Michel Polnareff: muziek.
Er zijn 5 films gevonden.

Travolta et moi

1993 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1993. Komedie van Patricia Mazuy. Met o.a. Leslie Azzoulai, Julien Gerin, Hélène Eichers, Thomas Klotz en Igor Tchiniaev.

We schrijven 1978 in Châlons-sur-Marne in de Champagne- streek. De zestien-jarige Azzoulai droomt nog slechts van John Travolta, sinds ze SATURDAY NIGHT FEVER zag. In de bus naar school ontmoet ze Gerin, die zweert bij Rimbaud en Nietszche. Hij verlangt slechts naar haar, maar hij is voor haar de eerste echte liefde. Ze maken een afspraak voor de volgende dag, maar het meisje moet meehelpen in de bakkerij van haar ouders. Ze is echter tot alles bereid om Gerin weer te ontmoeten. Sympathiek klein filmpje over een ontluikende liefde eind jaren 1970 met een verrassend slot. De analyse van een prille liefde, geschreven door Mazuy en Yves Thomas. Eric Gautier verzorgde de fotografie. Winnaar van het Bronzen Luipaard op het festival van Locarno in 1993, Grote Prijs van het festival van Belfort Entrevues 1993 en Speciale Prijs van de Jury op het festival van San Francisco in 1994.

La vengeance du serpent à plumes

1984 | Komedie

Frankrijk​/​​Mexico 1984. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Maruschka Detmers, Coluche, Luis Rego, Farid Chopel en Josiane Balasko.

Oury heeft een komedie in elkaar gebrouwen met een zwaar scenario tegen de achtergrond van het terrorisme in Mexico. Zoals gebruikelijk een logge, vulgaire en platvloerse film. Kortom: tekenend voor de ondergang van het Franse komische genre. Een slechte vertolking van Coluche, en afschuwelijke muziek van Michel Polnareff. Een film van nul en generlei waarde. Scenario van Oury en Danièle Thompson. Fotografie van Henri Decae.

Ça n'arrive qu'aux autres

1971 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1971. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Catherine Allégret, Benoît Ferreux, Danièle Lebrun, Dominique Labourier en Serge Marquand.

Na het verlies van hun dochtertje sluit een echtpaar zich op in hun woning en houdt de buitenwereld letterlijk en figuurlijk op afstand om met gesloten ramen en bij kaarslicht geheel in hun verdriet op te gaan. Als het overlevingsinstinct weer boven komt moeten ze het leven dat is doorgegaan, opnieuw ontdekken. De autobiografische elementen in het scenario van de regisseuse -die zelf twee jaar eerder haar negen maanden oude baby verloor -maakt de film niet overtuigender, door een al te decoratieve aanpak. De emotionele inzet van Deneuve week destijds verrassend af van haar onderkoelde imago. (Overigens wordt het dochtertje in de film 'gespeeld' door een jongetje.) Camerawerk van William Lubtchansky.

La folie des grandeurs

1971 | Komedie, Historische film

Italië​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Louis de Funès, Yves Montand, Karin Schubert, Alberto De Mendoza en Alice Sapritch.

Een gierige minister wordt op last van de koningin van Spanje ontslagen. Om zich te wreken wil hij haar compromitteren met zijn naïeve knecht die in stilte verliefd op haar is. Kostuumklucht - zeer vrij naar Ruy Blas van Victor Hugo - wordt gedragen door de combinatie De Funès-Montand, maar onvoldoende echt leuke grappen en zeer zwakke tegenspelers maken het resultaat beneden verwachting. Scenario van Danièle Thompson, Marcel Julian en regisseur Oury.

Erotissimo

1968 |

Italië​/​​Frankrijk 1968. Gérard Pirès. Met o.a. Annie Girardot, Jean Yanne, Francis Blanche, Dominique Maurin en Didi Perego.

Zakenman heeft problemen met belasting en daardoor weinig aandacht voor zijn vrouw. Door media en reclame meent zij dat ze erotisch niet meer bij de tijd is en probeert die voorbeelden na te doen. Satire mist doel omdat film zelf geheel in stijl van commercial is gemaakt en jachtig geacteerd. Leuke rol van Blanche als belastinginspecteur.