Julien Guiomar

Qui mange quand?

2004 | Komedie

Frankrijk 2004. Komedie van Jean-Paul Lilienfeld. Met o.a. Jean-Paul Comart, Catherine Jacob, Julien Guiomar en André Pousse.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Le secret de La Belle de Mai

2002 |

Frankrijk 2002. Patrick Volson. Met o.a. Bruno Slagmulder, Julien Guiomar en Claire Keim.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

J'ai faim !!!

2001 | Romantiek

Frankrijk 2001. Romantiek van Florence Quentin. Met o.a. Catherine Jacob, Michèle Laroque, Garance Clavel, Isabelle Chandelier en Alessandra Martines.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Ça commence à bien faire !

1998 | Komedie

België/Frankrijk 1998. Komedie van Patrick Volson. Met o.a. Marie Pacôme, Julien Guiomar, Patrick Fierry, Zinedine Soualem en Pascal Elso.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

La nuit des Hulottes

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Michaëla Watteaux. Met o.a. Julien Guiomar, Elizabeth Bourgine, Magali Noël, Antoine Du Merle en Jean Nehr.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Violetta, la reine de la moto

1997 | Drama

Frankrijk 1997. Drama van Guy Jacques. Met o.a. Florence Pernel, Dominique Pinon, Daniel Prévost, Eva Darlan en Julien Guiomar.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Qui mange qui?

1997 |

Frankrijk 1997. Dominique Tabuteau. Met o.a. Roger Mirmont, Julien Guiomar en Catherine Jacob.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Qui mange qui ?

1997 | Romantiek

Frankrijk 1997. Romantiek van Dominique Tabuteau. Met o.a. Catherine Jacob, Roger Mirmont, Julien Guiomar, Ludwig Stanislas Loison-Robert en Anna Gaylor.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Que la lumière soit !

1997 | Komedie, Fantasy

Frankrijk 1997. Komedie van Arthur Joffé. Met o.a. Hélène de Fougerolles, Tchéky Karyo, Ticky Holgado, Pierre Arditi en Sergio Castellitto.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

La bastide blanche

1997 | Drama

Frankrijk 1997. Drama van Miguel Courtois. Met o.a. Bernard Le Coq, Julien Guiomar, Léa Bosco, Virgile Baye en Eric Prat.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Le secret de Julia

1996 | Mysterie, Romantiek, Drama

Frankrijk 1996. Mysterie van Philomène Esposito. Met o.a. Julien Guiomar, Chantal Lauby, Etienne Chicot, Agathe De la Fontaine en Jenny Clève.

Na de snaakse televisiefilms Qui mange qui? (1998) en Qui mange quoi? (2002) is actrice Catherine Jacob opnieuw op stoom als kloeke warenkeurmeester Rose, deze keer met een kersvers zoontje. Kapstok voor de komedie is het feit dat het jongetje zijn moeder aanspreekt als papa en vice versa. De kinderpsycholoog suggereert traditionelere bezigheden dus stort moeder zich op ontbijtproducten en vader op de ruimtevaart. Babysitter René (Guiomar), een ex-gevangene, heeft ondertussen vrij spel en zet de koter in voor een reclamecampagne voor ontbijtgraan, het product dat Rose probeert van de markt te krijgen vanwege schadelijke stoffen.

Le Malingot

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Michel Sibra. Met o.a. Julien Guiomar, Alexandre Cros, Luna Sentz, Isabelle Sadoyan en Isabelle Renauld.

Een dorpje in La Dr[KA4]ome. De oude Malingowski (Guiomar), bijgenaamd Le Malingot, heeft het talent om te genezen door handoplegging. Ook zijn zoon Jules (Cros) bezit deze gave, maar wanneer deze aankondigt dat hij medicijnen wil studeren is Le Malingot hevig ontdaan. Jules zal zijn gave verliezen bij het aanvatten van zijn medische studies. De jongen zet echter door en het komt tot een breuk tussen vader en zoon. In Lyon trekt hij in bij zijn tante Anna (Loran), die al twintig jaar in ruzie leeft met haar broer. In het geheim maakt Le Malingot een afspraak met Jules` leraar, Ladislas Borowski (Ballet), die een oude vriend is van hem, maar die zijn onwettige praktijken afkeurt. Dan stoot Jules op een oude leugen van zijn vader en dat zal hun relatie helemaal de negatieve kant doen opslaan. Boeiend gemaakt familiaal drama dat rationalisme plaatst t.o.v. het paranormale (m.a.w. het moderne t.o.v. het traditionele). Guiomar is schitterend in zijn rol van kwakzalver en ook nadat de waarheid over hem bekend wordt mag hij blijven rekenen op een zekere sympathie van de kijker. De bijhorende idylle tussen Jules en het dorpsmeisje Mathilde (Sentz), die verstoord wordt door de komst van het stadsmeisje Marie (Sadoyan), werkt niet erg overtuigend. Sibra en Christian Rullier baseerden hun scenario op de roman van Gilbert Schlogel. Mooie fotografie van Paul Bonis.

Le cri coupé

1994 | Misdaad, Historische film

Frankrijk/Tsjechië 1994. Misdaad van Miguel Courtois. Met o.a. Julien Guiomar, Alain Beigel, Jean-François Garreaud, Laurent Vivier en Pascale Arbillot.

Parijs, september 1869. In Pantin werden de lijken aangetroffen van zeven leden van dezelfde familie. Inspecteur Claude (Garreaud), hoofd van de S[KA3]uret[KA1]e, roept Polydore Millaud (Guiomar), uitgever van het populaire dagblad [KL]Le petit journal[KLE], bij zich. Hij vraagt zijn hulp om de zaak op te lossen. Het gezin kwam de dag van hun dood aan uit Roubaix en de vader is verdwenen. Volgens Claude duidelijk een schuldbekentenis. Maar dan wordt ook diens lijk gevonden en de politie arresteert Jean-Baptiste Troppmann (Beigel), een jonge revolutionair die wil emigreren naar Amerika. Op hem worden de papieren van de slachtoffers aangetroffen. Naarmate de zaak vordert stijgt de oplage van het dagblad enorm. Millaud besluit dagelijks informatie te brengen over het onderzoek. Hij raakt door de zaak geobsedeerd en zelfs zijn gezondheid begint eronder te lijden. Het historische startpunt van de schandaalpers. Door manipulatie van de gegevens was het dagblad mede verantwoordelijk voor de executie van Troppmann zonder dat diens schuld feitelijk bewezen werd. Courtois reconstrueert, samen met zijn scenaristen Dominique Mezerette en Denis Parent, deze destijds ophefmakende zaak. Schitterende vertolkingen van Guiomar en Beigel. De Sacco & Vanzetti van Frankrijk. Gefilmd in Praag door Dominique Bouilleret. Ook bekend als L'AFFAIRE TROPPMANN.

Le cri coupé

1994 | Misdaad, Historische film

Frankrijk/Tsjechië 1994. Misdaad van Miguel Courtois. Met o.a. Julien Guiomar, Alain Beigel, Jean-François Garreaud, Teco Celio en Laurent Vivier.

