Marie-Hélène Breillat (1947): cast.
Er zijn 14 films gevonden.

Histoire de rire

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Pierre Mondy. Met o.a. Marie-Hélène Breillat, André Dussollier, Nicole Calfan, Bernard Giraudeau en Pierre Mondy.

Na zijn overlijden, op een eerbiedwaardige leeftijd, was er sinds twintig jaar nauwelijks meer iets van de Franse toneelschrijver Armand Salacrou op de planken gebracht. Toch behaalde de schrijver van L'inconnue d'Arras en La terre est ronde grote successen. Dit stuk is niet een van de belangrijkste en meest ambitieuze van zijn oeuvre : het is een zedensatire op de bourgeoisie, die soms dicht bij een boulevardkomedie komt, met een nogal klassiek verhaal : een jonge vrouw die genoeg heeft van haar man, ontvlucht de onnozele hals, alvorens natuurlijk terug te keren in de huiselijke haard. Langdradige momenten maar schitterende dialogen die 'in de roos schieten'. Goed spel van vooral Breillat, die een tamelijk indrukwekkende rol neerzet. Jammer van de banale verfilming!

Tapage nocturne

1979 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1979. Drama van Catherine Breillat. Met o.a. Dominique Laffin, Joe Dallesandro, Bertrand Bonvoisin, Marie-Hélène Breillat en Bruno Devoldère.

Een getrouwde filmregisseuse verzamelt in hoog tempo eenmalige veroveringen tot ze haars ondanks verliefd wordt op een collega die haar na een verhouding vol spelletjes en rituelen zelf de bons geeft. De regisseuse schreef vanaf haar zeventiende jaar schandaalromans, werkte als actrice en scenarioschrijfster. De film loopt vast in clichés die weliswaar worden omgekeerd maar cliché's blijven. De hoofdrol zonder enige terughoudendheid van Laffin verdient een betere context, zoals ook bij andere rollen Breillats duidelijkste talent spelregie lijkt.

La pitié dangereuse

1979 | Romantiek, Historische film, Drama

Frankrijk 1979. Romantiek van Edouard Molinaro. Met o.a. Mathieu Carrière, Marie-Hélène Breillat, Jean Desailly, Silvia Reize en Jacques Dacqmine.

Een zeer getrouwe verfilming, zowel naar de vorm als naar de inhoud, van de roman van Stefan Zweig, die zich afspeelt in een garnizoensstadje in het Oostenrijk van vóór 1914. Het is het verhaal van de ongelukkige liefde tussen een luitenant van eenvoudige komaf en de verlamde dochter van de graaf, die de rijkste man van de streek is. De complexe psychologische en psychoanalytische verwikkelingen worden op subtiele wijze uitgewerkt in deze soepel geregisseerde film, waarin op intelligente wijze de zeden en taboes van deze samenleving in verval worden beschreven. Dit verklaart ook de sombere toonzetting van dit werk. Jean Desailly is overheersend aanwezig in zijn rol van de graaf van Kestalfa.

Le portrait de Dorian Gray

1977 | Romantiek, Horror

Frankrijk 1977. Romantiek van Pierre Boutron. Met o.a. Raymond Gérôme, Patrice Alexsandre, Denis Manuel, Marie-Hélène Breillat en Bernard Allouf.

Een overbodige verfilming van een toneelbewerking van de klassieker van Oscar Wilde. Hoewel het basisthema zelfs in deze omstandigheden niet kapot te krijgen is, gaan de pretenties van regisseur Boutron al vrij snel danig irriteren. Alexsandre laat hoe dan ook een sterke indruk achter als Dorian Gray, en ook de rest van de totaal onbekende cast acteert op niveau. Hun inzet was een betere zaak waardig geweest. Scenario van de regisseur.

Claudine à l'école

1977 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1977. Romantiek van Edouard Molinaro. Met o.a. Marie-Hélène Breillat, Catherine Samie, Jean-Claude Dauphin, Jean Desailly en Dominique Basquin.

Verfilming van de roman van Colette. Een beschaafde regie van een oude rot in het vak. De aanpak mag kundig en klassiek heten, hij haalt het toch net niet bij de bewerking van Serge de Poligny uit 1937. Levendig en spontaan spel.

Claudine à Paris

1977 | Komedie, Drama

Frankrijk 1977. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Marie-Hélène Breillat, Jean Desailly, Jacques Spiesser en Marie Ceolin.

Verfilming van de gelijknamige roman van Colette in een somberder toonaard dan CLAUDINE A L'ECOLE. De jeugdige plattelandse kan niet aarden in de stad. Het is zo erg dat ze langdurig ziek wordt, maar alles loopt tenslotte goed af. Vakman Molinaro leverde verzorgd werk af. Ook bekend als CLAUDINE.

Claudine s'en va

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Marie-Hélène Breillat, Lyne Chardonnet en Jacques Duby.

Deze bewerking, de laatste roman van Colette is in ieder geval knap - iets te routineus - gemaakt door een degelijk, niet bijzonder geïnspireerd vakman; hij is nauwelijks van het originele werk afgeweken.

Claudine en ménage

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Marie-Hélène Breillat, Georges Marchal, Jean Desailly, Lyne Chardonnet en Dani.

