Filantropica
Roemenië's prominente filmmaker Caranfil (Asphalt Tango) opent zijn Filantropica sarcastisch als een onverkwikkelijk post-communistisch sprookje: 'Er was eens een stad waarvan de inwoners ofwel prinsen ofwel bedelaars waren. Tussen deze werelden vond je slechts zwerfhonden. Die vormden de middenklasse.' In het moderne Boekarest van Caranfil draait alles om geld en heeft tot overmaat van ramp de mafia het meeste daarvan in handen. In diezelfde stad woont de fictieve leraar met schrijf-aspiraties Ovidiu. Om aan de eisen van zijn nieuwe vlam te voldoen, gaat hij op zoek naar geld en vindt de Filantropica organisatie, die hem in een bedelaarszwendel doet belanden waarvan hij de omvang niet overziet. Of je moet lachen of huilen, daar kom je vaak niet achter, maar dat lijkt met zigeunermuziek van cembalospeler Mihalache op de achtergrond nu juist de essentie van Roemenië. Volgens veel Roemenen is het de beste Roemeense film ooit. Een onvoorwaardelijk compliment is dat niet, want een Roemeense filmindustrie bestaat nog nauwelijks. De goede nationale en internationale ontvangst van Filantropica deed wel deuren opengaan voor meer Roemeense films, zoals Occident.