September 1869. In een veld nabij Pantin worden de afschuwelijk verminkte lijken gevonden van vijf kinderen en hun moeder. Er zijn niet de minste aanwijzingen die het mogelijk maken de slachtoffers of de dader(s) te identificeren. Inspecteur Claude (Garreaud) staat voor een raadsel. Hij besluit af te stappen van de traditionele onderzoeksmethodes en roept de hulp in van Polydore Millaud (Guiomar), succesvolle en rijke eigenaar van het dagblad Petit Journal. Voor de eerste maal in de geschiedenis van de misdaad in Frankrijk wordt beroep gedaan op de pers bij het opsporen van een moordenaar. Knap geënsceneerde reconstructie van een waargebeurd feit, een mijlpaal in de misdaadgeschiedenis. De film oogt erg luxueus en baadt in een onvervalste 19de eeuwse sfeer. Guiomar is erg overtuigend in zijn rol van gedreven journalist/eigenaar/uitgever van een plaatselijke krant die eensklaps populair wordt. Uitstekend opgebouwd scenario van Dominique Mezerette en Denis Parent. Mooie fotografie van Dominique Bouilleret.

Si le loup y était

1993 | Familiefilm

Frankrijk 1993. Familiefilm van Michel Sibra. Met o.a. Jean-Sébastien Bressy, Monique Chaumette, Julien Guiomar, Valérie Jeannet en Olivier Pajot.

De twaalf-jarige, in Parijs opgegroeide, Julien (Bressy) gaat tijdens de grote vakantie voor twee maanden naar zijn grootouders, oma Jeanne (Chaumette) en opa Jop (Guiomar), in Bretagne. Julien geniet met volle teugen van het avontuurlijke leven op het platteland, maar hij ervaart er ook wat voor- en tegenspoed is. Zijn grootouders leren hem dat liefde altijd alle moeilijkheden overwint. Het zijn twee onvergetelijke maanden waarin hij de eerste stap als kind naar het begin van de volwassenheid zet. Een ode aan het landleven met sympathieke personages en centraal een jongen die voor het eerst geconfronteerd wordt met problemen (van het leven). Een kleine, ontroerende film, met een klein groepje acteurs die het beste halen uit het scenario van Michel Sibre en Christian Rullier. Mooie fotografie van Paul Bonis.

Léolo

1992 | Drama

Canada/Frankrijk 1992. Drama van Jean-Claude Lauzon. Met o.a. Maxime Collin, Ginette Reno, Julien Guiomar, Pierre Bourgault en Giuditta Del Vecchio.

Cineast Lauzon, afkomstig uit een milieu waarin boeken ervoor dienden om onder tafelpoten gelegd te worden, is zijn jeugdherinneringen ingedoken om met een ontroerend verhaal voor de dag te komen. Het is een lofzang op de droom en de scheppende verbeelding. Een stem buiten beeld vertelt het verhaal van Léolo, een jochie uit de achterbuurten van Montréal. Om te ontkomen aan een familiale omgeving waarin ieder intellectueel of artistiek contact ontbreekt, vlucht hij in de door een 'dichtregel-temmer' opgeroepen woorden. Op ingetogen wijze laat Lauzon zijn dichterlijke gevoelens de vrije loop, terwijl hij zijn film de kracht meegeeft van de scheppende kunstenaar. Zijn acteurs, van Collin, het jongetje, tot de moeder, van zangeres Ginette Reno tot grootvader Guiomar, maken allen de film tot een succes dankzij hun uitnemende vertolkingen. Over dit werk waait een wind van vrijheid en poëtische verbeeldingskracht. Camerawerk van Guy Dufaux.

Leolo

1992 | Komedie

Canada/Frankrijk 1992. Komedie van Jean-Claude Lauzon. Met o.a. Denys Arcand, Giuditta Del Vecchio, Pierre Bourgault, Roland Blouin en Julien Guiomar.

Cineast Lauzon, afkomstig uit een milieu waarin boeken ervoor dienden om onder tafelpoten gelegd te worden, is zijn jeugdherinneringen ingedoken om met een ontroerend verhaal voor de dag te komen. Het is een lofzang op de droom en de scheppende verbeelding. Een stem buiten beeld vertelt het verhaal van Léolo, een jochie uit de achterbuurten van Montréal. Om te ontkomen aan een familiale omgeving waarin ieder intellectueel of artistiek contact ontbreekt, vlucht hij in de door een 'dichtregel-temmer' opgeroepen woorden. Op ingetogen wijze laat Lauzon zijn dichterlijke gevoelens de vrije loop, terwijl hij zijn film de kracht meegeeft van de scheppende kunstenaar. Zijn acteurs, van Collin, het jongetje, tot de moeder, van zangeres Ginette Reno tot grootvader Guiomar, maken allen de film tot een succes dankzij hun uitnemende vertolkingen. Over dit werk waait een wind van vrijheid en poëtische verbeeldingskracht. Camerawerk van Guy Dufaux.

Je m'appelle Victor

1992 | Drama, Familiefilm

Duitsland/Frankrijk 1992. Drama van Guy Jacques. Met o.a. Jeanne Moreau, Micheline Presle, Dominique Pinon, Julien Guiomar en Claudio Bucella.

De elf-jarige Basile (Bucella) woont bij zijn grootouders (Presle en Pinon). Zijn moeder ziet hij bijna nooit, want die heeft geen tijd voor hem. Grootvader is een excentrieke man, die krokodillen fokt. Op zolder woont oma`s halfzuster Rose (Moreau), die sedert WO II verlamd is. Rose liep tijdens de oorlog in een hinderlaag met haar vriend, Victor, die daarbij het leven liet. Basile en zijn tante Rose hebben een bijzondere relatie. Basile wordt verliefd op een zestien-jarig meisje, C[KA1]ecile (Bémol) en hij probeert haar in te palmen met de herinneringen, die zijn tante Rose hem verteld heeft. Gevoelige debuutfilm met een aankomende adolescent in de hoofdrol, hetgeen een Gallisch patent is. De regisseur schreef samen met Emmanuel List het scenario en de film kwam o.a. tot stand met fondsen van de Duitse bondsstaat Nordrhein-Westfalen, de Franse betaal-tv Canal Plus en de commerciële zender RTL-TVI, die franstalige uitzendingen in België verzorgt. Komt het best tot zijn recht op het kleine scherm en de confrontatie tussen veteranen Presle en Moreau is een fijn staaltje acteren. Camerawerk van Jerôme Robert.

Commissaire Chabert : Le tueur du zodiaque

1991 | Misdaad

Frankrijk 1991. Misdaad van Bernard Villot. Met o.a. Julien Guiomar, Thierry Rode, Jacques Penot, Philippe Morier-Genoud en Salvatore Ingoglia.

Er is weer een oud paard van stal gehaald, in de persoon van Guiomar, die in 1928 is geboren en er nog goed uitziet voor zijn leeftijd. Hij speelt een levensgenieter met een voorkeur voor Brahms. Dit schilderachtige personage moet een psychopaat ontmaskeren die zijn slachtoffers selecteert op hun horoscoop (vandaar zijn bijnaam). Met de hulp van zijn trouwe assistent klaart de commissaris deze klus voordat de lijst van slachtoffers al te lang wordt. Soepele, grillige regie, spanning gegarandeerd, hoe klassiek het thema ook is. Bijna

Plein fer

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Serge Reggiani, François Négret, Jean-Pierre Bisson, Patrick Bouchitey en Julien Guiomar.

Bewerking van de roman van Serge Martina over het thema van een man die is teruggegaan naar de plaats, een steengroeve, waar zijn vader, toen hij zes jaar was, twintig jaar ervoor zich heeft opgehangen. Een trage vertelling in een bijzondere, haast angstaanjagende sfeer, terwijl het dubbele gewicht van herinnering en verleden zwaar drukken op deze film die weinig recht toe, recht aan is. Veel is te danken aan het eensgezinde spel en het gevoelige camerawerk van André Domage.

Adieu Don Juan

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Jean Larriaga. Met o.a. Julien Guiomar, Julie Jezequel, Claire Maurier en André Thorent.

