Malik Faraoun

La confusion des genres

Frankrijk 2000. Komedie van Ilan Duran Cohen. Met o.a. Pascal Greggory, Nathalie Richard, Vincent Martinez, Alain Bashung en Julie Gayet.

Graine de révolte

België​/​​Frankrijk 1993. Drama van Christian Faure. Met o.a. Juliette Sane, Chad Chenouga, Saida Bekkouche, El Kebir en Florence Rouget.

De jonge Fazia (Sane), werd grootgebracht volgens de strenge islamitische tradities in een Algerijnse migrantenfamilie, met een strenge vader en een moeder die door de vele zwangerschappen haar levenslust verloren is. Haar hele jeugd moest Fazia vechten om wat vrijheid te krijgen. Nu ze zestien-en-een-half is uit ze de wens om verpleegster te worden, wat onmiddellijk op een onverbiddellijk verzet stoot van haar ouders. Een vrouw is voorbestemd om het huishouden te doen en als maagd te trouwen met de man die door de familie voor haar uitgekozen werd. Fazia komt in opstand. De bittere strijd van een jonge vrouw, opgegroeid in een vrije gemeenschap, tegen de onredelijke tradities van het geloof van haar ouders. Zolang de kinderen geen recht op vrije keuze krijgen blijft integratie een onmogelijke droom. Goed gespeeld maar praterig melodrama geschreven door Huguette Debaisieux naar een onderzoek van Anne Singer. Fotografie van Dominique Brabant. Voorgesteld in de reeks C'est mon histoire en met tijdens de epiloog een getuigenis van de echte Fazia.

Jour de colère

Frankrijk 1992. Drama van David Delrieux. Met o.a. Cécile Pallas, Frédéric van den Driessche, Carlo Brandt, Bernard Ballet en Albert Simono.

Al sinds haar kindertijd wordt Pallas gekweld door de herinnering aan het dodelijk ongeluk van haar vader. Ze was er getuige van en volgens haar was Brandt, destijds een vriend des huizes, bewust verantwoordelijk voor diens dood. Als ze hem na vijftien jaar toevallig terugziet is ze vastbesloten zich op hem te wreken. Een jonge vrouw bezeten door haatgevoelens op een persoon waarvan ze niet eens met zekerheid weet of hij haar vader vermoord heeft. Kan je als jonge volwassene trouwens wel nuchter oordelen over een feit, hoe ingrijpend ook, dat je als kind meemaakte? Acteerprestaties zijn redelijk, maar het scenario van Delrieux en Mireille Lanteri is niet altijd even geloofwaardig. Gérard Vigneron stond achter de camera.