Maria Hofstätter (1964): cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Schweinskopf al dente

2016 |

Duitsland 2016. Ed Herzog. Met o.a. Maria Hofstätter, Livia Matthes, Lisa Maria Potthoff, Simon Schwarz en Sebastian Bezzel.

Der Tote am Teich

2015 |

2015. Nikolaus Leytner. Met o.a. Maria Hofstätter, Josef Hader, Miriam Fussenegger, Erni Mangold en Martina Spitzer.

Paradies: Glaube

2012 | Drama

Oostenrijk​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 2012. Drama van Ulrich Seidl. Met o.a. Maria Hofstätter, Nabil Saleh, Natalya Baranova, Rene Rupnik en Daniel Hoesl.

In dit middendeel van Ulrich Seidls Paradies-trilogie hoopt de devote Anna Maria het paradijs te vinden via haar geloof. Haar geloof in Jezus aan het kruis, die ze elke dag vertelt hoe prachtig hij is. Dat geeft al een beetje aan hoe dubbelzinnig en fascinerend dit drieluik over liefde, geloof en hoop is. Want in haar overgave aan het beeld aan het kruis is de lust niet los te zien van spiritueel verlangen. Tragisch, gelaagd en schitterend gefilmd.

Import/Export

2007 | Drama

Oostenrijk 2007. Drama van Ulrich Seidl. Met o.a. Ekateryna Rak, Paul Hofmann, Michael Thomas, Natalya Baranova en Maria Hofstätter.

Oostenrijker Seidl maakt documentaires en speelfilms waarbij niet altijd duidelijk is wat wel en niet is geënsceneerd. Import/Export is fictie, maar gefilmd op echte locaties (een geriatrische instelling, een internetseksbedrijf), met acteurs die van de straat werden geplukt. Twee tragedies worden afgewisseld: over een blonde Oekraïense die het geluk zoekt in Oostenrijk, en over een werkloze Oostenrijker die rijk wil worden in de Oekraïne. Had eerder werk van misantroop Seidl (Tierische Liebe, Hundstage) een hoog ‘Jambers-gehalte’, ditmaal is zijn blik oprecht empathisch. Beklemmend vakwerk.

Hundstage

2001 | Drama

Oostenrijk 2001. Drama van Ulrich Seidl. Met o.a. Maria Hofstätter, Christine Jirku, Victor Hennemann, Georg Friedrich en Alfred Mrva.

Witte rolluiken, bleke blote lijven, hoge temperaturen, kale nieuwbouwwijken: het zijn de Hundstage (hondendagen) van debuterend regisseur Seidl, gefilmd in de tijdspanne van drie jaar omdat hij zijn amateur-acteurs alleen wilde vastleggen op plakkerig hete dagen. Het werd een unieke eersteling, rauw en onvriendelijk, met mechanische seks in een stille parenclub, met een vrouw die wordt afgestraft met haar hoofd in een toiletpot, met twee gescheiden lieden die beurtelings bloemen leggen bij het bermmonument van hun dochtertje. Een compromisloos werk, zonder uitwegen.

Hinterholz 8

1998 | Komedie

Oostenrijk 1998. Komedie van Harald Sicheritz. Met o.a. Roland Düringer, Nina Proll, Rudolf Rohaczek, Reinhard Nowak en Alfred Dorfer.

Witte rolluiken, bleke blote lijven, hoge temperaturen, kale nieuwbouwwijken: het zijn de Hundstage (hondendagen) van debuterend regisseur Seidl, gefilmd in de tijdspanne van drie jaar omdat hij zijn amateur-acteurs alleen wilde vastleggen op plakkerig hete dagen. Het werd een unieke eersteling, rauw en onvriendelijk, met mechanische seks in een stille parenclub, met een vrouw die wordt afgestraft met haar hoofd in een toiletpot, met twee gescheiden lieden die beurtelings bloemen leggen bij het bermmonument van hun dochtertje. Een compromisloos werk, zonder uitwegen.

Indien

1993 | Komedie

Oostenrijk 1993. Komedie van Paul Harather. Met o.a. Josef Hader, Alfred Dorfer, Maria Hofstätter, Roger Murbach en Ursula Rojek.

In 1991 trokken de Oostenrijkse cabaretiers Josef Hader en Alfred Dorfer door hun land met de tweemansvoorstelling uit de titel. Ze hadden een gigantisch succes met hun verhaal over Heinzi B[KA3]osel (Hader), een oudere inspecteur van de Keuringsdienst voor waren, die met zijn jongere collega Kurt Fellner (Dorfer) diep in de Oostenrijkse provincie hotels en restaurants moet verrassen met een inspectiebezoek. De oude Bösel is een zwijgzame, oer-burgerlijke, kettingrokende ambtenaar, die weinig spreekt en verzot is op schnitzel, terwijl zijn jongere collega, een yup is van deze tijd. Het duo is zo verschillend van karakter dat het onbegrijpelijk is hoe het afdelingshoofd hen samen op pad heeft kunnen sturen. Geleidelijk echter groeien ze naar elkaar toe en zijn dan onafscheidelijk tot aan de dood toe als de jonge Kurt met een ongeneeslijke kanker in het ziekenhuis belandt. De verfilming van het theaterstuk leek een onwaarschijnlijke aangelegenheid, maar bij het uitkomen was de rolprent in eigen land een eclatant succes. In de versie die in Duitsland de bioscoop inging, zijn bepaalde dialogen in dialect ondertiteld. Het scenario is van regisseur Harather, Josef Hader en Alfred Dorfer naar het toneelstuk met een lach en een traan van Hader en Dorfer. Het camerawerk is van Hans Selikovsky. Meervoudig bekroond.