Heinz Moog

Der Schatz des Priamos

Duitsland 2003. Biografie van Karl Fruchtmann. Met o.a. Tilo Prückner, Olga Karlatos, Angela Schmid, Stathis Logothetis en Ronald Hines.

Der treue Johannes

Oostenrijk​/​​Duitsland​/​​Tsjechoslowakije 1987. Familiefilm van Slavo Luther. Met o.a. Vladimir Hajdu, Remi Martin, Maru Valdivielso, Heinz Moog en Lara Naszinski.

Een zeer vrije bewerking van een fantastische vertelling van de gebroeders Grimm over een prins (Martin) en zijn trouwe dienaar Jan (Hadju), die samen een prinses (Naszinski) bevrijden; Jan maakt listig gebruik van een magische kroon, waardoor de drager in de toekomst kan kijken. Er zit echter letterlijk en figuurlijk een addertje onder het gras: wie de waarheid spreekt en het geheim van de kroon prijsgeeft, verandert in een steen. Als dienaar Jan de wond van een slangebeet uitzuigt bij de prinses, beschuldigt de prins hem ervan dat hij zijn a.s. bruid verleiden wil, maar als Jan vertelt wat er werkelijk gebeurd is, versteent hij; de prins beseft zijn fout en doet er samen met de prinses alles aan om hem te redden. Helaas is de film veel te oppervlakkig en teveel uit op effectbejag waardoor de moraal van het verhaal van de gebroeders reddeloos verloren gaat. Het spel is houterig en de film allesbehalve spiritueel. Martin Porubjak en regisseur Luther flansten het scenario in elkaar.

Tod eines Schaustellers

Duitsland 1984. Misdaad van Dietrich Haugk. Met o.a. Karl-Heinz Vosgerau, Hans-Helmut Dickow, Michael Böttge, Michael Schottenberg en Heinz Moog.

Een moord op de exploitant van een achtbaan voert commissaris Hartmann (Vosgerau) en zijn collega Dressler (Dickow) in het wereldje van kermisklanten. Het blijkt dat het slachtoffer Van Schuuten (Moog) een jarenlange vete had met M[KA3]unch (Korte), de spullenbaas van een waterglijbaan, maar de schijn bedriegt. Onderhoudende krimi met redelijke spelprestaties. Het scenario is van Harald Vock, die een aardige milieuschets geeft van het rondtrekkende kermisvolk en hun wereldje. Het camerawerk is van Hans-Joachim Theuerkauf.

Schwarz Rot Gold: Alles in Butter

Duitsland 1982. Misdaad van Dieter Wedel. Met o.a. Uwe Friedrichsen, Siegfried W. Kernen, George Meyer-Goll, Edgar Bessen en Udo Thomer.

Weer een aardige aflevering uit de inmiddels behoorlijk achterhaalde reeks met een eigenzinnige, maar goede regie. Het nog relatief jonge talent Elsner als Birgit en veteraan Moog als boterfabrikant Lohse schitteren in deze film, die gaat over de gigantische boterberg, productiequota, geknoei met palmolie en een niet slapende concurrentie, die vader en zoon Lohse (B[KA3]ockmann) verlinken aan de douanesnuffelaars Zaluskowski (Friedrichsen), Hobel (Kernen) en Globig (Bessen) uit de Hamburgse haven. Het scenario van Dieter Meichsner is goed genoeg voor een aha-erlebnis van ja, zo zat dat in de EEG met de zuivelsubsidie (de minimumprijs voor de melk) en groen Europa (dat nog steeds niet is opgegeheven, anno 2005 veertig procent van het EU budget opeet en slechts aan twee procent van de EU burgers werkgeeft). Het camerawerk van Lajos Koltai is heel goed.

Ludwig

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1972. Biografie van Luchino Visconti. Met o.a. Helmut Berger, Trevor Howard, Silvana Mangano, Gert Fröbe en Helmut Griem.

Ludwig II is koning van Beieren terwijl Duitsland beheerst wordt door Bismarck. Zonder aanleg of interesse voor politiek gebruikt hij het staatsgeld voor het stimuleren en protegeren van kunst en kunstenaars zoals Richard Wagner. Na de confrontatie met zijn homoseksualiteit isoleert hij zich van de steeds bedreigender buitenwereld in zijn droomkastelen tot zijn lijk vlak voor de staatsgreep in een meer wordt gevonden. Visconti maakte de film niet met de barok die door het onderwerp, de locaties en zijn eerdere films verwacht kon worden, maar met een ingetogen en zeker niet kritiekloze compassie die door de jaren heen steeds meer indruk maakt. Berger is ideaal in de hoofdrol. Er bestaan versies van ruim twee uur en ruim drie uur. De meest complete versie is de gerestaureerde van 246m door voormalige medewerkers van Visconti, cutter Ruggere Mastroianni en scenariste Suso Cecchi D'Amico, die dit deden na zijn dood in opdracht van de Italiaanse omroep RAI. Visconti's oorspronkelijke opzet was daarvoor de grondslag. Camerawerk van Armando Nannunzi. De decors zijn van Mario Chiari en de kostuums van Pierro Tosi.