Een banketbakker weigert eerst te erkennen dat hij de grootvader van een kind is, omdat hij niets van het bestaan van de zoon afwist en negeert de moeder. Geleidelijk aan laat hij zich overtuigen. Een mooi thema voor een melodrama waarin vele tranen vloeien, van de onbeduidendheid gered door een knappe regie en het vaste geloof van de spelers.

African Timber

1989 | Avonturenfilm, Misdaad

Duitsland/Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Peter F. Bringmann. Met o.a. Heiner Lauterbach, Julien Guiomar, Deborah Lacey, Dietmar Schönherr en Koll Baba Bucknor.

Bechtle, die in Duitsland niet aan de bak kan komen, probeert het in Afrika, waar hij de leiding krijgt over een houtzagerij. Voor hij het weet raakt hij betrokken bij een smokkelaarsbende, die in tropisch hardhout doet. Spannende avonturenfilm.

Terre sacrée

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Emilio Pacull. Met o.a. Joaquim de Almeida, Isabelle Otero en Julien Guiomar.

Mat[KA1]eo keert terug naar Chili na een langdurige periode van afwezigheid. Hij treft zijn vader verouderd en als alcoholicus aan, vrijwillig opgesloten in een zolderkamer in het huis van de familie. Ook vindt hij een vriendin uit zijn kindertijd terug, op wie hij verliefd wordt. De onschuldige spelletjes nemen echter een tragische wending. De morbide sfeer herinnert aan die in de films van de Argentijn Leopoldo Torre-Nilsson (1924-1978) maar omdat de film slecht geregisseerd is, leidt de barokke stijl tot allerlei uitspattingen waaronder hoogdravendheid. Resten de bewonderenswaardige opnamen van het Andesgebergte, maar dat is niet genoeg.

Azizah, la fille du fleuve

1988 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1988. Familiefilm van Patrick Jamain. Met o.a. Julien Guiomar, Jean-François Garreaud, Patrice-Flora Praxo, Sidiki Bakaba en Tola Koukoui.

Een bewerking van de roman Azizah de Niamkoko van Henri Crouzat. Een jong en mooi halfbloedmeisje past zich gemakkelijk aan in zowel de zwarte als de blanke cultuur in Afrika. Door middel van dit personage krijgt men inzicht in de leefwijze en de mentaliteit van de beide beschavingen. Degelijk verfilmd, met uitstekende acteurs.

Les Deux Crocodiles

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Joël Séria. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Jean Carmet, Julien Guiomar, Jean-Paul Farré en Marie-Christine Adam.

Prestaties, avonturen en tegenspoed van een oplichter die tegen woekerrente geld uitleent. Deze film is vooral een tentoonstelling van grimmige portretten zoals Séria dat goed kan. Een regisseur die met succes werkt met de cynische, pikante en bijtende boosaardigheid. Deze zedensatire treft de roos. Marielle is nog nooit zo goed geweest.

Flag

1987 | Misdaad, Film noir, Thriller

Frankrijk 1987. Misdaad van Jacques Santi. Met o.a. Richard Bohringer, Pierre Arditi, Julien Guiomar, Philippe Leroy en Anne Letourneau.

Doorsnee detectivefilm met traditionele, clichématige personages, die niet erg geloofwaardig overkomen, zoals een ontspoorde inspecteur of een simpelweg door misdadigers omgekochte chef van de anti-criminaliteitsbrigade! Even grof als onbeduidend want deze personages bezitten nauwelijks diepte. Maar Guiomar speelt heel expressief de baas van het speelhol en bordeel! Simon Michael-Tansou schreef samen met de regisseur het scenario. François Protat tekende voor de fotografie. Debuut van Santi, die het vak o.a. bij Claude Zidi leerde als regie-assistent.

Dernier été à Tanger

1987 | Avonturenfilm, Mysterie, Thriller

Frankrijk/Italië 1987. Avonturenfilm van Alexandre Arcady. Met o.a. Thierry Lhermitte, Valeria Golino, Vincent Lindon, Roger Hanin en Jacques Villeret.

Bewerking van de roman [KL]The Devil is Due[KLE] van William O`Farrell. Een avontuurlijke geschiedenis: een detective tegen zijn zin in Tanger, een stad die alle soorten handel gunstig gezind is (gedomineerd door [KA1]e[KA1]en familie) beleeft gedurende de zomer van 1956 zijn avonturen. Van een specialist in dit genre (COUP DE SIROCCO, LE GRAND PARDON). Geen revolutionaire film, maar best aardig, omdat hij op vakkundige wijze in elkaar is gezet. Scenario van regisseur Arcady, Alain Le Henry en Tito Topin. Camerawerk van Robert Alazraki.

Le débutant

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Daniel Janneau. Met o.a. Francis Perrin, Julien Guiomar, Christiane Jean, Dominique Lavanant en Jean-Claude Brialy.

Toneelechtpaar Willy (Brialy) en Marguerite (Lavanant) Balicourt strikken electricien Fran[KA10]cois Veber (Perrin) om regisseur te worden van hun stuk voor een toernee door Frankrijk. Wat zij niet weten, is dat naïef lijkende Perrin er in werkelijkheid van droomt acteur te worden. En dat lukt hem ook met het nodige kunst- en vliegwerk. Onbeduidende klucht waarin de schmierende acteurs zich flink uitleven voor de camera naar een idee van regisseur Janneau, die samen met Perrin het scenario schreef.

Le Matou

1986 | Film noir

Frankrijk 1986. Film noir van Jean Beaudin. Met o.a. Serge Dupire, Monique Spaziani, Jean Carmet, Julien Guiomar en Guillaume Lemay-Thivierge.

Een getrouwe bewerking van de gelijknamige griezelroman van Yves Beauchemin. Een kat doodt uit wraak uiteindelijk de kwaaie pier. Een nogal onplezierige film wegens de moord op een kleine jongen. De scenario-schrijfster heeft de saus niet goed weten te binden en de intrige niet kunnen inperken, zodat deze film 'zweeft' en heel wat langdradige momenten kent. Het camerawerk van Claude Agostini is opmerkelijk. Het debuut van deze regisseur.

Jubiaba

1986 | Drama

Frankrijk/Brazilië 1986. Drama van Nelson Pereira Dos Santos. Met o.a. Grande Otelo, Charles Baiano, Françoise Goussard, Catherine Rouvel en Raymond Pellegrin.

Jubiaba is een oude zwarte man die in de Braziliaanse stad Bahia de gezagsdrager van de mystieke Candomble-cultus is, die een mengelmoes is van religie en mysterie met vreemde gebruiken en riten. Hij staat met raad (en daad) zijn v.n.l. zeer arme volgelingen bij. Een van hen is Baiano, die als jonge zwarte wees na de dood van zijn tante geplaatst werd in het blanke gezin van de welgestelde Pellegrin. Huishoudster Rouvel heeft een hekel aan zwarten en maakt Baiano het leven zuur, terwijl Pellegrin's dochter Goussard toenadering tot hem zoekt. Beiden jongeren worden verliefd op elkaar. Als Pellegrin hierachter komt, smijt hij Baiano zijn huis uit. Baiano slaat zich door het leven als beroepsbokser, plantagewerker en worstelaar in een circus. Met zijn niet aflatende charme verovert hij menig vrouwenhart. Sfeervolle film met een swingende Braziliaanse score, die zich hier en daar op te veel zijpaden begeeft. Hij behoort tot de Cinema Nuovo. Jorge Amado bewerkte met regisseur Pereira Dos Santos zijn eigen roman tot scenario. Gesitueerd rond 1930.

