darcey, Elvire Popesco, Marguerite Pierry, Raimu en Marcel Maupi.

Een hond, Pipo genaamd, wordt van de straat opgepakt en in een asiel opgesloten. Daar `vertelt` hij aan zijn lotgenoten middels flashbacks over zijn belevenissen uit zijn hondenleven in een circus, in een huis bij een baas, als zwervertje en ten slotte als het toegewijde huisdier van een priester. Een medewerker van het asiel laat aan het eind van de film op (haast) symbolische wijze alle honden in vrij. Allegrét, begon de film in 1940, maar nam vanwege WO II de laatste gedeelten pas in 1941 op en hij baseerde dit middelmatige werk op een boek van Henri Duvernois Le chien qui parle, dat in de tweede vertelling aanbod komt.

Ils étaient neuf célibataires

1939 | Komedie

Frankrijk 1939. Komedie van Sacha Guitry. Met o.a. Sacha Guitry, Elvire Popesco, Max Dearly, Marguerite Moreno en Victor Boucher.

Aan de vooravond van WO II neemt de regering een besluit dat het verblijf van buitenlanders in Frankrijk aan strenge regels bindt. Voor bepaalde immigranten is trouwen met een Frans staatsburger(es) de enige oplossing. Guitry heeft geen tijd verloren laten gaan en (te) snel een scenario rond dit thema in elkaar willen zetten. Wel aardig, zeer oppervlakkig en minder belangrijk dan zijn overige werk. Deze film is in de eerste plaats een sprankelende show van de acteurs! Er bestaat ook een versie van 108m.

L' Habit vert

1937 | Komedie

Frankrijk 1937. Komedie van Roger Richebé. Met o.a. Elvire Popesco, André Lefaur, Victor Boucher, Jules Berry en Meg Lemonnier.

De Roemeense echtgenote van een lid van de Académie Française bedriegt haar man met een graaf uit diens kennissenkring. Als ze worden betrapt, wordt als smoes gehanteerd dat hij om voorspraak voor zijn kandidatuur voor de Académie kwam vragen. Pas als hij inderdaad lid geworden is, komt de echtgenoot achter de waarheid. Deze Franse boulevardklucht is slaafs verfilmd, met overwegend dezelfde acteurs als in het theater. Met name Popesco zet haar rol erg dik aan, maar de film krijgt met de jaren extra waarde als tijdsbeeld rond het nauwelijks verminderde snobisme van de leden van de Académie.