Claudine is getrouwd met Renaud, een Parijse salonschrijver die het goed doet. Zij ziet zich meegesleept in een eeuwig durende maalstroom, waarin zij zich verloren voelt. Dan knoopt zij een vriendschap aan met de Oostenrijker Rézi. Een nogal bittere zedenschets en een knappe, nauwkeurige reconstructie van een tijdperk. Bovendien stuk voor stuk boeiende en ambivalente personages en gloedvolle dialogen.

Dracula père et fils

1976 | Komedie, Horror

Frankrijk 1976. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Christopher Lee, Bernard Menez, Catherine Breillat, Marie-Hélène Breillat en Mustapha Dali.

Dracula is uit Transsylvanië verjaagd en komt in het hedendaagse Parijs waar hij emplooi vindt als ster in griezelfilms. Zijn zoon is maar een halve vampier en nauwelijks bloeddorstig. Als gastarbeider wordt hij verliefd op een jonge vrouw die sprekend lijkt op de grote liefde van zijn vader. Deze parodie op het horrorgenre heeft talrijke verrassende vondsten, ietwat ontsierd door leukdoenerij van Menez. Lee speelt zijn bekende personage bloedserieus en is daardoor wel zo grappig. Het scenario is van regisseur Molinaro, Alain Godard, Jean-Marie Poiré naar de roman Paris-Vampire van Claude Kotz. Het camerawerk is van Alain Levent.

Oublie-moi Mandoline

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Michel Wyn. Met o.a. Bernard Menez, Marie-Hélène Breillat, Jean-Pierre Darras, Henri Garcin en Pierre Tornade.

Alles draait om een gestolen dossier dat terug op zijn plaats moet komen en waardoor een paar mensen in moeilijkheden raken. Een doorsnee Franse komedie.

Les Suspects

1974 | Mysterie

Italië​/​​Frankrijk 1974. Mysterie van Michel Wyn. Met o.a. Mimsy Farmer, Paul Meurisse, Bruno Cremer, Michel Bouquet en Michael Lonsdale.

Een Amerikaanse toeriste wordt vermoord in Zuid-Frankrijk. Uit onderzoek blijkt er een hele reeks van verdachten die tijdens haar verblijf en reis contact met haar heeft gehad. Afzonderlijke situaties en personages zijn - dankzij reeks voortreffelijke acteurs - boeiender dan de feitelijke oplossing van het mysterie.

La Mandarine

1972 | Komedie

Frankrijk 1972. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Annie Girardot, Philippe Noiret, Madeleine Renaud, Murray Head en Marie-Hélène Breillat.

Een familiehotel, eigendom van een oude matriarche, wordt geëxploiteerd door de echtgenoot van de oudste kleindochter. De komst van een hippe Engelsman verstoort de familieharmonie doordat hij de minnaar van beide kleindochters wordt. De jongste blijkt zwanger; haar zuster verlaat met haar opgeluchte man het hotel, maar kan ten slotte haar familie toch niet missen. De roman van Christine de Rivoyre was opgewekt-amoreel; de film blijft meer in de traditie van het boulevardtoneel en is zelfs conservatief in de hulde aan de familieband. Niettemin aanstekelijk geacteerd door de actrices; Noiret kan van zijn rol als stereotiep-sullige echtgenoot niets bijzonders maken.

Bof ... anatomie d'un livreur

1971 | Erotiek

Frankrijk 1971. Erotiek van Claude Faraldo. Met o.a. Marie Dubois, Paul Crauchet, Julian Negulesco, Marie-Hélène Breillat en Mamadou Diop.

Een jonge huis-aan-huis bezorger wordt uit zijn afmattend sleurbestaan gehaald door zijn huwelijk met een sensuele verkoopster, en door zijn vader die zijn vrouw vermoordt, de fabrieksarbeid eraan geeft, bij zijn zoon intrekt en in alle harmonie de schoondochter met hem deelt. Een winkeldievegge en een straatveger sluiten zich bij hen aan in een niet door arbeid bedorven vrijheidsbeleving. Deze verkwikkende anarchistische komedie straalt warme blijheid uit door aanstekelijk acteren, dat de film over onzekerheden in de regie, en soms al te voor de hand liggende satire, heenhelpt. Regisseur Faraldo is autodidact en de oorspronkelijkheid van de film weegt ruimschoots op tegen het gebrek aan vakbekwaamheid.

Mourir d'aimer

1970 | Drama

Frankrijk 1970. Drama van André Cayatte. Met o.a. Annie Girardot, Bruno Pradal, François Simon, Monique Mélinand en Claude Cerval.

Een jonge lerares aan een lyceum en een vroegrijpe zeventienjarige leerling worden verliefd op elkaar. De ouders van de jongen laten haar arresteren wegens het verleiden van een minderjarige en hem opnemen in een psychiatrische inrichting. De film geeft van de geruchtmakende 'affaire-Gabrielle Russier' een al te zwart-wit aangezette voorstelling van zaken, maar Girardot geeft optimale overtuigingskracht aan haar personage en verwierf de definitieve sterstatus. De film werd genomineerd voor een Golden Globe.