Stradivarius

1983 | Thriller, Biografie, Oorlogsfilm

Frankrijk 1983. Thriller van Yannick Andrei. Met o.a. Wojtek Pszoniak, Julien Guiomar, Catherine Rouvel, André Falcon en Marcel Cuvelier.

De in Warschau geboren jood Marek Goldstein, vioolbouwer van beroep, emigreert vanwege de pogroms naar Frankrijk. Dan breekt de oorlog (WO II) uit. Hij gaat bij het verzet en wordt in 1943 opgepakt door de politie van Vichy. Bestemming: Auschwitz. De nazi`s beloven hem te sparen en een behoorlijke mate van zelfstandigheid te geven als hij voor hen Stradivarius-violen namaakt die over de hele wereld voor grof geld verkocht kunnen worden. Fictie op basis van waar gebeurde feiten. Het is ook een verhaal over de vriendschap tussen een vioolbouwer en een politie-agent en de vriendschap tussen een republikeinse functionaris en zijn royalistische assistent. Stevige regie aan de hand van uitstekend scenario en prima dialogen van Jacques Kirsner. Terwijl Pszoniak zoals zo vaak uitblinkt, is Guiomar (die meestal - en ten onrechte - wordt ingezet voor grove kluchten) een aangename verrassing in een ongebruikelijke rol. Bijna zeer

Equateur

1983 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1983. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Francis Huster, Barbara Sukowa, Reinhard Kolldehoff, Jean Bouise en Julien Guiomar.

Een jongeman hoopt in de jaren dertig fortuin te maken in Frans Equitoriaal Afrika. Hij wordt daar verliefd op een doortrapte avonturierster en moordenares die hem vervolgens zonder illusies naar Europa doet terugkeren. Door de briljante fotografie van de locaties in Gabon wordt de verlammende hitte, die symptomatisch moet zijn voor het gevoelsleven van de personages, voelbaar. Het aan Simenon ontleende scenario mist dramatische spankracht, waardoor ook het goede spel en de verregaande liefdesscènes aan kracht inboeten. Gainsbourgs visuele talent blijft onmiskenbaar.

Carmen

1983 | Muziek, Drama

Italië/Frankrijk 1983. Muziek van Francesco Rosi. Met o.a. Julia Migenes-Johnson, Placido Domingo, Ruggero Raimondi, Faith Esham en Jean-Philippe Lafont.

Gemaakt in het zelfde jaar als de versie van Carlos Saura. De CARMEN van Francesco Rosi blijkt beslist beter geslaagd omdat de opera door de regisseur luchtiger is gemaakt en geplaatst in echte decors. Zonder dat Bizet wordt verloochend, krijgt het stuk een nieuwe kracht omdat er een enorme intensiteit [KA2]a la Vincente Minnelli aan toe is gevoegd. Ook dankzij de koren van dirigent Lorin Maazel en de schitterende bezetting. Bizet is verjongd en voorbeeldig neergezet voor de eeuwigheid. Waarschijnlijk met het werk van Otto Preminger CARMEN JONES (1954) de beste verfilming.

Un chien dans un jeu de quilles

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Bernard Guillou. Met o.a. Pierre Richard, Jean Carmet, Julien Guiomar, Béatrice Camurat en Hélène Surgère.

De Parijse psycholoog Pierre Cohen (Richard) keert terug naar zijn Bretonse geboortedorp om zijn broer Joseph (Carmet) die bedreigd wordt met de onteigening van zijn boerderij, bij te staan. De komiek Richard produceerde zelf deze plattelandskomedie in een welkome en geslaagde afwijking van zijn verstrooide stuntelaarsimago. Hij kreeg goed tegenspel van Carmet en vooral van Camuret, als resp. zijn broer en schoonzus Françoise. Het scenario van Claude Gallot en regisseur Guillou vermijdt de gebruikelijke vulgaire pastorale humor, maar de regie had meer flair kunnen hebben. Niettemin was de desinteresse van het Franse bioscooppubliek toentertijd onverdiend en onverklaarbaar. Het camerawerk is van Claude Agostini.

Les joies de la famille Pinelli

1982 | Drama

Frankrijk 1982. Drama van Jean L'Hôte. Met o.a. Julien Guiomar, Ginette Garcin en Jacques Zanetti.

De vierderangs acteur Gisbert adopteert de werkeloze Roberto, afkomstig uit een arme vissersfamilie. Zijn ouders hebben hiervoor een aardig bedrag betaald, in de hoop dat hun zoon een goede toekomst krijgt. Gisbert brengt Roberto in contact met een rijke erfgename. Zij worden verliefd op elkaar en trouwen. Problemen ontstaan als zijn echte familie in zijn welvaart wil delen. Bovendien gaat hij zich steeds minder op zijn gemak voelen in zijn nieuwe omgeving.

Sono fotogenico

1980 | Komedie

Frankrijk/Italië 1980. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Renato Pozzetto, Edwige Fenech, Aldo Maccione, Michel Galabru en Julien Guiomar.

Een cinefiele nietsnut vertrekt van Lago Maggiore naar Rome om een filmcarrière te beginnen en laat zich daar bedriegen door impressario's, producenten, speldocenten en ambitieuze starlets om tenslotte als stuntman invalide te worden. Deze bittere satire op filmambities werd door Risi al eerder en beter bedreven en met name de acteurskeuze is nadelig voor de werking. Hoewel Pozetto een nationale populariteit geniet, zijn zijn voorkomen en acteren zo weinig innemend, dat men hem alles gunt, wat hem overkomt. Cynische verhaalswendingen en zelfkarikaturen van filmprominenten weten los van de hoofdrol te vermaken.

Le bar du téléphone

1980 | Misdaad

Frankrijk 1980. Misdaad van Claude Barrois. Met o.a. Daniel Duval, François Périer, Raymond Pellegrin, Georges Wilson en Julien Guiomar.

Een voor eigen rekening en risiko werkende gangster verdenkt zijn collega's van verraad en zoekt een concrete aanleiding voor een wraakoefening. Hij vindt die in weddenschap op getruceerde boksmatch. Hij sluit zich aan bij een groep jonge criminelen, maar hun onervarenheid leidt tot een tragedie. Regisseur Barrois probeert met het scenario, de keuze van personages, de acteurs en de locaties in de voetsporen van Melville te treden - met Duval als nieuwe SAMOURAI. Het resultaat is weliswaar spannend, maar zonder enige oorspronkelijkheid op de sociale situering van de jonge misdadigers na. Ze zijn afkomstig uit de arbeidersklasse en hebben geen opleiding genoten, waardoor ze geen uitzicht hebben op een goede toekomst. Aan hun onvrede weten geen andere vorm te geven dan onbezonnen agressie. Scenario van Claude Néron.

Le Sang des Atrides

1980 | Misdaad

Frankrijk 1980. Misdaad van Sam Itzovitch. Met o.a. Julien Guiomar, Jacques Spiesser, Eva Swann, Renee Faure en Joelle Larivieère.

In een klein dorpje in de Franse Alpen gebeuren vreemde misdaden met dodelijke afloop. Een commissaris en een onderzoeksrechter nemen de zaak op. Vlot gemaakte televisiefilm riekt naar Maigret-achtig drama, maar mist de charme.

Inspecteur la Bavure

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Coluche, Gérard Depardieu, Dominique Lavanant, Julien Guiomar en Alain Mottet.

