Salomé Lelouch: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Les ritaliens

2000 |

Frankrijk 2000. Philomène Esposito. Met o.a. Salomé Lelouch, Veronica Pivetti, Ennio Fantasichini, Roland Giraud en Ennio Fantastichini.

In 1955 verlaat een Italiaans gezin het vaderland. Ze krijgen onderdak in het pastorale Zuid-Frankrijk, maar ze moeten als tegenprestatie wel helpen bij het landbouwbedrijf. Door de inzichtrijke ogen van het Italiaanse dochtertje (Maraval) zien we dat de integratie tussen de simpele Italianen en de bourgois Fransen niet van een leien dakje gaat. De telefilm Les Ritaliens heeft een stel goede acteurs met ervaring in onder meer Kaos en Nelly & monsieur Arnaud.

Les misérables

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Michel Boujenah, Alessandra Martines, Salomé Lelouch en Annie Girardot.

Lelouch die zijn eigen scenario schreef, verplaatste het epoque-verhaal van Victor Hugo naar de 20e eeuw. Belmondo speelt met verve een drievoudige rol: de chauffeur Henri Fortin die vlak na de eeuwwisseling in 1900 ten onrechte wordt veroordeeld, diens analfabete zoon Roger en verweerde Jean Valjean. De actie gaat dan naar de jaren 1930 en WO II (1939-45).

Quand j'avais 5 ans je m'ai tué

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Hippolyte Girardot, Patrick Bouchitey, Salomé Lelouch, Dimitri Rougeul en Anny Romand.

De geslaagde verfilming van de pedagogische bestseller van Howard Buten. Aan de hand van flashbacks wordt het verhaal verteld van de nog zeer jonge Gil (Rougeul), die verliefd wordt op schoolkameraadje Jessica (Lelouch), een aantrekkelijk, kittig kind-vrouwtje. Voor zijn gedrag moet Gil betalen met de plaatsing in een instituut voor moeilijke kinderen, dat v.n.l. bevolkt is met autistische, gestoorde en hopeloze gevallen. Hij hoort daar niet thuis en doet er als protest het zwijgen toe. Zijn begeleiders dokter Nevele (Bouchitey) en Edouard (Girardot), ongelijk geschoold, proberen hem met zeer uiteenlopende methoden te helpen en uiteraard met verschillend resultaat. Edouard weet uiteindelijk tot hem door te dringen. Raak portret van de wereld rond 1962 gezien door de ogen van een kind aan de hand van zijn belevenissen in het gezin, op de school, bij de dokter, in de inrichting en zijn afkeer tegen alles wat gezag uitstraalt met een schreeuwende boodschap om begrip en tolerantie. De Fransen, die een patent lijken te hebben op het maken van films met en over jonge kinderen, laten door middel van regisseur Sussfeld zien dat ook kleine mensen beschikken over een persoonlijkheid met gevoelens en een belevingswereld. Dit in grote tegenstelling tot Hollywood-produkten waarin kinderen meestal worden afgebeeld als seksloze snoepjes van de week, die niks te vertellen hebben. Scenario van Jean-Pierre Carsso en regisseur Sussfeld. Camerawerk van Jean-Paul Rosa Da Costa.