Spionage

Oostenrijk 1955. Drama van Franz Antel. Met o.a. Ewald Balser, Hannelore Bollmann, Erik Frey, Barbara Rütting en Gerhard Riedmann.

Veel te banale bewerking van een beroemde en beruchte spionagezaak in Oostenrijk tijdens WO I. Oberst Redl (Balser) is hoofd van de contraspionage van de k.u.k.-monarchie, maar verkoopt militaire geheimen aan de Russische vijand om zijn dure levensstijl - een homoseksuele relatie met een jonge luitenant (Werner), die hem chanteert - te financieren. Als hem de grond onder de voeten te heet wordt, probeert Redl Werner als spion te laten ontmaskeren, maar zijn eerzuchtige ondergeschikte Hauptmann Angelis (Riedmann), trapt er niet in en laat Redl in zijn val lopen. De ongelukkige kolonel kent dan nog maar een uitweg: zelfmoord om zijn eer te redden. Naar een historische affaire uit 1913 in Wenen, die echter door István Szabó in 1984 met Klaus Maria Brandauer in de hoofdrol honderd keer beter gedaan werd. Alexander Lernet-Holenia en Kurt Nachmann schreven het scenario, terwijl de camera bemand werd door Hans H. Theyer en Hans Matula.

Senso

Italië 1954. Drama van Luchino Visconti. Met o.a. Alida Valli, Farley Granger, Massimo Girotti, Rina Morelli en Heinz Moog.

Een patriottische, getrouwde gravin wordt in 1866 verliefd op een luitenant van het Oostenrijks bezettingsleger die met haar geld een arts wil omkopen om zich voor de dienst te laten afkeuren. Als ze alles voor hem heeft geofferd, blijkt hij haar ontrouw te zijn en levert ze hem als deserteur uit aan zijn eigen manschappen. Visconti's breuk met het neo-realisme resulteerde in barokke, historische liefdestragedie die misschien wel zijn beste film is, maar pas jaren na de première als zodanig werd erkend. Rol van Valli in alle uitersten van passie is van uitzonderlijke intensiteit. In 1992 herverfilmd voor de tv. Ook bekend als WANTON CONTESSA.

Der Gebieterische Ruf

Duitsland 1944. Drama van Gustav Ucicky. Met o.a. Rudolf Forster, Maria Holst, Paul Hubschmid, Frieda Richard en Heinz Moog.

Christel Exner (Holst) uit Graz is jong, mooi en begenadigd als arts. Haar vriend is toneelspeler Ferdinand Hofer (Hubschmid). Als Ferdinand een engagement in Berlijn krijgt, kan Christel niet mee. Haar relatie met een boh[KA1]emien is eigenlijk onzeker. Christel neemt geroerd afscheid van Ferdinand, maar krijgt in Wenen de kans zich bij de gerenommeerde chirurg Professor Wichmann (Forster) in het werk te storten. Hoewel dokter Wichmann veel ouder is, wordt Christel toch verliefd op hem. Ze trouwen. Als ze van hun huwelijksreis teruggekeerd zijn, is Ferdinand als patiënt in de kliniek opgenomen, want hij werd levensgevaarlijk gewond bij een val op het toneel. Christel voelt de liefde voor Ferdinand weer in zich opbloeien en haar echtgenoot prof. Wichmann merkt dat. Het wordt hem te machtig en hij verdwijnt. Niemand kan de complexe operatie uitvoeren op Ferdinand, behalve professor Wichmann, die gelukkig op het juiste moment over een ridderlijk hart blijkt te beschikken. Draak van een film die niet eens slecht gespeeld is, maar verslagen wordt door veel betere draken die jaren later gemaakt zijn. Het scenario is van Erich Ebermayer naar een idee van Josef Nauders, en het camerawerk is van Günther Anders.

Lache Bajazzo

Duitsland 1943. Muziek van Leopold Hainisch. Met o.a. Paul Hörbiger, Claude Farell, Dagny Servaes, Beniamino Gigli en Gustav Waldau.

Een in de gevangenis belande kermisgast inspireert Ruggero Leoncavallo tot zijn opera Paljas. Het verhaal is min of meer op historische gegevens gebaseerd. Hörbiger maakt indruk als de oorspronkelijke Paljas en Gigli is vocaal perfect als de zanger die de operafiguur uitbeeldt.