Een onhandige politie-inspecteur - die door zijn moeder in het voetspoor van zijn gestorven vader is gedwongen - en een ambitieuze journaliste proberen ieder staatsvijand nummer 1 te pakken te krijgen, die echter met valse identiteit vriendschap met de blunderaar sluit. De combinatie Coluche-Depardieu geeft enige sjeu aan de komedie die het politiesysteem angstvallig spaart en alleen de stuntelende hoofdpersoon op de korrel neemt. De uniformering is ook de enige oorspronkelijkheid aan de voor het overige, afgekloven gags.

Est-ce bien raisonnable!

1980 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1980. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Miou-Miou, Gérard Lanvin, Michel Galabru, Henri Guybet en Renée Saint-Cyr.

Een jonge misdadiger neemt een rechter van instructie zijn kleding en identiteitspapieren af en botst bij zijn ontsnapping uit het gerechtshof op een journaliste die op de rechter een beroep kwam doen voor een affaire waarover ze schrijft. Persoonsverwisseling leidt tot verwarrende complicaties. Ondanks de aantrekkelijke rolbezetting en bekwame regie is dit een nogal mat uitgevallen misdaadkomedie, waarbij het inzakkende tempo en de onvoldoende verrassingen, de opgewekte toon en geamuseerde interesse van de toeschouwer steeds meer gaan saboteren. Scenario van Jean-Marie Poiré.

Milo Milo

1979 | Komedie

Griekenland/Duitsland 1979. Komedie van Nicos Perakis. Met o.a. Mario Adorf, Andréa Ferréol, Veruschka von Lehndorff, Peter Lilienthal en Joe Higgins.

Fransen en Amerikanen doen alsof ze speuren naar de echte Venus van Milo, maar het gaat om uranium. Een chaotische politieke komedie.

Caro papà

1979 | Drama

Frankrijk/Canada/Italië 1979. Drama van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Aurore Clément, Stefano Madia, Julien Guiomar en Andrée Lachapelle.

Een groot industrieel ontdekt dat zijn zoon bij de stadsguerrilla is aangesloten en kennelijk een moordaanslag voorbereidt op 'P'. Zonder zijn zoon aan te geven, probeert hij alle hem bekende 'P's te waarschuwen. Risi geeft een scherp satirisch beeld van zelfingenomenheid en opportunisme van de heersende klasse in de consumptiemaatschappij, maar houdt zich angstvallig aan de buitenkant bij de tekening van de revolterende jongeren. De fatale, woordeloze liefde tussen vader en zoon is indringend en bijna over-gevoelig. Madia werd op het filmfestival van Cannes gelauwerd voor de Beste Bijrol. Het scenario is van Bernardino Zapponi, Marco Risi en regisseur Risi. Het camerawerk Tonino Delli Colli. Technospes, Stereo.

Les Ringards

1978 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1978. Komedie van Robert Pouret. Met o.a. Mireille Darc, Julien Guiomar, Aldo Maccione, Georges Wilson en Geneviève Fontanel.

De vrouw van een politiecommissaris die in een commissie voor liberalere strafmaatregelen zit, zorgt voor vrijlating van drie kruimeldieven en beraamt dan samen met hen een inbraak. Dit uitzonderlijk flauw en onbedoeld (?) demagogisch scenario kan niet gered worden door de regisseur die aardiger komedies maakte en een rolbezetting die ook leuker kan zijn.

Je vous ferai aimer la vie

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Serge Korber. Met o.a. Marie Dubois, Julien Guiomar, Stéphane Garcin, Micheline Luccioni en Jean-Claude Massoulier.

Een smartlap over een moeder wier zoon na een langdurige coma sterft en getroost wordt door een chirurg. Dubois en Guiomar verdienen beter.

Ils sont fous ces sorciers

1978 | Komedie, Mysterie

Frankrijk 1978. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean Lefebvre, Henri Guybet, Julien Guiomar, Daniel Ceccaldi en Renée Saint-Cyr.

Een vertegenwoordiger in visconserven wordt naar het eiland Mauritius gezonden om een exclusief contract voor bouillabaisse in blik te sluiten. Samen met een lid van zijn reisgezelschap doet hij een plasje tegen een afgodstotem, waardoor ze een vloek over zich afroepen. Een deskundige in paranormale verschijnselen probeert hen vervolgens van de verontrustende symptomen die zich bij hen voordoen af te helpen. Lautner promoveert in deze film de vaste bijrolspelers uit zijn vorige films naar de hoofdrollen: door de flauwiteiten in het scenario zijn zij en hijzelf vrijwel kansloos. Scenario van Norbert Carbonnaux.

Mort d'un pourri

1977 | Thriller, Actiefilm, Misdaad, Drama

Frankrijk 1977. Thriller van Georges Lautner. Met o.a. Alain Delon, Michel Aumont, Stéphane Audran, Ornella Muti en Mireille Darc.

Het scenario van Mort d'un pourri is even ondoorzichtig als het politieke wereldje waarin het verhaal speelt. Des te knapper is het dat Alain Delon goed raad weet met zijn dragende rol. Als man van de wereld gaat hij de corruptie te lijf, koersvast, betrouwbaar en gedecideerd. Een man moet nu eenmaal doen wat hij moet doen, ook al is de kans op blijvend succes nihil. Want, weet hij, schakel een corrupte magistraat uit, en er staat al een volgende klaar om zich in het pluche te nestelen. Het verhaal is gebaseerd op een roman van Raf Vallet en het dossier De Briglie, de politicus die in 1976 werd doodgeschoten.

La zizanie

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Louis de Funès, Annie Girardot, Julien Guiomar, Maurice Risch en Jacques François.

De burgemeester van een klein plaatsje is tevens de fabrikant van bestrijdingsmiddelen voor milieuvervuilende stoffen. Een grote opdracht uit Japan noodzaakt hem tot snelle uitbreiding van zijn bedrijf tot in zijn woning en de plantenkas van zijn vrouw. Ze verlaat het huis en stelt haar tegenkandidatuur bij verkiezingen. De rumoerige klucht laat de meeste mogelijkheden van het gegeven liggen en geeft alleen de bekende driftbuien van De Funès alle kansen.

Mado

1976 | Film noir, Drama

Frankrijk/Italië/Duitsland 1976. Film noir van Claude Sautet. Met o.a. Michel Piccoli, Ottavia Piccolo, Jacques Dutronc, Charles Denner en Romy Schneider.

Frans kroonjuweel Michel Piccoli (1925) speelt een welgestelde vijftiger die zijn bedrijf dreigt te verliezen aan een geslepen zakenman. Piccoli’s innig bevriende prostituee Mado (Piccolo, 1949) heeft medelijden en zet zichzelf en haar bonte entourage in om de zwendelaar samen met Piccoli te neutraliseren. Cineast Sautet koos voor een warmbloedige film noir, gevat in sober neorealistische beeldtaal, zonder noemenswaardige actie. De impact van de film komt van de scherp uitgetekende personages op het raakvlak van de bourgeoisie en de onderklasse, met een finale waarin het beoogde gewin verrassend anders uitpakt dan verwacht.

L'aile ou la cuisse

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Zidi en Vladimir Cosma. Met o.a. Louis de Funès, Julien Guiomar en Coluche.

Culinaire satire, vader-zoondrama en situatiekomedie ontmoeten elkaar in deze vermakelijke Zidi-film. Waarin de gevreesde gastronomenpaus Charles Duchemin (De Funès) het opneemt tegen Jacques Tricatel (Guiomar), gewiekst poenschepper dankzij zelfbedieningsrestaurants met goedkope lopendebandkost. Duchemins andere kopzorg: zoon Gérard (Coluche) wil hem niet opvolgen, maar circusclown worden. Het hoofdthema kwaliteitsvoedsel versus instantprak, in een geestige fabriekscène stripachtig in beeld gebracht, wordt in de 21ste eeuw deprimerend actueler. Komiek grootmeester De Funès, tijdens de opnamen op streng dieet, heeft gouden momenten wanneer hij etablissementen gaat keuren.

Barocco

1976 | Mysterie, Romantiek, Thriller, Drama

Frankrijk 1976. Mysterie van André Téchiné. Met o.a. Isabelle Adjani, Gérard Depardieu, Marie-France Pisier, Jean-Claude Brialy en Julien Guiomar.

Intriges en corruptie tijdens een verkiezingscampagne vormen de achtergrond voor een bezeten liefde van Laure (Adjani) die haar dode geliefde Samson doet herleven in de persoon van zijn moordenaar (dubbelrol van Depardieu). De ondoorzichtige plot is bijzaak. De film is grotendeels opgenomen in Amsterdam dat door de camera werd getransformeerd in een expressionistisch decor. De toespelingen op andere films zijn in de briljante vormgeving perfect geïntegreerd. Het scenario is van Marilyn Goldin en regisseur Téchiné. Het camerawerk is van Bruno Nuytten. Eastmancolor, Mono.

Souvenirs d'en France

1975 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1975. Oorlogsfilm van André Téchiné. Met o.a. Jeanne Moreau, Michel Auclair, Marie-France Pisier, Claude Mann en Orane Demazis.

Hector (Auclair), de oudste zoon van een familie-onderneming in het Z.W. van Frankrijk (dat bekend staat als de Grand Sud Ouest of denigrerend behoort bij het `basse France`) trouwt tegen de wil van zijn verwanten in met Berthe (Moreau), die een eenvoudige wasvrouw is. Deze buitenstaanster zal tijdens de oorlog en de economische veranderingen erna het bedrijf draaiende weten te houden totdat ook zij niet meer tegen de moderne tijd is opgewassen. Deze familiekroniek gedurende veertig jaar wordt gebracht in een reeks ironisch gestileerde tableaux die Téchiné als opmerkelijk talent deden kennen. Veel aandacht voor de vrouwelijke personages, naast de kordate Moreau is Pisier verrukkelijk als de frivole schoonzuster Régina die zich op háár manier subversief in de familie werkt. Het scenario is van Marylin Goldin en regisseur Téchiné. Het camerawerk is van Bruno Nuytten. Eastmancolor, Mono.

Section spéciale

1975 | Oorlogsfilm, Historische film, Drama, Thriller

Frankrijk/Italië/Duitsland 1975. Oorlogsfilm van Costa-Gavras. Met o.a. Louis Seigner, Michael Lonsdale, Roland Bertin, Heinz Bennent en Bruno Cremer.

Op 21 augustus 1941 liquideert de communistische verzetsstrijder 'colonel Fabien' in de Parijse metro een Duitse marinier. Teneinde repressailles te voorkomen, besluit Pétain een wet te ontwerpen die het mogelijk maakt om ongewenste elementen zonder proces te elimineren. De eerste zes slachtoffers van deze section spéciale in de jurisprudentie van het Vichy-regime zijn al aangewezen. Sombere politieke thriller-in-oorlogstijd reconstrueert het hellende vlak van collaboratie: de hele film is doortrokken van een sfeer van langzame morele verstikking.

L'incorrigible

1975 | Komedie, Drama

Frankrijk 1975. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Geneviève Bujold, Julien Guiomar, Capucine en Andréa Ferréol.

Onverbeterlijk, dat is Victor Vauthier (Belmondo), een charmante oplichter die onmiddellijk na vrijlating uit de gevangenis weer plannen maakt om op een handige manier aan geld te komen. Hij komt onder supervisie te staan van de niet minder charmante reclasseringsambtenaar Marie-Charlotte (een prima Bujold). De bedrieger besluit een triptiek van El Greco te stelen uit het Senlis museum, waar Charlotte's vader curator is. Vijfde en laatste samenwerking tussen regisseur De Broca en Belmondo is een matig geestige film waarin de ster onder meer in travestie te zien is.

Adieu poulet

1975 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1975. Misdaad van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Lino Ventura, Patrick Dewaere, Victor Lanoux, Françoise Brion en Claude Rich.

In Rouen trachten veteraan-commissaris Verjeat en jonge collega Lefèvre te bewijzen dat havenondernemer annex politicus Lardatte iets te maken heeft met de moord op een afficheplakker van de oppositie. Onkarakteristiek bouwvallig Francis Veber-scenario breekt deze oudeschoolpolicier nogal op, maar Ventura als koppige oude rot en Dewaere als onberekenbare mafkees vormen een topteam. In een slapstickachtige scène gooit Lino een stel zitprotesterende Hare Krisjna-jurken één voor één van de politiebureautrap. Prachtig: het Rouen van 1975 in zijn palet van blauwen en grijzen. Geweldige slotscène. Naar de noirroman van Raf Vallet.

A cause de l'homme à la voiture blanche

1975 | Misdaad

Frankrijk 1975. Misdaad van Jean Rougeul. Met o.a. Jacques Zanetti, Jacqueline Parent en Julien Guiomar.

Op basis van zijn politieroman met dezelfde titel wilde de schrijver zelf een filmbewerking maken en dat had hij beter niet kunnen doen. Het scenario, dat uitgaat van een dubbele moord, is zeer slecht uitgewerkt, terwijl de scènes op goed geluk achter elkaar zijn geplakt. De dialogen zijn even banaal als de situaties en bovendien afschuwelijk nietszeggend. Dit is tot nu toe het enige filmuitstapje van deze amateurcineast.

La moutarde me monte au nez

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Pierre Richard, Jane Birkin, Claude Piéplu, Vittorio Caprioli en Henri Guybet.

Een verstrooide jonge leraar schrijft zowel politieke speeches voor zijn reactionaire vader als sensatiejournalistiek voor een bevriende reporter. De verwisseling van die teksten, gecombineerd met filmopnamen in de omgeving van het stadje waar hij woont, leiden tot een opeenhoping van complicaties. Een van de betere komedies van Richard, omdat in het script ruime aandacht is gegeven aan de personages om hem heen, zodat deze keer niet alle grappen gaan over zijn kenmerkende warrigheid. Caprioli is als temperamentvol filmregisseur bijvoorbeeld erg leuk.

Dites-le avec les fleurs

1974 | Komedie, Mysterie, Misdaad

Frankrijk 1974. Komedie van Pierre Grimblat. Met o.a. Delphine Seyrig, Fernando Blanche, Rocio Durcal, John Moulder-Brown en Julien Guiomar.

Verfilming van de roman van Christian Charière. Het lijkt een heel somber verhaal: sommigen verdwijnen, anderen hangen zich op en weer anderen worden gek in de Duitse villa waar alles zich afspeelt. In werkelijkheid een miskend meesterwerk vol zwarte humor. Het is bijna surrealistisch en zonder enige twijfel de beste film van Grimblat.

Aloïse

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Liliane de Kermadec. Met o.a. Delphine Seyrig, Isabelle Huppert, Marc Eyraud, Michael Lonsdale en Jacques Weber.

Zwitserse jonge vrouw groeit in begin deze eeuw op met vaderbinding en kan gehoopte zangcarrière niet doorzetten. Opgenomen in psychiatrische inrichting begint ze te schilderen en wordt met beelden van een imaginair theater beroemd. Waar-gebeurde case history werd niet uitdrukkelijk militante vrouwenfilm met opmerkelijk spel van Seyrig in titelrol, die als jong meisje door Huppert wordt vertolkt.

La Proprietà non è piu un furto

1973 |

Italië/Frankrijk 1973. Elio Petri. Met o.a. Ugo Tognazzi, Daria Nicolidi, Flavio Bucci, Salvo Tandone en Orazio Orlando.

Een bankkassier (Bucci) ziet vanuit zijn armetierig eigen bestaan dat degenen aan andere kant van het loket hun fortuin niet met ijver en eerlijkheid hebben verworven en gaat dat voorbeeld volgen. De sociale satire is minder effectief dan Petri's eerdere films, omdat groteske scènes doel op zich zijn geworden. Het spel van Tognazzi als ongegêneerde opportunist is het aanzien waard.

Décembre

1973 | Oorlogsfilm

Algerije/Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Mohammed Lakhar-Hamina. Met o.a. Michel Auclair, Geneviève Page, Ali Kouiret, Jacques François en Julien Guiomar.

Een Franse kolonel probeert een Algerijnse verzetsstrijder in 1960 te laten praten zonder gebruik te maken van de gebruikelijke martelpraktijken, waar alleen hij gewetensbezwaren over heeft. Hij neemt vijftien gegijzelden (onder wie een idealistisch familielid van de gevangene) en dreigt met het vuurpeleton om zo informatie los te krijgen. Tegen zijn bedoeling in worden ze echter werkelijk gedood. De opzet om het recente Algerijnse verleden geschikt te maken voor de internationale bioscoop verleidt de regisseur tot een misplaatst melodrama en visueel effectbejag die de interessante reconstructie overtuigingskracht ontnemen, zodat slechts enkele indringende authentieke momenten overblijven.

Les mariés de l'an II

1971 | Komedie, Avonturenfilm, Romantiek

Frankrijk/Italië/Roemenië 1971. Komedie van Jean-Paul Rappeneau. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Marlène Jobert, Laura Antonelli, Michel Auclair en Julien Guiomar.

De naar Amerika uitgeweken Nicolas (Belmondo) keert na de Franse Revolutie terug naar het vaderland om van zijn vrouw te scheiden. Hij moet wel want een voorgenomen tweede huwelijk met een rijke Amerikaanse erfgename liep al spaak tijdens de kerkelijke inzegening. Een jaloerse concurrent beschuldigde hem van bigamie waarop een vechtpartij - de eerste uit een lange reeks - volgde. Deze uitbundige en sierlijke avonturenkomedie wordt gecombineerd met een temperamentvol liefdesverhaal. Belmondo doet wat van hem verwacht kan worden, veel knokken en verbaasd kijken, alsof hij er eigenlijk niet bij wil horen.

Doucement les basses

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Jacques Deray. Met o.a. Alain Delon, Nathalie Delon, Paul Meurisse, Julien Guiomar en Paul Préboist.

Na veronderstelde dood van grillige echtgenote is organist priester geworden. Als abt in Bretons dorpje krijgt hij opeens ex-vrouw tegenover zich die ondanks nieuwe echtgenoot hem terug wil veroveren. Lofwaardige poging van Delon om van genre te veranderen met uitbundige burleske heeft voor hem meer curieus dan overtuigend resultaat. Anti-clericale grappen zijn al te voor de hand liggend, maar Meurisse als bisschop en de bijrollen weten er goed raad mee.

L' Etrangleur

1970 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1970. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Jacques Perrin, Eva Simonet, Julien Guiomar, Paul Barge en Nicole Courcel.

Een man die als kind een lustmoord heeft gezien, wurgt als volwassene vrouwen om hen uit hun lijden te verlossen, maar wordt gevolgd door een misdadiger die de slachtoffers berooft. Hij neemt telefonisch contact op met de inspecteur om zijn naam te zuiveren. Een jonge lerares biedt zich bij de politie aan om als lokvogel voor de moordenaar te dienen en verstoort daarmee de gegroeide vertrouwensrelatie. Deze tegendraadse verfilming van een misdaadscenario offert suspense bewust op aan de schildering van een tragisch nachtuniversum en is vooral aanleiding voor een reeks boeiende vrouwenportretten, hoewel Perrin de aandoenlijkheid van de wurger wat al te zeer aandikt.

Borsalino

1970 | Misdaad, Thriller

Frankrijk/Italië 1970. Misdaad van Jacques Deray en Jacques Demy. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Alain Delon, Cathérine Rouvel, Michel Bouquet en Françoise Christophe.

Delon komt in 1930 in Marseille op vrije voeten na een straf van zes maanden. De jonge, op macht beluste gangster stelt tot zijn ontzetting vast dat zijn vriendinnetje ondertussen warmte en genegenheid is gaan zoeken bij Belmondo. Hij wil de kerel mores leren. Vermakelijke gangsterfilm met leuke momenten en een goede sfeertekening. De maker heeft duidelijk gekeken naar Amerikaanse voorbeelden, maar hij heeft zijn film niet de spontaniteit kunnen geven die we kennen uit de Cagney-, Raft- of Bogart-films. Het scenario is van Deray, Jean-Claude Carrière, Claude Sautet en Jean Cau. Jean-Jacques Tarbès stond in voor de fotografie. Gevolgd door BORSALINO & CO.

La horse

1969 | Misdaad, Actiefilm, Thriller

Italië/Frankrijk/Duitsland/Verenigd Koninkrijk 1969. Misdaad van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Jean Gabin, Danièle Ajoret, Christian Barbier, Armando Francolini en Julien Guiomar.

Een autoritaire landeigenaar in de omgeving van Le Havre ontdekt dat zijn kleinzoon betrokken is bij heroïnehandel en neemt het zelf op tegen de gangsters die zijn boerderij bezetten. Een vertrouwd personage van de oudere Gabin als een humeurige patriarch in een efficiënt gemaakte, maar weinig oorspronkelijke actiefilm. Scenario van de regisseur en Pascal Jardin naar een roman van Michel Lambesc. De fotografie was in handen van Walter Wottitz.

La fiancée du pirate

1969 | Drama

Frankrijk 1969. Drama van Nelly Kaplan. Met o.a. Bernadette Lafont, Georges Géret, Michel Constantin, Julien Guiomar en Jean Parédès.

Voor de bewoners van het gehucht Tellier is Marie het slaafje voor smerig werk, en seksspeelgoed wanneer het zo uitkomt. Nadat haar moeder is doodgereden weet Marie: tijd om rekeningen te vereffenen. Lafont (1938-2013) is vuurwerk als engel der wrake in deze boosaardige schets van een naargeestige gemeenschap (de dorpsnaam verwijst naar het bordeel in De Maupassants vertelling La Maison Tellier). Marie's wrakkige boshut raakt gaande de film vol met curiosa (een gekruisigde vleermuis, spaarvarkentje, Jeroen Bosch-prent, de vestzakhorloges van haar klanten). Michel Constantin speelt een aimabele reizende filmoperateur.

L' Auvergnat et l'autobus

1969 | Komedie

Frankrijk 1969. Komedie van Guy Lefranc. Met o.a. Fernand Raynaud, Christiane Minazolli, Jacques Morel, Julien Guiomar en Michel Galabru.

Een man heeft een erfenis gekregen die hij in Straatsburg moet incasseren. Hij neemt voor het eerst van zijn leven de autobus en ziet in dit vervoermiddel een vruchtbare belegging van zijn nieuwe kapitaal. Hij besteedt al zijn geld aan de aanschaf van een bus die alleen nog rijp voor de schroot blijkt. Deze zeer voorspelbare komedie rond een naïef boertje, dat een gewillige prooi is voor allerhande uitbuiters, is ondanks de zich verwoed inspannende acteurs niet leuk.

Le voleur

1967 | Komedie, Misdaad

Frankrijk/Italië 1967. Komedie van Louis Malle. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Geneviève Bujold, Marie Dubois, Françoise Fabian en Julien Guiomar.

In flashback vertelde laat-negentiende-eeuwse odyssee van Parijse weesjongen Georges Randal, die het leven voorwaar niet cadeau krijgt. Verzot op zijn nichtje Charlotte, uitgehuwelijkt door de oom die tevens Georges' erfenis heeft verduisterd, bekwaamt hij zich in de vrije disciplines inbraak en diefstal. Wat klinkt als een pure schelmenroman heeft een duistere ondertoon die niet iedereen zal bekoren: expliciete woede over de aartsvileine bovenlaag met haar valse decorum. Charismakanon Bébel verleent Randal de benodigde tragische dimensie. Fantastische fotografie van Henri Decaë, dito decors van Jacques Saulnier.

La Louve solitaire

1967 | Misdaad, Actiefilm

Frankrijk/Italië 1967. Misdaad van Edouard Logereau. Met o.a. Danièle Gaubert, Michel Duchaussoy, Julien Guiomar, François Maistre en Sacha Pitoëff.

Een ex-trapezewerkster gebruikt ook als inbreekster haar acrobatische talenten. Na haar arrestatie wordt ze door de politie ingezet tegen een heroïnesmokkelaar, samen met een doofstomme agent wiens vermogen tot lip-lezen heel praktisch blijkt. Het als een klucht opgebouwde scenario, waarbij niet op logica wordt gelet, is niet in de vereiste stijl. Toch is de film vlot gemaakt, zodat het resultaat zonder meer onderhoudend is. De acteurs hebben merkbaar veel plezier in hun bizarre rollen.

Le roi de coeur

1966 | Komedie, Drama

Italië/Frankrijk 1966. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Alan Bates, Pierre Brasseur, Jean-Claude Brialy, Geneviève Bujold en Adolfo Celi.

Het leven is zot, dat is zo’n beetje de teneur van oorlogsdrama Le roi de coeur. Of liever gezegd dorpskomedie, want veldslagen ontbreken. Dit is meer Dr. Strangelove-humor, rond een Schotse verkenner die tijdens WO I in een ontvolkt dorp tot koning wordt gekroond door een verzameling bont uitgedoste zonderlingen. Allemaal voormalige bewoners van het verlaten gesticht – dat waren nog louter paradijsvogels in rooskleurig 1966 – met de soldaten als stuntelaars aan de zijlijn. Een klassieker dankzij de weldadig slimme humor en het enthousiaste spel van een uitgelaten ensemble topacteurs.

Le Chevalier de Maison-Rouge

1963 | Avonturenfilm, Historische film, Romantiek

Frankrijk 1963. Avonturenfilm van Claude Barma. Met o.a. Michel Le Royer, Jean Desailly, Anne Doat, Annie Ducaux en Dominique Paturel.

Revolutionair wordt door de getrouwde vrouw op wie hij verliefd is, bedrogen om de ontsnapping van Marie-Antoinette te kunnen organiseren. Herhaalde mislukking van het complot doet haar op de guillotine eindigen, waarbij de held uit liefde zich naast haar voegt. Eerste door de Franse tv geproduceerde serie - naar Dumas - viel als bioscoopfilm in twee delen door de mand als weinig spectaculair en dynamisch, hoewel snellere montage ook voor come-back op de beeldbuis een voordeel is. Naast goed acteren van Comédie Française-spelers steekt Le Royer als de romantische held uitermate kleurloos af.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2004	Qui mange quand?
2002	Le secret de La Belle de Mai
2001	J'ai faim !!!
1998	Ça commence à bien faire !
1998	La nuit des Hulottes
1997	Violetta, la reine de la moto
1997	Qui mange qui?
1997	Qui mange qui ?
1997	Que la lumière soit !
1997	La bastide blanche
1996	Le secret de Julia
1995	Le Malingot
1994	Le cri coupé
1994	Le cri coupé
1993	Si le loup y était
1992	Léolo
1992	Leolo
1992	Je m'appelle Victor
1991	Commissaire Chabert : Le tueur du zodiaque
1990	Plein fer
1990	Adieu Don Juan
1989	African Timber
1988	Terre sacrée
1988	Azizah, la fille du fleuve
1987	Les Deux Crocodiles
1987	Flag
1987	Dernier été à Tanger
1986	Le débutant
1986	Le Matou
1986	Jubiaba
1983	Stradivarius
1983	Equateur
1983	Carmen
1982	Un chien dans un jeu de quilles
1982	Les joies de la famille Pinelli
1980	Sono fotogenico
1980	Le bar du téléphone
1980	Le Sang des Atrides
1980	Inspecteur la Bavure
1980	Est-ce bien raisonnable!
1979	Milo Milo
1979	Caro papà
1978	Les Ringards
1978	Je vous ferai aimer la vie
1978	Ils sont fous ces sorciers
1977	Mort d'un pourri
1977	La zizanie
1976	Mado
1976	L'aile ou la cuisse
1976	Barocco
1975	Souvenirs d'en France
1975	Section spéciale
1975	L'incorrigible
1975	Adieu poulet
1975	A cause de l'homme à la voiture blanche
1974	La moutarde me monte au nez
1974	Dites-le avec les fleurs
1974	Aloïse
1973	La Proprietà non è piu un furto
1973	Décembre
1971	Les mariés de l'an II
1971	Doucement les basses
1970	L' Etrangleur
1970	Borsalino
1969	La horse
1969	La fiancée du pirate
1969	L' Auvergnat et l'autobus
1967	Le voleur
1967	La Louve solitaire
1966	Le roi de coeur
1963	Le Chevalier de Maison-Rouge

name

email

mijn instellingen

Qui mange quand?

Le secret de La Belle de Mai

J'ai faim !!!

Ça commence à bien faire !

La nuit des Hulottes

Violetta, la reine de la moto

Qui mange qui?

Qui mange qui ?

Que la lumière soit !

La bastide blanche

Le secret de Julia

Le Malingot

Le cri coupé

Le cri coupé

Si le loup y était

Léolo

Leolo

Je m'appelle Victor

Commissaire Chabert : Le tueur du zodiaque

Plein fer

Adieu Don Juan

African Timber

Terre sacrée

Azizah, la fille du fleuve

Les Deux Crocodiles

Flag

Dernier été à Tanger

Le débutant

Le Matou

Jubiaba

Stradivarius

Equateur

Carmen

Un chien dans un jeu de quilles

Les joies de la famille Pinelli

Sono fotogenico

Le bar du téléphone

Le Sang des Atrides

Inspecteur la Bavure

Est-ce bien raisonnable!

Milo Milo

Caro papà

Les Ringards

Je vous ferai aimer la vie

Ils sont fous ces sorciers

Mort d'un pourri

La zizanie

Mado

L'aile ou la cuisse

Barocco

Souvenirs d'en France

Section spéciale

L'incorrigible

Adieu poulet

A cause de l'homme à la voiture blanche

La moutarde me monte au nez

Dites-le avec les fleurs

Aloïse

La Proprietà non è piu un furto

Décembre

Les mariés de l'an II

Doucement les basses

L' Etrangleur

Borsalino

La horse

La fiancée du pirate

L' Auvergnat et l'autobus

Le voleur

La Louve solitaire

Le roi de coeur

Le Chevalier de Maison-Rouge